ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ออกเดินทาง
ภายในเกวียนที่ดูภายนอกออกจะซอมซ่อ จะพังแหล่มิพังแหล่ แต่ภายในกลับดูหรูหราอลังการงานสร้าง ดูภายนอกเหมือนเกีวยนชาวนาธรรมดาๆ ดูเล็กๆโทรมๆ แต่ข้างในราวกับพระราชวังย่อมๆ มีห้องนอนแบ่งเป็นห้องๆไว้ 2 ห้อง ห้องน้ำในตัวอีก 3 ห้อง ห้องโถงที่ใช้สำหรับนั่งเล่นอันกว้างใหญ่อยู่ตรงกลาง มีบันไดวนตกแต่งด้วยเพชรพลอยต่างๆมากมาย มีมากเสียจนล่อตาล่อใจหัวขโมยเก่าอย่างเธอ
\"แหม ไอ้เราก็คิดว่าท่านพ่อจะส่งเกวียนเน่าๆมาให้ใช้เดินทางไปจริงๆ หลอกกันได้เนียนจริงๆเล้ย ดูข้างนอกยังกับเกวียนเก็บขยะ แต่ข้างในนี่มันเว่อเกินไปแล้วล่ะ ไม่คิดเลยว่าเดมิสจะมีเงินทองกะเค้ามากมายขนาดนี้ นึกว่าจะจนๆกระจอกๆเสียอีก\" คำพูดกวนประสาทที่ไม่รู้ว่าชมหรือด่าดังออกจากปากแม่หญิงคนงามแต่รูปร่าง
\"สงสัยพ่อปีศาจของนายคงเรี่ยไรภาษีชาวบ้านไปเยอะแหงเลย ดูดิ เกวียนบ้าไรฟะเนี่ย อย่างกับวัง \" น้ำคำกวนประสาทจากบุรุษผู้มีนัยน์ตาสีม่วงอีกคนหนึ่งซึ่งตอนนี้กำลังลูบๆคลำๆอาวุธประหลาดอยู่ที่ห้องอาวุธยั่วเอาคนที่ถนัดใช้กำลังหันขวับมาค้อนเข้าให้
\"พ่อคนอื่นนะเฟ้ย เรียกให้มันดีๆหน่อย ปีส่งปีศาจอะไรกัน\" เจ้าตัวดีรีบแก้ตัวให้คนเป็นพ่อทันที แต่มือของเธอตอนนี้กำลังพยายามงัดๆแงะๆทับทิมที่ประดับอยู่ตรงขาตู้โชว์
\"เฮอะๆ งั้นหรอ ก็ดูพ่อนายดิ แปลงร่างเป็นนู่เป็นนี่ได้ตลอด แถมยังปกครองเมืองปีศาจอีก อย่างงี๊ไม่ให้เรียกว่าปีศาจแล้วจะให้เรียกว่าอะไร...\" เพื่อนนักฆ่าที่ชอบยั่วไม่แพ้หัวขโมยกำลังคิดจะยั่วต่อ แต่เมื่อเห็นแม่สาวตัวดีจ้องอย่างเอาเป็นเอาตายจึงล้มเลิกความตั้งใจ ไม่งั้นเดี๋ยวได้ก่อมวยแน่ เขายิ่งสู้มันไม่ค่อยได้อยู่ด้วยในร่างบางๆอย่างนั้น ยังไงซะมันก็ผู้หญิงคนหนึ่ง
\"แล้วนี่ไอ้องครักษ์งี่เง่านั่นมันไปไหนฟะ ตั้งแต่เข้ามาในวังนี้ ยังไม่เห็นหัวมันเลย\"
\"นั่นสิ สงสัยคุมเกวียนอยู่มั้ง ไม่งั้นเกวียนมันจะเคลื่อนได้ไง\"
\"อืม คงงั้นอะ ช่างมันเหอะ ฉันไปหาอะไรกินในครัวดีกว่า\" ว่าแล้วเจ้าหญิงผู้หิวโหยทุกเวลาก็เดินฉับๆหายวับไปที่ครัวอย่างรวดเร็ว
