ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : เริ่มต้น
เสียงโครมครามโหวกเหวกดังลอดมาจากห้องนอนของเจ้าหญิงเฟลิโอน่า ซึ่งเจ้าตัวกำลังจัดๆรื้ออะไรบางอย่างอยู่ด้วยสีหน้าจริงจัง เช้านี้เป็นเช้าที่แปลกประหลาดที่สุดเท่าที่เคยเป็นมาถ้าไม่นับอากาศที่รู้สึกว่าเริ่มอบอวนไปด้วยกลิ่นพฤกษานานาชนิดและบรรยากาสศรอบๆที่เขียวชอุ่มจนน่าสงสัยแล้ว ยังมีสิ่งที่แปลกกว่าอีก คือ วันนี้เจ้าหญิงองค์สำคัญตื่นได้ด้วยตัวเอง ไม่ต้องอาศัยเพื่อนรักทั้งสองซึ่งตอนนี้ไม่อยู่ด้วยกับเธอแล้วมาปลุก เธอตื่นขึ้นมาด้วยอาการตื่นเต้นผิดปกติ
\' แปลก วันนี้บรรยากาศแปลกจริงๆ จะเกิดอะไรขึ้นอีกรึเปล่านะ \' ความคิดในใจของร่างบางที่มัวแต่ดูบรยากาศรอบนอกว่าแปลก ไม่ได้ดูตัวเองเลยว่าแปลกกว่าอีก
\' วันนี้ต้องออกเดินทางคนเดียวจริงๆแล้วสินะ พักมาวันนึงแล้ว ขอโทษแกด้วยจริงๆนะคิล ฉันไม่อยากให้แกเป็นแบบนี้เพราะฉัน วันนี้แหละแกจะไม่ต้องลำบากเพราะฉันอีก \' เจ้าตัวคิดพลางเก็บข้าวของที่คิดว่าจำเป็นต้องใช้มากที่สุดคือเสื้อผ้า+เสบียง+ที่สำคัญคือ เงิน
หัวขโมยในคราบผู้หญิงซึ่งมีตำแหน่งถึงธิดาแห่งความมืดผู้เป็นที่ต้องการตัวมากมายกำลังกวาเงินเกินครึ่งหนึ่งของทั้งหมดในห้องเก็บสมบัติภายในเกวียนเน่าๆอย่างเร่งรีบราวกับกลัวใครจะมาเห็น
หลังจากกวาดเก็บของที่จำเป็นทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว เจ้าตัวก็เขย่งก้าวกระโดดย่องๆไปตามทางเดินอันกว้างใหญ่ที่ทอดไปยังห้องนอนของเพื่อนรัก เมื่อมาถึงก็แง้มประตูสังเกตบรรยากาศภายในห้องก่อนจะก้าวเข้าไปอย่างเงียบที่สุดโดยงัดเอาวิชาตี นแมวของตระกูลเดอเบอโรว์มาใช้เมื่อเห็นว่าไม่มีโกโดมที่มันรับปากเธอว่าจะอยู่ดูแลอาการเพื่อนเธอตลอดเวลา
\' ฮึ่ม อย่าให้เจอนะ ไอ้กวางเว ร หายหัวไปไหนของมันฟะ บอกว่าจะคอยดูอาการไอ้คิล อย่าให้เจอนะ แต่ก็ดีแล้วที่มันไม่อยู่ทางจะได้สะดวก \'
คนที่แอบเข้ามาในห้องเดินตรงดี่ไปที่เตียงซึ่งเพื่อนรักตัวดีของเธอนอนไม่ได้สติอยู่ อาการที่ดูแล้วน่าใจหาย เธอเอามือเรียวบางไปวางทาบที่หน้าผากนักฆ่าคนเก่ง
\' เย็น!!! เย็นมาก แก... เพราะฉัน ขอโทษนะ แกต้องหายนะคิล \'
ความเย็นวาบจากสัมผัสที่มือทำให้เธอรู้สึกว่าตัวเองผิดมากขึ้นไปอีก
\" วันนี้ฉันมาลา คิล..ไว้แกหายแล้วแกต้องรีบตามฉันไปนะ ฉันจะล่วงหน้าไปก่อน เจ้ากวางมันจะอยู่ดูแลแกที่นี่แหละ ฉันไม่ได้บอกมันหรอกนะว่าฉันจะไปก่อน แกก็เงียบๆไว้ล่ะ ถ้าฉันรู้ว่าแกบอกมันนะ แกโดนฉันเชือดแน่ไอ้นักฆ่าสมองกลวง ตอนนี้แกหลับให้สบายนะ \"
หลังจากสั่งเสียเพื่อนรักซึ่งนอนไม่ได้สติอยู่ ดูเหมือนจะเป็นการพูดคนเดียวมากกว่าหากใครมาเห็นผู้หญิงคนหนึ่งหน้าตาสะสวย ผิวขาวเนียนอมชมพู ร่างบางอรชรน่าทนุถนอมกำลังส่งสายตาห่วงใยอาทรไปยังเด็กหนุ่มร่างกายกำยำ ผมสีดำเข้ม นัยน์ตาสีม่วงถูกซ่อนไว้ใต้ม่านตา ดวงหน้าคมเข้มซึ่งกำลังนอนหลับอยู่ คงคิดว่าเธอต้องบ้าไปแล้วแน่ๆที่มาคุยกับคนที่นอนก็เดหมือนไม่ได้นอน หายใจก็ดูเหมือนไม่หายใจ ดูๆแล้วเหมือนตายไปแล้วมากกว่า แต่เธอคนนั้นก็ยังหวังว่าเขาจะต้องรอดเพื่อมาอยู่เป็นเพื่อนเคียงข้างเธอต่อไปดังเช่นที่เคยเป็นมาเสมอ
เฮ้อ...
