ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เริ่มเรื่อง
สายลมอ่อนๆโชยพัดมา หาได้ยากนักจากหลายวันที่ผ่านมา ท่ามกลางอากาศร้อนระอุ ไม่มีแม้ฝนสักเม็ด ต้นไม้ซึ่งเคยเขียวขจีอุดมสมบูรณ์แห่งโรงเรียนพระราชาเอดินเบิร์กกลับกลายเป็นแห้งแล้งราวกับถูกทิ้งร้างมานาน
บุรุษผู้มีนัยน์ตาสีฟ้าเย็นชาราวน้ำแข็งกำลังทอดสายตามองออกไปนอกหน้าต่างของห้องหัวหน้าป้อมปีสามด้วยหน้าตาครุ่นคิดอะไรบางอย่างอยู่ หากไม่มีเสียงหนึ่งดังขัดขึ้น...
แอ๊ด......
คิลเจ้าของนัยน์ตาสีม่วงซึ่งมีแววขบขันร่าเริงตลอดเวลา หนึ่งในผู้ร่วมห้องเปิดประตูเข้ามา ดูก็รู้ว่าเพิ่งอาบน้ำเสร็จ นัยน์ตาสีม่วงเหลือบไปเห็นร่างๆหนึ่งครึ่งหญิงครึ่งชายเพื่อนซี้อีกคนยังคงหลับอยู่อย่างสบายอารมณ์ไม่รู้ร้อนรู้หนาวอะไรกับเขา แล้วจึงหันมาสบตากับผู้ที่เคยมองไปทางหน้าต่าง บัดนี้หันมาในห้องแล้ว คาโล วาเนบลี เดอะ ปริ้นซ์ ออฟ คาโนวาล นัยน์สีฟ้ายังคงส่อแววเย็นชาเช่นเดิม แต่นัยน์ตาสีม่วงนั้นกลับส่อแววตลกขบขันระริกเนื่องจากรู้ดีว่าคนผู้นี้แท้จริงแล้วเย็นแต่เปลือกนอกแต่อบอุ่นภายใน
\" มันยังไม่ตื่นอีกหรอ \" คิล ฟีลมัส เดอะ คิลเลอร์ ออฟ ซาเรส เอ่ยถามเจ้าชายจากคาโนวาล
\" ดูก็รู้ \" คำตอบที่คิดไว้แล้วว่าต้องตอบแบบสั้นๆตามเดิมของไอ้เจ้าน้ำแข็งเดินได้ แต่กลับกวนอวัยวะใต้สุดของเค้าตะหงิดๆ
\" นายไม่คิดจะปลุกมันรึไง เดี๋ยวก็เข้าเรียนสายพอดี หรือว่า...แกจะแอบทำไรมันตอนที่มันหลับอยู่ ฮะ?? \" น้ำเสียงหยอกเย้ากึ่งแซวของไอ้นักฆ่าซึ่งกะจะแหย่เจ้าชายน้ำแข็งแต่กลับผิดหวังเพราะมันไม่แสดงอาการอะไรเลย กลับเฉยชามากกว่าเดิมเสียอีก ทำเอาเจ้าตัวถึงกับเซ็ง
\" ฉันปลุกมันเองก็ได้ถ้านายไม่คิดจะปลุกมัน \"
หนุ่มหน้าตาหล่อเหลาเอาการ ผมสีดำสวยงาม ร่างกายสันทัด สูงล่ำจากตระกูลนักฆ่าชื่อดังแห่งซาเรสว่าพลางเดินเข้าไปใกล้ๆเตียงของไอ้เพื่อนร่วมห้องตัวดี ปากสุนัขแล้วกระโดดขึ้นนั่งทับหวังจะปลุกมัน แต่ทว่า...แม้จะเขย่ามัน ผลักมัน ทำสารพัดวิธีมันก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะตื่น แต่เรื่องแค่นี้ทำไมสมองอันชาญฉลาดของเขาจะหาวิธีปลุกมันไม่ได้ ไม่คิดเปล่าเขายังตะโกนใส่หูปลุกมันซะดัง คิดว่ามันจะทนไม่ได้แล้วต้องตื่นแน่ ...คิดผิด!!! มันไม่ตื่นแถมยังใช้เท้าของมันถีบเขาตกจากเตียงอีกต่างหาก... -*-
\'แกไม่ตื่นจริงใช่มั้ย ได้...ได้...\' เด็กหนุ่มผมดำเป็นเงาคิดแล้วจึงงัดไม้เด็ดออกมาใช้
\" ถ้าแกไม่ตื่นดีๆล่ะก็... \" เจ้าตัวว่าแล้วเหลือบสายตาไปทางเจ้าชายแห่งคาโนวาลซึ่งไม่ได้รู้เห็นอะไรด้วยเลยว่ากำลังจะถูกดึงมามีส่วนร่วมในการปลุกไอ้ตัวดี \" ฉันจะให้ไอ้คาโลมันมาปลุดแกเองนะ แต่ด้วยวิธีไรฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน \"
หลังจากได้ยินดังนั้นไอ้ตัวดีขี้เซาที่เมื่อกี๊ยังนอนไม่รุ้เรื่องกลับกระเด้งลุกจากเตียงตื่นขึ้นมาซะอย่างงั้น
\" เออ ปลุกดีๆก็ได้ ไม่เห็นต้องให้ไอ้นั่นมาปลุกฉันเลย ฉันเองก็ไม่ได้จะขี้เซาอะไรขนาดนั้นเรียกเฉยๆก็ตื่นแล้ว \" เจ้าตัวดียังคงพล่ามไม่หยุดตามนิสัยของมันพลางเหลือบมองไปยังคาโลซึ่งยังคงส่งสายตาดุๆแกมเย็นชาให้เช่นเดิม
\" ก็ฉันปลุกนายดีๆแล้ว ทั้งเตะ ถีบ โอ๊ย!! สารพัด แต่นายก็ยังไม่ตื่นเองนี่หว่า ฉันก็เลยต้องใช้วิธีนี้ไง ทีหลังปลุกแบบนี้ดีกว่า ไม่ต้องเสียแรงมาก ให้ที่รักของนายมาปลุก ดีจะตายไป \"
คิลคิดถึงวิธีปลุกเจ้าตัวแสบไม่พอ ยังอุตส่าห์ไปยั่วมันเรื่องเจ้าชายงี่เง่าของมันอีกต่างหาก ทำเอาหน้าของทั้งสองขึ้นสีเรื่อๆ แต่น้ำแข็งก็ยังคงเป็นน้ำแข็งสามารถปรับสีหน้าให้กลับเรียบเฉยตามปกติได้อย่างรวดเร็ว ในขณะที่ไอ้ตัวดีนาม เฟริน เดอเบอโรว์ เดอะ ทีฟ ออฟ บารามอส หรือ แท้จริงแล้วคือ เฟลิโอน่า เกรเดเวล เดอะ ปริ้นเซส ออฟ เดมอส แอนด์ บารามอส ซึ่งถูกมนต์สาปให้ต้องเป็นผู้ชายจนกระทั่งวันหนึ่งความจริงเปิดเผยและเธอได้รับการแก้มนต์ให้กลับกลายเป็นผู้หญิงตามเดิม แต่ในร่างผู้หญิงนั้นมีคนมากมายต้องการชีวิตของเธอมาก จ้าวเอวิเดสผู้เป็นเสด็จพ่อจึงมอบแหวนที่เมื่อใส่จะกลายเป็นผู้ชายแต่เมื่อถอดเธอจะคืนร่างเดิมทันที เขา(ตอนนี้เป็นผู้ชาย) กำลังหน้าขึ้นสีแดงเรื่อโดยไม่สามารถควบคุมได้ แต่ที่ควบคุมได้ตามต้องการคือมือและเท้าของเขาซึ่งตอนนี้กำลังซัดโครมเข้าให้ที่ไอ้คนเริ่มเรื่อง
ตอนนี้ภายในห้องหัวหน้าป้อมปีสามกำลังเกิดศึกขนาดย่อมระหว่างนักฆ่าตัวดีคนเริ่มเรื่อง กับ ไอ้หัวขโมยที่อายจนออกนอกหน้า โดยมีสายตาน้ำแข็งทอดมองอยู่พลางส่ายหัวอย่างปลงอนิจจัง
เจ้าชายมาดน้ำแข็งกำลังจะเดินออกไปจากห้องเพราะทนเห็นความไม่รู้จักโต และไม่ได้รู้ตัวเลยว่ามันน่ะคือผู้หญิงไม่ไหว...