\'เรื่องกินนี่ยอมแพ้มันจริงๆ\' ความคิดผุดขึ้นในหัวของเจ้าของนัยน์ตาสีม่วงอย่างขำ ก่อนที่จะหันไปสนใจกับอาวุธแปลกๆต่อ
\"โห นี่มันเกวียนแน่เปล่าวะเนี่ย ของกินเพียบ หึหึ ลาภปากหัวขโมยอย่างฉันแท้ๆ กินอะไรก่อนดีหว่า\"
ในขณะที่เฟรินกำลังรื้อๆค้นๆของกินอยู่นั้น จู่ๆเกวียนก็หยุดกะทันหัน แล้วลมร้อนอบอ้าวจากภายนอกก็พัดเข้ามาในห้องอย่างไม่น่าเป็นไปได้ ทั้งๆที่เมื่อกี๊เธอก็เห็นๆอยู่ว่าหน้าต่างมันปิดเพราะว่าอากาศในนี้มันเย็นสบายดี แต่ลมกลับพัดเข้ามาได้อย่างไม่น่าเชื่อ ใบไม้แห้งจากรอบๆด้านนอกเกวียนก็ถูกลมพัดพาเข้ามาด้วย
\'แปลก\'
ขณะที่เฟรินกำลังวิเคราะห์เหตุการณ์อยู่นั้น เกวียนก็เกิดสั่นขึ้นอย่างรุนแรง ทำให้อาหารที่วางอยู่บนโต๊ะและบนเคาเตอร์หล่นกระจายลงมาหมด เฟรินพยายามยืนทรงตัวให้ได้แต่ก็ไม่สำเร็จ จึงหาหาที่ยึดเกาะแล้วเกาะๆกำแพงเดินไปสมทบกับคิลที่ตอนนี้กำลังงงงวยอยู่กับเหตุการณ์นี้เช่นกันที่ห้องโถงใหญ่
\"เกิดอะไรขึ้น\" เมื่อไปถึงเธอก็ส่งคำถามให้เพื่อนทันที
\"ไม่รู้สิ ฉันดูอาวุธอยู่ดีๆลมก็พัดเข้ามาทั้งๆที่หน้าต่างปิดอยู่ แล้วก็อย่างที่เห็นเนี่ยแหละ \"
\" แผ่นดินไหวหรอ \" คำถามโง่ๆที่ดูๆแล้วไม่น่าเป็นไปได้ถูกส่งออกมาจากปากของคนที่ไม่ถนัดใช้สมองอย่างเฟริน
\"ไม่น่าใช่ ออกไปดูกัน\" คำเอ่ยชวนที่ได้ผลทันทีคือยังไม่ต้องก้าวขาออกไปไหน ก็มาโผล่อยู่หน้าเกวียนซะแล้ว พร้อมๆกับเจ้ากวางที่ตอนนี้ดูเหมือนมันกำลังสู้อยู่กับลมบ้าๆนั่น
\" เจ้ากวาง!!! แกทำอะไรอยู่น่ะ \"
การปรากฎตัวของเจ้าหญิงของมันทำให้ เจ้ากวางเผลอจึงโดนลมพัดปลิวไปติดแหมะอยู่ที่หัวของเจ้าหญิงของมัน เมื่อเห็นดังนั้นมันจึงรีบกระโดดลงมายืนขวางหน้าเจ้าหญิงตัวดีไว้ก่อนที่ลมนั่นจะทำร้ายนายของมัน
\"กลับเข้าไปในเกวียนกระหม่อม ทางนี้หม่อมฉันจัดเองเอง ไม่ต้องเป็นห่วง \"
\"แต่ข้างในมันมีลมอะไรไม่รู้อยู่ด้วยนี่ เหมือนกับไอ้ที่แกกำลังสู้อยู่ด้วยน่ะ แต่มันเล็กกว่า ฉันจะเข้าไปยังไง \"
\" คิกคิก \" เสียงหัวเราะของเพื่อนนักฆ่าบ่งบอกว่าเจ้าตัวกำลังนึกสนุกกับลมบ้าๆนั่น
\" แกหัวเราะทำซากไร ตลกตรงไหนฮะ \" คนที่กำลังหัวเราะอยู่ต้องกลั้นหัวเราะเอาไว้เพราะการว๊ากของคนที่ทำตัวไม่สมหญิง