เสียงถอนหายใจยาวราวกับเจ้าตัวเหน็ดเหนื่อยมามากดังจากเจ้าหญิงคนสำคัญซึ่งกำลังจะเดินออกจากห้องไป แต่เธอก็นึกอะไรบางอย่างที่ลืมบอกคนที่ดูเหมือนหลับอยู่
\" ถ้าแกเจอคาโล ฝากจัดการมันแทนฉันด้วยนะ เสร็จแล้วก็ก็รีบตามฉันไป....เฮ้อ.... แก ต้อง รอด คิล ฟีลมัส เดอะ เบสท์ เฟรนด์ ออฟ เฟริน รีบตามไปนะ ไปล่ะ \"
แล้วเธอก็รีบหันหลังขัวบเร่งฝีเท้าออกจากห้องไปอย่างไม่คิดจะหันกลับมามองเพื่อนรักอีก น้ำตาที่กลั้นมานานถูกปล่อยออกมาเป็นสายยาวไหลรินรดใบหน้าขาวๆ อย่างที่เจ้าตัวไม่สามารถทนเก็บมันไว้ได้อีกต่อไป
ก้าวแรกของเธอเริ่มจากการก้าวออกจากเกวียนที่เธอและคิลเรียกมันว่าเกวียนเน่าๆ การเดินทางเพียงคนเดียวเริ่มต้นขึ้นโดยที่เจ้าตัวที่เรียกตัวเองว่าองครักษ์มัวแต่ไปสำรวจเส้นทางโดยหารู้ไม่ว่าเจ้าหญิงของมันหนีไปคนเดียวแล้ว จดหมายลาถูกขีดเขียนอย่างชุ่ ยๆ วางไว้ที่ห้องของเธอ
\' เริ่มจากทางไหนฟะเนี่ย มองไปทางไหน เ เ ม่ ง ก็ มีแต่ป่า โว้ย!! เมื่อกี๊ก็ดันลืมหยิบแผนที่มา เฮงซวยจริงเฟรินเอ๊ย..เดินมาตามทางที่ไอ้กวางโง่นั่นมันเคยพูดไว้ ก็ตรงๆมา แล้วจะเจอสามแยก แล้วมันสี่แยกตรงไหนฟะ มันสามแยกชัดๆเลยเนี่ย ไว้เจอเมื่อไหร่แม่จะจัดการให้มันสูญพันธุ์ไปเลย \'
การเดินทางที่เจ้าตัวคิดว่าจะราบรื่นก็ต้องสะดุดลงเมื่อเดินมาได้เพียงนิดเดียวก็เจออุปสรรคซะแล้ว บรรยากาศรอบๆตัวอบอวลไปด้วยกลิ่นไอเวทโดยที่เจ้าตัวดีแห่งป้อมอัศวินไม่ได้รู้สึกเลยเพราะว่าต่อมความฉลาดและช่างสังเกตของเธอนั้นไม่เคยมี ทางจริงๆที่ควรเป็นก็ไม่เป็น เธอกำลังหลงเข้าไปอยู่ในเขตอาคมของใครคนหนึ่งเข้า
\' เอาวะ โบราณว่าไว้ ขวาร้ายซ้ายดี ไปซ้ายเนี่ยแหละ \' ว่าแล้วก็จัดการลากขาที่เคยสวยแต่ตอนนี้กลับขมุกขมอมไปด้วยขี้ฝุ่นตามทางไปทางซ้ายที่เธอจัดจารคิดเสร็จสรรพว่าดี แต่หารู้ไม่ว่าเจ้าของเขตอาคมรู้คาดไว้แล้วว่าเธอจะต้องมาทางซ้ายจึงไปดักรอที่ปลายทาง
\"เออเว๊ย มาทางนี้สงสัยเข้าท่า ถูกทางแล้วเฟรินเอ๊ย นอกจากจะหล่อแล้วแกยังเก่งอีกนะ วิวแถวนี้มันก็สวยดีแฮะ ร้องเพลงไปด้วยดีกว่าเดินไปเงียบๆแล้วมันวังเวงชอบกล นี่เลยเพลงนี้ โดนใจๆ รอฉันรอเธออยู่ แต่ไม่รู้เธออยู่หนใด เธอจะมา เธอจะมาเมื่อไร เธอจะมา เธอจะมาเมื่อไร สัญญา ไว้ทำไมไม่มา ฉันเป็นห่วง ฉันเป็นห่วงคอยเธอ เฝ้าชะเง้อชะเง้อคอยหา สัญญาไว้ทำไมไม่มา โปรดเถิดหนาอย่าช้าเร็วหน่อย... เฮ้ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! \"
เสียงเพลงแห่งการปลดปล่อยของเจ้าหญิงเฟลิโอน่าต้องหยุดลงเมื่อเจ้าตัวตกใจสุดขีดกับภาพที่เห็นตรงหน้า ป่าไม้เขียวชอุ่มเมื่อครั้งที่เดินผ่านมาทอดสุดไปยังเบื้องหน้าโดยที่ทางข้างหน้ามีถนนปูนดีๆให้เดิน ซึ่งดูๆก็รู้ว่าถนนนี้เป็นถนนที่ถอดสู่เมืองเดมอส
