ตอนที่ 60 : วิกเตอร์
เอเลียต ไม่แน่ใจว่าตัวเองกำลังรู้สึกยังไงกันแน่ ...โกรธ เสียใจ หรือว่า เจ็บปวด
ดวงตาสีฟ้าสดของเขาจับจ้องไปที่ผนังห้องด้านหนึ่ง มันมีสีขาวสว่างไร้ลวดลายแต่งแต้มให้ความรู้สึกสดสะอาด ต่างกับอีกด้านที่เวลานี้มีเลือดสีแดงกระเซ็นเปรอะเปื้อน กลิ่นคาวเฉพาะตัวของมันโชยฟุ้งภายในห้องปิดทึบ
ร่างสูงของคนที่ทำให้ห้องแห่งนี้สกปรกถูกแขวนอยู่กับผนัง ล็อคด้วยโซ่เหล็ก แผ่นอกเปลือยเปล่านั้นเต็มไปด้วยรอยแส้บาดจนผิวเนื้อยับเยิน มือทั้งสองข้างเต็มไปด้วยเลือดเพราะเล็บที่ถูกถอดออกไปหลายเล็บ สเวนในเวลานี้หายใจรวยริน ดวงตาที่เหลือเพียงข้างเดียวหรี่จนเกือบปิด หน้าซีดเผือดดูแล้วแทบไม่ต่างกับศพ
“ขนาดนี้ก็ยังไม่ยอมพูดอีกงั้นเหรอ?!” ชายหนุ่มเลือดสีน้ำเงินร่างใหญ่อัดกำปั้นหนักๆ เข้าไปที่ใบหน้านั้น “สารภาพมาซะเถอะว่าวิกเตอร์ส่งแกมาทำไม ไอ้หมอนั่นมันถูกจับไปแล้วถึงแกจะดึงดันไม่พูดก็ช่วยเหลือมันไม่ได้!”
ชายคนถามคือหนึ่งในลูกน้องของเอเลียต เจ้าตัวแอบลอบชำเลืองมองเจ้านายของตัวเองที่นั่งอยู่บนเก้าอี้บุนวมที่มุมด้านหนึ่ง ...เอเลียตมีสีหน้าเรียบเฉยจนหน้ากลัว ตลอดการทรมานไอ้เลือดสีแดงคนนี้ เขาแทบไม่หันมามองเสียด้วยซ้ำ เพราะถึงจะไม่พูดออกมาตรงๆ แต่ทุกคนรู้ดีว่าในบรรดาลูกน้อง คนที่เอเลียตไว้ใจและใส่ใจมากที่สุดก็คือ สเวน ตอนที่มีข่าววงในบอกว่าวิกเตอร์ถูกจับในฐานะกบฏ เอเลียตตกใจมากจนพูดไม่ออกทีเดียว
สเวนคือคนของวิกเตอร์ ต่อให้ปฏิเสธว่าไม่เกี่ยวข้องก็ไม่มีไอ้หน้าโง่ที่ไหนเชื่อ ยิ่งเมื่อตรวจสอบก็ยิ่งพบหลักฐานว่าสเวนติดต่อกับวิกเตอร์อยู่ตลอดนับตั้งแต่มาเป็นทาสของเอเลียต
ชายร่างยักษ์หันกลับมายังร่างของสเวนที่แทบจะหมดสติอยู่รอมร่อ ทรมานคนมานับไม่ถ้วน แต่เพิ่งจะมีไอ้หมอนี่นี่แหละที่จะตายอยู่แล้วยังไม่ร้องสักแอะ ไม่เปิดปากพูดสักคำ ...เขาขยับเข้าไปใกล้พูดด้วยเสียงกระซิบ “เห็นแก่ที่แกเคยช่วยฉัน ...สารภาพมาซะเถอะ แล้วฉันจะปล่อยให้แกตายแบบสบายๆ”
สเวนกระตุกมุมปากขึ้นครั้งหนึ่ง ดูเหมือนกำลังหัวเราะ
“แกนี่มัน!” ชายร่างยักษ์เงื้อหมัดจะชกอีกครั้ง
“ถอยออกมา” เอเลียตที่เงียบมาตลอดเอ่ยขึ้น
ร่างโปร่งลุกขึ้นยืนเดินตรงเข้ามาหา ยิ่งใกล้ก็ยิ่งได้กลิ่นเลือดที่ผสมปนปะกับกลิ่นเหงื่อ เอเลียตเกลียดกลิ่นเหล่านี้ เกลียดสีสันที่แดงฉานเปื้อนเปรอะ รู้สึกว่าสกปรกน่าคลื่นไส้
“ฉันบอกแกแล้วใช่ไหม...ว่าฉันจะไม่ให้อภัยถ้าแกทรยศฉัน!”
สเวนยกศรีษะที่ตกลู่ของตัวเองขึ้น ส่งสายตามองมายังเจ้านายผู้มีดวงตาคู่สวย ริมฝีปากที่กัดแน่นข่มความเจ็บปวดเปิดอ้าออก
“...ผะ...ผม” น้ำเสียงที่เปล่งออกมาแตกพล่า แทบฟังไม่เป็นคำ เป็นครั้งแรกนับตั้งแต่ถูกทรมานที่ชายหนุ่มเลือดสีแดงส่งเสียงพูด
“ไม่ว่าหน้าไหนก็เลี้ยงไม่เชื่อง ไว้ใจไม่ได้สักคน” เอเลียตกล่าว น้ำเสียงรอดไรฟันแฝงความรู้สึกเจ็บปวด
“...ผะ...ผม...ไม่มีวัน...”
เอเลียตกระชากเส้นผมเปียกชื้นของอีกฝ่ายอย่างแรง “แกยังกล้าพูดอย่างนั้นได้อีกเหรอ?!”