\" นี่!!! นายจะไปไหนน่ะ!!! \" เจ้าของผมสีน้ำตาลและนัยน์ตาสีเดียวกันกับผม ไอ้ตัวป่วน ปากเสีย แต่เป็นคนเดียวที่หลอมน้ำแข็งได้เสมอ และเป็นคนเดียวที่ไอ้ก้อนน้ำแข็งงี่เง่าห่วงใยมากยิ่งชีพ ที่สำคัญมักจะเป็นคนเริ่มเรื่องซวยๆทั้งหลายเสมอ และในตอนนี้มันกำลังเริ่มมวยกับเพื่อนซี้อีกคน หันมาถามแล้วหยุกจากการชกมวยนั้น
\' ดูหน้ามัน...มันรู้ตัวมั้ยเนี่ยว่ามันคือเจ้าหญิงองค์สำคัญของทั้งสองประเทศ แล้วยังมีขบวนคนปองร้ายมันมากแค่ไหน \' คาโลคิดด้วยความเอือมระอา
\" ห้องสมุด \" คำตอบยังคงห้วนและสั้นเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง ทำให้ไอ้คนชอบยั่ว เริ่มอยากจะหลอมน้ำแข็งอีกแล้ว
\" เอ่อ..พวกนายคุยกันไปละกัน ฉันจะไปหาเรนอนคนสวยก่อน \" คิลเห็นไอ้ตัวดีกำลังจะเริ่มยั่วเจ้าชายจึงรีบขอตัวออกจากห้องมา เพื่อความสงบสุขของตัวเอง
\" คาโล นายจะหัดพูดยาวๆกับเขาซะบ้างได้มะ พูดสั้นๆห้วนๆอย่างงั้นสาวๆมันชอบนะเว๊ย.. เอางี๊ๆ นายมาเข้าคอร์ส กลเม็ดวิธีจีบสาว ของตระกูลเดอเบอโรว์ของฉันละกัน ฉันสอนนายฟรีๆเลยนะ เห็นว่าเป็นเพื่อนกันนะเนี่ย เริ่มเลยนะ ขั้นแรก นายจะต้อง... \"
\" วิชาของขโมยก็ยังเป็นวิชาของหัวขโมยวันยังค่ำ คาโนวาลมีวิธีของเราเอง คงไม่ต้องอาศัยนายให้ยุ่งยาก ขอบคุณ \"
เสียงของเจ้าคนรู้มากถูกขัดด้วยน้ำเสียงเย็นชาและสายตาดุๆของพ่อมดปีศาจแห่งคาโนวาล ทำให้ไอ้ตัวดีฉุนกึก ก่อนที่จะเริ่มทำการ
หลอมน้ำแข็ง อีกรอบ
\" ฉันก็แค่เป็นห่วงกลัวว่าชาตินี้นายจะหาราชินีให้คาโนวาลไม่ได้เท่านั้นเอง แต่ไม่แน่นะนายอาจหาราชินีน้ำแข็งมาคู่กับนายก็ได้ แล้วคาโนวาลก็จะกลายเป็นประเทศน้ำแข็งไส คงพิลึกน่าดูเนอะ \"
\' ได้ผลแฮะ เจ๋งๆ \' เฟรินคิดเมื่อเห็นนัยน์ตาของเจ้าชายคนสำคัญแห่งคาโนวาลเริ่มมีประกายระริกไม่สงบราบเรียบดังเดิม แต่ไม่ทันไร นัยน์สีฟ้าคู่สวยก็แปรเปลี่ยนเป็นเย็นชาตามเดิม
เฟรินจึงเริ่มหลอมน้ำแข็งต่อเรื่อยๆกะจะให้ถึงขั้นกลายเป็นน้ำร้อน จึงถอดแหวนแห่งเดมอสออก ฉับพลัน!!! ร่างกายที่เคยเป็นร่างของเด็กหนุ่มกำลังกลายเป็นร่างของหญิงสาว รูปร่างอรชร โครงหน้าที่เคยเป็นเด็กหนุ่มก็แปรเปลี่ยนให้เห็นถึงโครงหน้าของหญิงสาว ผมที่เคยสั้นประบ่าก็เริ่มยาวขึ้น ไหล่ที่เคยกว้างก็กลับเล็กน้อยน่าทนุถนอม ผิวที่ค่อนข้างหยาบกร้านก็กลับกลายเป็นเปล่งปลั่ง ผิวขาวอมชมพูน่ารัก
ร่างนี้คือร่างของ เฟลิโอน่า เกรเดเวล เดอะ ปริ๊นเซส ออฟ เดมอส แอนด์ บารามอส ทำเอานัยน์ตาสีฟ้าของเจ้าชายคาโลอ่อนลงเล็กน้อย ความสงสัยใคร้รู้ว่าไอ้เจ้าตัวดีกำลังมีแผนอะไรอีกเริ่มขึ้น แต่ไม่ทันจะคิดอะไรทัน ร่างของสาวน้อยก็เดินปรี่เข้ามาหาหวังหลอมน้ำแข็ง เกาะแขนของเจ้าชายน้ำแข็งไว้แน่น ก่อนเอ่ยเสียงหวาน
\" นี่คาโล นายไม่อยากรู้กลเม็ดวิธีจีบสาวของฉันจริงๆหรอ ฉันไม่สอนกลเม็ดของตระกูลฉันก็ได้นะ แต่ฉันจะแนะนำนายแทนไง ถึงยังไงฉันก็เป็นผู้หญิง ฉันรู้ดีว่าผู้หญิงอย่างพวกฉันเค้าคิดยังยังไง อยากรู้มะๆ \"
\' มันจะมาไม้ไหนอีกเนี่ย \' คาโลเริ่มใช้ความคิด
\" ถ้ารู้ตัวว่าเป็นผู้หญิงก็ควรหัดทำตัวให้สมกับเป็นผู้หญิงซะบ้าง \" คาโลเปรยขึ้น
\" นายก็ควรจะให้เวลาฉันบ้างสิ ฉันมันก็ใช้ชีวิตอยู่ในร่างผู้ชายมาตั้ง10กว่าปี จะให้พรึ่บพรั่บกลายเป็นสาวเป็นนางน่ะ มันทำไม่ได้หรอก ยากนะเว้ย ถ้านายทำได้ นายก็ลองมาเป็นฉันดูละกัน เก่งนักนี่นายน่ะ กะอีแค่จะหาราชินีให้คาโนวาลยังทำไม่ได้เลย ทำเป็นมาสั่งสอนชาวบ้านเค้า ที่ฉันพูดนี่ก็แค่หวังดีกับประเทศนักรบของนายหรอก กลัวว่าจะไปจับได้น้ำแข็งอีกก้อนเท่านั้นเอง เดี๋ยวประชาชนของนายจะพากันตายซะเปล่าๆ \"
คำพูดของเจ้าหญิงคนสำคัญทำเอาเส้นความอดทนและมาดน้ำแข็งขาดผึง คว้าร่างของเจ้าหญิงตัวแสบมาไว้ในอ้อมแขน แม้เธอจะขัดขืนทุบตีอกกว้างของคาโลแรงเพียงใด ก็เหมือนยิ่งยั่วให้เจ้าของอกกว้างอบอุ่นนั้นรัดเฮแน่นขึ้นไปอีก
\" แก!!! แกจะทำอะไรน่ะ ปล่อยฉันนะเว้ย ไอ้ก้อนน้ำแห้งงี่เง่าตายซาก \"
\" แล้วนายจะได้รู้ว่าคาโนวาลก็มีวิธีของคาโนวาลเหมือนกัน \"
ไม่ทันจะต่อปากต่อคำอะไร ริมฝีปากนุ่มๆของเจ้าชายแห่งคาโนวาลก็ประทับลงบนริมฝีบากอวบอิ่มสีชมพูของเจ้าคนก่อเรื่องอย่างแผ่วเบา ทำให้เฟรินเริ่มหมดแรงต้านทาน เคลิ้มไปกับรสชาติอันหอมหวานที่คาโลกำลังมอบให้อย่างลืมตัว
แต่เมื่อได้สติ เจ้าตัวจึงถีบเจ้าชายน้ำแข็งแห้งกระเด็นจนล้มลงกับพื้นแล้ววิ่งหนีออกจากห้องไปทันที ทิ้งเจ้าชายคนเก่งไว้เบื้องหลัง
