เฟรนเดอร์ล่า

บทนำ

เฟรนเดอร์ล่า
โรงเรียนมหาเวทย์ และ อัญมณีศักดิ์สิทธิ์

              ในตอนเช้าของเมืองเฟรนเดอร์ล่าอันแสนวุ่นวาย  เหล่าพ่อมดแม่มดต่างพากันเดินบนถนนเจนเตอร์ มากมายจนเบียดเสียดกันไปมา  และมีร้านค้าเต็มไปหมด  เหล่าพ่อมดแม่มดต่างเดินกันมาเพื่อมาซื้อของและมาชุมนุมกัน พระอาทิตย์เริ่มข้นพ้นขอบฟ้าเรื่อยๆ แสงอาทิตย์ส่องเข้าไปยังหอนาฬิกาแห่งปราสาทโฟลีเอ็นเทอร์ ซึ่งปราสาทโฟลีเอ็นเทอร์เป็นปราสาทแห่งตระกูลโฟลีเอ็นเทอร์สหายของราชาแห่งเฟรนเดอร์ล่า

             ณ ปราสาทปราสาทโฟลีเอ็นเทอร์  พระอาทิตย์สาดแสงเข้าไปยังห้องของเด็กสาว ที่ร่างสูงผิวขาว หน้าตาหวานมีผมยาวสีทองวาว มีตาโตบ้องแบ้วสีเขียวใสๆ เธอคือ คุณหนูเจนน่า โฟลีเอ็นเทอร์   นั่งหน้าบูดบึ้งอยู่กลางเตียงใหญ่

   "คุณหนู...ลุกจากเตียงและไปอาบน้ำเถอะค่ะ" เสียงป้าเรลล่า พี่เลี้ยงขอเจนน่า
  "ห้าว ว...ฉันเบื่อจริงๆเล่ย ก่ะการสอบเข้าโรงเรียนใหม่เนี่ย" เจนน่าพูดไป หาวไป

"แปะ ๆ ๆ ผ้าเช็ดตัว "เมื่อเสียงตบมือเจนน่าและคำสั่งจบลง ผ้าเช็ดตัวที่ทำจากขนจังเกิลอันอ่อนนุ่มลอยมาพาดไว้ปลายเตียงตามคำสั่งของเจนน่า

เด็กสาวขี้เซามองไปรอบๆห้องของตัวเองเพื่อดูนาฬิกา

ห่ะสายแล้วมากแล้วนี่น่า เจนน่าพูดพร้อมหยิบผ้าขนจังเกิลแหละรีบวิ่งเข้าห้องน้ำ เพื่ออาบน้ำแหละทำธุระส่วนตัว   เมื่อเธออาบน้ำเสร็จเธอก้อมานั่งที่หน้ากระจก

ก๊อก ๆ ๆ คุณหนูเปิดประตูให้ป้าทีค่ะ ป้าเรลล่าร้องเรียก

ประตูเอยเจ้าจงเปิดออกเถอะ เสียงเจนน่าสั่งให้ประตูเปิดให้เรลล่าเข้ามา เมื่อสิ้นคำสั่งประตูที่ลงกอนอยู่นั้นก้อปลด

กอนออกอย่างเร็ว และ เปิดออก

คุณหนูค่ะ....ป้าว่าป้าช่วยคุณหนูแต่งตัวดีกว่านะค่ะ เรลล่าพูดพลางยิ้มอย่างเอนดู

ได้ค่ะป้าเรลล่า ถ้าหนูแต่งตัวเองคงจะเสร็จช้าแน่ๆ เดียวหนูไปสอบไม่ทัน เจนน่าพูดขึ้น

ป้าเรลล่าเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าพร้อมกับสั่งให้ตูเปิดออก เรลล่าหยิบชุดของเจนน่าที่เรลล่าเย็บให้เจนน่าออกมาจากตู้ แล้วเดินไปหาเจนน่าที่หน้ากระจก

