ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ตัวคนเดียว
\" แกอยู่ไหนคาโล ฉันขอล่ะ แค่ครั้งนี้ครั้งเดียว ฉันขอ...ขอให้แกมา..ฮือ...ฮือ... \" เสียงคร่ำครวญดังลั่นออกจากห้องของเฟริน เดอเบอโรว์ที่บัดนี้กลายเป็นเฟลิโอน่า เกรเดเวล เดอะ ปริ้นเซส ออฟ เดมอส แอนด์ บารามอสเต็มตัวแล้ว ผสมกับกับการ้องไห้คร่ำครวญเป็นผู้หญิงอย่างที่เจ้าตัวเกลียดนักเกลียดหนาทำให้องครักษ์พิเศษที่กำลังรักษาค้นไข้กิตติมศักดิ์อย่างคิลอยู่ถึงกับทำอะไรไม่ถูกไปเลยทีเดียว ก็เจ้าหญิงของมันเคยทำตัวสมหญิงซะที่ไหน คราวนี้คงสุดๆจริงๆ พระองค์จึงทรงทนต่อไปไม่ไหวถึงกับร้องไห้โฮดังลั่นซะขนาดนั้น
\" ท่านคาโลนะ ท่านคาโล มีเหตุผลอะไรถึงได้ไม่รวมเดินทางมากับเจ้าหญิงกันแน่ เฮ้อ... แล้วไอ้เจ้านักฆ่านี่จะทำยังไงกับมันดีล่ะ ด้วยความสามารถของข้าก็พอทำให้เจ้ารอดได้อยู่หรอก แต่...มันเสี่ยงเกินไปนะ ถ้าได้ท่านหมอเทวดาของท่านคาโลมาช่วยก็ดี เฮ้อ..แต่คงเป็นไปไม่ได้ \"
เสียงรำพึงรำพันกับตัวเองของเจ้ากวางที่บอกชัดเจนเลยว่ากลุ้มใจมาก ทั้งเรื่องเจ้าหญิงคนสำคัญ แล้วยังมาเรื่องเพื่อนของเจ้าหญิงอีก เจ้ากวางยอมอดหลับอดนอนเพื่อรักษาอาการของเจ้านักฆ่าอย่างเต็มที่ตลอด24ชั่วโมง โดยลืมนึกถึงภัยที่กำลังคืบคลานเข้ามา
\' หึหึหึ เสร็จไปหนึ่งแล้วสินะ ถึงแม้ว่าทางเราก็เสียไปเหมือนกัน แต่นั่นมันก็คุ้มค่ากับงานที่มันทำพลาด ธิดาแห่งความมืด...หนีไปเถอะ หนีไป... หนียังไงก็ไม่อาจรอดสายตาของข้าได้หรอก ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า... \' เสียงหัวเราะหยาบกร้านของบุรุษลึกลับรวมทั้งสมุนของมันที่กำลังรวมตัวชุมนุมกัยวางแผนกำจัดธิดาแห่งความมืด ณ ที่ที่หนึ่งซึ่งไม่มีใครสามารถรู้ได้
********************************
เช้ารุ่งขึ้น
เสียงนกร้องก็น่าจะฟังดูเพลิดเพลินเจริญใจอยู่หรอกถ้าไม่ใช่ในสถานการณ์อย่างนี้ สถานการณ์ที่เธอต้องอยุ่เพียงคนเดียว ไม่มีเพื่อนคอยให้กวนประสาทเหมือนแต่เดิม คนที่อยู่ด้วยคงเหลือเพียงเจ้าโกโดมซึ่งคอยแต่ประจบประแจงแต่ก็แฝงไปด้วยความรู้สึกอบอุ่นจริงใจเสมือนครอบครัว แต่ยังไงมันก็ไม่สามารถแทนที่เพื่อนของเธอได้
เพื่อนคนหนึ่งซึ่งมักจะทำให้เธอโมโหได้เสมอไม่ว่าเมื่อไหร่และที่ไหน ทำให้เธอมีเสียงหัวเราะตลอดเวลา เป็นคนที่ร่วมเฮฮากับเธอทุกครั้งไป แต่บัดนี้....หนทางที่มันจะรอดชีวิต..มีไม่มากอย่างที่เจ้ากวางมันว่า ดูจากสภาพและอาการของไอ้คิลแล้วเธอก็น่าจะยอมรับได้แล้วว่ามัน..คงจะไม่รอด ถ้าไม่ได้รับการช่วยเหลือจากลุงหมอเทวดาจากคนๆหนึ่ง..
