หนุ่มฮอตสุดซ่าล่ารักสาวใสสุดแสบ

ลำดับตอนที่ #5 : คำอธิบาย

    ในห้องเรียนคาบที่ 3 ช่างแสนน่าเบื่อน่าหดหู่ใจนักสำหรับคนที่เกลียดวิชาคณิตศาสตร์ขึ้นสมองอย่างฉัน  อีตาอาจารย์ที่สอนก็น่าเบื่อสุดยอด  นอกจากจะแก่แล้วยังอ้วนพุงพลุ้ยอีก แหวะ =”= ดูเน่าที่แสนจะโล่งเตียนนั่นสิ ยี้ๆๆ อย่างกับพระอาทิตย์ดวงที่สองของโลก โอ้!! พระเจ้า มิน่าล่ะห้องนี้ถึงได้ร้อนๆชอบกล ตั้งแต่ลุงนั่นเข้ามาสอน แอร์ยังเอาไม่อยู่ =_=;



    วันนี้ฉันต้องนั่งเรียนคนเดียวเลย  ไม่รู้นายสองคนนั่นมุดหัวไปอยู่ไหนกันหมด  แต่ก็ดีแล้ว ฉันยังไม่อยากเห็นหน้านายงั่งนั่น  หนอย!!!! ฉันก็อุตส่าห์คิดว่าเป็นคนเกือบดี แต่นี่ไม่ใช่เกือบแล่ว โคดจะไม่ดีเลย  มีอย่างที่ไหน ยกพวกไปตีกับเค้ายังงั้น  ชิ -*- แถมยังสูบบุหรีที่ฉันสุดแสนจะเกลียดอีก แหวะ!!! นึกแล้วอยากจะอ้วก



ปึง!!!!!



                 ในขณะที่ฉันกำลังนั่งคิดอะไรเพลินๆ ด่านายนั่นเพลินๆ อยู่ดีๆนายสองคนนั้นก็โผล่มาจากไหนไม่รู้  แล้วยังกล้าเอากระเป๋าใบที่ฉันคิดจะซื้อเมื่อคราวที่ฉันไปช้อปปิ้งกับดารึมมาทุบโต๊ะฉันอีก



                 ฉันเงยหน้าขึ้นไปมองนายนั่นด้วยใบหน้าที่บ่งบอกเลยว่า ‘ นายมันน่าขยะแขยงที่สุด ‘ เมื่อนายอยองกุนเห็นหน้าฉัน เขาถึงกับอึ้งกิมกี่ไปเลย เฮอะๆ คงไม่คิดสินะ ว่าคนอย่างนายจะถูกคนน่ารักๆอย่างฉันเกลียดเอา



\" เธอ....เป็นบ้าอะไรไปน่ะ \"



หนอย!!! นี่นายยังมีหน้ามาถามฉันอีกหรอ



“ ..... “



“ ฉันถามเธออยู่นะยัยโง่ “



“ นายช่วยหุบปากพล่อยๆของนายหน่อยนะ\"



“ เธอ... นี่เธอว่าฉันงั้นหรอ\"



“ ฟังดูก็น่าจะรู้นี่ “



“ เธอนี่มัน...”



“ ทำไม  ฉันทำไม นายออกไปไกลๆตัวฉันเลยไป ฉันไม่อยากจะคบค้าสมาคมกับคนอย่างนาย “



    ฉันรู้สึกถึงรังสีอมหิตจากยัยผู้หญิงหน้าโง่ที่ชอบมองคนแต่ภายนอกในห้องที่กำลังส่งสายตาอาฆาตมาให้ฉัน  เชอะ -**- นึกว่าฉันจะสนหรือไงฮะ ยัยพวกบ้านี่  



\" เธอสองคน!!!!!! “



    หงะ –O- อันนี้กลัวแฮะ เสียงนี้มัน ตาลุงอาจารย์ที่สอนอยู่หน้าห้องนี่หว่า  ว่าแล้วอาจารย์ก็ย่างสามขุมเดินมาทางพวกเรา



“ คิดว่าที่นี่เป็นเป็นที่ไหนฮะ  คิดจะทำอะไรก็ได้งั้นหรอไง\"



