คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : เปิดภาคเรียน (แก้ไข)
1 สัปดาห์หลังการสอบเข้า
เจนอสยังคงทำการฝึกฝนตัวเองและสร้างอาวุธอยู่ชั้นใต้ดิน
และก็ได้มีเสียงสัญญาณเตือนขึ้น เค้าก็รู้ได้ทันทีเพราะสัญญาณเค้าได้ตั้งค่าให้แจ้งเตือนว่ามีของมาส่ง เจนอสก็ได้เปิดภาพจอมอนิเตอร์แบบโฮโลแกรมฉายขึ้นตรงหน้า และเห็นว่ามีคนมาส่งจดหมายหน้าคอนโด เค้าจึงรีบขึ้นไปชั้นบน
เจนอสรับจดหมายนั้นมา เป็นจดหมายจากU.A.
“เอาหละ…เปิดหละนะ”เจนอสได้เปิดจดหมายออกมา ก็พบเหมือนกับปุ่มกดบางอย่าง
เค้าจึงลองกดดู
เกิดเป็นการฉายจอภาพวิดีโอขึ้น
ผ.อ.เนสุ:สวัสดีครับ ผมคือผู้อำนวยการโรงเรียน U.A. เนสุ วันนี้ผมจะมาบอกว่า เคนสึกิ เจนอสนั้นสอบผ่านในสาขาฮีโร่จ้า~~ห้องของเธอคือห้อง1-A ไว้เดือนเมษายนเจอกันน่า~~
และวิดีโอก็ได้ปิดลง
เจนอส:ผ่านจนได้สินะ เอาหละ…มาเตรียมตัวกันเลยดีกว่า
เดือนเมษายน
เจนอสทำการสวมชุดนักเรียนU.A.กับเตรียมกระเป๋าเสร็จเรียบร้อย
เค้าออกมาจากคอนโดที่พัก
“ไปกันเลย”ช่วงต้นขาถึงเท้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นไซบอร์กและปล่อยไอพ่นบินไปที่U.A.
ถึงโรงเรียนU.A.
เจนอส:คนเยอะกันสุดๆเลย
แล้วเขาก็เก็บรองเท้าไว้ที่ล็อกเกอร์แล้วใส่รองเท้าสำหรับเดินในโรงเรียนเข้าไปในตึกพร้อมกับดูจอแผนผังที่แขนขวา จนเค้าเดินมาถึงห้อง1-Aสาขาฮีโร่
เจนอส:นี่สินะ ห้องเรียนสาขาฮีโร่ ว่าแต่…..ประตูมันใหญ่ไปมั้ย
“เอาเถอะ คงสำหรับคนตัวสูงๆเข้าแหละ อย่าใส่ใจเลย”เจนอสเปิดประตูเลื้อนเข้าห้อง
เด็กหนุ่มแว่น:อย่าเอาขามาวางบนโต๊ะเรียนแบบนั้นสิ!
เด็กหัวเม่น:หา!?
เด็กหนุ่มแว่น:ไม่รู้สึกผิดต่อรุ่นพี่ของยูเอหรือผู้สร้างโต๊ะตัวนี้บ้างรึไงกัน
เด็กหัวเม่น:ก็ไม่คิดน่ะสี้! นี่แกจบจากไหนมาวะไอ่ตัวประกอบเอ้ย!
