ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตัวตนที่แท้จริง
.......................ออด......................................
เฮ้อ..หมดเวลาซักที ไปหาดารึมที่ห้องดีกว่า พักนี้ไม่ค่อยได้กลับบ้านด้วยกันเลย
แล้วขาสั้นๆของฉันก็เดินไปที่ห้อง 6 ซึ่งเป็นห้องที่อยู่ติดกับห้องฉัน (มันก็แหงล่ะ -_- ก็ฉันอยู่ห้อง 5 นี่นา) เมื่อมาถึงฉันก็เปิดประตูเข้าไปในห้องแล้วเดินเข้าไปด้วยความมั่นใจ ตอนนี้พวกผู้หญิงในห้องดูเหมือนจะกลับกันไปหมดแล้ว เหลือพวกผู้ชายหน้าตาประหลาดๆอยู่เล็กน้อย แล้วก็พวกที่เป็นเวรประจำวันกำลังทำความสะอาดห้องอยู่
ฮันดารึม...เธอนั่งไหนเนี่ย ฉันหาเธอไม่เจอเลยอะ อยู่ไหนน้า...
\" เธออยู่ห้อง 5 นี่ มาทำอะไรที่ห้องนี้หรอ \"
มีผู้ชายที่หล่อมากๆคนหนึ่งเดินเข้ามาถามฉัน ดูท่าทางนายนี่สูงพอๆกับอยองกุนเลยนะ แต่นายผิวสีแทนดูเข้มกว่าหมอนั่นหน่อย ส่วนความหล่อน่ะหรอ ไม่ต้องพูดถึงเลย นายเนี่ยแหละสเป็คฉันเลยอะ ว้าว >O< วันนี้ฉันโชคดีจังเจอเทพบุตรสุดหล่อ อิอิอิ
\" ฉันมาเพื่อนน่ะ นายรู้จักฮันดารึมมั้ย \"
\" ดารึม...ดารึม....อ๋อๆ รู้จักๆ เขานั่งอยู่ตรงนั้นน่ะ ท่าทางจะไม่อยู่นะ แต่กระเป๋ายังอยู่ แสดงว่ายังไม่กลับ \"
\" อ่อ อื้ม^O^ ขอบใจนะ นาย...\"
\" ซึงโพ ฮานซึงโพน่ะ ^_^ \"
\" อ้อ อื้มๆ ซึงโพขอบใจนะ ฉันยุนนาจ้ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะ ^O^ \"
\" เช่นกัน ^O^ \"
เวลานายยิ้มนี่น่ารักจังเลย กรี๊ดๆ!! เป็นอะไรไปน่ะชองยุนนา คิดแบบนี้ไม่ได้ เธอยังเป็นนักเรียนอยู่นะ >O< แล้วดารึมมี่ของฉันก็เดินเข้ามา เมื่อเธอเห็นฉันคุยอยู่กับเทพบุตรซึงโพ เธอก็ทำตาโตลุกวาวทันที นี่เธอเป็นอะไรไปน่ะ ทำหน้าอย่างกับเห็นผีแน่ะ -\"-; เธอเดินปรี่เข้ามาหาฉันแล้วฉันการเก็บกระเป๋าตัวเองด้วยความเร็วสูง เมื่อเธอเก็บของเสร็จแล้วก็ลากๆดึงๆฉันออกมาจากห้องทันที เธอบ้าเปล่าเนี่ย -_-\" กินยาผิดมาหรือไงยะ ทำท่าทางแปลกๆ ฉันยังไม่ทันล่ำลาเทพบุตรสุดหล่อของฉันเลยนะ ( ซึงโพเป็นของฉันตั้งแต่เมื่อไหร่นะ -\"- )
\" ชองยุนนา!! \"