\' บ้าเอ๊ย วันนี้มันวันไรฟะ ซวย ซวยสนิท ปากหนอปาก อยู๋ดีๆก็ดีอยู่แล้ว ดัน เ สื อ ก ไปยั่วไอน้ำแข็งบ้านั่นเข้า แล้วดู ดูดิ๊ มันเลย.... โว๊ย!!! ไม่อยากคิด แทนที่จะผลักมันออกไป กลับเป็นเคลิ้มตามมันซะได้ โว๊ยๆๆๆ เสียชาติเกิดๆๆ เกิดเป็นลูกผู้ชายทั้งทีไม่น่า ไม่น่าๆๆ ถึงจะเป็นแฟนกับมันก็เหอะ โว๊ย!!! เซ็งเว้ย ไอ้คิลนะไอ้คิล เจอตัวเมื่อไหร่แม่จะลากจะอัดให้น่วม เ สื อ ก ขอตัวออกจากห้องไปทำไมฟะ \'
เจ้าตัวดีพาลโยนความผิดไปให้คนที่ร่วมรู้เห็นเหตุการณ์อีกต่างหาก ในระหว่างทางเดินไปห้องนั่งเล่นรวมของป้อมอัศวินนั้น ก็เจอกับไอ้คนที่เธอเพิ่งจะโยนความผิดไปให้มันเข้า ดังนั้นจึงเดินปรี่เข้าไปหาแถมยังปล่อยหมัดลุ่นๆให้เขาอีกต่างหาก คิลถึงกับจุกไปเลยเมื่อเจอหมัดหนักของสาวน้อยตรงหน้าเข้าให้
\" เฮ้ย!!! แกเป็นบ้าไรอีกฟะเนี่ย อยู่ๆมาชกฉันทำไม \" คิลถามเสียงลั่นโดยไม่ทันสังเกตตัวเจ้าหล่อนว่าเปลี่ยนกลายเป็นหญิงไปซะแล้ว
\" ก็แกอะเดะ เ สื อ ก ออกจากห้องไมวะเมื่อกี๊นี้อะ ไอ้คาโลมันเลย...\"
คนหมัดหนักรีบหุบปากตัวเองดก้วยอาการที่ดูแล้ว ยังไงๆมันก็น่าสงสัยเพราะ หน้าเจ้าหล่อนกลายเป็นสีแดงแป๊ดไปซะแล้ว
\" ไอ้คาโลมันทำไมหรอ \" คิลกระเซ้าเข้าให้ แต่สังเกตเห็นก่อนว่า ไอ้ตัวแสบมันกลายเป็นหญิงสาวอรชรอ้อนแอ้นแล้ว
\" แล้วนี่นายทำไมกลายเป็นร่างนี้ได้ หรือว่ายุทธการหลอมน้ำแข็งของนายไม่ได้ผล แต่มันย้อนเข้านายเอง \" น้ำเสียงที่รู้ทนัของคิลทำเอาเฟรินก่อมวยขึ้นอีกแล้ว สงครามขนาดย่อมของไอ้คู่ซี้คู่นี้กำลังจะเกิดขึ้นถ้าไม่มีเสียงหนึ่งมาขัด
\" เฮ้! คิลนายทำไรอยู่น่ะ \" เสียงของห้องสมุดเคลื่อนที่นามโร เซวาเรส เดอะ เบ็กการ์ ออฟ ทริสทอร์ ทักขึ้น ไม่มีอะไรพลาดนัยน์ตาสีเขียวมรกตของเขาไปได้
\" นั่นใช่เฟรินรึเปล่าน่ะ \" โรเอ่ยถามขึ้น
\" ใช่ๆ แต่ฉันกับมันกำลังจะกลับห้องน่ะ ไปนะๆ \" คิลชิงตอบแทนสาวน้อยเบื้องหน้าพลางเอาตัวของเขาปิดร่างอรชรของสาวน้อย แล้วกึ่งพากึ่งลากเธอกลับห้อง
\" เดี๋ยว!! \" โรเรียกอีกครั้ง
\' ไรของมันอีกฟะ \' คิลคิดอย่างหงุดหงิด
\" ฉันจะมาบอกพวกนายว่าที่ห้องนั่งเล่นรวม พวกเรากำลังจะคุยกัยเรื่องศึกนัดสุดท้ายวันพรุ่งนี้น่ะ ฉันว่าเฟรินมันคงอยากรู้ด้วยเลยกะมาชวน \"
\" อืมๆ เดี๋ยวพวกฉันตามไปทีหลัง นายไปก่อนเหอะ \" คิลชิงเฟรินที่กำลังจะอ้าปากตอบอีกครั้ง แล้วลากเธอกลับไปที่ห้องจนได้
\" เว๊ย!! แกเป็นบ้าไรฟะ ปิดปากฉันอยู๋ได้ โรมันจะคุยกับฉัน ไม่ได้คุยกับแก แกไป เ สื อ ก ตอบมันไมฟะ \" หลังจากที่ถึงห้องเรียบร้อย เฟรินก็ด่าคิลซะลั่น
\" ก็แกดันเสือกอยู่ในร่างของแม่สาวน้อยเฟลิโอน่านี่หว่า แกก็รูว่าศัตรูของแกน่ะมันมีมากแค่ไหน ไม่รู้ว่าใครดีไม่ดี เดี๋ยวถูกฆ่าแล้วฉันไม่ช่วยเลยนี่ พูดมากนัก \" คิลสวนขวับเข้าให้ทำเอาเฟรินในร่างสาวน้อยฉุกคิดขึ้นได้ทันที ก่อนเอ่ยเสียงอ่อยๆ
\" เออจริงด้วย ฉันลืมไป โทษที แล้วก็ขอบใจเว้ย \"
\" เออรู้ตัวว่าผิดก็ดี แกรีบเอาแหวนแกมาใส่ซะ แล้วลงไปหาพวกนั้นข้างล่างกัน \"
\' ไอ้คาโลมันไปไหนหว่า ช่างเหอะๆ สงสัยไปห้องสมุดอย่างที่มันว่า \'
ห้องนั่งเล่นรวมของป้อมอัศวินตอนนี้คับคั่งไปด้วยนักเรียนปีสาม ส่วนใหญ่กำลังคุยเรื่องศึกวันพรุ่งนี้กันอยู่
\" นี่ๆ พวกนายว่าพรุ่งนี้ใครจะชนะ \" กัส โทนีย่า เดอะพรีสท์ ออฟกิลดิเรก เอ่ยถามขึ้น
\" อื้ม...ระหว่างเรมัค เวสท์ เดอะเกรทวอริเออร์ ออฟ คาโนวาล กับชามัล ฟาโรเวล เดอะปริ้นซ์ ออฟ บารามอส อื้ม.... ฉันว่าต้องเป็นเรมัคนะ เพราะถ้าเขาใช้วิถีดาบแห่งจิต ฟึบเดียว อาจาร์ยเจ้าชายชามัล ม่องชัวร์ \" ครี้ด ธันเดอร์ เดอะวอริเออร์ ออฟ ไนล์ บุรุษตาเดียวตอบกลับพร้อมท่าทางประกอบ
\" แต่ผมว่า อาจารย์เจ้าชายชามัลก็เก่งสูสีกันนะครับ ไม่งั้นก็คงผ่านมาถึงรอบตัดสินนี้ไม่ได้หรอกนะครับ \" เสียงจากซีบิล สเวน ผู้เรียบร้อยสมฉายาเดอะพรีสต์
\" มันก็จริงของนายนะซีบิล ฉันว่าอาจารย์เรมัคไม่มีทางชนะ แก่ปูนนี้แล้วสู้มาถึงรอบนี้ได้ก็เก่งแล่ว ขืนสู้พรุ่งนี้อีกทีนะ มีหวังเป็นลมล้มพับตายไปกลางสนามแหง \" เสียงจากเจ้าตัวดีซึ่งตอนนนี้กลายเป็นผู้ชายเรียบร้อยแล้วดังขึ้นแทรกเข้ามา เพราะเจ้าตัวและเพื่อนนักฆ่าเพิ่งมาถึงแล้วได้ยินการถกเถียงกันพอดิบพอดี
\" นายพูดงี๊ก็ไม่ถูกนะ อาจารย์เรมัคแกคมในฝัก จะงัดดาบออกมาใช้ทีก็ต้องเจอศึกใหญ่รอบตัดสินเท่านั้นแหละ ที่ผ่านมาก็แค่หนึ่งในความคมของแกเท่านั้นเอง \" กัสออกความเห็นบ้าง
\" ไม่มีทางๆ ฉันว่าฝ่ายบารามอสของฉันชนะชัวร์ ไม่เชื่อนายก็ดูอย่างศึกของฉันสิ เจอเวทย้อนเวลาเข้าไป เป็นไงล่ะ ตาแก่หนังเ หี่ ย ว ไม่เจียมบอดี้ริอาจจะสู้กับเดอะเมจิกเชี่ยน ออฟ เดมอส อย่างฉัน กลายเป็นเด็กเบบี๋ไปเลย สมน้ำหน้ามัน \" เจ้าคนชอบก่อเรื่องยังคงอวดตัวไม่หยุด ทำให้นักฆ่าที่ยืนอยู่ข้างๆชักจะหมั่นไส้