เด็กหนุ่มแว่น:ช..ชั้นมาจากโรงเรียนม.ต้นเอกชนโซเมชื่ออีดะ เท็นยะ
เด็กหัวเม่น:โซเมเหรอ โรงเรียนพวกหัวกะทิหนิ ค่อยคู่ควรให้ชั้นตืบหน่อย
อีดะ:น..นี่จะตืบกันเลยเหรอ นิสัยแบบนี้ แน่เหรอว่าจะเป็นฮีโร่
“หึ!!”เด็กหัวเม่นหันหน้าไปทางอื่นก็ได้เจอกับเจนอสที่ยืนอยู่ตรงประตู
แล้วทุกคนก็หันมาหาเค้ากันหมด
อีดะ:นี่นาย.…คนที่สอบเข้าได้ที่1หนิ
เจนอส:(แล้วจะมองมาที่ฉันกันทำไมเนี่ย)
อีดะ:อรุณสวัสดิ์ ฉันจบจากโรงเรียนเอกชนโซเม…
เจนอส:เออๆ ได้ยินแล้วหละ ไม่ต้องพูดอีกรอบก็ได้ ฉันเคนสึกิ เจนอส ยินดีที่รู้จักอีดะ
จากนั้นเจนอสก็ไปนั่งโต๊ะของตัวเองที่อยู่หน้าห้อง
“ไง เจนอส”เสียงผู้หญิงที่คุ้นเคยทักเค้า
“หืม!?”เจนอสหันไปหาเสียง
เจนอส:โชโกะจัง! สอบผ่านสินะ ดีใจด้วยนะ ดีจังเลยที่ได้อยู่ห้องเดียวกัน
โชโกะ:อื้ม นายก็เหมือนกัน ยินดีด้วยที่สอบผ่าน สรุปคือนายมีอัตลักษณ์สินะ
เจนอส:ก็ต้องมีอยู่แล้วสิ ไม่งั้นจะมาอยู่จุดนี้ได้หรอ
แล้วเค้าก็เห็นโบที่โชโกะผูก
“ผูกโบด้วยเหรอเนี่ย น่ารักดีนะ”เจนอสชมเธอ
คำพูดนั้นทำให้โชโกะหน้าแดงทันที
โชโกะ:ข..ขอบใจนะ
จู่ๆก็เหมือนกับว่ามีออร่าสีชมพูออกมาจากทั้งคู่
“นี่นายให้มันน้อยๆหน่อยเถอะ”เด็กสาวหูสายแจ็ค
เจนอส:หืม? อะไรเหรอ?
เด็กสาวหูสายแจ็ค:พูดกับผู้หญิงแบบนี้ดูหน้าไม่อายเลยนะ
เจนอส:ฉันกับโชโกะจังรู้จักกันอยู่แล้ว
“เห!!!!”เกือบทุกคนในห้อง
“นี่นายรู้จักกับนักเรียนโควต้าที่สวยขนาดนี้เลยงั้นเหรอ!!”เด็กหัวองุ่นพูดด้วยความอิจฉา
เจนอส:ใช่ แล้วทำไม?
แล้วเจนอสก็จับหัวของเด็กหัวองุ่นยกขึ้นมา
“หรือว่านายคิดอะไรแผลงๆอยู่งั้นเหรอ”เจนอสพูดด้วยเสียงน่ากลัว
เด็กหัวองุ่น:ป..ปล่าวคร้าาาาบ! ปล่อยผมเถอะ!!!
เจนอสคลายมือที่จับหัวเด็กหัวองุ่นออก
“นี่ๆ พวกเธอ2คนรู้จักกันจริงเหรอ”เด็กสาวผิวสีชมพูทัก
โชโกะ:ใช่ เรารู้จักกันตั้งแต่ม.ต้นแล้วหละ พอดีเรียนอยู่ที่เดียวกัน
เด็กสาวผิวชมพู:เห~ ดีจังเลยน่า
จากนั้นพวกเธอก็แนะนำตัว เด็กสาวหูสายแจ็คชื่อจิโร่ เคียวกะ เด็กสาวผิวสีชมพูชื่ออาชิโดะ มินะ ส่วนเด็กหัวองุ่นชื่อมิเนตะ มิโนรุ
จากนั้นทุกคนก็แนะนำตัวแล้วคุยกัน จนกระทั้งมีคนหน้าตาอดหลับอดนอนเดินเข้ามา
ไอซาวะ:ถ้าจะมาที่นี่เพื่อหาเพื่อนหละก็ออกไปซะ เพราะนี่คือแผนกฮีโร่ กว่าจะเงียบกันได้ใช้เวลาตั้ง8วินาที