“ อาจารย์อย่ามายุ่งครับ มันเป็นปัญหาภายในครอบครัวผมครับ “



“ หนอย  ครอบครัวอะไรของนายฮะฮันอยองกุน “



“ ระหว่างผมกับภรรยาผมครับ “  



    นายนั่นตอบเสียงดังฟังชัด  ดังซะจนยัยผู้หญิงที่เรียนห้องอื่นรีบวิ่งพล่านมาดูเลยว่าใครคือภรรยาของฮันอยองกุน  แล้วก็ตามาด้วยเสียงวิพากษ์วิจารย์  เฮอะๆ ฉันมันเป็นตัวตลกรึไงยะ



“ ยัยนี่น่ะนะ อี๋ๆๆๆ ไม่มีทางอะ“



“ อยองกุนนน เธอลืมฉันไปแล้วหรอ “



“ นายหลอกฉันหรออยองกุน “



    และอีกหลายๆเสียงนินทาของยัยงั่ยพวกนั้น  แต่เสียงทั้งหมดก็ถูกกลบด้วยเสียงที่ดังกว่าของอยองกุนนั่นเอง



“ เงียบนะ ยัยพวกบ้าผู้ชาย!!!! “



    เฮ้ย ถึงฉันจะไม่ชอบยัยพวกนั้นเท่าไหร่  แต่นายไปว่าผู้หญิงอย่างนั้นได้ยังไง  



“ นายนั่นแหละหยุด “



“ ฮะ?? เธอว่าไงนะ “



“ ฉันบอกว่านายนั่นแหละหยุดได้แล้ว “



“ ...... “



“ นายยังมีความเป็นลูกผู้ชายอยู่รึเปล่า  นายว่าผู้หญิงอย่างนี้ได้ยังไงกัน “



“ .... “



“ นายมันชอบหาเรื่องใส่ตัว  นายมันบ้าไปแล้ว “



“ .... “



“ .... “



    แล้วก็เกิดความเงียบขึ้นระหว่างเราสองคน  อยู่ดีๆนายนั่นก็ลากฉันออกมาจากห้อง โดยไม่คิดจะถามอะไรฉันสักคำ  ท่ามกลางความตื่นตะลึงของยัยดารึมมี่ที่กำลังมองฉันอยู่ด้วยสายตาประมาณว่า ‘ ขอให้เธอมีชีวิตรอดกลับมานะ ‘ +O+ นายนั่นลากฉันมาที่สวนสาธารณะใกล้ๆบ้านฉัน



“ นี่  ปล่อยได้แล้ว “ ฉันพูดพลางพยายามสะบัดมือน้อยๆของฉันออกจากมือของหมอนั่น  แต่ดิ้นยังไงก็ไม่หลุดแฮะ -*-



“ ฉันบอกให้ปล่อยไง “ ฉันยังคงบอกให้เขาปล่อยมือฉันไม่หยุด แต่ไม่ว่าจะพูดยังไงนายนั่นก็ไม่ปล่อยมือฉันสักที



“ ปล่อยนะ!!!! ฉันเจ็บ “ สุดท้ายฉันก็ต้องแ ห ก ปากบอกให้หมอนั่นปล่อย  



    อยองกุนปล่อยมือฉันลงทันทีที่ฉันบอกว่าเจ็บ  รู้งี๊บอกว่าเจ็บแต่แรกก็ดี -_- เราสองคนยืนจ้องหน้ากันนานหลายนาทีเลย  ความจริงจะเรียกว่าจ้องหน้าก็ไม่ถูกอะ  เพราะฉันเอาแต่ก้มหน้าหนีลูกเดียว เอาเท้าเล็กของฉันเขี่ยๆทรายที่พื้นไปเรื่อย  ก็แหม ใครจะกล้าไปจ้องหน้าหมอนั่นล่ะ  หน้าตอนนี้ยังกะมะเขือเทศแน่ะ แดงซ้า...  แล้วอารมณ์ของหมอนั่นก็กำลังพุ่งสูงปรี๊ด  สรุปคือ นายนั่นกำลังโมโห



“.....”



