Silver Blood (Yaoi) :: จบแล้ว ::

ตอนที่ 40 : ค่ำคืนอันเหน็บหนาว

ดวงตะวันกำลังจะลับขอบฟ้า แสงสว่างที่ช่วยให้มองเห็นสิ่งต่างๆ ก็เริ่มจางลงเรื่อยๆ  อีธานต้องรีบเร่งมือ เขาไม่มีกระทั่งเวลาให้เช็ดหยาดเหงื่อที่อาบตามไรผม จึงได้แต่ปล่อยมันให้ไหลลงสู่ปลายคางของเขาหยดแล้วหยดเล่า

ในที่สุดสะเก็ดกระสุนชิ้นสุดท้ายถูกนำออกมาสำเร็จ  จากนั้นร่างสูงก็คว้าเสื้อตัวในที่ถอดออกไว้ก่อนหน้านี้ขึ้นมาตัดออกมาเป็นแทบยาว แล้วจัดการพันบริเวณปากแผลคล้องไขว้กับบ่าทั้งสองข้างของคนเจ็บ โดยพยายามแน่นหนาอย่างที่สุด เพราะไม่มีอุปกรณ์สำหรับเย็บแผล สุดท้ายก็เลยได้แต่ทำแบบนี้

ดวงตาสีเงินคู่สวยปิดสนิทไปได้พักใหญ่แล้ว แต่แพขนตายาวกระตุกเป็นพักๆ เวลาที่กดปลายมีดลงไปที่แผลเพื่อจัดการผ่าเอาสะเก็ดกระสุนออกมา เลือดสีเงินเปื้อนเปรอะเต็มสองมือของอีธาน กลิ่นหอมเฉพาะตัวของมันฟุ้งตลบในอากาศ อบอวลราวกับจะซึมผ่านผิวกายเข้ามาในร่างของเขาอย่างนั้น

ดวงตาสีน้ำเงินเข้มจ้องมองร่างที่ดูบอบบางตรงหน้า แม้จะอ่อนล้า บาดเจ็บสาหัส ลมหายใจรอยรินแค่ไหน แต่ยังไง... จีแอลก็ยังมีชีวิตอยู่

อีธานหันไปคว้ากระเป๋าที่จีแอลพกติดตัวมา ข้างในมีกระสุนปืนจำนวนหนึ่ง อาหารแคปซูลไม่กี่เม็ด กับน้ำขวดเล็กๆ สองขวด ชายหนุ่มหยิบน้ำขวดหนึ่งออกมาหลังจากที่ดื่มลงคอไปอึกหนึ่ง ท่อนแขนแข็งแรงก็พยุงศีรษะของคนเจ็บขึ้นเล็กน้อยป้อนน้ำที่เหลือในขวดเกือบทั้งหมดให้จีแอลผ่านทางริมฝีปากของตัวเอง

ความมืดมิดของค่ำคืนย่างกรายมาเยือนพร้อมกับความหนาวเย็น พื้นทรายยังคงหลงเหลือความร้อนอยู่ แต่อีกไม่นานมันก็คงจะคลายไปหมด และรับเอาอุณหภูมิที่ลดต่ำมาสะสมไว้แทน  อีธานเอนตัวพิงอยู่กับโขดหินตัดสินใจรวบร่างโปร่งที่ยังคงหมดสติเข้ามากอดแนบอก คลุมร่างนั้นทับด้วยเสื้อนอกอีกชั้นป้องกันความหนาวเย็นบาดผิว หลังจากไล้ฝ่ามือสำรวจว่าอีกฝ่ายอยู่ในท่วงท่าที่น่าจะสบายและอบอุ่นที่สุดแล้ว ตัวอีธานเองก็ปิดเปลือกตาลง แล้วเพียงไม่นานก็หลับไปอย่างง่ายดายด้วยความเหนื่อยล้า

ค่ำคืนอันยาวนานผ่านไปในที่สุด อีธานรู้สึกมึนศีรษะเล็กน้อย เขาได้หลับอยู่ประมาณสามชั่วโมงแรกของคืน จากนั้นก็เป็นการหลับๆ ตื่นๆ ตามการเคลื่อนไหวของร่างในอ้อมแขน

ดวงตาสีนำเงินเข้มจับจ้องไปที่ดวงอาทิตย์ซึ่งกำลังโผล่ออกมาจากขอบเส้นตัดของพื้นทราย เกิดเป็นภาพที่สวยงาม แสงที่อาบไล้ผิวก็อบอุ่นอ่อนโยน แต่ก็คงจะเพียงไม่นานก็คงจะสร้างความทรมานสาหัสให้

อีธานรู้สึกได้ถึงสัมผัสจักจี้บนต้นบน  เขาจึงเบนสายตาลงมามอง เห็นปลายนิ้วเรียวยาวและขาวซีดกำลังลูบไล้มันอยู่  ดวงตาสีเงินคู่สวยของจีแอลเปิดขึ้นอย่างช้าๆ ริมฝีปากได้รูปขยับพูดอะไรบางอย่าง

“สะ...”