\" อะไรน่ะ เธอทำตัวแปลกๆนะ เป็นอะไรไป \"
\" เธอ!!! \"
\" เธอเลิกตะโกนใส่ฉันสักทีได้มั้ยฮะ \"
\" -_-\" โทษทีๆ \"
\" มีอะไรล่ะ \"
\" เธอรุ้จักกับฮานซึงโพด้วยหรอ \"
\" ก็ไม่นี่ พอดีว่าเมื่อกี๊ตอนฉันเข้าไปหาเธอในห้องน่ะ เขามาถามฉันว่ามาหาใคร เราก็เลยรู้จักกัน มีอะไรหรอ -_- \"
\" เธอรู้มั้ยว่าเขาน่ะเป็นหนึ่งในแก๊งหนุ่มฮอตของฮันอยองกุนเลยนะ เธอเนี่ยเที่ยวไปรู้จักกับคนดังของโรงเรียนเราจนหมดรึยังยะ \"
\" 0_0 หา!!! จริงหรอ \"
\" ก็ใช่น่ะสิยะ ฉันล่ะอยากจะเกิดเป็นเธอบ้างจัง \"
\" มิหน้าล่ะ แต่ก็ไม่แปลกหรอกนะที่เขาจะป๊อปขนาดนั้น ก็เขาหล่อนี่นา >O< \"
\" น้อยๆหน่อย \"
\" =_=\" \"
\" ฉันยังไม่อยากกลับบ้านเลยอะ ไปต่อกันเหอะ \"
\" อื้มดีๆ ฉันก็เบื่อๆบ้านนะพักนี้ ไปไหนดีอะ >O< \"
\" ไปโนแรปังดีกว่า >O< \"
\" เย้!! ^O^ \"
โชคดีจังที่วันนี้โนแรปังมีคนน้อย เราเลยไม่ต้องรอคิวเหมือนทุกที ฉันอยากจะร้องเพลงจะแย่อยู่แล้ว รู้สึกว่าพักนี้เสียงฉันจะแปลกๆไปนะ ต้องไปเทสต์สักหน่อยแล้ว
แล้วฉันก็เดินเข้าห้องคาราโอเกะไปพร้อมๆกับดารึมมี่ เราร้องเพลงอย่างไม่อายชาวบ้าน เวลาช่างผ่านไปเร็วเหลือเกินเวลาที่ฉันมีความสุขกับการร้องเพลงเนี่ย มีแต่คนชมว่าฉันร้องเพลงเพราะ อิอิอิ>O< เสียงก็ดีแถมหน้าตายังดีอีก -_-\"
ฉันเริ่มรู้สึกว่าคอแห้งก็เลยโทรสั่งน้ำเข้ามา แล้วเราก็ตั้งหน้าตั้งหน้าร้องเพลงอย่างไม่คิดจะหยุด หงะ -\"- รู้สึกอยากเข้าห้องน้ำจังแฮะ ไม่น่ากินน้ำเข้าไปเยอะเลยฉัน
\" นี่ดารึม \"
\" ฮะ!!! \"
\" ฉันไปห้องน้ำนะ \"
\" ว่าอะไรนะ!!!! \"
\"ฉันจะไปเข้าห้องน้ำหน่อยนะ!!!! \"
\" อื้มๆ รีบๆเข้าล่ะ!!!! \" เพราว่าเสียงของเพลงที่ดารึมร้องอยู่มันดังมากกก ฉันกับเธอจึงต้องตะโกนใส่กัน
ฉันรีบเดินออกจากห้องคาราโอเกะแล้วตรงปรี่ไปห้องน้ำทันที เมื่อฉันเสร็จธุระแล้วก็ออกจากออกน้ำ เอ๋...ตรงนั้นมีอะไรกันน่ะ ฉันมองเห็นคนกลุ่มใหญ่กำลังมุมดูอะไรกันอยู่เต็มเลยหน้าโนแรปัง ด้วยความอยากรู้อยากเห็นที่มีมากมายในตัว ก็อดไม่ได้ที่จะวิ่งไปดู เมื่อเข้ามาใกล้มากขึ้น ...มากขึ้น....