คุณหนูค่ะ ป้าเย็บชุดนี้เองกับมือ เพื่อให้คุณหนูใส่ไปสอบค่ะ เรลล่าพูดขึ้น

สวยมากๆเลยค่ะ เจนน่าพูดไปยิ้มไป

ถ้างั้นมาใส่ดีกว่าค่ะ เดียวจะสาย เรลล่าพูดไปพร้อมกับสะบัดชุดที่พับอยู่ออก

           เรลล่าสวมชุดให้เจนน่าจากข้างหน้าไปข้างหลังแล้วผูกเชือกด้านหลังจากคอลงมาถึงเอวของเจนน่าเป็นรูปกากบาท พร้อมกับผูกโบว์ที่เอวของเจนน่า  ชุดเดรสที่เหมือนชุดเจ้าหญิงแขนยาวพองๆ  กระโปรงบานๆเหมือนใส่สุ่มไก่ ^^ ที่ยาวลงมาถึงตาตุ่ม ชุดที่มีสีฟ้าเข้มและฟ้าอ่อนเย็บสลับกันที่มีสีสดใส ถูกสวมลงที่ตัวของเจนน่า

พอดีไหมค่ะ...คุณหนูของป้าเรลล่าถามพร้อมยิ้มรับคำตอบ

พอดีค่ะป้าเรลล่า เจนน่าพูดพร้อมกับหมุนไปหมุนมา เพื่อดูตัวเองในกระจก

เอ่อ..ป้าค่ะ ป้านี่เย็บชุดเก่งมากๆเลยน่ะค่ะ ดูชิค่ะชุดเดรสชุดนี้สวยมากเล่ยค่ะ เจนน่าพูดชมป้าเรลล่า

แต่ส่วนตัวเจนน่าไม่ค่อยถนัดการใส่กระโปรงบานๆที่เหมือนใส่สุ่มไก่ไว้ข้างในเท่าไหร่นัก - -*

ป้าค่ะหนูไปทานอาหารเช้านะค่ะ เจนน่าพูดขึ้น

ค่ะ..คุณหนู เรลล่าตอบพลางทำหน้าสงสัย

เอ่....คุณหนูลืมใส่รองเท้านะค่ะเรลล่านึกขึ้นได้

อ้อใช่ๆ.......ขอบคุณนะค่ะ เจนน่าเอ่ยขึ้น

รองเท้าแก้วของค่าเอ่ย เจ้าจงออกมาให้ค่าสวมใส่เจ้าเถิด เจนน่าสั่งให้รองเท้าแก้วออกมา  ตู้รองเท้าเปิดออกพร้อมกับมีรองเท้าแก้วสีขาวใสแวววับลอยออกมาจากตู้  รองเท้าลอยลงมา ที่พื้นหน้าเท้าของเจนน่า

หนูต้องไปก่อนนะค่ะป้าเรลล่า สอบเสร็จแล้วหนูจะรีบกับเจนน่าพูดขึ้นพร้อมกับรีบวิ่งออกจากห้องลงมาจากนอนลงมาที่โถงด้านล่างของปราสาท

ตายๆ ทำไมฉันขี้ลืมขนาดนี้น๊า ถ้าลืมนี่จะเอาไรไปสอบหว่าเจนน่าพูดขึ้นพร้อมกับวิ่งขึ้นไปบนห้องนอน

ลืมของที่จะใช้สอบใช่ไหมค่ะคุณหนู เรลล่ากำลังยืนพับที่นอนพร้อมกับพูดขึ้น

ใช่ค่ะ เจนน่าพูดขึ้นพร้อมกับหยิบกล่องไวโอลินขึ้นมา   เดี๋ยวๆๆค่ะเรลล่ากวักมือเรียกเจนน่า

คุณหนูลืมผ้าคลุมค่ะเรลล่าพูดขึ้น  ค่ะๆ...ว่าแต่มันอยู่ไหนน๊า...เจนน่าพูดและทำหน้าลืมๆ งงๆ

อยู่นี่ค่ะ.....เรลล่าหยิบผ้าคลุม แล้วนำมาใส่ให้เจนน่าที่ด้านหลัง แล้ว นำปลายผ้าทั้งสองผูกกันที่บริเวณหน้าอกของเจนน่าพร้อมกับติดตราเข็มกลัดประจำ ตระกูลของโฟลีเอ็นเทอร์ที่ผ้าคลุมของเจนน่า