\" อ๋อ...ไอ้ศึกรอบที่แกท้องเสียอะนะ ที่ว่าอะไรนะ...อาหารของห้องอาหารดราก้อนทำแกท้องเดินท้องเสียลงแข่งสู้กับคาโลมันไม่ไหวน่ะหรอ \" คำเย้ยจากเพื่อนซี้นักฆ่าทำเอา เจ้าตัวดีครึ่งหญิงครึ่งชาย แถมแต่ก่อนยังครึ่งหมาครึ่งคนอีกด้วยเกิดโมโห จะปล่อยหมัดเข้าให้อยุ่แล้ว แต่พอดียังห้ามได้อยู่เพราะกลัว ไอ้เพื่อนบ้าจะงัดเอาอะไรมาเผาเขาอีก
\" อันนั้นไม่นับเว้ย นายพนันกะฉันป่ะล่ะ ฉันลงว่าบารามอสชนะ ส่วนนาย..อยากเชียร์คาโนวาล นายก็ลงให้ฝ่ายคาโนวาลละกัน \" เฟรินเอ่ยท้า
\" เหอะๆ พนันกับหัวขโมย ยังไงซะมันก็โดนโกงอยู๋ดีแหละว้า ฉันไม่เชียร์ใครทั้งนั้นแหละ ฉันเชียร์ซาเรสของฉันเฟ้ย \" ฝ่ายนักฆ่าขี้เกียจต่อปากต่อคำ จึงหาทางออกโดยวิธีนี้
\" หนอย!!! แก!!! ไอ้คิล วันนี้แหละ แกตายแน่ หนอย!! ฉันว่าจะไม่เอาเรื่องแกแล้วนะเว้ย หลายเรื่องนะแกวันนี้ \" แต่ยังไม่ทันจะทำอะไร
เสียงของโร เซวาเรส ฉายาขอทานแห่งทริสทอร์ ก็เอ่ยบทสนทนาต่อไม่สนใจคนทั้งคู่ แต่เฟรินกลับสนใจคำพูดของโรแทน
\" ฉันว่าศึกครั้งนี้กลัว มันไม่ใช่แบบปกติทั่วไป ไม่ใช่นักรบปะทะนักรบ แต่เป็นนักรบปะทะเจ้าชาย ซึ่งทั้งสองคนก็คมในฝักทั้งคู่ อาจถึงขั้นมีคนตายเลยก็เป็นได้ อาจารย์ทั้งสองเองก็คงคิดถึงเรื่องนี้ด้วย หากคนใดคนหนึ่งตายไป โรงเรียนของเราก็คงต้องหาอาจารย์คนใหม่ที่ต้องเก่งเสมอทั้งคู่ให้ได้ แต่ก็คงยาก \"
\" ทำไมนายคิดงั้น \" ครี้ดถามทันควัน
\" ก็...ไม่รู้สิ ฉันว่าพวกเราคิดอีกด้านหนึ่งดีกว่า อาจารย์เรมัคแม้จะแกแค่ไหนแต่ก็ยังสู้มาได้ถึงรอบตัดสิน แถมมาคู่กับวิถีดาบแห่งจิตซึ่งเมื่อพูดถึงแล้วใครๆก็พากันกลัว ในขณะที่อีกฝ่ายคือ อาจารย์เจ้าชายชามัลที่ใครๆก็รู้ว่าเกลียดการต่อสู้ เกลียดสงคราม แต่เมื่อต้องทำตามหน้าที่แล้ว ก็สู้ได้อย่างเฉียบขาดจนใครๆก็คาดไม่ถึง ก็เหมือนกันกับเฟรินกับคาโลนั่นแหละ ที่ต้องสู่กันเพราะหน้าที่ คาโลเลือกหน้าที่มากกว่า เพราะมันคือศักดิ์ศรีของคาโนวาล แต่กับเฟรินต้องพยายามหาทางที่จะไม่ให้ปะทะกันขึ้น ก็เลยไปกินยาถ่ายซะ เพื่อตัวของคาโลและเฟรินเองไง \" โรพูดต่อ แล้วเว้นจังหวะให้เผื่อมีใครสงสัย แต่ทุกคนยังคงเงียบฟังต่อไป
\" ฉันว่าบางทีอาจไม่ต้องมีการสู้กันเลยก็ได้ หรืออาจจะสู้กันจนเสมอไม่มีใครชนะใครแพ้ เพื่อตัวของทั้งสองฝ่ายเองน่ะนะ ยังไงๆ นี่ก็คือความเห็นของฉัน พวกนายอาจไม่เห็นด้วย \"
\" แต่ฉันว่า ถ้าทริสทอร์ของนายไปเข้าร่วมศึกด้วย นายคงฆ่าไม่เว้นนะโร เพราะนายเองก็อยากได้แหวนแห่งปราชญ์นี่มากเหมือนกันนี่ \" คิลที่นิ่งเงียบมานานเอ่ยขึ้น แล้วสบตาอย่างรู้ทันกับเจ้าของนัยน์ตาสีเขียว
\" ฉันงงว่ะ พวกนายช่วยอธิบายให้ฉันเข้าใจทีดิว่านายหมายความว่าไงฮะ คิล \" กัสเอ่ยถามขึ้นทั้งๆที่ใบหน้ายังคงแสดงอาการ งง อย่างห้ามไม่อยู่
\" ช่างเหอะ เดี๋ยวพวกนายก็รู้เอง \" คิลตอบแล้วปลีกตัวออกมา
\" แหวนแห่งปราชญ์หรอ??.... มหาปราชญ์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดก็มีอยู่แล้วกับตัว แล้วทำไมถึงต้องแสวงหาแหวนแห่งปราชญ์ ถ้าเราสงบจิตสงบใจได้ ทางแห่งแสงสว่างก็จะปรากฎขึ้นเองนั่นแหละ \" เฟรินเอ่ยขึ้น เป็นครั้งแรกที่ทุกคนเห็นว่าเฟรินพูดอะไรมีสาระ จึงหันขวับมาทันที แล้วส่งสายตาสงสัยถาม
\" ก็จริงของนายนะ แต่นายก็รู้...แหวนแห่งปราชญ์เก็บพลังส่วนหนึ่งของจ้าวเอวิเดสไว้ ซึ่งหากใครได้มาก็เหมือนกับได้ปัญญาเสมอเทียบเท่าพระเจ้า และในตอนนี้มนุษย์ต่ำต้อยก็กำลังถูกภัยพิบัติที่หนักกว่าสงครามนั่นคืออดอยากคุกคาม สิ้นปัญญษหมดหนทางที่จะแก้แล้ว จึงหวังพึ่งแหวน แม้จะรู้ว่าเป็นของอาถรรพ์แต่ก็ต้องลองเพราะหมดหนทางแล้วไง มีความหวังแม้จะริบหรี่แล้วรู้จุดจบว่ามันจะเลวร้ายยังไง แต่ก็ดีกว่าไม่มีจริงมั้ยล่ะ...\" โรตอบกลับด้วยน้ำเสียงจริงจัง
เฟรินขี้เกียจอธิบายว่าไอ้แหวน ระ ยำ นั่นมันทำพิษกับเขาไว้แค่ไหนจึงเอ่ยกัลบด้วยน้ำเสียงทีเล่นทีจริง
\" ฉันก็แค่พูดไปงั้นๆอะ ไม่มีไรหรอก ไปล่ะ ไปหาคาโลกะคิลดีกว่า หิวแล้วโว๊ย!!! \" พูดพลางวิ่งหนีหายจ๋อมไปทิ้งไว้เพียงความสงสัยของเพื่อนร่วมป้อม
-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*--*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-
บุรุษผู้มีนัยน์ตาสีฟ้าเย็นชาราวน้ำแข็งกำลังทอดสายตามองออกไปนอกหน้าต่างของห้องหัวหน้าป้อมปีสามด้วยหน้าตาครุ่นคิดอะไรบางอย่างอยู่ หากไม่มีเสียงหนึ่งดังขัดขึ้น...