ฉันก็เห็นนักเรียนชายกลุ่มห้องใส่เครื่องแบบโรงเรียนฉัน กับอีกกลุ่มหนึ่งรู้สึกว่าจะใส่เครื่องแบบโรงเรียนซางนะ
ถ้าฉันดูไม่ผิดนั่นพวกเขากำลังสู้กันอยู่นี่ O_O OoO เฮ้ย!!! พวกโรงเรียนซางกำลังรุมโรงเรียนฉันนี่ ได้ไง ไม่แฟร์นะ พวกนั้นมีกัน 8 คน แต่โรงเรียนฉันมีแค่ 4 เอง
ดูเหมือนฝ่ายฉันจะได้เปรียบนะ พวกนายนี่เก่งกันจังเลยนะ ขนาดโดนรุมนะเนี่ย แต่เฮ้ย!!! หน้าตาของนายคนที่อยู่โรงเรียนฉันมัน....มันเหมือน....เหมือนกับ...นั่นมันซึงโพนี่ ถ้างั้น...พวกที่เหลือก็ต้อง...
\" ฮันอยองกุน!!!!!!!!!!!!!! \"
ไม่รู้ว่าฉันเป็นบ้าอะไรขึ้นมา ปากฉันมันดันตะโกนขึ้นไปแบบนั้น แล้วขาอันแสนสั้นของฉันก็ดันพาร่างอันงงงวยฝ่าฝูงคนมุงทั้งหลายเข้าไปกลางวงที่พวกนนั้นกำลังสู้กันอยู่
\" OoO \"
\" นาย....นาย!!!!! \"
นายอยองกุนตัวดีหันมาตามเสียงของฉันและเมื่อเขาเห็นหน้าฉัน เขาก็ตะลึงอึ้งไปทันที ตอนนี้เขาอยู่ในท่าที่กำลังนั่งคร่อมเด็กโรงเรียนซางแล้ว มือข้างหนึ่งของเขากระชากคอเสื้อของนายคนนั้นเอาไว้ ส่วนมืออีกข้างนั้นกำลังกระหน่ำหมัดรัวใส่หมอนั่นอย่างเอาเป็นเอาตาย
\" นาย...นาย... \"
\" เธอปิดตาซะ!! \"
\" นาย...ทำบ้าอะไรน่ะ!!! \"
\" ปิดตาซะ!!! \"
\" นายจะฆ่าหมอนั่นหรือไงฮะ!!! \"
\" ปิดตาซะ จนกว่าฉันจะสั่งให้เธอลืมตาได้ แล้วไปยืนอยู่ตรงนั้น!!! \"
หมอนั่นสั่งให้ฉันปิดตาแล้วไปยืนหลบอยู่ตรงต้นไม้ใหญ่ ถัดจากที่พวกเขาสู้กันอยู่ ฉันรีบทำตามแต่โดยดี ตอนนี้ใจฉันกำลังสับสนกับภาพที่เห็นตรงหน้าเมื่อกี๊นี้ สภาพนายอยองกุนนั่นดูไม่ได้เลย มีเลือดออกเต็มหน้า แต่ยังไงก็ยังดูไม่หนักเท่ากับคนที่นายนั่นอัดอยู่ TT_TT นายนั่นน่ากลัวจัง ฉันไม่น่าไปรู้จักกับคนพรรค์นั้นเลย
เมื่อการต่อสู่ยุติลง อยองกุนก็เดินเข้ามาหาฉันด้วยสภาพที่น่ากลัวสุดยอด เสื้อนายมีแต่เลือดเต็มไปหมด ส่วนพวกเพื่อนๆนายก็มีสภาพไม่ต่างกัน ซึงโพกับแฮวอนท่าทางหัวจะแตก พวกนายหมดหล่อเลยคราวนี้ TT_TT
\" ฉันสั่งให้เธอปิดตาไงเล่า ยัยโง่นี่! \"
\" นาย....TT_TT \"
\" เธอร้องไห้ทำไมน่ะ O.O \"
\" ก็...ก็พวกนายมีเลือดเต็มตัวเลยนี่ แล้ว..แล้วเมื่อกี๊.... \"
\" เธอมาทำบ้าอะไรที่นี่ฮะ ดึกดื่นป่านนี้ ผู้หญิงไม่ควรมาเดินเล่นอยู่นะ \"
\" นายสู้กันทำไมฮะ!!! \"
\" ... \"
\" ตอบฉันมาสิ! สู้กันทำไม \"
\" .... \"
\" นี่คือตัวตนที่แท้จริงของนายงั้นสิ \"
\" ใช่ นี่แหละฉันล่ะ เธอรีบกลับบ้านไปได้แล้ว เดี๋ยวฉันจะไปส่ง \"
\" ... \"
\" เธอเป็นอะไรน่ะ \"
\" TTOTT \"
“ร้องไห้ทำไม ฉันไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย ไม่มีใครเป็นอะไรสักหน่อย พวกเราสู้เก่งออก เธอควรดีใจนะที่สามีของเธอสู้เก่งอย่างนี้”
“นายมันบ้าไปแล้วฮันอยองกุน!!!!!”
