คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : (Spike X Jave) School Story 3 เราสองคน
ตอนเช้าสไปค์ตื่นมาตอน 6:30 ตามเวลาปกติที่เขาไปเรียน
แต่เจฟยังหลับอยู่ สไปค์ก็ไปอาบน้ำแต่งตัว หลังเสร็จก่อนลงไปเขามองไปที่เจฟที่นอนหลับน้ำลายยืดอยู่กับตุ๊กตามังกรของตน
เขาแอบหัวเราะเบาๆ ก่อนจะลูบหัวเจฟและพูดออกมาเบาๆว่า “หน้าตาน่ารักจังเลยนะ
ตอนนายหลับอยู่เนี่ย//และหัวเราะ” ก่อนจะลงไปที่ห้องครัวเพิ่อทำอาหารเช้า
ให้ตนเองและเจฟ ตอนเวลา 7:20 น.
ชอบเขาก็บอกไปเลย//หนวกหูน่า(สไปค์)
“แม่ทิ้งอะไรไว้ในตู้เย็นบ้างนะ”
สไปค์พูดกับตัวเองก่อนจะค้นของในตู้เย็นจะเอามาทำกับข้าว
สไปค์หุงข้าวไว้ในหม้อและหยิบของที่จะใช้ทำอาหารออกมา
“เจฟบอกว่าอยากกินสปาเก็ตตี้ นี้” สไปค์นึกขึ้นได้ “แต่เส้นไม่มีอะสิ ต้องออกไปซื้อก่อน”
ก่อนไปสไปค์ได้ทิ้งโน็ตไว้ทิ่ประตูห้องนอน โน็ตนั้นเขียนว่า “ไปซื้อของทำอาหารเช้า
กลับมาตอน 8:00 จาก สไปค์” ก่อนจะออกไปซื้อของที่ร้านสะดวกซื้อที่อยู่ไม่ไกลจากบ้าน
ทางด้านเจฟ
ตื่นมาตอน 7:30 และเห็นโน็ตที่สไปค์ทิ้งไว้
เจฟก็ไปอาบน้ำแต่งตัวและลงไปที่ห้องรับแขกและไปเปิดทีวีนั่งดูบนโซฟา จนถึงเวลา 8:00
สไปค์ก็กลับมา
“กลับมาแล้ว” สไปค์ตะโกนบอกเจฟ “ช้าจังนะคนเขาหิวรู้ไหม”
เจฟพูดแกล้งสไปค์
“ครับๆ พ่อคนขี้บ่น” สไปค์แซวกลับ “ไม่ได้ ขี้บ่นสะหน่อย//ทำหน้ามุ่ย”
เจฟบอก
“แค่หยอกเอง อยากเริ่มก่อนเองนิ” สไปค์พูดออกมาจากครัว “รู้อีก”
เจฟตะโกนบอก
“”อาหารเช้าได้แล้ว” สไปค์เรียกเจฟมากิน
“วันนี้ทำอะไรกินหรอ…” เจฟถามก่อนมองไปที่สไปค์
“ทำอาหารง่ายๆกิน ก็พอ” สไปค์พูดจบก็ตักอาหารมาวางไว้บนโต๊ะ มีใข่ดาว
ใส่กรอก ขนมปัง กับนม
“มีแค่นี้หรอ อาหารเช้าครับ สไปค์” เจฟถาม ไม่ใช่เพราะเขากลัวว่าไม่อร่อยนะ
กลัวไม่อิ่มต่างหาก
“ทำแค่นี้แหละ แค่นี้ก็มีสารอาหารครบละ...ส่วนผลไม้มีในตู้เย็น”
สไปค์พูดไปก่อนจะเอาจาน ช้อน ซ้อม มาวางบนโต๊ะ