แอ๊ด......
คิลเจ้าของนัยน์ตาสีม่วงซึ่งมีแววขบขันร่าเริงตลอดเวลา หนึ่งในผู้ร่วมห้องเปิดประตูเข้ามา ดูก็รู้ว่าเพิ่งอาบน้ำเสร็จ นัยน์ตาสีม่วงเหลือบไปเห็นร่างๆหนึ่งครึ่งหญิงครึ่งชายเพื่อนซี้อีกคนยังคงหลับอยู่อย่างสบายอารมณ์ไม่รู้ร้อนรู้หนาวอะไรกับเขา แล้วจึงหันมาสบตากับผู้ที่เคยมองไปทางหน้าต่าง บัดนี้หันมาในห้องแล้ว คาโล วาเนบลี เดอะ ปริ้นซ์ ออฟ คาโนวาล นัยน์สีฟ้ายังคงส่อแววเย็นชาเช่นเดิม แต่นัยน์ตาสีม่วงนั้นกลับส่อแววตลกขบขันระริกเนื่องจากรู้ดีว่าคนผู้นี้แท้จริงแล้วเย็นแต่เปลือกนอกแต่อบอุ่นภายใน
\" มันยังไม่ตื่นอีกหรอ \" คิล ฟีลมัส เดอะ คิลเลอร์ ออฟ ซาเรส เอ่ยถามเจ้าชายจากคาโนวาล
\" ดูก็รู้ \" คำตอบที่คิดไว้แล้วว่าต้องตอบแบบสั้นๆตามเดิมของไอ้เจ้าน้ำแข็งเดินได้ แต่กลับกวนอวัยวะใต้สุดของเค้าตะหงิดๆ
\" นายไม่คิดจะปลุกมันรึไง เดี๋ยวก็เข้าเรียนสายพอดี หรือว่า...แกจะแอบทำไรมันตอนที่มันหลับอยู่ ฮะ?? \" น้ำเสียงหยอกเย้ากึ่งแซวของไอ้นักฆ่าซึ่งกะจะแหย่เจ้าชายน้ำแข็งแต่กลับผิดหวังเพราะมันไม่แสดงอาการอะไรเลย กลับเฉยชามากกว่าเดิมเสียอีก ทำเอาเจ้าตัวถึงกับเซ็ง
\" ฉันปลุกมันเองก็ได้ถ้านายไม่คิดจะปลุกมัน \"
หนุ่มหน้าตาหล่อเหลาเอาการ ผมสีดำสวยงาม ร่างกายสันทัด สูงล่ำจากตระกูลนักฆ่าชื่อดังแห่งซาเรสว่าพลางเดินเข้าไปใกล้ๆเตียงของไอ้เพื่อนร่วมห้องตัวดี ปากสุนัขแล้วกระโดดขึ้นนั่งทับหวังจะปลุกมัน แต่ทว่า...แม้จะเขย่ามัน ผลักมัน ทำสารพัดวิธีมันก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะตื่น แต่เรื่องแค่นี้ทำไมสมองอันชาญฉลาดของเขาจะหาวิธีปลุกมันไม่ได้ ไม่คิดเปล่าเขายังตะโกนใส่หูปลุกมันซะดัง คิดว่ามันจะทนไม่ได้แล้วต้องตื่นแน่ ...คิดผิด!!! มันไม่ตื่นแถมยังใช้เท้าของมันถีบเขาตกจากเตียงอีกต่างหาก... -*-
\'แกไม่ตื่นจริงใช่มั้ย ได้...ได้...\' เด็กหนุ่มผมดำเป็นเงาคิดแล้วจึงงัดไม้เด็ดออกมาใช้
\" ถ้าแกไม่ตื่นดีๆล่ะก็... \" เจ้าตัวว่าแล้วเหลือบสายตาไปทางเจ้าชายแห่งคาโนวาลซึ่งไม่ได้รู้เห็นอะไรด้วยเลยว่ากำลังจะถูกดึงมามีส่วนร่วมในการปลุกไอ้ตัวดี \" ฉันจะให้ไอ้คาโลมันมาปลุดแกเองนะ แต่ด้วยวิธีไรฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน \"
หลังจากได้ยินดังนั้นไอ้ตัวดีขี้เซาที่เมื่อกี๊ยังนอนไม่รุ้เรื่องกลับกระเด้งลุกจากเตียงตื่นขึ้นมาซะอย่างงั้น
\" เออ ปลุกดีๆก็ได้ ไม่เห็นต้องให้ไอ้นั่นมาปลุกฉันเลย ฉันเองก็ไม่ได้จะขี้เซาอะไรขนาดนั้นเรียกเฉยๆก็ตื่นแล้ว \" เจ้าตัวดียังคงพล่ามไม่หยุดตามนิสัยของมันพลางเหลือบมองไปยังคาโลซึ่งยังคงส่งสายตาดุๆแกมเย็นชาให้เช่นเดิม
\" ก็ฉันปลุกนายดีๆแล้ว ทั้งเตะ ถีบ โอ๊ย!! สารพัด แต่นายก็ยังไม่ตื่นเองนี่หว่า ฉันก็เลยต้องใช้วิธีนี้ไง ทีหลังปลุกแบบนี้ดีกว่า ไม่ต้องเสียแรงมาก ให้ที่รักของนายมาปลุก ดีจะตายไป \"
คิลคิดถึงวิธีปลุกเจ้าตัวแสบไม่พอ ยังอุตส่าห์ไปยั่วมันเรื่องเจ้าชายงี่เง่าของมันอีกต่างหาก ทำเอาหน้าของทั้งสองขึ้นสีเรื่อๆ แต่น้ำแข็งก็ยังคงเป็นน้ำแข็งสามารถปรับสีหน้าให้กลับเรียบเฉยตามปกติได้อย่างรวดเร็ว ในขณะที่ไอ้ตัวดีนาม เฟริน เดอเบอโรว์ เดอะ ทีฟ ออฟ บารามอส หรือ แท้จริงแล้วคือ เฟลิโอน่า เกรเดเวล เดอะ ปริ้นเซส ออฟ เดมอส แอนด์ บารามอส ซึ่งถูกมนต์สาปให้ต้องเป็นผู้ชายจนกระทั่งวันหนึ่งความจริงเปิดเผยและเธอได้รับการแก้มนต์ให้กลับกลายเป็นผู้หญิงตามเดิม แต่ในร่างผู้หญิงนั้นมีคนมากมายต้องการชีวิตของเธอมาก จ้าวเอวิเดสผู้เป็นเสด็จพ่อจึงมอบแหวนที่เมื่อใส่จะกลายเป็นผู้ชายแต่เมื่อถอดเธอจะคืนร่างเดิมทันที เขา(ตอนนี้เป็นผู้ชาย) กำลังหน้าขึ้นสีแดงเรื่อโดยไม่สามารถควบคุมได้ แต่ที่ควบคุมได้ตามต้องการคือมือและเท้าของเขาซึ่งตอนนี้กำลังซัดโครมเข้าให้ที่ไอ้คนเริ่มเรื่อง
ตอนนี้ภายในห้องหัวหน้าป้อมปีสามกำลังเกิดศึกขนาดย่อมระหว่างนักฆ่าตัวดีคนเริ่มเรื่อง กับ ไอ้หัวขโมยที่อายจนออกนอกหน้า โดยมีสายตาน้ำแข็งทอดมองอยู่พลางส่ายหัวอย่างปลงอนิจจัง
เจ้าชายมาดน้ำแข็งกำลังจะเดินออกไปจากห้องเพราะทนเห็นความไม่รู้จักโต และไม่ได้รู้ตัวเลยว่ามันน่ะคือผู้หญิงไม่ไหว...