คนๆหนึ่งซึ่งปกป้องเธอมาตลอดโดยที่เธอไม่เคยรู้ตัว คนที่เธอสัญญาว่าจะไม่มีวันทำให้มันเสียใจนับแต่นี้และตลอดไป แต่เธอก็ไม่เคยทำตามสัญญาที่ให้ไว้ได้เลยสักครั้ง คนที่ยอมตายแทนเธอได้หากเธอมีอันตราย คนที่..เธอ..รักมันสุดหัวใจ... แต่บัดนี้..มันกลับบอกว่ามันจะไม่ไปกับเธอ มันพูดอย่างไม่แคร์เธอเลย มันคงไม่รู้ว่าคำพูดมันทำให้เธอเจ็บปวดมากแค่ไหน...คาโล วาเนบลี ไอ้ก้อนน้ำแข็งงี่เง่าตายซาก..ฉันรักนาย..
เฟรินตื่นขึ้นมาด้วยหน้าตาซีดเซียวโทรมซะดูไม่ได้ ดวงหน้าที่เคยแจ่มใสสนุกสนานตลอดเวลา แก้มที่เคยอมสีชมพูเรื่อๆ ผิวพรรณที่เคยเปล่งปลั่ง..ทุกๆอย่างกลับกลายเป็นตาลปัตร ดวงหน้าสวยกลายเป็นซูบผอมลง แก้มที่สุกสกาวชมพูกลายเป็นซีด ผิวพรณที่สวยงามผุดผ่องกลับกลายเป็นหมองหม่น ไม่ใช่เฟรินคนเดิม แต่กลายเป็นผีตายซาก
จิตใจสับสนที่ไม่รู้ว่าควรจะกังวลในเรื่องไหนดีเมื่อมันมีเรื่องที่ต้องให้กังวลมากเกินกว่าสมองน้อยๆของเธอจะรับไหว เรื่องคาโล เรื่องความเป็นความตายของคิล เรื่องคนที่คิดจะฆ่าเธอ เรื่องการเดินทาง เรื่องเดมอสกับเอเดน แล้วอีกหลายๆเรื่องที่เธอต้องรับผิดชอบเอากลับมาคิดเพียงคนเดียวในเมื่อไม่มีมันสองของกลุ่มอย่างคาโลมาช่วย แล้วยังกำลังที่น่าโมโหของร่างสาวน้อยนี่ที่มันใช้การไม่ได้ตามอำเภอใจในเมื่อบุรุษเพียงคนเดียวที่ร่วมเดินทางมากับเธอกลับต้องมีอาการร่อแร่อย่างนั้น เรื่องทั้งหมด...มันเป็นเพราะเธอคนเดียว
เฟริน...แกเกิดมาทำไม เกิดมาเพื่อะไร เพื่อที่จะต้องเจอกับเรื่องร้ายๆอย่างนี้น่ะหรอ ถ้ารู้ว่าเกิดมาแล้วมันจะทำให้คนที่แกรักทุกคนเป็นแบบนี้ แกจะเกิดมาทำไม แกไม่น่ามีชีวิตอยู่ต่อไปด้วยซ้ำ คนที่สมควรจะร่อแร่ไม่ใช่คิล แต่เป็นแก รู้ไว้ซะด้วย..
ความคิดฟุ้งซ่านกำลังลอยวนเวียนอยู่ในหัวของเฟรินทั้งสิ้น แต่เธอก็ตัดปัญหาทุกอย่างออกจากหัวแล้วจัดการธุระส่วนตัวของตัวเองให้เสร็จสิ้นเพื่ออกเดินทางต่อไป แม้จะต้องเดินทางไปเพียงคนเดียวก็ตาม เกิดมาเป็นเฟริน ลูกพ่อมาดัส ลูกพ่อเอวิเดสต้องเข้มแข็ง ไม่ใช่มาทำตัวอ่อนแองี่เง่าอย่างกับผู้หญิงอย่างนี้...