“ ... “



“ นายลากฉันออกมาทำไมฮะ “



“ ... “



“ ฉันถามนายอยู่นะ “



“ ฉันต้องการอธิบาย “



“ เฮอะ  ยังมีอะไรต้องอธิบายอีกล่ะ “



“ เธอช่วยเงียบแล้วฟังฉันสักครั้งจะได้มั้ยชองยุนนา “



จะพยายามละกันนะฮันอยองกุน -_-* “



“ ตอนที่ฉันกำลังพูดเธอห้ามถาม ห้ามขัดจังหวะฉันโดยเด็ดขาด ที่สำคัญอย่าคิดว่าฉันเลวนะ “



    เอ๋ O_O นายกำลังพูดถึงเรื่องอะไร



“ หมายความว่าไง “



“ อย่างที่ฉันพูดนั่นแหละ อย่าคิดว่าฉันเลวนะ “



“ ว่ามาสิ “



“ อื้ม “



“ ตอนเรียนม.ต้นน่ะ  ฉันมีเรื่องกับโรงเรียนอื่นบ่อยมาก  เพราะเรื่องผู้หญิง  คิมเฮียวบิน...เธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่ฉันสนใจ  เธอสวยมาก และตอนที่เธออยุ่กับฉันเธอก็ตามใจฉันทุกอย่าง “



“ แต่จีแฮบินโรงเรียนคองก็ชอบยัยนี่อยู่เหมือนกัน  มันพยายามที่จะแย่งเฮียวบินไปจากฉัน  ฉันถามเฮียวบินทุกครั้งว่าเธอสนใจหมอนั่นมั้ย คำตอบทุกครั้งของเธอก็คือ ไม่  ตอนที่ฉันไปดูหนังกับเธอ วันนั้นเธอแต่งตัวสวยมาก ชุดที่เธอสวมอยู่มันยั่วยวนฉัน...”



“ พอเถอะ ฉันไม่อยากฟัง “



“ เธอใส่ชุดกระโปรงลูกไม้บางๆที่ขาวสั้นมาก สั้นจนฉันเห็นขาอ่อนของเธอ กับเสื้อไม่มีแขนรัดๆสีชมพูอ่อน ยุนนา..เธอต้องเข้าใจนะ  ไม่มีผู้ชายคนไหนหรอกที่ทนได้ถ้าเห็นผู้หญิงที่ตัวเองชอบแต่งตัวอย่างนี้  แล้วตอนนั้นฉันก็ยังเด็กอยู่ ไม่รู้อะไรควรไม่ควร ทำอะไรไม่ทันคิด แล้วตอนที่เราดูหนังกันอยู่...”



“ พอแล้ว  พอ ฉันไม่อยากได้ยิน “ ฉันเอามือปิดหูไว้ แต่เสียงที่อยองกุนเล่ามันก็ผ่านเข้ามาให้ฉันได้ยินจนได้



“ คือเรื่องมัน...เธอคงคิดออกนะว่าฉันก็เป็นผู้ชายกับเฮียวบินที่เป็นผู้หญิงแล้ว...เราสองคนก็...”



“ พอๆๆฉันรู้ๆ ไม่ต้องอธิบายมาก “



“ แต่หลังจากวันนั้นฉันก็เห็นเฮียวบินกอดกับแฮบินอยู่ในเมือง  ท่าทางเธอมีความสุขมาก  แต่พอฉันถามเธอว่าเธออยู่กับแฮบินในเมืองรึเปล่า เธอก็ตอบว่าไม่  ตอนนั้นฉันเหมือนคนโง่ ฉันเชื่อใจเธอมาตลอด แล้วฉันก็เห็นเธออยู่กับหมอนั่นอีกที่บาร์ พวกเขากำลังจูบกัน เหมือนฉันโดนหลอก ฉันมันโง่อยู่คนเดียว “



“....”



“ ฉันก็เลยยกพวกไปสู้กับพวกโรงเรียนคอง ผลสรุปคือฉันแพ้ แพ้เพราะยัยผู้หญิงคนนั้นเข้ามาห้ามฉันไว้ไม่ให้ทำร้ายมัน  พอฉันหันหลังมันก็จัดการฉันทันที.... ตั้งแต่วันที่ฉันถูกยัยนั่นหลอก ฉันก็เปลี่ยนไป กลายเป็นพวกเสเพล ควงสาวไม่ซ้ำหน้า  กินเหล้า สูบบุหรี่ พนัน ทุกอย่าง....ยกเว้นยาเพียงอย่างเดียวที่ฉันไม่เคยลอง ...”