\" นี่!!! นายจะไปไหนน่ะ!!! \" เจ้าของผมสีน้ำตาลและนัยน์ตาสีเดียวกันกับผม ไอ้ตัวป่วน ปากเสีย แต่เป็นคนเดียวที่หลอมน้ำแข็งได้เสมอ และเป็นคนเดียวที่ไอ้ก้อนน้ำแข็งงี่เง่าห่วงใยมากยิ่งชีพ ที่สำคัญมักจะเป็นคนเริ่มเรื่องซวยๆทั้งหลายเสมอ และในตอนนี้มันกำลังเริ่มมวยกับเพื่อนซี้อีกคน หันมาถามแล้วหยุกจากการชกมวยนั้น
\' ดูหน้ามัน...มันรู้ตัวมั้ยเนี่ยว่ามันคือเจ้าหญิงองค์สำคัญของทั้งสองประเทศ แล้วยังมีขบวนคนปองร้ายมันมากแค่ไหน \' คาโลคิดด้วยความเอือมระอา
\" ห้องสมุด \" คำตอบยังคงห้วนและสั้นเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง ทำให้ไอ้คนชอบยั่ว เริ่มอยากจะหลอมน้ำแข็งอีกแล้ว
\" เอ่อ..พวกนายคุยกันไปละกัน ฉันจะไปหาเรนอนคนสวยก่อน \" คิลเห็นไอ้ตัวดีกำลังจะเริ่มยั่วเจ้าชายจึงรีบขอตัวออกจากห้องมา เพื่อความสงบสุขของตัวเอง
\" คาโล นายจะหัดพูดยาวๆกับเขาซะบ้างได้มะ พูดสั้นๆห้วนๆอย่างงั้นสาวๆมันชอบนะเว๊ย.. เอางี๊ๆ นายมาเข้าคอร์ส กลเม็ดวิธีจีบสาว ของตระกูลเดอเบอโรว์ของฉันละกัน ฉันสอนนายฟรีๆเลยนะ เห็นว่าเป็นเพื่อนกันนะเนี่ย เริ่มเลยนะ ขั้นแรก นายจะต้อง... \"
\" วิชาของขโมยก็ยังเป็นวิชาของหัวขโมยวันยังค่ำ คาโนวาลมีวิธีของเราเอง คงไม่ต้องอาศัยนายให้ยุ่งยาก ขอบคุณ \"
เสียงของเจ้าคนรู้มากถูกขัดด้วยน้ำเสียงเย็นชาและสายตาดุๆของพ่อมดปีศาจแห่งคาโนวาล ทำให้ไอ้ตัวดีฉุนกึก ก่อนที่จะเริ่มทำการ
หลอมน้ำแข็ง อีกรอบ
\" ฉันก็แค่เป็นห่วงกลัวว่าชาตินี้นายจะหาราชินีให้คาโนวาลไม่ได้เท่านั้นเอง แต่ไม่แน่นะนายอาจหาราชินีน้ำแข็งมาคู่กับนายก็ได้ แล้วคาโนวาลก็จะกลายเป็นประเทศน้ำแข็งไส คงพิลึกน่าดูเนอะ \"
\' ได้ผลแฮะ เจ๋งๆ \' เฟรินคิดเมื่อเห็นนัยน์ตาของเจ้าชายคนสำคัญแห่งคาโนวาลเริ่มมีประกายระริกไม่สงบราบเรียบดังเดิม แต่ไม่ทันไร นัยน์สีฟ้าคู่สวยก็แปรเปลี่ยนเป็นเย็นชาตามเดิม
เฟรินจึงเริ่มหลอมน้ำแข็งต่อเรื่อยๆกะจะให้ถึงขั้นกลายเป็นน้ำร้อน จึงถอดแหวนแห่งเดมอสออก ฉับพลัน!!! ร่างกายที่เคยเป็นร่างของเด็กหนุ่มกำลังกลายเป็นร่างของหญิงสาว รูปร่างอรชร โครงหน้าที่เคยเป็นเด็กหนุ่มก็แปรเปลี่ยนให้เห็นถึงโครงหน้าของหญิงสาว ผมที่เคยสั้นประบ่าก็เริ่มยาวขึ้น ไหล่ที่เคยกว้างก็กลับเล็กน้อยน่าทนุถนอม ผิวที่ค่อนข้างหยาบกร้านก็กลับกลายเป็นเปล่งปลั่ง ผิวขาวอมชมพูน่ารัก
ร่างนี้คือร่างของ เฟลิโอน่า เกรเดเวล เดอะ ปริ๊นเซส ออฟ เดมอส แอนด์ บารามอส ทำเอานัยน์ตาสีฟ้าของเจ้าชายคาโลอ่อนลงเล็กน้อย ความสงสัยใคร้รู้ว่าไอ้เจ้าตัวดีกำลังมีแผนอะไรอีกเริ่มขึ้น แต่ไม่ทันจะคิดอะไรทัน ร่างของสาวน้อยก็เดินปรี่เข้ามาหาหวังหลอมน้ำแข็ง เกาะแขนของเจ้าชายน้ำแข็งไว้แน่น ก่อนเอ่ยเสียงหวาน
\" นี่คาโล นายไม่อยากรู้กลเม็ดวิธีจีบสาวของฉันจริงๆหรอ ฉันไม่สอนกลเม็ดของตระกูลฉันก็ได้นะ แต่ฉันจะแนะนำนายแทนไง ถึงยังไงฉันก็เป็นผู้หญิง ฉันรู้ดีว่าผู้หญิงอย่างพวกฉันเค้าคิดยังยังไง อยากรู้มะๆ \"
\' มันจะมาไม้ไหนอีกเนี่ย \' คาโลเริ่มใช้ความคิด
\" ถ้ารู้ตัวว่าเป็นผู้หญิงก็ควรหัดทำตัวให้สมกับเป็นผู้หญิงซะบ้าง \" คาโลเปรยขึ้น
\" นายก็ควรจะให้เวลาฉันบ้างสิ ฉันมันก็ใช้ชีวิตอยู่ในร่างผู้ชายมาตั้ง10กว่าปี จะให้พรึ่บพรั่บกลายเป็นสาวเป็นนางน่ะ มันทำไม่ได้หรอก ยากนะเว้ย ถ้านายทำได้ นายก็ลองมาเป็นฉันดูละกัน เก่งนักนี่นายน่ะ กะอีแค่จะหาราชินีให้คาโนวาลยังทำไม่ได้เลย ทำเป็นมาสั่งสอนชาวบ้านเค้า ที่ฉันพูดนี่ก็แค่หวังดีกับประเทศนักรบของนายหรอก กลัวว่าจะไปจับได้น้ำแข็งอีกก้อนเท่านั้นเอง เดี๋ยวประชาชนของนายจะพากันตายซะเปล่าๆ \"
คำพูดของเจ้าหญิงคนสำคัญทำเอาเส้นความอดทนและมาดน้ำแข็งขาดผึง คว้าร่างของเจ้าหญิงตัวแสบมาไว้ในอ้อมแขน แม้เธอจะขัดขืนทุบตีอกกว้างของคาโลแรงเพียงใด ก็เหมือนยิ่งยั่วให้เจ้าของอกกว้างอบอุ่นนั้นรัดเฮแน่นขึ้นไปอีก
\" แก!!! แกจะทำอะไรน่ะ ปล่อยฉันนะเว้ย ไอ้ก้อนน้ำแห้งงี่เง่าตายซาก \"
\" แล้วนายจะได้รู้ว่าคาโนวาลก็มีวิธีของคาโนวาลเหมือนกัน \"
ไม่ทันจะต่อปากต่อคำอะไร ริมฝีปากนุ่มๆของเจ้าชายแห่งคาโนวาลก็ประทับลงบนริมฝีบากอวบอิ่มสีชมพูของเจ้าคนก่อเรื่องอย่างแผ่วเบา ทำให้เฟรินเริ่มหมดแรงต้านทาน เคลิ้มไปกับรสชาติอันหอมหวานที่คาโลกำลังมอบให้อย่างลืมตัว
แต่เมื่อได้สติ เจ้าตัวจึงถีบเจ้าชายน้ำแข็งแห้งกระเด็นจนล้มลงกับพื้นแล้ววิ่งหนีออกจากห้องไปทันที ทิ้งเจ้าชายคนเก่งไว้เบื้องหลัง
