...ผ้าเช็ดหน้า..นาฬิกา..ความรัก

เนื้อเรื่อง

เธอไม่ใช่ของฉัน..ฉันรู้..รู้ตัวดี..แต่ถึงอย่างนั้น..ฉันก็มีความสุข.ทีได้เห็นรอยยิ้มของเธอ..กับเค้า...

    เวลา..บนนาฬิกาข้อมือ..ทำให้ฉันมองตรงไปยังหอนาฬิกาเพื่อความแน่ใจว่า..ตอนนี้..
เธอและเค้ายังคงอยู่ด้วยกันบนเวลาที่ยาวนาน..บนม้านั่งยาวสีน้ำตาลเข้ม.. แต่ในระยะเวลายาวนานนั้น..
ฉันกลับรู้สึกว่า..สั้นเหลือเกินสำหรับความสุขทีได้เห็นรอยยิ้มของเธอไกลๆ..ห่างๆ..จากที่ตรงนี้...
นาฬิกาข้อมือที่เธอเป็นคนเลือกให้ฉันด้วยคำขอร้องในวันเกิด.. เฮ้อ...อย่างน้อยมันก็ถูกเลือกด้วยมือของเธอล่ะน่ะ...
ช่างเถอะเธอ...อย่าสนใจมันเลยนะ..
.แค่อยากขอบคุณที่สอนให้ฉันรู้จัก LoVE  ก็แค่นั้น..แค่นั้นจริงๆ...

   [bเค้าและเธอมีความสุขกันอยู่ในโลกของกันและกัน..แต่สำหรับฉันขอมองเธอห่างๆแบบนี้ดีกว่า..
เพื่อวันหนึ่ง..วันไหนที่เค้าไม่เอาเสื้อกันหนาวมาสวมให้อย่างที่เคยทำ...ไม่มองเธอด้วยแววตาห่วงใยอย่างที่เป็น...
ฉันจะเป็นคนเดินเข้าไปหาเธอ..ไม่ใช่ฉวยโอกาส..แต่จะเป็นกำลังใจให้เธอได้เดินต่อไปข้างหน้า..ใ
นระหว่างที่ไม่มีเค้าอยู่ใกล้ๆ..อย่างมั่นคง..และถ้าวันไหนที่เค้าและเธอหันมามองกัน..และยิ้มให้กันอีกครั้ง..
มือข้างหนึ่งของเค้าโอบเธอไว้ด้วยความถนุถนอม..ฉันก็จะเดินออกไปจากโลกของเค้าและเธอทันที......

วันนี้...เมื่อเธอเดินจากเค้ามาด้วยน้ำตาที่ไม่ใช่รอยยิ้ม..และเค้า..ก็เดินผ่านจากเธอไปด้วยสีหน้าแห่งความรู้สึก
ของคนที่ถูกเข็มทิ่มหัวใจนับพันเล่มอย่างไม่หยุด...เค้าและเธอ..ต่างเจ็บ...ฉันมีเพียงแค่ผ้าเช็ดหน้าผืนเดียวสีฟ้า..
มันคงไม่อาจทำให้เธอหยุดเสียน้ำตาและความเจ็บปวดในใจที่เกิดจากความเข้าใจผิดของเค้าและเธอได้..
แต่ฉันก็หวังเพียงแค่ว่า..เธอ..จะรับรู้ความรู้สึกของฉันได้เพียงแค่น้อยนิด..น้อยนิดเท่านั้นก็พอ...
ถึงฉันจะไม่เข้าใจและไม่รู้เลยว่าเธอและเค้ามีปัญหาอะไรกัน..แต่ฉันก็ขอให้เค้าหันมาพูดจา..
หันมาสบตากับเธออีกครั้ง..เอาหัวใจสองดวงที่แตกสลาย..มาต่อกันให้สนิทเหมือนดังเคย...
คนนอก..แค่อยากบอกว่า..ยิ้มเถอะน่ะคนดีก็เท่านั้น



..มีแต่ผ้าเช็ดหน้า    เช็ดน้ำตาให้กับเธอ...
ไม่มีคำสวยเลิศเลอ..ที่จะทำให้เธอยิ้มได้

ไม่ใช่เค้าที่เธอรัก  ไม่ใช่คนทักหัวใจที่สวยหวาน..
แค่เป็นคนที่เธอเคยเดินผ่าน...คนวันวานที่แอบรัก..อย่างจริงใจ..