แล้วฉันก็วิ่งหนีพวกเขาออกมาแล้วตรงกลับบ้านทันที ทำไมนายนั่นต้องทำแต่เรื่องไม่ดีทั้งนั้นเลยนะ TT_TT ถึงฉันจะรู้ว่านายไม่ดี แต่ก็ไม่เคยคิดว่านายจะเป็นถึงขนาดนี้ TTOTT แลวคืนนั้นฉันก็นอนฝันร้ายไปทั้งคืน ว่านายอยองกุนวิ่งมากับพวกของเขาหวังจะมาอัดฉันเข้าที่ฉันไปตะโกนใส่เขาวันนั้น
เฮ้อ.... แล้วเมื่อคืนฉันก็ลืมดารึมที่รักของฉันไว้ที่โนแรปังคนเดียว พอฉันเจอยัยนั่นที่โรงเรียน เธอก็โวยวายใส่ฉันซะยกใหญ่เลย แถมยังโกรธไม่พูดไม่จาไปอีกครึ่งวัน กว่าจะเคลียกันให้ลงตัวได้ก็ใช้เวลาเรียนไป 1 คาบ (โดดนั่นแหละ)
(โปรดติดตามตอนต่อไป)
T o o lN n i lE just talk : ตอนนี้นางเอกออกแนวงี่เง่าปัญญาอ่อนนิดหน่อยค่ะ ส่วนพระเอกก็มีเหตุผลบางอย่างที่ไม่สามารถจะบอกนางเอกได้ ติดตามความรักที่ไม่น่าจะลงตัวกันของอยองกุนกับยุนนาในตอนต่อไปนะคะ
เฮ้อ..หมดเวลาซักที ไปหาดารึมที่ห้องดีกว่า พักนี้ไม่ค่อยได้กลับบ้านด้วยกันเลย
แล้วขาสั้นๆของฉันก็เดินไปที่ห้อง 6 ซึ่งเป็นห้องที่อยู่ติดกับห้องฉัน (มันก็แหงล่ะ -_- ก็ฉันอยู่ห้อง 5 นี่นา) เมื่อมาถึงฉันก็เปิดประตูเข้าไปในห้องแล้วเดินเข้าไปด้วยความมั่นใจ ตอนนี้พวกผู้หญิงในห้องดูเหมือนจะกลับกันไปหมดแล้ว เหลือพวกผู้ชายหน้าตาประหลาดๆอยู่เล็กน้อย แล้วก็พวกที่เป็นเวรประจำวันกำลังทำความสะอาดห้องอยู่
ฮันดารึม...เธอนั่งไหนเนี่ย ฉันหาเธอไม่เจอเลยอะ อยู่ไหนน้า...