“ แต่พอฉันอยู่ม.3 ฉันได้เพื่อนใหม่ เพื่อนที่ดีกับฉันเพื่อนที่รักฉันจริงๆ คือกลุ่มที่เธอเห็นเนี่ยแหละ  แฮวอนเป็นคนที่ฉุดฉันขึ้น มันเลยเป็นเพื่อนที่ฉันรักมากที่สุด คนอื่นๆก็คอยช่วยเหลือฉันตลอด..”



“ อืม “



“ ถึงแม้ว่าตอนนี้ฉันจะยังเลิกบุหรี่ไม่ได้ แต่ฉันจะพยายามนะ จะพยายามเพื่อเธอ “



“ เพื่อฉัน? “



“ เธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่ฉันรุ้สึกชอบ  ไม่เหมือนกับผู้หญิงคนอื่นๆที่ฉันเคยคบ  เธอไม่ได้สนใจที่หน้าตาของฉัน เธอคบฉันด้วยใจ “



“ แต่ฉันไม่ได้ชอบนายเลย “



“ ฉันรู้  แต่ฉันชอบเธอนี่  ฉันจะทำให้เธอหันมาชอบฉันชองยุนนา “



“ ไม่มีทางย่ะ ฉันน่ะเกลียดพวกที่ทำตัวอย่างนายมากที่สุด “



“ เธอเกลียดอะไร เธอไม่ชอบอะไร ฉันจะพยายาม  จะพยายามมเปลี่ยนนะ เปลี่ยนแปลงตัวเอง เพื่อให้เธอหันมามองฉันบ้าง “‎



“ คงยากอะ “



“ เธอรอฉันได้มั้ย “



“ ทำไมฉันต้องรอนายด้วย “



“ ฉันจะพยายามนะ  เธอรอฉัน รับรองไม่นาน  เธอยังไม่ต้องหันมาชอบฉันก็ได้  แต่เธอลองหันมามองความเปลี่ยนแปลงที่ฉันตั้งใจทำบ้างนะ “



“ ... “



“ ฉันรู้สึกว่าเธอคือคนพิเศษ เธอไม่เหมือนใคร “



“ +/////+ “  นายเริ่มทำให้ฉันเขิลแล้วนะตาบ้า



“ เธอรู้เรื่องของฉันทั้งหมดนี้แล้ว  เธอยังจะคบกับฉันอยู่มั้ย “ นายตีหน้าเคร่งเครียดทำไมน่ะ รู้มั้ยว่ามันทำให้ฉันเขิล  เดี๋ยวใจฉันมันลอยไปหานายทำไง  ฉันมีอุดมการณ์นะยะ



“ เอาเป็นว่า  ครั้งนี้ฉันเชื่อนาย  นายทำตามอย่างที่นายพูดให้ได้แล้วกันฮันอยองกุน  “



“ ^O^ ครับผม ลูกผู้ชายคำไหนคำนั้นครับ “



\" =_= “ นายนี่ท่าจะบ้า



“ ไปเดทกันเถอะ “



“ OoO ไม่ ฉันจะกลับไปเรียน “



“ ไม่ได้ๆ วันนี้เป็นวันแรกที่ฉันยอมเปิดใจให้ผู้หญิง ฉะนนั้นไปเดทๆ เย้ๆๆ “



“ เฮ้ย!!! “



“ เร็วๆสิ  ฉันอยากร้องเพลงอะ  ไปโนแรปังกัน “



“ หึหึ T^T “



    แล้วฉันก็โดนนายนั่นลากไปลากมาทั้งวัน  สงสัยพรุ่งนี้ก้นฉันต้องบวมปุดแหงเลยอะ  เพราะอะไรน่ะหรอ ก็เพราะไม้เรียวที่ตาลุงอาจารย์นั่นจะมาฟาดฉันน่ะสิ  อยู่กับนายนี่มีแต่เรื่องจริงๆ  ตอนเย็นหมอนั่นก็มาส่งฉันที่บ้านก่อนที่พ่อกับแม่จะกลับ โชคดีไป ไม่งั้นซวยแหงเลยชองยุนนาเอ๊ย...



T o o lN n i lE just talk  :  ต้องขอโทษด้วยนะคะที่มาอัพช้า  พอดีตอนนี้มีรายงานต้องทำอะค่ะ หลังจากนี้คิดว่าคงช้าอย่างนี้ไปเรื่อน เหอๆ =_=; ยังไงก็ช่วยโวท ช่วยเม้นกันเยอะๆนะคะ