ไอซาวะ:ฉันชื่อไอซาวะ โชตะ เป็นอาจารย์ประจำชั้นพวกเธอ ฝากตัวด้วยหละ
“เอ๊!!! อาจารประจำชั้น!!”แทบทุกคนในห้อง
“อาจจะกระทันหันไปหน่อย ใส่เจ้านี่แล้วออกไปลานวิ่งซะ”ไอซาวะโชว์ชุดพละให้ทุกคนดู
ณ ลานวิ่ง
“การทดสอบอัตลักษณ์งั้นเหรอ!!”ทุกคน
อุรารากะ:แล้วปฐมนิเทศละคะ โฮมรูมด้วย
ไอซาวะ:ถ้าอยากเป็นฮีโร่ ก็ไม่มีเวลาให้พิธีการอะไรแบบนั้นหรอก U.A.เป็นโรงเรียนที่ขึ้นชื่อเรื่องความไม่เหมือนใคร แน่นอนว่ารวมไปถึงบรรดาอาจารย์ด้วย
“พวกเธอคงผ่านกันมาตั้งแต่ม.ต้นแล้วใช่มั้ย การทดสอบสมรรทภาพโดยห้ามใช้อัตลักษณ์ ประเทศเรายังคงคำนวนค่าเฉลี่ยโดยพิจารนาจากผลลัพโดยรวม ซึ่งมันใช่ได้ที่ไหน พวกกระซวงการศึกษาก็แค่ขี้เกียจ”ไอซาวะ
“ตอนสอบปฏิบัติ เคนสึกิได้ที่1ใช่มั้ย”ไอซาวะหันไปหาเจนอส
เจนอส:ครับ
ไอซาวะ:ตอนอยู่ม.ต้นเคยขว้างซอฟบอลได้ไกลที่สุดกี่เมตรหละ
เจนอส:ไม่รู้สิครับ ผมจำไม่ได้ (ที่จริงไม่เคยขว้างตังหาก)
ไอซาวะ:ถ้างั้น ลองใช้อัตลักษณ์แล้วขว้างดู
เจนอสเดินไปอยู่ในวงกลมสีขาวพร้อมถือลูกบอลที่มือขวา
ไอซาวะ:ภายในวงกลมนั่นจะทำอะไรก็ได้ เอาสิ ขว้างให้สุดแรงเลย
เจนอส:จริงเหรอครับ ถ้างั้น….
เจนอสตั้งท่าเตรียมขว้างบอล แขนขวาเกิดไฟลุกเผาผิวหนังจนกลายเป็นแขนเหมือนหุ่นยนต์
เจนอสทำการขว้างบอลสุดแรงแล้วปล่อยลำแสงจากฝ่ามือเสริมไปที่บอล
ฟิ้ว!!!!
“โห!!!”ทุกคนอึ้ง
“ก่อนอื่นก็ต้องรู้ถึงขีดจำกัดของตัวเองก่อน นั่นแหละคือก้าวแรกของการไต่บันไดสู่การเป็นฮีโร่”ไอซาวะชูเครื่องวัด
4000 เมตร
“โห!!!!”ทุกคนตกใจกับตัวเลข
โชโกะถึงกับเบิกตากว้างเมื่อเห็นพลังของเจนอส
แต่ดูเหมือนจะมีอยู่คนนึงที่ดูจะอึ้งค้างแล้วไม่สบอารมณ์เป็นอย่างมาก นั่นคือเด็กหัวเม่นที่ชื่อ บาคุโก มองเจนอสด้วยสายตาเคียดแค้น
ไอซาวะ:จะว่าไปแล้วนี่ถือเป็นสถิติที่ดีเลยนะ
คามินาริ:4000เมตร เอาจริงดิ
อาชิโดะ:แบบนี่ดูน่าสนุกจังเลยนะ
เซโระ:ใช้อัตลักษณ์ได้เต็มที่สินะ ต้องงี้สิแผนกฮีโร่!
“น่าสนุกอย่างงั้นเหรอ พวกเธอวางแผนจะเป็นฮีโร่ภายในเวลา3ปีด้วยทัศนคติแบบนี้น่ะเหรอ”ไอซาวะยิ้มออกมา
ไอซาวะ:ดีหละ ถ้าใครทำแต้มน้อยที่สุดใน8การทดสอบจะถูกประเมินว่าไม่มีสมรรถนะ และจะถูกไล่ออกจากโรงเรียน
“หาาาา!!!??”แทบทุกคนตกใจ
ไอซาวะ:ทางโรงเรียนมิสิทธิ์จะทำอะไรกับนักเรียนก็ได้ ยินดีต้อนรับ ที่นี่แหละแผนกฮีโร่ของโรงเรียนU.A.