\" เฮ้ยๆๆๆๆๆ!!!!!!!!!!! ไหงมันใกล้งี๊ฟะ หรือว่าทางลัด ไอ้กวางนี่มัน ทุ เ ร ศ จริงๆไม่เสือ ก บอกก่อนว่ามีทางลัด ไอ้คราวที่แล้วที่มาก็พาให้เดินไปทางบ้าๆนั่น ผ่านด่านงี่เง่าตั้งมาก แต่คราวนี้... เจ๋งว่ะ \"
ภาพสาวงามที่กำลังกระโดดโลดเต้นอย่างดีใจอยู่เมื่อเห็นว่าทางนี้ทอดเข้าสู่ตัวเมืองเดมอสโดยไม่ต้องผ่านด่านไอ้คนแคระดำเตี้ยนั่นถูกแอบสังเกตการณ์อยู่โดยที่เจ้าตัวไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวเลย
\" ร้องเพลงต่อๆๆ เปลี่ยนบรรยากาศ ก็เพราะทุกอย่างที่เธอเคยได้ทำ นั้นเปลี่ยนใจที่เคยบอบช้ำ ความอ่อนโยนทุกๆถ้อยคำ... \" หัวขโมยสาวกำลังก้าวเท้ายาวๆเพื่อที่จะได้ถึงวังเดมอสเร็วๆ โดยที่ไม่รู้เลยว่ากำลังเดินเข้าหากับดักที่มีคนวางเอาไว้แล้ว
จากป่าทึบแปรเปลี่ยนเป็นเมืองหลวงเดมอสขนาดใหญ่ เหล่าตัวประหลาดทั้งหลายเดินกันขวักไขว่ให้วุ่นตามประสาชาวบ้าน มีทั้งคนแคระดำ ทั้งตัวที่ดูเหมือนกับเจ้ากวางแต่เล็กกว่ามาก ทั้งคนที่มีสามหัว กบยักษ์ สัตว์พาหนะมากมาย ทั้งมังกร แมลงวันรวมไปถึงกริฟฟิน กำลังใช้ชีวิตธรรมดาราบเรียบ เมื่อเฟรินก้าวท้าวเข้าไปชาวเมืองเดมอสทั้งหลายก็พากันจ้องดูเธอราวกับเป็นตัวประหลาด ตัวประหลาดที่เป็นตัวแม่ก็กันลูกตัวเองไว้ให้ห่างๆจากมนุษย์หญิงสาวผู้นี้
\" มองอะไรวะ ไม่เคยเห็นคนหรือไง \" ปากเจ้ากรรมยังใช้งานได้ดีเหมือนเดิมโดยไม่ดูสถานการณ์เลยว่าอยู่ในหมู่ตัวหลาดที่สามารถจะฆ่าเธอได้ง่ายๆ
เจ้าหญิงปากมอมเดินตรงรี่เข้าไปหาร้านขายแอปเปิ้ลทันทีที่เห็น คนขายที่มีรูปร่างหน้าตาประหลาดเหมือนๆกับตัวทั่วไปที่เธอเห็นกำลังยืนจัดๆปัดๆแอปเปิ้ลอยู่อย่างอารมณ์ดีโดยไม่ทันเห็นลูกค้ามนุษย์อย่างเธอ
มือเจ้ากรรมของหัวขโมยเก่าที่ไม่เคยอยู่สุขเอื้อมไปหยิบแอปเปิ้ลมาลูกหนึ่งแล้วกัดกร้วมเข้าให้ แต่สายตาเจ้าของร้านที่รูปร่างส่วนบนเป็นคนแต่ส่วนล่างเป็นม้าเร็วกว่า
\" ทำอะไรน่ะสาวน้อย \" น้ำเสียงห้าวๆดังจากปากของครึ่งคนครึ่งม้าตรงหน้า
\" ก็กินอยู่นี่ไง \" น้ำคำกวนโมโหดังออกจากปากเจ้าหญิงแห่งเดมอส
\" แล้วมีเงินจ่ายหรอ \"
\" เท่าไหร่ล่ะ เซ็นต์ไว้ก่อนละกัน เดี๋ยวให้พ่อมาจ่ายให้ทีหลัง \" คำต่อรองงี่เง่าถูกเอ่ยจากปากของแม่ตัวดี
\" ไม่ได้ๆๆ ไม่มีเงินก็ต้องชดใช้ \"
\" โอ๊ยๆๆเรื่องมากจริง เท่าไหร่ล่ะฮะ ผมจ่ายให้เลย เอาตะกร้านึงอะ \"
\" ตะกร้านึงก็ 3000 คราวน์ คิดเป็นเงินเอเดนให้ เธอคงมาจากเอเดนใช่มั้ยล่ะ \"
\" โหๆๆๆ 3000 ไม่แพงไปหน่อยหรอ \"