\" เธออยู่ห้อง 5 นี่ มาทำอะไรที่ห้องนี้หรอ \"
มีผู้ชายที่หล่อมากๆคนหนึ่งเดินเข้ามาถามฉัน ดูท่าทางนายนี่สูงพอๆกับอยองกุนเลยนะ แต่นายผิวสีแทนดูเข้มกว่าหมอนั่นหน่อย ส่วนความหล่อน่ะหรอ ไม่ต้องพูดถึงเลย นายเนี่ยแหละสเป็คฉันเลยอะ ว้าว >O< วันนี้ฉันโชคดีจังเจอเทพบุตรสุดหล่อ อิอิอิ
\" ฉันมาเพื่อนน่ะ นายรู้จักฮันดารึมมั้ย \"
\" ดารึม...ดารึม....อ๋อๆ รู้จักๆ เขานั่งอยู่ตรงนั้นน่ะ ท่าทางจะไม่อยู่นะ แต่กระเป๋ายังอยู่ แสดงว่ายังไม่กลับ \"
\" อ่อ อื้ม^O^ ขอบใจนะ นาย...\"
\" ซึงโพ ฮานซึงโพน่ะ ^_^ \"
\" อ้อ อื้มๆ ซึงโพขอบใจนะ ฉันยุนนาจ้ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะ ^O^ \"
\" เช่นกัน ^O^ \"
เวลานายยิ้มนี่น่ารักจังเลย กรี๊ดๆ!! เป็นอะไรไปน่ะชองยุนนา คิดแบบนี้ไม่ได้ เธอยังเป็นนักเรียนอยู่นะ >O< แล้วดารึมมี่ของฉันก็เดินเข้ามา เมื่อเธอเห็นฉันคุยอยู่กับเทพบุตรซึงโพ เธอก็ทำตาโตลุกวาวทันที นี่เธอเป็นอะไรไปน่ะ ทำหน้าอย่างกับเห็นผีแน่ะ -\"-; เธอเดินปรี่เข้ามาหาฉันแล้วฉันการเก็บกระเป๋าตัวเองด้วยความเร็วสูง เมื่อเธอเก็บของเสร็จแล้วก็ลากๆดึงๆฉันออกมาจากห้องทันที เธอบ้าเปล่าเนี่ย -_-\" กินยาผิดมาหรือไงยะ ทำท่าทางแปลกๆ ฉันยังไม่ทันล่ำลาเทพบุตรสุดหล่อของฉันเลยนะ ( ซึงโพเป็นของฉันตั้งแต่เมื่อไหร่นะ -\"- )
\" ชองยุนนา!! \"
\" อะไรน่ะ เธอทำตัวแปลกๆนะ เป็นอะไรไป \"
\" เธอ!!! \"
\" เธอเลิกตะโกนใส่ฉันสักทีได้มั้ยฮะ \"
\" -_-\" โทษทีๆ \"
\" มีอะไรล่ะ \"
\" เธอรุ้จักกับฮานซึงโพด้วยหรอ \"
\" ก็ไม่นี่ พอดีว่าเมื่อกี๊ตอนฉันเข้าไปหาเธอในห้องน่ะ เขามาถามฉันว่ามาหาใคร เราก็เลยรู้จักกัน มีอะไรหรอ -_- \"
\" เธอรู้มั้ยว่าเขาน่ะเป็นหนึ่งในแก๊งหนุ่มฮอตของฮันอยองกุนเลยนะ เธอเนี่ยเที่ยวไปรู้จักกับคนดังของโรงเรียนเราจนหมดรึยังยะ \"
\" 0_0 หา!!! จริงหรอ \"
\" ก็ใช่น่ะสิยะ ฉันล่ะอยากจะเกิดเป็นเธอบ้างจัง \"
\" มิหน้าล่ะ แต่ก็ไม่แปลกหรอกนะที่เขาจะป๊อปขนาดนั้น ก็เขาหล่อนี่นา >O< \"
\" น้อยๆหน่อย \"
\" =_=\" \"
\" ฉันยังไม่อยากกลับบ้านเลยอะ ไปต่อกันเหอะ \"
\" อื้มดีๆ ฉันก็เบื่อๆบ้านนะพักนี้ ไปไหนดีอะ >O< \"
\" ไปโนแรปังดีกว่า >O< \"
\" เย้!! ^O^ \"
โชคดีจังที่วันนี้โนแรปังมีคนน้อย เราเลยไม่ต้องรอคิวเหมือนทุกที ฉันอยากจะร้องเพลงจะแย่อยู่แล้ว รู้สึกว่าพักนี้เสียงฉันจะแปลกๆไปนะ ต้องไปเทสต์สักหน่อยแล้ว