\' บ้าเอ๊ย วันนี้มันวันไรฟะ ซวย ซวยสนิท ปากหนอปาก อยู๋ดีๆก็ดีอยู่แล้ว ดัน เ สื อ ก ไปยั่วไอน้ำแข็งบ้านั่นเข้า แล้วดู ดูดิ๊ มันเลย.... โว๊ย!!! ไม่อยากคิด แทนที่จะผลักมันออกไป กลับเป็นเคลิ้มตามมันซะได้ โว๊ยๆๆๆ เสียชาติเกิดๆๆ เกิดเป็นลูกผู้ชายทั้งทีไม่น่า ไม่น่าๆๆ ถึงจะเป็นแฟนกับมันก็เหอะ โว๊ย!!! เซ็งเว้ย ไอ้คิลนะไอ้คิล เจอตัวเมื่อไหร่แม่จะลากจะอัดให้น่วม เ สื อ ก ขอตัวออกจากห้องไปทำไมฟะ \'
เจ้าตัวดีพาลโยนความผิดไปให้คนที่ร่วมรู้เห็นเหตุการณ์อีกต่างหาก ในระหว่างทางเดินไปห้องนั่งเล่นรวมของป้อมอัศวินนั้น ก็เจอกับไอ้คนที่เธอเพิ่งจะโยนความผิดไปให้มันเข้า ดังนั้นจึงเดินปรี่เข้าไปหาแถมยังปล่อยหมัดลุ่นๆให้เขาอีกต่างหาก คิลถึงกับจุกไปเลยเมื่อเจอหมัดหนักของสาวน้อยตรงหน้าเข้าให้
\" เฮ้ย!!! แกเป็นบ้าไรอีกฟะเนี่ย อยู่ๆมาชกฉันทำไม \" คิลถามเสียงลั่นโดยไม่ทันสังเกตตัวเจ้าหล่อนว่าเปลี่ยนกลายเป็นหญิงไปซะแล้ว
\" ก็แกอะเดะ เ สื อ ก ออกจากห้องไมวะเมื่อกี๊นี้อะ ไอ้คาโลมันเลย...\"
คนหมัดหนักรีบหุบปากตัวเองดก้วยอาการที่ดูแล้ว ยังไงๆมันก็น่าสงสัยเพราะ หน้าเจ้าหล่อนกลายเป็นสีแดงแป๊ดไปซะแล้ว
\" ไอ้คาโลมันทำไมหรอ \" คิลกระเซ้าเข้าให้ แต่สังเกตเห็นก่อนว่า ไอ้ตัวแสบมันกลายเป็นหญิงสาวอรชรอ้อนแอ้นแล้ว
\" แล้วนี่นายทำไมกลายเป็นร่างนี้ได้ หรือว่ายุทธการหลอมน้ำแข็งของนายไม่ได้ผล แต่มันย้อนเข้านายเอง \" น้ำเสียงที่รู้ทนัของคิลทำเอาเฟรินก่อมวยขึ้นอีกแล้ว สงครามขนาดย่อมของไอ้คู่ซี้คู่นี้กำลังจะเกิดขึ้นถ้าไม่มีเสียงหนึ่งมาขัด
\" เฮ้! คิลนายทำไรอยู่น่ะ \" เสียงของห้องสมุดเคลื่อนที่นามโร เซวาเรส เดอะ เบ็กการ์ ออฟ ทริสทอร์ ทักขึ้น ไม่มีอะไรพลาดนัยน์ตาสีเขียวมรกตของเขาไปได้
\" นั่นใช่เฟรินรึเปล่าน่ะ \" โรเอ่ยถามขึ้น
\" ใช่ๆ แต่ฉันกับมันกำลังจะกลับห้องน่ะ ไปนะๆ \" คิลชิงตอบแทนสาวน้อยเบื้องหน้าพลางเอาตัวของเขาปิดร่างอรชรของสาวน้อย แล้วกึ่งพากึ่งลากเธอกลับห้อง
\" เดี๋ยว!! \" โรเรียกอีกครั้ง
\' ไรของมันอีกฟะ \' คิลคิดอย่างหงุดหงิด
\" ฉันจะมาบอกพวกนายว่าที่ห้องนั่งเล่นรวม พวกเรากำลังจะคุยกัยเรื่องศึกนัดสุดท้ายวันพรุ่งนี้น่ะ ฉันว่าเฟรินมันคงอยากรู้ด้วยเลยกะมาชวน \"
\" อืมๆ เดี๋ยวพวกฉันตามไปทีหลัง นายไปก่อนเหอะ \" คิลชิงเฟรินที่กำลังจะอ้าปากตอบอีกครั้ง แล้วลากเธอกลับไปที่ห้องจนได้
\" เว๊ย!! แกเป็นบ้าไรฟะ ปิดปากฉันอยู๋ได้ โรมันจะคุยกับฉัน ไม่ได้คุยกับแก แกไป เ สื อ ก ตอบมันไมฟะ \" หลังจากที่ถึงห้องเรียบร้อย เฟรินก็ด่าคิลซะลั่น
\" ก็แกดันเสือกอยู่ในร่างของแม่สาวน้อยเฟลิโอน่านี่หว่า แกก็รูว่าศัตรูของแกน่ะมันมีมากแค่ไหน ไม่รู้ว่าใครดีไม่ดี เดี๋ยวถูกฆ่าแล้วฉันไม่ช่วยเลยนี่ พูดมากนัก \" คิลสวนขวับเข้าให้ทำเอาเฟรินในร่างสาวน้อยฉุกคิดขึ้นได้ทันที ก่อนเอ่ยเสียงอ่อยๆ
\" เออจริงด้วย ฉันลืมไป โทษที แล้วก็ขอบใจเว้ย \"
\" เออรู้ตัวว่าผิดก็ดี แกรีบเอาแหวนแกมาใส่ซะ แล้วลงไปหาพวกนั้นข้างล่างกัน \"
\' ไอ้คาโลมันไปไหนหว่า ช่างเหอะๆ สงสัยไปห้องสมุดอย่างที่มันว่า \'
ห้องนั่งเล่นรวมของป้อมอัศวินตอนนี้คับคั่งไปด้วยนักเรียนปีสาม ส่วนใหญ่กำลังคุยเรื่องศึกวันพรุ่งนี้กันอยู่
\" นี่ๆ พวกนายว่าพรุ่งนี้ใครจะชนะ \" กัส โทนีย่า เดอะพรีสท์ ออฟกิลดิเรก เอ่ยถามขึ้น
\" อื้ม...ระหว่างเรมัค เวสท์ เดอะเกรทวอริเออร์ ออฟ คาโนวาล กับชามัล ฟาโรเวล เดอะปริ้นซ์ ออฟ บารามอส อื้ม.... ฉันว่าต้องเป็นเรมัคนะ เพราะถ้าเขาใช้วิถีดาบแห่งจิต ฟึบเดียว อาจาร์ยเจ้าชายชามัล ม่องชัวร์ \" ครี้ด ธันเดอร์ เดอะวอริเออร์ ออฟ ไนล์ บุรุษตาเดียวตอบกลับพร้อมท่าทางประกอบ
\" แต่ผมว่า อาจารย์เจ้าชายชามัลก็เก่งสูสีกันนะครับ ไม่งั้นก็คงผ่านมาถึงรอบตัดสินนี้ไม่ได้หรอกนะครับ \" เสียงจากซีบิล สเวน ผู้เรียบร้อยสมฉายาเดอะพรีสต์
\" มันก็จริงของนายนะซีบิล ฉันว่าอาจารย์เรมัคไม่มีทางชนะ แก่ปูนนี้แล้วสู้มาถึงรอบนี้ได้ก็เก่งแล่ว ขืนสู้พรุ่งนี้อีกทีนะ มีหวังเป็นลมล้มพับตายไปกลางสนามแหง \" เสียงจากเจ้าตัวดีซึ่งตอนนนี้กลายเป็นผู้ชายเรียบร้อยแล้วดังขึ้นแทรกเข้ามา เพราะเจ้าตัวและเพื่อนนักฆ่าเพิ่งมาถึงแล้วได้ยินการถกเถียงกันพอดิบพอดี
\" นายพูดงี๊ก็ไม่ถูกนะ อาจารย์เรมัคแกคมในฝัก จะงัดดาบออกมาใช้ทีก็ต้องเจอศึกใหญ่รอบตัดสินเท่านั้นแหละ ที่ผ่านมาก็แค่หนึ่งในความคมของแกเท่านั้นเอง \" กัสออกความเห็นบ้าง