ป้าค่ะหนู่ไปก่อนนะค่ะ สายมากแล้วเจนน่าพูดจบ ยังไม่ทันรอคำตอบก็วิ่งลงจากห้องนอนพร้อมกล่องไวโอลินลงมาที่โถ่งชั้นล่างทันที

          เจนน่าใช้นิ้วชี้ยื่นไปทางประตูแล้วพูดว่า ลามะเอ้วจงมาเถิดเมื่อพูดจบตัวลามะเอ้วที่มีลักษณะเหมือนลาหูยาวแหลมเหมือนตัวเอ้ว ตัวสีน้ำตาลขนฟูๆ ก้อออกมาจากกรงที่อยู่ด้านหลังปราสาท พร้อมกับที่รถลาก ลามะเอ้วใช้เท้าของมันผูกเชือกจากรถลากเข้ากับตัวของมันแล้ววิ่งมาหน้าประตูของปราสาท

เจนน่ารีบวิ่งขึ้นไปที่รถลากพร้อมกับปิดม่านด้านข้างทั้ง 2 ด้านลง

คุณลุงลามะค่ะ ไปโรงเรียนเวทสเตอรีฟเฟอร์ค่ะเจนน่าบอกตัวลามะ ถึงจุดมุ่งหมายที่จะไป

แล้วคุณหนูจะไปทางไหนละครับ ทางอากาศ หรือ ว่าทางถนนดีครับเสียงแก่ๆแหบๆจากลุงลามะเอ้วถามขึ้น

เจนน่าลงจากรถม้าแล้วมองลงไปทางถนน ก้อเห็นเหล่าพ่อมดแม่มดเต็มถนนไปหมด จนการจราจรติดขัดไปหมด

ไปทางอากาศเถอะค่ะเพราะถ้าไปทางถนนคงไม่ทันสอบแน่ๆเลยเจนน่าพูดขึ้นพร้อมกับปิดประตูรถลาก

         ในขณะนั้นลามะเอ้วยกขาหน้าขึ้นพร้อมกับตระกายเท้าตัวเองในอากาศ ตัวลามะเอ้วก้อลอยขึ้น รถลากที่ผูกกับลามะเอ้วก้อลอยขึ้นบนอากาศเหนือยอดของปราสาทโฟลีเอ็นเทอร์

คุณหนูครับ ๆ ลามะเอ้วเรียกเจนน่า

มีอะไรหรอค่ะเจนน่าตอบพร้อมกับเปิดหน้าต่างเล็กๆที่อยู่ตรงประตูของรถลากออก

ผมคาดว่าอีก 15 นาทีจะถึงนะคับลามะเอ้วพูด

เจนน่าดูเวลาที่ข้อมือของตัวเอง แล้วตอบลามะเอ้วว่า

ค่ะ เพราะเหลือเวลาอีก 30 นาทีค่ะ เจนน่าตอบลุงลามะเอ้ว

ว้าๆ หิวจังเลย เจนน่าบ่นหิว เพราะว่าไม่ได้กินอะไร

ในรถลากนี้มีอาหารอยู่คับคุณหนูลามะเอ้วตอบ

อ้อจิงสินะเจนน่าพูดขึ้นพร้อมกับเดินเข้าในห้องที่อยู่ในรถม้าเพื่อหยิบขนมปังและอาหารเช้า

คุณลุงลามะค่ะ เจนน่ามีอะไรจะถามหน่อยอ่ะค่ะเจนน่าพูดทำหน้าสงสัย

ได้ครับลามะเอ้วตอบอย่างเอ็นดู

ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่มีอะไรแปลกๆ เยอะเลยนะค่ะ ตอนอยู่เมือง เดอร์เรว รถลากยังธรรมดาอยู่เลย แต่นี่ดูจากข้างนอกรถลากดูเล็กๆ แต่พอเข้ามามีทั้งห้องน้ำ ห้องอาหาร แถมมีที่นั่งเยอะแยะเชียวเจนน่าถามคุณลุงลามะ