แล้วฉันก็เดินเข้าห้องคาราโอเกะไปพร้อมๆกับดารึมมี่ เราร้องเพลงอย่างไม่อายชาวบ้าน เวลาช่างผ่านไปเร็วเหลือเกินเวลาที่ฉันมีความสุขกับการร้องเพลงเนี่ย มีแต่คนชมว่าฉันร้องเพลงเพราะ อิอิอิ>O< เสียงก็ดีแถมหน้าตายังดีอีก -_-\"
ฉันเริ่มรู้สึกว่าคอแห้งก็เลยโทรสั่งน้ำเข้ามา แล้วเราก็ตั้งหน้าตั้งหน้าร้องเพลงอย่างไม่คิดจะหยุด หงะ -\"- รู้สึกอยากเข้าห้องน้ำจังแฮะ ไม่น่ากินน้ำเข้าไปเยอะเลยฉัน
\" นี่ดารึม \"
\" ฮะ!!! \"
\" ฉันไปห้องน้ำนะ \"
\" ว่าอะไรนะ!!!! \"
\"ฉันจะไปเข้าห้องน้ำหน่อยนะ!!!! \"
\" อื้มๆ รีบๆเข้าล่ะ!!!! \" เพราว่าเสียงของเพลงที่ดารึมร้องอยู่มันดังมากกก ฉันกับเธอจึงต้องตะโกนใส่กัน
ฉันรีบเดินออกจากห้องคาราโอเกะแล้วตรงปรี่ไปห้องน้ำทันที เมื่อฉันเสร็จธุระแล้วก็ออกจากออกน้ำ เอ๋...ตรงนั้นมีอะไรกันน่ะ ฉันมองเห็นคนกลุ่มใหญ่กำลังมุมดูอะไรกันอยู่เต็มเลยหน้าโนแรปัง ด้วยความอยากรู้อยากเห็นที่มีมากมายในตัว ก็อดไม่ได้ที่จะวิ่งไปดู เมื่อเข้ามาใกล้มากขึ้น ...มากขึ้น....
ฉันก็เห็นนักเรียนชายกลุ่มห้องใส่เครื่องแบบโรงเรียนฉัน กับอีกกลุ่มหนึ่งรู้สึกว่าจะใส่เครื่องแบบโรงเรียนซางนะ
ถ้าฉันดูไม่ผิดนั่นพวกเขากำลังสู้กันอยู่นี่ O_O OoO เฮ้ย!!! พวกโรงเรียนซางกำลังรุมโรงเรียนฉันนี่ ได้ไง ไม่แฟร์นะ พวกนั้นมีกัน 8 คน แต่โรงเรียนฉันมีแค่ 4 เอง
ดูเหมือนฝ่ายฉันจะได้เปรียบนะ พวกนายนี่เก่งกันจังเลยนะ ขนาดโดนรุมนะเนี่ย แต่เฮ้ย!!! หน้าตาของนายคนที่อยู่โรงเรียนฉันมัน....มันเหมือน....เหมือนกับ...นั่นมันซึงโพนี่ ถ้างั้น...พวกที่เหลือก็ต้อง...
\" ฮันอยองกุน!!!!!!!!!!!!!! \"
ไม่รู้ว่าฉันเป็นบ้าอะไรขึ้นมา ปากฉันมันดันตะโกนขึ้นไปแบบนั้น แล้วขาอันแสนสั้นของฉันก็ดันพาร่างอันงงงวยฝ่าฝูงคนมุงทั้งหลายเข้าไปกลางวงที่พวกนนั้นกำลังสู้กันอยู่
\" OoO \"
\" นาย....นาย!!!!! \"
นายอยองกุนตัวดีหันมาตามเสียงของฉันและเมื่อเขาเห็นหน้าฉัน เขาก็ตะลึงอึ้งไปทันที ตอนนี้เขาอยู่ในท่าที่กำลังนั่งคร่อมเด็กโรงเรียนซางแล้ว มือข้างหนึ่งของเขากระชากคอเสื้อของนายคนนั้นเอาไว้ ส่วนมืออีกข้างนั้นกำลังกระหน่ำหมัดรัวใส่หมอนั่นอย่างเอาเป็นเอาตาย
\" นาย...นาย... \"
\" เธอปิดตาซะ!! \"
\" นาย...ทำบ้าอะไรน่ะ!!! \"
\" ปิดตาซะ!!! \"
\" นายจะฆ่าหมอนั่นหรือไงฮะ!!! \"