\" ไม่มีทางๆ ฉันว่าฝ่ายบารามอสของฉันชนะชัวร์ ไม่เชื่อนายก็ดูอย่างศึกของฉันสิ เจอเวทย้อนเวลาเข้าไป เป็นไงล่ะ ตาแก่หนังเ หี่ ย ว ไม่เจียมบอดี้ริอาจจะสู้กับเดอะเมจิกเชี่ยน ออฟ เดมอส อย่างฉัน กลายเป็นเด็กเบบี๋ไปเลย สมน้ำหน้ามัน \" เจ้าคนชอบก่อเรื่องยังคงอวดตัวไม่หยุด ทำให้นักฆ่าที่ยืนอยู่ข้างๆชักจะหมั่นไส้
\" อ๋อ...ไอ้ศึกรอบที่แกท้องเสียอะนะ ที่ว่าอะไรนะ...อาหารของห้องอาหารดราก้อนทำแกท้องเดินท้องเสียลงแข่งสู้กับคาโลมันไม่ไหวน่ะหรอ \" คำเย้ยจากเพื่อนซี้นักฆ่าทำเอา เจ้าตัวดีครึ่งหญิงครึ่งชาย แถมแต่ก่อนยังครึ่งหมาครึ่งคนอีกด้วยเกิดโมโห จะปล่อยหมัดเข้าให้อยุ่แล้ว แต่พอดียังห้ามได้อยู่เพราะกลัว ไอ้เพื่อนบ้าจะงัดเอาอะไรมาเผาเขาอีก
\" อันนั้นไม่นับเว้ย นายพนันกะฉันป่ะล่ะ ฉันลงว่าบารามอสชนะ ส่วนนาย..อยากเชียร์คาโนวาล นายก็ลงให้ฝ่ายคาโนวาลละกัน \" เฟรินเอ่ยท้า
\" เหอะๆ พนันกับหัวขโมย ยังไงซะมันก็โดนโกงอยู๋ดีแหละว้า ฉันไม่เชียร์ใครทั้งนั้นแหละ ฉันเชียร์ซาเรสของฉันเฟ้ย \" ฝ่ายนักฆ่าขี้เกียจต่อปากต่อคำ จึงหาทางออกโดยวิธีนี้
\" หนอย!!! แก!!! ไอ้คิล วันนี้แหละ แกตายแน่ หนอย!! ฉันว่าจะไม่เอาเรื่องแกแล้วนะเว้ย หลายเรื่องนะแกวันนี้ \" แต่ยังไม่ทันจะทำอะไร
เสียงของโร เซวาเรส ฉายาขอทานแห่งทริสทอร์ ก็เอ่ยบทสนทนาต่อไม่สนใจคนทั้งคู่ แต่เฟรินกลับสนใจคำพูดของโรแทน
\" ฉันว่าศึกครั้งนี้กลัว มันไม่ใช่แบบปกติทั่วไป ไม่ใช่นักรบปะทะนักรบ แต่เป็นนักรบปะทะเจ้าชาย ซึ่งทั้งสองคนก็คมในฝักทั้งคู่ อาจถึงขั้นมีคนตายเลยก็เป็นได้ อาจารย์ทั้งสองเองก็คงคิดถึงเรื่องนี้ด้วย หากคนใดคนหนึ่งตายไป โรงเรียนของเราก็คงต้องหาอาจารย์คนใหม่ที่ต้องเก่งเสมอทั้งคู่ให้ได้ แต่ก็คงยาก \"
\" ทำไมนายคิดงั้น \" ครี้ดถามทันควัน
\" ก็...ไม่รู้สิ ฉันว่าพวกเราคิดอีกด้านหนึ่งดีกว่า อาจารย์เรมัคแม้จะแกแค่ไหนแต่ก็ยังสู้มาได้ถึงรอบตัดสิน แถมมาคู่กับวิถีดาบแห่งจิตซึ่งเมื่อพูดถึงแล้วใครๆก็พากันกลัว ในขณะที่อีกฝ่ายคือ อาจารย์เจ้าชายชามัลที่ใครๆก็รู้ว่าเกลียดการต่อสู้ เกลียดสงคราม แต่เมื่อต้องทำตามหน้าที่แล้ว ก็สู้ได้อย่างเฉียบขาดจนใครๆก็คาดไม่ถึง ก็เหมือนกันกับเฟรินกับคาโลนั่นแหละ ที่ต้องสู่กันเพราะหน้าที่ คาโลเลือกหน้าที่มากกว่า เพราะมันคือศักดิ์ศรีของคาโนวาล แต่กับเฟรินต้องพยายามหาทางที่จะไม่ให้ปะทะกันขึ้น ก็เลยไปกินยาถ่ายซะ เพื่อตัวของคาโลและเฟรินเองไง \" โรพูดต่อ แล้วเว้นจังหวะให้เผื่อมีใครสงสัย แต่ทุกคนยังคงเงียบฟังต่อไป
\" ฉันว่าบางทีอาจไม่ต้องมีการสู้กันเลยก็ได้ หรืออาจจะสู้กันจนเสมอไม่มีใครชนะใครแพ้ เพื่อตัวของทั้งสองฝ่ายเองน่ะนะ ยังไงๆ นี่ก็คือความเห็นของฉัน พวกนายอาจไม่เห็นด้วย \"
\" แต่ฉันว่า ถ้าทริสทอร์ของนายไปเข้าร่วมศึกด้วย นายคงฆ่าไม่เว้นนะโร เพราะนายเองก็อยากได้แหวนแห่งปราชญ์นี่มากเหมือนกันนี่ \" คิลที่นิ่งเงียบมานานเอ่ยขึ้น แล้วสบตาอย่างรู้ทันกับเจ้าของนัยน์ตาสีเขียว
\" ฉันงงว่ะ พวกนายช่วยอธิบายให้ฉันเข้าใจทีดิว่านายหมายความว่าไงฮะ คิล \" กัสเอ่ยถามขึ้นทั้งๆที่ใบหน้ายังคงแสดงอาการ งง อย่างห้ามไม่อยู่
\" ช่างเหอะ เดี๋ยวพวกนายก็รู้เอง \" คิลตอบแล้วปลีกตัวออกมา
\" แหวนแห่งปราชญ์หรอ??.... มหาปราชญ์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดก็มีอยู่แล้วกับตัว แล้วทำไมถึงต้องแสวงหาแหวนแห่งปราชญ์ ถ้าเราสงบจิตสงบใจได้ ทางแห่งแสงสว่างก็จะปรากฎขึ้นเองนั่นแหละ \" เฟรินเอ่ยขึ้น เป็นครั้งแรกที่ทุกคนเห็นว่าเฟรินพูดอะไรมีสาระ จึงหันขวับมาทันที แล้วส่งสายตาสงสัยถาม
\" ก็จริงของนายนะ แต่นายก็รู้...แหวนแห่งปราชญ์เก็บพลังส่วนหนึ่งของจ้าวเอวิเดสไว้ ซึ่งหากใครได้มาก็เหมือนกับได้ปัญญาเสมอเทียบเท่าพระเจ้า และในตอนนี้มนุษย์ต่ำต้อยก็กำลังถูกภัยพิบัติที่หนักกว่าสงครามนั่นคืออดอยากคุกคาม สิ้นปัญญษหมดหนทางที่จะแก้แล้ว จึงหวังพึ่งแหวน แม้จะรู้ว่าเป็นของอาถรรพ์แต่ก็ต้องลองเพราะหมดหนทางแล้วไง มีความหวังแม้จะริบหรี่แล้วรู้จุดจบว่ามันจะเลวร้ายยังไง แต่ก็ดีกว่าไม่มีจริงมั้ยล่ะ...\" โรตอบกลับด้วยน้ำเสียงจริงจัง
เฟรินขี้เกียจอธิบายว่าไอ้แหวน ระ ยำ นั่นมันทำพิษกับเขาไว้แค่ไหนจึงเอ่ยกัลบด้วยน้ำเสียงทีเล่นทีจริง
\" ฉันก็แค่พูดไปงั้นๆอะ ไม่มีไรหรอก ไปล่ะ ไปหาคาโลกะคิลดีกว่า หิวแล้วโว๊ย!!! \" พูดพลางวิ่งหนีหายจ๋อมไปทิ้งไว้เพียงความสงสัยของเพื่อนร่วมป้อม
-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*--*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น