\" ต้องพิสูจน์ให้ทุกคนเห็นว่าฉันก็พึ่งตัวเองคนเดียวได้ เอาล่ะๆ เพื่อคิล สู้ๆเฟริน สู้เว้ย!!!! \" น้ำคำเรียกกำลังใจให้คืนมาดังขึ้นจากปากเจ้าตัวเองปลุกให้เจ้ากวางที่แอบงีบหลับไปสักพักตกกะใจหงายท้องตึงไปกองกับพื้น
//////////////////////////////////////////////////////
T o o lN n i lE just talk : ตอนนี้ก็สั้นหน่อยนึงนะคะ พอดีมันดึกแล้ว รีบไปนอนก่อน เพราะว่าพรุ่งนี้เป็นปีใหม่ไทยแล้วว เย้ๆ สุขสันต์วันสงกรานต์นะคะ ขอบคุณเพื่อนๆทุกคนที่ติดตามอ่านฟิคนี้มาตลอด ยังไงก็อย่าลืมเม้นกันเยอะๆด้วยนะคะ เพื่อที่จะได้นำไปปรับปรุงเรื่องค่ะ
\" ท่านคาโลนะ ท่านคาโล มีเหตุผลอะไรถึงได้ไม่รวมเดินทางมากับเจ้าหญิงกันแน่ เฮ้อ... แล้วไอ้เจ้านักฆ่านี่จะทำยังไงกับมันดีล่ะ ด้วยความสามารถของข้าก็พอทำให้เจ้ารอดได้อยู่หรอก แต่...มันเสี่ยงเกินไปนะ ถ้าได้ท่านหมอเทวดาของท่านคาโลมาช่วยก็ดี เฮ้อ..แต่คงเป็นไปไม่ได้ \"
เสียงรำพึงรำพันกับตัวเองของเจ้ากวางที่บอกชัดเจนเลยว่ากลุ้มใจมาก ทั้งเรื่องเจ้าหญิงคนสำคัญ แล้วยังมาเรื่องเพื่อนของเจ้าหญิงอีก เจ้ากวางยอมอดหลับอดนอนเพื่อรักษาอาการของเจ้านักฆ่าอย่างเต็มที่ตลอด24ชั่วโมง โดยลืมนึกถึงภัยที่กำลังคืบคลานเข้ามา
\' หึหึหึ เสร็จไปหนึ่งแล้วสินะ ถึงแม้ว่าทางเราก็เสียไปเหมือนกัน แต่นั่นมันก็คุ้มค่ากับงานที่มันทำพลาด ธิดาแห่งความมืด...หนีไปเถอะ หนีไป... หนียังไงก็ไม่อาจรอดสายตาของข้าได้หรอก ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า... \' เสียงหัวเราะหยาบกร้านของบุรุษลึกลับรวมทั้งสมุนของมันที่กำลังรวมตัวชุมนุมกัยวางแผนกำจัดธิดาแห่งความมืด ณ ที่ที่หนึ่งซึ่งไม่มีใครสามารถรู้ได้
********************************
เช้ารุ่งขึ้น
เสียงนกร้องก็น่าจะฟังดูเพลิดเพลินเจริญใจอยู่หรอกถ้าไม่ใช่ในสถานการณ์อย่างนี้ สถานการณ์ที่เธอต้องอยุ่เพียงคนเดียว ไม่มีเพื่อนคอยให้กวนประสาทเหมือนแต่เดิม คนที่อยู่ด้วยคงเหลือเพียงเจ้าโกโดมซึ่งคอยแต่ประจบประแจงแต่ก็แฝงไปด้วยความรู้สึกอบอุ่นจริงใจเสมือนครอบครัว แต่ยังไงมันก็ไม่สามารถแทนที่เพื่อนของเธอได้
เพื่อนคนหนึ่งซึ่งมักจะทำให้เธอโมโหได้เสมอไม่ว่าเมื่อไหร่และที่ไหน ทำให้เธอมีเสียงหัวเราะตลอดเวลา เป็นคนที่ร่วมเฮฮากับเธอทุกครั้งไป แต่บัดนี้....หนทางที่มันจะรอดชีวิต..มีไม่มากอย่างที่เจ้ากวางมันว่า ดูจากสภาพและอาการของไอ้คิลแล้วเธอก็น่าจะยอมรับได้แล้วว่ามัน..คงจะไม่รอด ถ้าไม่ได้รับการช่วยเหลือจากลุงหมอเทวดาจากคนๆหนึ่ง..
คนๆหนึ่งซึ่งปกป้องเธอมาตลอดโดยที่เธอไม่เคยรู้ตัว คนที่เธอสัญญาว่าจะไม่มีวันทำให้มันเสียใจนับแต่นี้และตลอดไป แต่เธอก็ไม่เคยทำตามสัญญาที่ให้ไว้ได้เลยสักครั้ง คนที่ยอมตายแทนเธอได้หากเธอมีอันตราย คนที่..เธอ..รักมันสุดหัวใจ... แต่บัดนี้..มันกลับบอกว่ามันจะไม่ไปกับเธอ มันพูดอย่างไม่แคร์เธอเลย มันคงไม่รู้ว่าคำพูดมันทำให้เธอเจ็บปวดมากแค่ไหน...คาโล วาเนบลี ไอ้ก้อนน้ำแข็งงี่เง่าตายซาก..ฉันรักนาย..