\" รู้สึกว่าเราจะมีอาคันตุกะนะเฟริน \" คิลย้ายมายืนข้างๆเพื่อนตัวดี พร้อมทั้งสอดส่ายสายตามองหาคนที่เสกลมบ้าหมูงี่เง่านั้นขึ้นมาหยุดยั้งการเดินทางของพวกเขา
\" นายคิดงั้นหรอ \"
\" อืมใช่ ท่าทางน่าสนุกดีนี่ เจ๋งแฮะ \" น้ำเสียงที่บอกชัดเลยว่าทายาทนักฆ่าแห่งซาเรสกำลังสนุกต่นเต้นกับการต่อสู้ครั้งนี้
\" งั้น...งานนี้ฉันยกให้นายละกันนะ ปกป้องเจ้าหญิงคนงามอย่างฉันไปละกัน ฉันจะเป็นกำลังใจให้ สู้เว้ยๆ \" คนที่กล่าวว่าตัวเองเป็นเจ้าหญิงคนงามถอยหลังไปอยู่ข้างหลังคนที่บัดนี้นัยน์ตาสีม่วงฉายแววตื่นเต้นอย่างเก็บไม่อยู่
\" เหอะๆ แกนี่มันรักเพื่อนจริงๆเลยนะ \" คำเหน็บแนมแกมประชดของคิล ฟีลมัส ทำให้เฟรินที่ยืนอยู่ข้างหลังหันมายิ้มกรุ้มกริ่มให้ทันที
\" แกเพิ่งจะรู้เรอะ ฉันน่ะรักเพื่อนมากม๊ากมากเลยแหละ \"
แล้วบทสนทนาก็จบลงแค่นั้นเมื่อมีบุรุษคนหนึ่งหนวดดำดกเฟิ้ม ผิวดำ ร่างกายกำยำล่ำสัน แต่งตัวด้วยชุดที่ดูพิลึกพิลั่นที่สุดคือขากางเกงทั้งสองข้างของมันคนละสีกัน แถมรองเท้ายังคนละข้างด้วย แต่ที่น่ากลัวที่สุดในตัวของบุรุษผู้นี้คือ คทาที่ด้ามจับเป็นสีดำมืด หัวคทาเป็นรูปพระอาทิตย์แดงโชติช่วง หางคทาดูเหมือนเป็นอวัยวะของมนุษย์หลายๆส่วนมาร้อยรวมๆกันไว้
\"แหม ไอ้เราก็คิดว่าท่านพ่อจะส่งเกวียนเน่าๆมาให้ใช้เดินทางไปจริงๆ หลอกกันได้เนียนจริงๆเล้ย ดูข้างนอกยังกับเกวียนเก็บขยะ แต่ข้างในนี่มันเว่อเกินไปแล้วล่ะ ไม่คิดเลยว่าเดมิสจะมีเงินทองกะเค้ามากมายขนาดนี้ นึกว่าจะจนๆกระจอกๆเสียอีก\" คำพูดกวนประสาทที่ไม่รู้ว่าชมหรือด่าดังออกจากปากแม่หญิงคนงามแต่รูปร่าง
\"สงสัยพ่อปีศาจของนายคงเรี่ยไรภาษีชาวบ้านไปเยอะแหงเลย ดูดิ เกวียนบ้าไรฟะเนี่ย อย่างกับวัง \" น้ำคำกวนประสาทจากบุรุษผู้มีนัยน์ตาสีม่วงอีกคนหนึ่งซึ่งตอนนี้กำลังลูบๆคลำๆอาวุธประหลาดอยู่ที่ห้องอาวุธยั่วเอาคนที่ถนัดใช้กำลังหันขวับมาค้อนเข้าให้
\"พ่อคนอื่นนะเฟ้ย เรียกให้มันดีๆหน่อย ปีส่งปีศาจอะไรกัน\" เจ้าตัวดีรีบแก้ตัวให้คนเป็นพ่อทันที แต่มือของเธอตอนนี้กำลังพยายามงัดๆแงะๆทับทิมที่ประดับอยู่ตรงขาตู้โชว์