\" ไม่หรอกช่วงนี้ข้าวยากหมากแพงเธอก็น่าจะรู้นี่ 3000 น่ะถูกแล้ว \"
\" แต่ที่เอเดนไม่น่าลามมาถึงเดมอสนี่ฮะ \"
\" น้อยไปแม่หนู มันลามไปทั่วแหละ แต่ดีที่ท่านจ้าวควบคุมได้ \"
\" หรอฮะ อะนี่ 2500ละกันนะ มี่แค่นี้อะ \"
\" ก็ได้ๆ เห็นว่าสวยหรอกนะเนี่ย \"
\" ขอบคุณฮะ \"
เจ้าของนัยน์ตาสีน้ำตาลกลมคู่สวยพร้อมกับของที่แบกพะรุงพะรังเต็มมือซึ่งแต่เดิมก็เยอะอยู่แล้ว ยิ่งเพิ่มแอปเปิ้ลเข้าไปอีกยิ่งดูเยอะแยะเข้าไปใหญ่ ดูเผินๆหากไม่มองหน้าตาผิวพรรณแล้วคงนึกว่าเธอเป็นพวกบ้านนอกเข้ากรุงแน่แท้
\" เข้าไปหาท่านพ่อเลยดีกว่า เก็บของพวกนี้ก่อนแล้วออกมาเดินเล่นในเมือง วังเดมอสสงสัยจะไปทางขวานะมันคุ้นๆ ไปทางขวาเนี่ยแหละ \" การตกลงกับตัวเองของเฟรินตกลงที่เดินไปทางขวาซึ่งตรงตามจุดประสงค์ของคนที่สร้างเมืองเดมอสจำลองนี่ขึ้นมา
\' อย่า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! นายกำลังเดินเข้าไปหามัน ออกมา กลับออกมา เฟริน ออกมา \'
\" ใคร!!!!!! \" เสียงที่เธอได้ยินฟังดูห่วงใยเธอมากเป็นพิเศษ เหมือนกับคนพูดอยู่ใกล้ๆตัวเธอ เสียงอันคุ้นเคย...
\" คาโล...คาโล!!! แกหรอ แกอยู่ไหน คาโล!!! \"
คำตะโกนก้องเรียกชื่อคนรักที่เธอมั่นใจมากว่าเขาอยู่ใกล้กับเธอทำให้บรรดาตัวที่กำลังจับจ่ายใช้สอยอยู่ หันมามองเธอเป็นตาเดียว
\' ออกมาเฟริน นายกำลังหลงกลมัน...อ๊าก!!!!!!! \'
\" คาโล!! แกใช่มั้ย แกอยู่ไหนน่ะ \"
\' เสียง อ๊าก เมื่อกี๊...มันเจ็บตัวแน่...คาโล แกอยู่ไหนน่ะ รอเดี๋ยวนะ ฉันจะไปหาแกเอง แกอยู่ไหน..อยู่ไหนฟะ \'
\' เฟ..ริน.. ออกมาจาก...เมือง..นั่.. (เงียบ...) \'
เสียงขาดห้วงของคนที่เธอมั่นใจว่ามันกำลังมาช่วยเธอ ทำให้เธอยิ่งมั่นใจขึ้นไปอีกว่ามันได้รับอันตราย แต่..มันอยู่ไหนล่ะ ไอ้ก้อนน้ำแข็งงี่เง่า
เจ้าของฉายาธิดาแห่งความมืดตัดสินใจหันหลังกลับเพื่อไปช่วยคนสำคัญ เธอรีบวิ่งกลับไปทางเก่าที่เดินผ่านมา ทิวทัศน์รอบด้านแปรเปลี่ยนไปเป็นทางที่มันควรจะเป็น เมืองเดมอสที่อุดมสมบูรณ์ ผู้คนตัวประหลาดที่เคยคับคั่งจงหายไปต่อหน้าต่อตา ป่าทึบเริ่มเข้ามาแทนที่ เส้นทางที่เป็นปูนอย่างดีกลายเป็นดินเหนอะหนะแทน...
ความฉลาดเข้ามาทักทายคนอย่างเฟรินทันทีที่ภาพทิวทัศน์เปลี่ยนไป นี่คือกับดัก เธอหลงกลมันตั้งแต่ต้น ต้องรีบหาทางออกจากที่นี่ แต่.. ทางออกที่เธอเห็นเป็นทางแยกอยู่นั้นกลับมีปราสาทร้างมาแทนที่ขวางทางออกนั่น
บุรุษผู้หนึ่งตัวและใบหน้าถูกซ่อนอยู่ภายใต้เสื้อคลุมที่ดำตัวยาว ยืนรอเธออยู่ที่หน้าปราสาท มือของบุรุษผู้นี้ถือคทารูปร่างแปลกๆอยู่ ดูเหมือนแท่งคทาจะทำจาก...กระดูก...