“...”
เอเลียตผลักศีรษะของอีกฝ่ายออกอย่างรังเกียจ ถอยหลังออกห่างจากร่างนั้น
“เอายังไงต่อครับ?” ลูกน้องร่างยักษ์เข้ามาถามเอเลียตด้วยน้ำเสียงประจบ “ทรมานมันต่อไปก็คงไม่รอด ส่งตัวมันต่อไปให้หน่วยกองกำลังดีไหมครับ?”
เอเลียตเหลือบสายตาไปมองสเวนอีกครั้ง
ทั้งที่หมอนี่กำลังจะตายตรงหน้าเขาอยู่แล้ว แต่เอเลียตกลับไม่รู้สึกยินดี หัวใจของเอเลียตว่างเปล่าราวกับมันถูกคว้านจนกลวงโบ๋
ไม่ว่าใครก็ล้วนทรยศเขาทั้งนั้น ไม่ว่าใคร...
“ปล่อยมัน...”
“อะไรนะครับ?” เสียงลูกน้องที่อยู่ข้างๆ ทวนคำ ราวกับว่าได้ยินสิ่งที่ผิด
“บอกให้ปล่อยมันไง!” เอเลียตตะโกน
“เอ่อ ครับ!” ชายร่างยักษ์รีบไปแก้โซ่เหล็กที่พันธนาการร่างสูงออก พอไม่มีเครื่องยึดเหนี่ยวร่างที่ไร้เรี่ยวแรงของสเวนก็กองลงไปกับพื้น ดูราวกับผ้าเก่าๆ
“ไปซะ” เอเลียตกล่าว
“...ทะ...ท่านเอ...” สเวนพยายามเงยหน้าขึ้น ยื่นมืออกมาหาเอเลียต
“จะปล่อยมันไปอย่างนี้หรือครับ? ถ้าฝ่ายกองกำลังต้องการตัวมันขึ้นมาเราจะตอบยังไง...”
“หุบปาก!” เอเลียตว่าดังๆ “จับมันโยนออกไปนอกเซ็นโทรซะ ไม่ต้องสนใจว่ามันจะเป็นหรือตาย แกทำตามที่ฉันบอกก็พอ!”
“ท่าน...เอเลียต...” สเวนพยายามคืบคลาน ปลายนิ้วสีแดงที่เต็มไปด้วยเลือดไหลอาบอยู่ห่างจากปลายรองเท้าของเอเลียตเพียงไม่ถึงคืบ
เอเลียตถอยเท้าออกห่าง “อย่าให้ฉันเห็นหน้าแกอีก” เมื่อกล่าวจบก็หมุนตัวเดินออกไปจากห้อง พร้อมกับสิ่งที่ดังก้องอยู่ในหัว ....ไม่ว่าใครก็เชื่อใจไม่ได้ทั้งนั้น!
+++===+++===+++===
มาอัพอีกหน่อย จบตอน วิกเตอร์ แล้ว (ที่วิกเตอร์อยากมาจึ๋งเดียว แถมโผล่ปุ๊บโดนจับปั๊บ น่าสงสาร) แล้วพบกันตอนหน้านะคะ หวังว่าจะยังมีคนอ่าน ฮือๆๆ
ใครตามอ่านมาถึงตรงนี้ ขอนับถือและขอบคุณจากใจ คอมเมนต์พูดคุยกันได้นะคะ
สั้นสั้น .
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
สำหรับ สเวนกับเอเลียต ความสัมพันธ์ของพวกเขาก็ออกจะสับสน และก็ยากจะลงเอยได้ แถมเอเลียตอาจจะนิสัยไม่ดีไปบ้าง แต่เขาก็ไม่ได้เลวร้ายหรอกนะคะ
อันที่จริง มาคิดๆ ดูคู่ระหว่างหนุ่มน้อยกับสเวนก็น่าสนใจอยู่เหมือนกันค่ะ แต่น่าเสียดายที่สเวนมีเจ้าของซะแล้ว T T
ฝากอุดหนุนด้วยน้า ^^
จริงๆเราเป็นคนค่อนข้างเลือกอ่านมีหลายเรื่องที่แค่อ่านได้ อัพแล้วก็ไปอ่าน ไม่ได้คอยติดตามอะไร หรือเพราะเราเป็นคนชอบนิยายแนวแปลกๆที่คนไม่ค่อยอ่านก็ไม่รู้555 แต่เรื่องนี้เราชอบนะคอยเข้ามาตามดูตลอดว่าอัพรึยัง ถึงบางครั้งการบรรยายจะทำให้อ่านแล้วรู้สึกสะดุดๆ หรือว่างงไปบ้าง แต่ก็น่าติดตามทำให้อยากรู้ว่าอะไรทำให้จีแอลมั่นใจเรื่องสืบทอดเลือดสีเงินกับอีธานจัง555 และเมื่อไหร่อีธานจะเลิกซื่อบื้อสักทีนางคิดมากคิดเล็กคิดน้อยเป็นผู้หญิงเลย นี่ยังนึกภาพเวลารักกันไม่ออกเลย5555 แต่ละตอนก็สั้นสมชื่อคนเขียนเล๊ย #เสียงสูง ส่วนตอนนี่เอเลียตนางแอบมีปมในใจอะไรรึเปล่า ทำไมถึงเกลียดการโดนหักหลังขนาดนั้น สเวนนางเองก็ดูมีลับลมคมในแปลกๆ
สุดท้ายเป็นกำลังใจให้ค่าาา สู้สู้ ทำออกมาได้ดีแล้วค่ะ เราจะติดตามต่อไปจนจบเลย
สู้เต็มที่จ้า