อุรารากะ:จะโดนไล่ออกถ้าแต้มน้อยสุดเหรอคะ นี่แค่พึ่งเปิดเรียนวันแรก ไม่สิ ต่อให้ไม่ใช่วันแรกก็ไม่ยุติธรรมอยู่ดี
ไอซาวะ:ภัยพิบัติ อุบัติเหตุครั้งใหญ่ แล้วก็อย่างพวกวิลเลินเห็นแก่ตัว ภัยร้ายที่เกิดขึ้นได้ทุกที่ทุกเวลา ญี่ปุ่นเต็มไปด้วยอยุติธรรมแบบนั้นแหละ คนที่จะมากู้วิกริตแบบนั้นได้ก็คือฮีโร่ ถ้าอยากมีเวลากับเพื่อนๆหลังเลิกเรียนก็เสียใจด้วย เพราะจากนี้ต่อไป3ปียูเอจะทำให้พวกเธอพบกับอุปสรรคมากมาย เพื่อไปสู่อีกฟากของขีดจำกัด พลัส อัลตร้ายังไงหละ
“ทุ้มพลังทั้งหมดที่พวกเธอมี”ไอซาวะ
“เอาหละจบการสาธิตเรียบร้อยแล้ว ต่อจากนี้ไปจะเป็นของจริง”ไอซาวะ
ทดสอบที่1 วิ่ง50เมตร
เจนอสทำการเปลี่ยนเท้าและมือเป็นไซบอร์ก แล้วปล่อยไอพ่นพุ่งไปอย่างเร็ว
1.02 วินาที
อีดะ:เร็วขนาดนั้นเชียว เราได้3.04วิ ต่างกันลิบลับเลย
ทดสอบที่2 วัดแรงบีบ
เจนอสเปลี่ยนมือเป็นไซบอร์กแล้วบีบ
เครื่องวัดถึงกับพัง
โชจิ:สุดยอด ฉันนี่ไม่ได้เศษเสี้ยวของเขาเลยซ้ำ
ทดสอบที่3 กระโดดไกล
เจนอสเปลี่ยนเท้าเป็นไอพ่น
“ฮึ้ย!!”เจนอสโดดไปไกลจนเลย
ทดสอบที่4 กระโดดสลับข้าง
เจนอสเปลี่ยนมือกับหัวไหล่เป็นไซบอร์กแล้วปล่อยไอพ่นไปทางซ้ายกับขวาสลับกัน
(นึกภาพไซตามะตอนทดสอบสมัครฮีโร่แต่เปลี่ยนเป็นเจนอสแทน)
และระหว่างการทดสอบที่ผ่านมา บาคุโกก็เอาแต่จ้องเจนอสด้วยสายตาแค้นเคืองอยู่ตลอด แต่เค้าก็ไม่ใส่ใจ
ทดสอบที่5 ขว้างบอล
แน่นอนว่าอุรารากะเด่นกว่าใคร เครื่องวัดบอกว่าอินฟีนีตี้
ถึงตามิโดริยะ
มิโดริยะเดินออกมาเพื่อขว้างบอล แต่ว่าเจ้าตัวก็ยังคงกังวลเรื่องควบคุมone for all
มิโดริยะ:(โอกาสสุดท้ายแล้ว ถ้าไม่ทำอะไรซักอย่างต้องเป็นที่โหล่แน่ ต้องใช้one for all)
มิโดริยะใช้อัตลักษณ์ขว้างบอลในที่สุด ผลปรากฏ
ตุบ
46เมตร
“เมื่อกี๊…เราใช้อัตลักษณ์แล้วนี่หน่า”มิโดริยะหน้าซีด
ไอซาวะ:ฉันลบอัตลักษณ์ของเธอเอง
มิโดริยะมองมาที่ไอซาวะก็เบิกตากว้าง
มิโดริยะ:ว..แว่นกันลมนั่น! อัตลักษณ์ที่แค่มองก็ลบอัตลักษณ์ของคนอื่นได้ ฮีโร่ผู้ลบล้าง อีเรเซอร์เฮด!