\' เฮ้ย กระดูกคน มันเป็นใครวะ แต่ตัวอย่างกับมัจจุราชแน่ะ น่ากลัวพิกล ปิดหน้าปิดตาอีก อย่างกับไอ้โม่งก่อสร้างเลย \' ความคิดต่างๆนาๆแล่นอยู่ในสมองกลวงๆของสาวน้อยร่างบาง
\" เจอกันจนได้สินะ..ธิดาแห่งความมืด \" คนที่เธอเรียกว่าไอ้โม่งเอ่ยทักทายด้วยน้ำเสียงดัดจริ ต ที่สุด เสียงที่จะเป็นผู้หญิงก็ไม่ใช้ ผู้ชายก็ไม่เชิง
\" !!!!! \"
//////////////////////////////////////////////////////////////////
T o o lN n i lE just tslk : หุหุ เปลี่ยนชื่อตอนค่ะ ยังไม่ปะทะดีกว่า ขอบคุณมากๆๆๆสำหรับทุกคะแนนเสียงที่โหวตมานะคะ และขอบคุณมากๆๆเช่นกันสำหรับทุกๆคอมเม้น ช่วยกันเม้นเยอะๆนะคะ อยากรู้ว่าเพื่อนๆอยากได้ตอนต่อไปแบบไหน
\' แปลก วันนี้บรรยากาศแปลกจริงๆ จะเกิดอะไรขึ้นอีกรึเปล่านะ \' ความคิดในใจของร่างบางที่มัวแต่ดูบรยากาศรอบนอกว่าแปลก ไม่ได้ดูตัวเองเลยว่าแปลกกว่าอีก
\' วันนี้ต้องออกเดินทางคนเดียวจริงๆแล้วสินะ พักมาวันนึงแล้ว ขอโทษแกด้วยจริงๆนะคิล ฉันไม่อยากให้แกเป็นแบบนี้เพราะฉัน วันนี้แหละแกจะไม่ต้องลำบากเพราะฉันอีก \' เจ้าตัวคิดพลางเก็บข้าวของที่คิดว่าจำเป็นต้องใช้มากที่สุดคือเสื้อผ้า+เสบียง+ที่สำคัญคือ เงิน
หัวขโมยในคราบผู้หญิงซึ่งมีตำแหน่งถึงธิดาแห่งความมืดผู้เป็นที่ต้องการตัวมากมายกำลังกวาเงินเกินครึ่งหนึ่งของทั้งหมดในห้องเก็บสมบัติภายในเกวียนเน่าๆอย่างเร่งรีบราวกับกลัวใครจะมาเห็น
หลังจากกวาดเก็บของที่จำเป็นทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว เจ้าตัวก็เขย่งก้าวกระโดดย่องๆไปตามทางเดินอันกว้างใหญ่ที่ทอดไปยังห้องนอนของเพื่อนรัก เมื่อมาถึงก็แง้มประตูสังเกตบรรยากาศภายในห้องก่อนจะก้าวเข้าไปอย่างเงียบที่สุดโดยงัดเอาวิชาตี นแมวของตระกูลเดอเบอโรว์มาใช้เมื่อเห็นว่าไม่มีโกโดมที่มันรับปากเธอว่าจะอยู่ดูแลอาการเพื่อนเธอตลอดเวลา
\' ฮึ่ม อย่าให้เจอนะ ไอ้กวางเว ร หายหัวไปไหนของมันฟะ บอกว่าจะคอยดูอาการไอ้คิล อย่าให้เจอนะ แต่ก็ดีแล้วที่มันไม่อยู่ทางจะได้สะดวก \'
คนที่แอบเข้ามาในห้องเดินตรงดี่ไปที่เตียงซึ่งเพื่อนรักตัวดีของเธอนอนไม่ได้สติอยู่ อาการที่ดูแล้วน่าใจหาย เธอเอามือเรียวบางไปวางทาบที่หน้าผากนักฆ่าคนเก่ง
\' เย็น!!! เย็นมาก แก... เพราะฉัน ขอโทษนะ แกต้องหายนะคิล \'
ความเย็นวาบจากสัมผัสที่มือทำให้เธอรู้สึกว่าตัวเองผิดมากขึ้นไปอีก
\" วันนี้ฉันมาลา คิล..ไว้แกหายแล้วแกต้องรีบตามฉันไปนะ ฉันจะล่วงหน้าไปก่อน เจ้ากวางมันจะอยู่ดูแลแกที่นี่แหละ ฉันไม่ได้บอกมันหรอกนะว่าฉันจะไปก่อน แกก็เงียบๆไว้ล่ะ ถ้าฉันรู้ว่าแกบอกมันนะ แกโดนฉันเชือดแน่ไอ้นักฆ่าสมองกลวง ตอนนี้แกหลับให้สบายนะ \"
หลังจากสั่งเสียเพื่อนรักซึ่งนอนไม่ได้สติอยู่ ดูเหมือนจะเป็นการพูดคนเดียวมากกว่าหากใครมาเห็นผู้หญิงคนหนึ่งหน้าตาสะสวย ผิวขาวเนียนอมชมพู ร่างบางอรชรน่าทนุถนอมกำลังส่งสายตาห่วงใยอาทรไปยังเด็กหนุ่มร่างกายกำยำ ผมสีดำเข้ม นัยน์ตาสีม่วงถูกซ่อนไว้ใต้ม่านตา ดวงหน้าคมเข้มซึ่งกำลังนอนหลับอยู่ คงคิดว่าเธอต้องบ้าไปแล้วแน่ๆที่มาคุยกับคนที่นอนก็เดหมือนไม่ได้นอน หายใจก็ดูเหมือนไม่หายใจ ดูๆแล้วเหมือนตายไปแล้วมากกว่า แต่เธอคนนั้นก็ยังหวังว่าเขาจะต้องรอดเพื่อมาอยู่เป็นเพื่อนเคียงข้างเธอต่อไปดังเช่นที่เคยเป็นมาเสมอ
เฮ้อ...