\"เฮอะๆ งั้นหรอ ก็ดูพ่อนายดิ แปลงร่างเป็นนู่เป็นนี่ได้ตลอด แถมยังปกครองเมืองปีศาจอีก อย่างงี๊ไม่ให้เรียกว่าปีศาจแล้วจะให้เรียกว่าอะไร...\" เพื่อนนักฆ่าที่ชอบยั่วไม่แพ้หัวขโมยกำลังคิดจะยั่วต่อ แต่เมื่อเห็นแม่สาวตัวดีจ้องอย่างเอาเป็นเอาตายจึงล้มเลิกความตั้งใจ ไม่งั้นเดี๋ยวได้ก่อมวยแน่ เขายิ่งสู้มันไม่ค่อยได้อยู่ด้วยในร่างบางๆอย่างนั้น ยังไงซะมันก็ผู้หญิงคนหนึ่ง
\"แล้วนี่ไอ้องครักษ์งี่เง่านั่นมันไปไหนฟะ ตั้งแต่เข้ามาในวังนี้ ยังไม่เห็นหัวมันเลย\"
\"นั่นสิ สงสัยคุมเกวียนอยู่มั้ง ไม่งั้นเกวียนมันจะเคลื่อนได้ไง\"
\"อืม คงงั้นอะ ช่างมันเหอะ ฉันไปหาอะไรกินในครัวดีกว่า\" ว่าแล้วเจ้าหญิงผู้หิวโหยทุกเวลาก็เดินฉับๆหายวับไปที่ครัวอย่างรวดเร็ว
\'เรื่องกินนี่ยอมแพ้มันจริงๆ\' ความคิดผุดขึ้นในหัวของเจ้าของนัยน์ตาสีม่วงอย่างขำ ก่อนที่จะหันไปสนใจกับอาวุธแปลกๆต่อ
\"โห นี่มันเกวียนแน่เปล่าวะเนี่ย ของกินเพียบ หึหึ ลาภปากหัวขโมยอย่างฉันแท้ๆ กินอะไรก่อนดีหว่า\"
ในขณะที่เฟรินกำลังรื้อๆค้นๆของกินอยู่นั้น จู่ๆเกวียนก็หยุดกะทันหัน แล้วลมร้อนอบอ้าวจากภายนอกก็พัดเข้ามาในห้องอย่างไม่น่าเป็นไปได้ ทั้งๆที่เมื่อกี๊เธอก็เห็นๆอยู่ว่าหน้าต่างมันปิดเพราะว่าอากาศในนี้มันเย็นสบายดี แต่ลมกลับพัดเข้ามาได้อย่างไม่น่าเชื่อ ใบไม้แห้งจากรอบๆด้านนอกเกวียนก็ถูกลมพัดพาเข้ามาด้วย
\'แปลก\'
ขณะที่เฟรินกำลังวิเคราะห์เหตุการณ์อยู่นั้น เกวียนก็เกิดสั่นขึ้นอย่างรุนแรง ทำให้อาหารที่วางอยู่บนโต๊ะและบนเคาเตอร์หล่นกระจายลงมาหมด เฟรินพยายามยืนทรงตัวให้ได้แต่ก็ไม่สำเร็จ จึงหาหาที่ยึดเกาะแล้วเกาะๆกำแพงเดินไปสมทบกับคิลที่ตอนนี้กำลังงงงวยอยู่กับเหตุการณ์นี้เช่นกันที่ห้องโถงใหญ่
\"เกิดอะไรขึ้น\" เมื่อไปถึงเธอก็ส่งคำถามให้เพื่อนทันที
\"ไม่รู้สิ ฉันดูอาวุธอยู่ดีๆลมก็พัดเข้ามาทั้งๆที่หน้าต่างปิดอยู่ แล้วก็อย่างที่เห็นเนี่ยแหละ \"
\" แผ่นดินไหวหรอ \" คำถามโง่ๆที่ดูๆแล้วไม่น่าเป็นไปได้ถูกส่งออกมาจากปากของคนที่ไม่ถนัดใช้สมองอย่างเฟริน
\"ไม่น่าใช่ ออกไปดูกัน\" คำเอ่ยชวนที่ได้ผลทันทีคือยังไม่ต้องก้าวขาออกไปไหน ก็มาโผล่อยู่หน้าเกวียนซะแล้ว พร้อมๆกับเจ้ากวางที่ตอนนี้ดูเหมือนมันกำลังสู้อยู่กับลมบ้าๆนั่น