\" ปิดตาซะ จนกว่าฉันจะสั่งให้เธอลืมตาได้ แล้วไปยืนอยู่ตรงนั้น!!! \"
หมอนั่นสั่งให้ฉันปิดตาแล้วไปยืนหลบอยู่ตรงต้นไม้ใหญ่ ถัดจากที่พวกเขาสู้กันอยู่ ฉันรีบทำตามแต่โดยดี ตอนนี้ใจฉันกำลังสับสนกับภาพที่เห็นตรงหน้าเมื่อกี๊นี้ สภาพนายอยองกุนนั่นดูไม่ได้เลย มีเลือดออกเต็มหน้า แต่ยังไงก็ยังดูไม่หนักเท่ากับคนที่นายนั่นอัดอยู่ TT_TT นายนั่นน่ากลัวจัง ฉันไม่น่าไปรู้จักกับคนพรรค์นั้นเลย
เมื่อการต่อสู่ยุติลง อยองกุนก็เดินเข้ามาหาฉันด้วยสภาพที่น่ากลัวสุดยอด เสื้อนายมีแต่เลือดเต็มไปหมด ส่วนพวกเพื่อนๆนายก็มีสภาพไม่ต่างกัน ซึงโพกับแฮวอนท่าทางหัวจะแตก พวกนายหมดหล่อเลยคราวนี้ TT_TT
\" ฉันสั่งให้เธอปิดตาไงเล่า ยัยโง่นี่! \"
\" นาย....TT_TT \"
\" เธอร้องไห้ทำไมน่ะ O.O \"
\" ก็...ก็พวกนายมีเลือดเต็มตัวเลยนี่ แล้ว..แล้วเมื่อกี๊.... \"
\" เธอมาทำบ้าอะไรที่นี่ฮะ ดึกดื่นป่านนี้ ผู้หญิงไม่ควรมาเดินเล่นอยู่นะ \"
\" นายสู้กันทำไมฮะ!!! \"
\" ... \"
\" ตอบฉันมาสิ! สู้กันทำไม \"
\" .... \"
\" นี่คือตัวตนที่แท้จริงของนายงั้นสิ \"
\" ใช่ นี่แหละฉันล่ะ เธอรีบกลับบ้านไปได้แล้ว เดี๋ยวฉันจะไปส่ง \"
\" ... \"
\" เธอเป็นอะไรน่ะ \"
\" TTOTT \"
“ร้องไห้ทำไม ฉันไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย ไม่มีใครเป็นอะไรสักหน่อย พวกเราสู้เก่งออก เธอควรดีใจนะที่สามีของเธอสู้เก่งอย่างนี้”
“นายมันบ้าไปแล้วฮันอยองกุน!!!!!”
แล้วฉันก็วิ่งหนีพวกเขาออกมาแล้วตรงกลับบ้านทันที ทำไมนายนั่นต้องทำแต่เรื่องไม่ดีทั้งนั้นเลยนะ TT_TT ถึงฉันจะรู้ว่านายไม่ดี แต่ก็ไม่เคยคิดว่านายจะเป็นถึงขนาดนี้ TTOTT แลวคืนนั้นฉันก็นอนฝันร้ายไปทั้งคืน ว่านายอยองกุนวิ่งมากับพวกของเขาหวังจะมาอัดฉันเข้าที่ฉันไปตะโกนใส่เขาวันนั้น
เฮ้อ.... แล้วเมื่อคืนฉันก็ลืมดารึมที่รักของฉันไว้ที่โนแรปังคนเดียว พอฉันเจอยัยนั่นที่โรงเรียน เธอก็โวยวายใส่ฉันซะยกใหญ่เลย แถมยังโกรธไม่พูดไม่จาไปอีกครึ่งวัน กว่าจะเคลียกันให้ลงตัวได้ก็ใช้เวลาเรียนไป 1 คาบ (โดดนั่นแหละ)
(โปรดติดตามตอนต่อไป)
T o o lN n i lE just talk : ตอนนี้นางเอกออกแนวงี่เง่าปัญญาอ่อนนิดหน่อยค่ะ ส่วนพระเอกก็มีเหตุผลบางอย่างที่ไม่สามารถจะบอกนางเอกได้ ติดตามความรักที่ไม่น่าจะลงตัวกันของอยองกุนกับยุนนาในตอนต่อไปนะคะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น