เสียงถอนหายใจยาวราวกับเจ้าตัวเหน็ดเหนื่อยมามากดังจากเจ้าหญิงคนสำคัญซึ่งกำลังจะเดินออกจากห้องไป แต่เธอก็นึกอะไรบางอย่างที่ลืมบอกคนที่ดูเหมือนหลับอยู่
\" ถ้าแกเจอคาโล ฝากจัดการมันแทนฉันด้วยนะ เสร็จแล้วก็ก็รีบตามฉันไป....เฮ้อ.... แก ต้อง รอด คิล ฟีลมัส เดอะ เบสท์ เฟรนด์ ออฟ เฟริน รีบตามไปนะ ไปล่ะ \"
แล้วเธอก็รีบหันหลังขัวบเร่งฝีเท้าออกจากห้องไปอย่างไม่คิดจะหันกลับมามองเพื่อนรักอีก น้ำตาที่กลั้นมานานถูกปล่อยออกมาเป็นสายยาวไหลรินรดใบหน้าขาวๆ อย่างที่เจ้าตัวไม่สามารถทนเก็บมันไว้ได้อีกต่อไป
ก้าวแรกของเธอเริ่มจากการก้าวออกจากเกวียนที่เธอและคิลเรียกมันว่าเกวียนเน่าๆ การเดินทางเพียงคนเดียวเริ่มต้นขึ้นโดยที่เจ้าตัวที่เรียกตัวเองว่าองครักษ์มัวแต่ไปสำรวจเส้นทางโดยหารู้ไม่ว่าเจ้าหญิงของมันหนีไปคนเดียวแล้ว จดหมายลาถูกขีดเขียนอย่างชุ่ ยๆ วางไว้ที่ห้องของเธอ
\' เริ่มจากทางไหนฟะเนี่ย มองไปทางไหน เ เ ม่ ง ก็ มีแต่ป่า โว้ย!! เมื่อกี๊ก็ดันลืมหยิบแผนที่มา เฮงซวยจริงเฟรินเอ๊ย..เดินมาตามทางที่ไอ้กวางโง่นั่นมันเคยพูดไว้ ก็ตรงๆมา แล้วจะเจอสามแยก แล้วมันสี่แยกตรงไหนฟะ มันสามแยกชัดๆเลยเนี่ย ไว้เจอเมื่อไหร่แม่จะจัดการให้มันสูญพันธุ์ไปเลย \'
การเดินทางที่เจ้าตัวคิดว่าจะราบรื่นก็ต้องสะดุดลงเมื่อเดินมาได้เพียงนิดเดียวก็เจออุปสรรคซะแล้ว บรรยากาศรอบๆตัวอบอวลไปด้วยกลิ่นไอเวทโดยที่เจ้าตัวดีแห่งป้อมอัศวินไม่ได้รู้สึกเลยเพราะว่าต่อมความฉลาดและช่างสังเกตของเธอนั้นไม่เคยมี ทางจริงๆที่ควรเป็นก็ไม่เป็น เธอกำลังหลงเข้าไปอยู่ในเขตอาคมของใครคนหนึ่งเข้า
\' เอาวะ โบราณว่าไว้ ขวาร้ายซ้ายดี ไปซ้ายเนี่ยแหละ \' ว่าแล้วก็จัดการลากขาที่เคยสวยแต่ตอนนี้กลับขมุกขมอมไปด้วยขี้ฝุ่นตามทางไปทางซ้ายที่เธอจัดจารคิดเสร็จสรรพว่าดี แต่หารู้ไม่ว่าเจ้าของเขตอาคมรู้คาดไว้แล้วว่าเธอจะต้องมาทางซ้ายจึงไปดักรอที่ปลายทาง
\"เออเว๊ย มาทางนี้สงสัยเข้าท่า ถูกทางแล้วเฟรินเอ๊ย นอกจากจะหล่อแล้วแกยังเก่งอีกนะ วิวแถวนี้มันก็สวยดีแฮะ ร้องเพลงไปด้วยดีกว่าเดินไปเงียบๆแล้วมันวังเวงชอบกล นี่เลยเพลงนี้ โดนใจๆ รอฉันรอเธออยู่ แต่ไม่รู้เธออยู่หนใด เธอจะมา เธอจะมาเมื่อไร เธอจะมา เธอจะมาเมื่อไร สัญญา ไว้ทำไมไม่มา ฉันเป็นห่วง ฉันเป็นห่วงคอยเธอ เฝ้าชะเง้อชะเง้อคอยหา สัญญาไว้ทำไมไม่มา โปรดเถิดหนาอย่าช้าเร็วหน่อย... เฮ้ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! \"
เสียงเพลงแห่งการปลดปล่อยของเจ้าหญิงเฟลิโอน่าต้องหยุดลงเมื่อเจ้าตัวตกใจสุดขีดกับภาพที่เห็นตรงหน้า ป่าไม้เขียวชอุ่มเมื่อครั้งที่เดินผ่านมาทอดสุดไปยังเบื้องหน้าโดยที่ทางข้างหน้ามีถนนปูนดีๆให้เดิน ซึ่งดูๆก็รู้ว่าถนนนี้เป็นถนนที่ถอดสู่เมืองเดมอส
\" เฮ้ยๆๆๆๆๆ!!!!!!!!!!! ไหงมันใกล้งี๊ฟะ หรือว่าทางลัด ไอ้กวางนี่มัน ทุ เ ร ศ จริงๆไม่เสือ ก บอกก่อนว่ามีทางลัด ไอ้คราวที่แล้วที่มาก็พาให้เดินไปทางบ้าๆนั่น ผ่านด่านงี่เง่าตั้งมาก แต่คราวนี้... เจ๋งว่ะ \"
ภาพสาวงามที่กำลังกระโดดโลดเต้นอย่างดีใจอยู่เมื่อเห็นว่าทางนี้ทอดเข้าสู่ตัวเมืองเดมอสโดยไม่ต้องผ่านด่านไอ้คนแคระดำเตี้ยนั่นถูกแอบสังเกตการณ์อยู่โดยที่เจ้าตัวไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวเลย
\" ร้องเพลงต่อๆๆ เปลี่ยนบรรยากาศ ก็เพราะทุกอย่างที่เธอเคยได้ทำ นั้นเปลี่ยนใจที่เคยบอบช้ำ ความอ่อนโยนทุกๆถ้อยคำ... \" หัวขโมยสาวกำลังก้าวเท้ายาวๆเพื่อที่จะได้ถึงวังเดมอสเร็วๆ โดยที่ไม่รู้เลยว่ากำลังเดินเข้าหากับดักที่มีคนวางเอาไว้แล้ว
จากป่าทึบแปรเปลี่ยนเป็นเมืองหลวงเดมอสขนาดใหญ่ เหล่าตัวประหลาดทั้งหลายเดินกันขวักไขว่ให้วุ่นตามประสาชาวบ้าน มีทั้งคนแคระดำ ทั้งตัวที่ดูเหมือนกับเจ้ากวางแต่เล็กกว่ามาก ทั้งคนที่มีสามหัว กบยักษ์ สัตว์พาหนะมากมาย ทั้งมังกร แมลงวันรวมไปถึงกริฟฟิน กำลังใช้ชีวิตธรรมดาราบเรียบ เมื่อเฟรินก้าวท้าวเข้าไปชาวเมืองเดมอสทั้งหลายก็พากันจ้องดูเธอราวกับเป็นตัวประหลาด ตัวประหลาดที่เป็นตัวแม่ก็กันลูกตัวเองไว้ให้ห่างๆจากมนุษย์หญิงสาวผู้นี้
\" มองอะไรวะ ไม่เคยเห็นคนหรือไง \" ปากเจ้ากรรมยังใช้งานได้ดีเหมือนเดิมโดยไม่ดูสถานการณ์เลยว่าอยู่ในหมู่ตัวหลาดที่สามารถจะฆ่าเธอได้ง่ายๆ
เจ้าหญิงปากมอมเดินตรงรี่เข้าไปหาร้านขายแอปเปิ้ลทันทีที่เห็น คนขายที่มีรูปร่างหน้าตาประหลาดเหมือนๆกับตัวทั่วไปที่เธอเห็นกำลังยืนจัดๆปัดๆแอปเปิ้ลอยู่อย่างอารมณ์ดีโดยไม่ทันเห็นลูกค้ามนุษย์อย่างเธอ
มือเจ้ากรรมของหัวขโมยเก่าที่ไม่เคยอยู่สุขเอื้อมไปหยิบแอปเปิ้ลมาลูกหนึ่งแล้วกัดกร้วมเข้าให้ แต่สายตาเจ้าของร้านที่รูปร่างส่วนบนเป็นคนแต่ส่วนล่างเป็นม้าเร็วกว่า
\" ทำอะไรน่ะสาวน้อย \" น้ำเสียงห้าวๆดังจากปากของครึ่งคนครึ่งม้าตรงหน้า
\" ก็กินอยู่นี่ไง \" น้ำคำกวนโมโหดังออกจากปากเจ้าหญิงแห่งเดมอส
\" แล้วมีเงินจ่ายหรอ \"
\" เท่าไหร่ล่ะ เซ็นต์ไว้ก่อนละกัน เดี๋ยวให้พ่อมาจ่ายให้ทีหลัง \" คำต่อรองงี่เง่าถูกเอ่ยจากปากของแม่ตัวดี
\" ไม่ได้ๆๆ ไม่มีเงินก็ต้องชดใช้ \"
\" โอ๊ยๆๆเรื่องมากจริง เท่าไหร่ล่ะฮะ ผมจ่ายให้เลย เอาตะกร้านึงอะ \"
\" ตะกร้านึงก็ 3000 คราวน์ คิดเป็นเงินเอเดนให้ เธอคงมาจากเอเดนใช่มั้ยล่ะ \"
\" โหๆๆๆ 3000 ไม่แพงไปหน่อยหรอ \"
\" ไม่หรอกช่วงนี้ข้าวยากหมากแพงเธอก็น่าจะรู้นี่ 3000 น่ะถูกแล้ว \"
\" แต่ที่เอเดนไม่น่าลามมาถึงเดมอสนี่ฮะ \"
\" น้อยไปแม่หนู มันลามไปทั่วแหละ แต่ดีที่ท่านจ้าวควบคุมได้ \"
\" หรอฮะ อะนี่ 2500ละกันนะ มี่แค่นี้อะ \"
\" ก็ได้ๆ เห็นว่าสวยหรอกนะเนี่ย \"
\" ขอบคุณฮะ \"
เจ้าของนัยน์ตาสีน้ำตาลกลมคู่สวยพร้อมกับของที่แบกพะรุงพะรังเต็มมือซึ่งแต่เดิมก็เยอะอยู่แล้ว ยิ่งเพิ่มแอปเปิ้ลเข้าไปอีกยิ่งดูเยอะแยะเข้าไปใหญ่ ดูเผินๆหากไม่มองหน้าตาผิวพรรณแล้วคงนึกว่าเธอเป็นพวกบ้านนอกเข้ากรุงแน่แท้
\" เข้าไปหาท่านพ่อเลยดีกว่า เก็บของพวกนี้ก่อนแล้วออกมาเดินเล่นในเมือง วังเดมอสสงสัยจะไปทางขวานะมันคุ้นๆ ไปทางขวาเนี่ยแหละ \" การตกลงกับตัวเองของเฟรินตกลงที่เดินไปทางขวาซึ่งตรงตามจุดประสงค์ของคนที่สร้างเมืองเดมอสจำลองนี่ขึ้นมา
\' อย่า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! นายกำลังเดินเข้าไปหามัน ออกมา กลับออกมา เฟริน ออกมา \'
\" ใคร!!!!!! \" เสียงที่เธอได้ยินฟังดูห่วงใยเธอมากเป็นพิเศษ เหมือนกับคนพูดอยู่ใกล้ๆตัวเธอ เสียงอันคุ้นเคย...