อ้อ เพราะว่าเมืองเฟรนเดอร์ล่านั้นมีการพัฒนาอย่างต่อเนื่องครับ ส่วนเมืองเดอร์เรวของแม่คุณหนูนั้นน่ะ เป็นเมืองที่ผู้คนเป็นลูกครึ่งนะคับตัวลามะเอ้วตอบ

ลูกครึ่ง !! คืออะไรหรอค่ะเจนน่าสงสัยจึงถามขึ้นอีก

อ่าวป้าเรลล่าไม่ได้บอกหรอว่า เมืองเดอร์เรวนั้นน่ะเป็นเมืองที่ผู้คนเป็นครึ่งมนุษย์ครึ่งพ่อมดแม่มดนะครับลุงลามะตอบอย่างสงสัยว่าทำไมป้าเรลล่าไม่บอกเจนน่า

ถ้าอย่างนั้นในตัวหนูก้อมีเชื้อมนุษย์น่ะสิค่ะเจนน่าถามต่อไปอีก

ใช่แล้ว แต่ไม่มากนะครับ เพราะ คุณเจน แม่ของคุณหนูมีเพียงแค่เสี้ยวของมนุษย์ ส่วนคุณไทด์ พ่อของหนูเป็นพ่อมดเต็มตัว คุณหนูจึงมีความเป็นมนุษย์แค่เสี้ยวหรือพูดได้ไม่มีเลยตัวลามะเอ้วตอบข้อสงสัยของเจนน่า

อ้อค่ะ.....ขอบคุณนะค่ะที่บอกหนูเจนน่าตอบ

ทำไม....ป้าเรลล่าไม่เคยบอกคุณหนูหรอกหรอครับตัวลามะถามกลับบ้าง

สงสยป้าเรลล่าคงกลัวว่าหนูจะคิดถึงท่านทั้งสองละมั้งค่ะเจนน่าตอบ

แต่ก้อคิดถึงเหมือนกันนะ......ท่านจากไปตั้งแต่หนูอายุ 10 ขวบเองเจนน่าตอบพร้อมกับทำหน้าเซ้า

โอ่ๆๆ....คุณหนูอย่าคิดมากเลยครับ รีบทานอาหารเช้าที่เอาเถอะตั้งไว้จนเย็นหมดแล้วน่ะตัวลามะพูดขึ้น

จิงด้วย ก๊ากกกก ลืมไปเลยว่าหิว หนูทานก่อนนะค่ะเจนน่าพูด

            หญิงสาวขี้สงสัยก้มหน้าก้มตากินอาหารเช้าอย่างจิงจัง  และ อร่อย เมื่อเจนน่ากินเสร็จจึงใช้เวทมนต์สั่งให้จานใส่อาหารลอยไปเก็บเข้าที่

เจ้าจานทั้งหลายไปเข้าที่ของพวกเจ้าซ่ะเมื่อจบคำสั่ง    ที่จานมีแสงสีเขียวๆเป็นแสงประกายออกมาพร้อมกับลอยขึ้น แล้วลอยไปวางที่เก็บจาน จากนั้นแสงสีเขียวประกายก้อหายไป

อ่มจัง เล่ยเจนน่ากล่าว

จะถึงหรือยังค่ะลุงลามะเอ้วเจนน่าถาม

คงจะอีกประมาณ 10 กว่านาทีแหละคุณหนูหน้าโรงเรียนเวทสเตอรีฟเฟอร์รถลากติดยาวเลยตัวลามะเอ้วตอบ

แล้วจะทันไหมล่ะเนี่ยเจนน่ากังวลใจเพราะกลัวจะสอบไม่ทัน

อย่างไงคุณหนูของลุงก้อต้องได้เรียนที่โรงเรียนเวทสเตอรีฟเฟอร์ แห่งนี้แน่นอนตัวลามะเอ้วพูดให้กำลังใจ

บทนำยังไม่ครบ 100% น่ะไว้เดียวมาเขียนต่อ