เฟรินตื่นขึ้นมาด้วยหน้าตาซีดเซียวโทรมซะดูไม่ได้ ดวงหน้าที่เคยแจ่มใสสนุกสนานตลอดเวลา แก้มที่เคยอมสีชมพูเรื่อๆ ผิวพรรณที่เคยเปล่งปลั่ง..ทุกๆอย่างกลับกลายเป็นตาลปัตร ดวงหน้าสวยกลายเป็นซูบผอมลง แก้มที่สุกสกาวชมพูกลายเป็นซีด ผิวพรณที่สวยงามผุดผ่องกลับกลายเป็นหมองหม่น ไม่ใช่เฟรินคนเดิม แต่กลายเป็นผีตายซาก
จิตใจสับสนที่ไม่รู้ว่าควรจะกังวลในเรื่องไหนดีเมื่อมันมีเรื่องที่ต้องให้กังวลมากเกินกว่าสมองน้อยๆของเธอจะรับไหว เรื่องคาโล เรื่องความเป็นความตายของคิล เรื่องคนที่คิดจะฆ่าเธอ เรื่องการเดินทาง เรื่องเดมอสกับเอเดน แล้วอีกหลายๆเรื่องที่เธอต้องรับผิดชอบเอากลับมาคิดเพียงคนเดียวในเมื่อไม่มีมันสองของกลุ่มอย่างคาโลมาช่วย แล้วยังกำลังที่น่าโมโหของร่างสาวน้อยนี่ที่มันใช้การไม่ได้ตามอำเภอใจในเมื่อบุรุษเพียงคนเดียวที่ร่วมเดินทางมากับเธอกลับต้องมีอาการร่อแร่อย่างนั้น เรื่องทั้งหมด...มันเป็นเพราะเธอคนเดียว
เฟริน...แกเกิดมาทำไม เกิดมาเพื่อะไร เพื่อที่จะต้องเจอกับเรื่องร้ายๆอย่างนี้น่ะหรอ ถ้ารู้ว่าเกิดมาแล้วมันจะทำให้คนที่แกรักทุกคนเป็นแบบนี้ แกจะเกิดมาทำไม แกไม่น่ามีชีวิตอยู่ต่อไปด้วยซ้ำ คนที่สมควรจะร่อแร่ไม่ใช่คิล แต่เป็นแก รู้ไว้ซะด้วย..
ความคิดฟุ้งซ่านกำลังลอยวนเวียนอยู่ในหัวของเฟรินทั้งสิ้น แต่เธอก็ตัดปัญหาทุกอย่างออกจากหัวแล้วจัดการธุระส่วนตัวของตัวเองให้เสร็จสิ้นเพื่ออกเดินทางต่อไป แม้จะต้องเดินทางไปเพียงคนเดียวก็ตาม เกิดมาเป็นเฟริน ลูกพ่อมาดัส ลูกพ่อเอวิเดสต้องเข้มแข็ง ไม่ใช่มาทำตัวอ่อนแองี่เง่าอย่างกับผู้หญิงอย่างนี้...
\" ต้องพิสูจน์ให้ทุกคนเห็นว่าฉันก็พึ่งตัวเองคนเดียวได้ เอาล่ะๆ เพื่อคิล สู้ๆเฟริน สู้เว้ย!!!! \" น้ำคำเรียกกำลังใจให้คืนมาดังขึ้นจากปากเจ้าตัวเองปลุกให้เจ้ากวางที่แอบงีบหลับไปสักพักตกกะใจหงายท้องตึงไปกองกับพื้น
//////////////////////////////////////////////////////
T o o lN n i lE just talk : ตอนนี้ก็สั้นหน่อยนึงนะคะ พอดีมันดึกแล้ว รีบไปนอนก่อน เพราะว่าพรุ่งนี้เป็นปีใหม่ไทยแล้วว เย้ๆ สุขสันต์วันสงกรานต์นะคะ ขอบคุณเพื่อนๆทุกคนที่ติดตามอ่านฟิคนี้มาตลอด ยังไงก็อย่าลืมเม้นกันเยอะๆด้วยนะคะ เพื่อที่จะได้นำไปปรับปรุงเรื่องค่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น