\" คาโล...คาโล!!! แกหรอ แกอยู่ไหน คาโล!!! \"
คำตะโกนก้องเรียกชื่อคนรักที่เธอมั่นใจมากว่าเขาอยู่ใกล้กับเธอทำให้บรรดาตัวที่กำลังจับจ่ายใช้สอยอยู่ หันมามองเธอเป็นตาเดียว
\' ออกมาเฟริน นายกำลังหลงกลมัน...อ๊าก!!!!!!! \'
\" คาโล!! แกใช่มั้ย แกอยู่ไหนน่ะ \"
\' เสียง อ๊าก เมื่อกี๊...มันเจ็บตัวแน่...คาโล แกอยู่ไหนน่ะ รอเดี๋ยวนะ ฉันจะไปหาแกเอง แกอยู่ไหน..อยู่ไหนฟะ \'
\' เฟ..ริน.. ออกมาจาก...เมือง..นั่.. (เงียบ...) \'
เสียงขาดห้วงของคนที่เธอมั่นใจว่ามันกำลังมาช่วยเธอ ทำให้เธอยิ่งมั่นใจขึ้นไปอีกว่ามันได้รับอันตราย แต่..มันอยู่ไหนล่ะ ไอ้ก้อนน้ำแข็งงี่เง่า
เจ้าของฉายาธิดาแห่งความมืดตัดสินใจหันหลังกลับเพื่อไปช่วยคนสำคัญ เธอรีบวิ่งกลับไปทางเก่าที่เดินผ่านมา ทิวทัศน์รอบด้านแปรเปลี่ยนไปเป็นทางที่มันควรจะเป็น เมืองเดมอสที่อุดมสมบูรณ์ ผู้คนตัวประหลาดที่เคยคับคั่งจงหายไปต่อหน้าต่อตา ป่าทึบเริ่มเข้ามาแทนที่ เส้นทางที่เป็นปูนอย่างดีกลายเป็นดินเหนอะหนะแทน...
ความฉลาดเข้ามาทักทายคนอย่างเฟรินทันทีที่ภาพทิวทัศน์เปลี่ยนไป นี่คือกับดัก เธอหลงกลมันตั้งแต่ต้น ต้องรีบหาทางออกจากที่นี่ แต่.. ทางออกที่เธอเห็นเป็นทางแยกอยู่นั้นกลับมีปราสาทร้างมาแทนที่ขวางทางออกนั่น
บุรุษผู้หนึ่งตัวและใบหน้าถูกซ่อนอยู่ภายใต้เสื้อคลุมที่ดำตัวยาว ยืนรอเธออยู่ที่หน้าปราสาท มือของบุรุษผู้นี้ถือคทารูปร่างแปลกๆอยู่ ดูเหมือนแท่งคทาจะทำจาก...กระดูก...
\' เฮ้ย กระดูกคน มันเป็นใครวะ แต่ตัวอย่างกับมัจจุราชแน่ะ น่ากลัวพิกล ปิดหน้าปิดตาอีก อย่างกับไอ้โม่งก่อสร้างเลย \' ความคิดต่างๆนาๆแล่นอยู่ในสมองกลวงๆของสาวน้อยร่างบาง
\" เจอกันจนได้สินะ..ธิดาแห่งความมืด \" คนที่เธอเรียกว่าไอ้โม่งเอ่ยทักทายด้วยน้ำเสียงดัดจริ ต ที่สุด เสียงที่จะเป็นผู้หญิงก็ไม่ใช้ ผู้ชายก็ไม่เชิง
\" !!!!! \"
//////////////////////////////////////////////////////////////////
T o o lN n i lE just tslk : หุหุ เปลี่ยนชื่อตอนค่ะ ยังไม่ปะทะดีกว่า ขอบคุณมากๆๆๆสำหรับทุกคะแนนเสียงที่โหวตมานะคะ และขอบคุณมากๆๆเช่นกันสำหรับทุกๆคอมเม้น ช่วยกันเม้นเยอะๆนะคะ อยากรู้ว่าเพื่อนๆอยากได้ตอนต่อไปแบบไหน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น