ทุกคนที่ได้ยินส่วนใหญ่ก็ไม่ค่อยรู้จักแต่ก็มีบางคนที่พอรู้
ไอซาวะ:ยังควบคุมอัตลักษณ์ของตัวเองไม่ได้ใช่มั้ย คิดจะทำให้ตัวเองหมดสภาพ แล้วรอให้ใครมาช่วยอีกแล้วรึไง
มิโดริยะ:ม..ไม่ใช่นะครับ!
ไอซาวะใช้ผ้าพันคอดึงมิโดริยะเข้ามาหา
ไอซาวะ:แล้วเป็นแบบไหนกันหละ ก็เห็นลงท้ายเป็นแบบนั้นตลอดหนิ เมื่อก่อนเคยมีฮีโร่เลือดร้อนที่สร้างตำนานด้วยการช่วยคนมากกว่าพันคนในอุบัติภัยเพียงครั้งเดียว ต่อให้มีพลังคล้ายกัน แต่พอเธอช่วยเสร็จก็จะเป็นได้แค่ท่อนไม้ไร้ประโยชน์ มิโดริยะ อิซุคุ พลังแบบนั้นของเธอเป็นฮีโร่ไม่ได้หรอก
ทำเอามิโดริยะเบิกตากว้างในคำพูดนั้น และไอซาวะก็คลายผ้าพันคอ
ไอซาวะ:ฉันคืนอัตลักษณ์ให้แล้ว ไปขว้างบอลอีกรอบ ทำให้ได้หละ
“(เรายังควบคุมพลัง…ทั้งหมดเอาไว้ไม่ได้ จะทุ่มสุดตัวกับการขว้างครั้งนี้เลยดีมั้ย แต่ออล์ไมท์ก็เคยพูดเอาไว้ว่า แค่ข้ามวันข้ามคืนอาจจะทำอะไรไม่ได้ ไม่ได้การ…)”มิโดริยะเอาแต่ก้มหน้าสิ้นหวัง
และอยู่ดีๆก็มีมือใครบางคนมาตบหลัง
“โอ๊ย!!”มิโดริยะหันไปหาก็พบว่าคือเจนอส
มิโดริยะ:ค..เคนสึกิคุง ท..ทำอะไรของนายเนี่ย มันเจ็บนะ
เจนอสลากคอมิโดริยะมาพูดให้ได้ยินกันแค่2คน
เจนอส:นายคิดจะยอมแพ้เพราะแค่คำพูดของคนอื่นงั้นเหรอ
มิโดริยะ:เอ๊ะ!?
เจนอส:จะถูกเหยียดหยามมากแค่ไหนก็อย่ายอมแพ้ ล้มแค่ไหนก็จงลุกขึ้นสู้ต่อไป ถึงจะคิดว่ามันเป็นไปไม่ได้ แต่ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จก็จะอยู่ที่นั่น อย่าให้คำพูดของคนอื่นมากำหนดเส้นทางชีวิตของตัวเอง จงกัดฟันสู้ต่อไป
คำพูดของเจนอสทำให้มิโดริยะเบิกตากว้างและความสงสัย
มิโดริยะ:เคนสึกิคุง ทำไมนายถึง…..
เจนอส:เพราะฉันเห็นนายในสภาพนี้..มันสท้อนให้ฉันเห็นภาพตัวเองในอดีต
(เป็นความทรงจำของเด็กหนุ่มในโลกเก่า ก่อนจะถูกพระเจ้าส่งมาเกิดใหม่)
มิโดริยะ:อื้ม นั้นสินะ ขอบใจเคนสึกิคุง
เมื่อจบคำพูดมิโดริยะก็ไปขว้างบอลอีกครั้ง โดยใช้อัตลักษณ์เพียงแค่ส่วนนิ้ว
ฟิ้ว!!!!
705.3เมตร
“อาจารย์ครับ ผมยัง…ขยับได้อยู่นะครับ”มิโดริยะหันมาหาไอซาวะพร้อมนิ้วที่เจ็บ
“เจ้าหมอนี่”ไอซาวะยิ้ม
“หึ”เจนอสยิ้มเล็กน้อย
โชโกะ:นี่ นายพูดอะไรกับคนคนนั้นเหรอ
เจนอส:ก็แค่ให้กำลังใจนิดหน่อยเท่านั้นเอง
ติดตามตอนต่อไป
จบ
ความคิดเห็น