\" เจ้ากวาง!!! แกทำอะไรอยู่น่ะ \"
การปรากฎตัวของเจ้าหญิงของมันทำให้ เจ้ากวางเผลอจึงโดนลมพัดปลิวไปติดแหมะอยู่ที่หัวของเจ้าหญิงของมัน เมื่อเห็นดังนั้นมันจึงรีบกระโดดลงมายืนขวางหน้าเจ้าหญิงตัวดีไว้ก่อนที่ลมนั่นจะทำร้ายนายของมัน
\"กลับเข้าไปในเกวียนกระหม่อม ทางนี้หม่อมฉันจัดเองเอง ไม่ต้องเป็นห่วง \"
\"แต่ข้างในมันมีลมอะไรไม่รู้อยู่ด้วยนี่ เหมือนกับไอ้ที่แกกำลังสู้อยู่ด้วยน่ะ แต่มันเล็กกว่า ฉันจะเข้าไปยังไง \"
\" คิกคิก \" เสียงหัวเราะของเพื่อนนักฆ่าบ่งบอกว่าเจ้าตัวกำลังนึกสนุกกับลมบ้าๆนั่น
\" แกหัวเราะทำซากไร ตลกตรงไหนฮะ \" คนที่กำลังหัวเราะอยู่ต้องกลั้นหัวเราะเอาไว้เพราะการว๊ากของคนที่ทำตัวไม่สมหญิง
\" รู้สึกว่าเราจะมีอาคันตุกะนะเฟริน \" คิลย้ายมายืนข้างๆเพื่อนตัวดี พร้อมทั้งสอดส่ายสายตามองหาคนที่เสกลมบ้าหมูงี่เง่านั้นขึ้นมาหยุดยั้งการเดินทางของพวกเขา
\" นายคิดงั้นหรอ \"
\" อืมใช่ ท่าทางน่าสนุกดีนี่ เจ๋งแฮะ \" น้ำเสียงที่บอกชัดเลยว่าทายาทนักฆ่าแห่งซาเรสกำลังสนุกต่นเต้นกับการต่อสู้ครั้งนี้
\" งั้น...งานนี้ฉันยกให้นายละกันนะ ปกป้องเจ้าหญิงคนงามอย่างฉันไปละกัน ฉันจะเป็นกำลังใจให้ สู้เว้ยๆ \" คนที่กล่าวว่าตัวเองเป็นเจ้าหญิงคนงามถอยหลังไปอยู่ข้างหลังคนที่บัดนี้นัยน์ตาสีม่วงฉายแววตื่นเต้นอย่างเก็บไม่อยู่
\" เหอะๆ แกนี่มันรักเพื่อนจริงๆเลยนะ \" คำเหน็บแนมแกมประชดของคิล ฟีลมัส ทำให้เฟรินที่ยืนอยู่ข้างหลังหันมายิ้มกรุ้มกริ่มให้ทันที
\" แกเพิ่งจะรู้เรอะ ฉันน่ะรักเพื่อนมากม๊ากมากเลยแหละ \"
แล้วบทสนทนาก็จบลงแค่นั้นเมื่อมีบุรุษคนหนึ่งหนวดดำดกเฟิ้ม ผิวดำ ร่างกายกำยำล่ำสัน แต่งตัวด้วยชุดที่ดูพิลึกพิลั่นที่สุดคือขากางเกงทั้งสองข้างของมันคนละสีกัน แถมรองเท้ายังคนละข้างด้วย แต่ที่น่ากลัวที่สุดในตัวของบุรุษผู้นี้คือ คทาที่ด้ามจับเป็นสีดำมืด หัวคทาเป็นรูปพระอาทิตย์แดงโชติช่วง หางคทาดูเหมือนเป็นอวัยวะของมนุษย์หลายๆส่วนมาร้อยรวมๆกันไว้
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น