“อะไรนะ?”  อีธานสอดมือเข้าไปใต้ร่างของจีแอล ยกตัวฝ่ายนั้นให้สูงขึ้นเล็กน้อยเพื่อจะได้ฟังถนัดขึ้น

“...เสื้อ นาย...ไปไหน”

อีธานขมวดคิ้ว คำพูดแรกของหมอนี่คือถามหาเสื้อเขางั้นเหรอ?

“ใช้แทนผ้าพันแผลไปแล้ว”

พอได้รับคำตอบเปลือกตาของจีแอลปิดลงอีกครั้ง ซุกใบหน้าแนบอยู่กับแผ่นอกของอีธานนิ่งๆ อยู่ครู่หนึ่ง

“เต้นแรงจัง”

“หือ?”

“หัวใจของนายน่ะ”  ร่างโปร่งกล่าว น้ำเสียงที่แม้จะยังแผ่วเบาแต่ก็เริ่มชัดเจนมากขึ้น

อีธานวางมือบนศีรษะที่มีเส้นผมสีบรอนด์ทองนุ่มที่ยาวสยายเกือบถึงพื้น ตั้งใจจะลูบมันเบาๆ แต่คำพูดถัดมาจากปากของฝ่ายนั้นเล่นเอาเขาชักมือกลับเกือบไม่ทัน

“หรือว่าเพราะกำลังมีอารมณ์ตอนเช้า?”

อีธานใช้มือปิดหน้าเพื่อข่มอารมณ์   

จีแอล!...หมอนี่กลับมาแล้ว  จริงๆ !

โขดหินเล็กๆ ที่ใช้เป็นที่พักเมื่อคืนไม่สามารถช่วยบดบังแสงแดดแผดจ้าได้ ยิ่งตะวันสูงมากเท่าไหร่ก็ยิ่งไร้ร่มเงา ดังนั้นหากยังไม่อยากถูกเผาจนไหม้เหมือนเนื้อแดดเดียว ถึงจะทุลักทุเลกับคนเจ็บมากไปหน่อย แต่พวกเขาก็จำเป็นต้องหาที่หยุดพักแห่งใหม่ 

อีธานปล่อยคนเจ็บไว้คนเดียว และตัดสินใจเดินสำรวจบริเวณใกล้ๆ หลังจากเสียเวลาไปเกือบชั่วโมง ชายหนุ่มก็พบกองหินใหม่ที่ห่างออกไปหลายร้อยเมตร มันสูงกว่าที่เดิม และบางก้อนก็มีแง่ที่ยื่นออกมาพอให้หลบแสงแดดได้

ตอนแรกอีธานจะให้จีแอลที่ยังเดินไม่สะดวกขี่หลังตัวเองไป แต่อีกฝ่ายยืนยันจะให้เขาอุ้ม เพราะขี้เกียจจะต่อล้อต่อเถียง อีธานก็เลยยอมทำตาม

ถึงจะไม่ได้มีรูปร่างสูงใหญ่เท่าอีธาน แต่จีแอลก็อยู่ฝั่งตรงกันข้ามกับผู้ชายร่างเล็ก ด้วยมวลร่างกายของผู้ชาย ทำให้เดินไปได้ครึ่งทางสองแขนของอีธานล้าจนเหมือนจะหลุดออกมาเหมือนใบไม้ร่วง

“ที่รัก...ต่อไปต้องออกกำลังกายเยอะๆ หน่อยนะ” 

“ถ้าไม่อยากถูกโยนทิ้งตรงนี้ ก็เงียบซะ!”

“หงุดหงิดแบบนี้ เพราะเมื่อเช้าไม่ได้ปลดปล่อยแน่เลย”

อีธานหยุดฝีเท้า เขม่นอีกฝ่ายด้วยสายตาดุๆ

“โอเค...ไม่พูดแล้วครับ”  จีแอลใช้นิ้วปาดริมฝีปากตัวเอง คล้องมือข้างหนึ่งกับคอแล้วรีบซบหน้าลงกับแผ่นอกของอีธาน

ไม่รู้ทำไมหมอนี่จะต้องคอยกวนประสาทเขาตลอด ขนาดตัวเองบาดเจ็บจนเกือบจะเอาตัวไม่รอดก็ยังไม่วาย ...ร่างสูงถอนหายใจยาว และกลับมาจดจ่อกับการก้าวเดินต่ออีกครั้ง

===+++===+++===+++

ตอนนี้ก็ไม่มีอะไรมาก (หรือไม่มีอะไรเลย??)   ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน แนะนำติชมเข้ามาได้เลยค่ะ  เรื่องนี้คงไม่ถูกใจคนทุกคน ยังขาดๆ เกินๆ ยังไงก็ขออภัยไว้ด้วยนะคะ  ^-^