หลังจากนั้นทั้งสองก็กินอาหารเช้ากัน แต่เจฟก็ทำหน้ามุ่ยไปกินข้าวไป//น่ารักจังตอนนายทำหน้ามุ่ย//สไปค์คิดในใจระหว่างที่ตนกินอาหารเช้าไปมองเจฟไป
ชอบเขาก็บอกไปเลยสิ//เผือกไม่เข้าเรื่องสะจริงคนเขียนเนี่ย//โดนขวานเฉาะรอบ
2
หลังกินข้าวเสร็จก็ 9:00 ละ
ทั้งสองก็ช่วยกันเก็บโต๊ะล้างจานหลังจากนั้นสไปค์ก็พูดกับเจฟขึ้นมาว่า
“เจฟ...พี่ขอตัวไปทำงานพี่ก่อนนะ...จะเล่นอะไรไปก่อนก็ได้ระหว่างรอพี่ทำงาน
น่าจะเสร็จสักราวๆ 11:00 โมงละ” สไปค์บอกเจฟ “ครับพี่ผมจะรอนะ”
หลังจากนั้นสไปค์ก็ขึ้นไปทำงานที่ห้องของตน
เจฟเลยตัดสินใจว่าจะไปเดินเล่นข้างนอก ก่อนปเจฟเลยเขียนโน็ตไว้ที่หน้าห้องสไปค์
แล้วค่อยเดินออกไป
เจฟเดินออกมาในเมืองเทร่า ก็บังเอิญ ไปเจอกับริน ที่สวนสาธารนะ กับสัตว์เลี้ยงของเธอที่มีชื่อว่า”มีรือ”เป็นมังกรที่เธอเลี้ยงดูมันมาตั้งแต่มันฟักออกมาจากใข่
“อ่าว นั้นเจฟไม่ใช่หรือ” รินเห็นเลยเรียก “สวัสดีครับรุ่นพี่ ริน”
เจฟทักทาย
“สวัสดีนะเจฟ ลมอะไรหอบมาเนีย นึกว่าต้องอยู่เฝ้าบ้านเสียอีก” รินพูด
“ผมมาอยู่กับสไปค์แถวๆนี้ครับ” เจฟตอบริน “แล้วรุ่นพี่รู้ได้ไงหรอครับ
ว่าผมจะต้องอยู่เฝ้าบ้าน” เจฟถาม
“ก็ได้ยินมาจาก ลูดี้ตอนที่คุยกันอะจะ” รินตอบ “อ่อครับ” เจฟพูด
ทั้งสองนั่งคุยกันนานมาก จนมีเสียงๆนึงดังขึ้นมา
“รินกลับไปที่บ้านได้แล้ว” คาร์มา มาเรียกริน
“งั้นวันนี้พี่ขอตัวก่อนนะ เจฟไว้เจอกันใหม่”
รินพูดก่อนจะเดินไปที่คาร์มาและโบกมือลาเจฟ
“นี่ ก็เที่ยงละ งั้นเดินกลับเลยดีกว่า”
เจฟพูดออกมาเบาๆก่อนจะเดินกลับบ้าน
ทางด้านสไปค์
“เสร็จสักที่” สไปค์พูดขึ้นมาหลังเสร็จงานกองเป็นภูเขา
“จะเที่ยงแล้วนี่ งั้นลงปทำเข้าเที่ยงเลยดีกว่า”
“โน้ตจากเจฟหรอ” สไปค์เอ่ยขึ้น//ออกไปข้างนอกสินะ เป็นโอกาสดีเลย
จะได้ทำอาหารที่เจ้านั้นอยากกิน เซอไพรส์ เจ้านั้นเลยดีกว่า สไปค์คิดในหัวก่อนลงมือ
ไม่นานหลังจากนั้น...
“กลับมาแล้ว” เจฟพูดออกมา “ยินดีต้อนรับกลับ” สไปค์พูด
“อาหารกลางวันเสร็จพอดีเลย”
“ว้าว สปาเก็ตตี้ซอสมะเขือเทศ
แบบเดียวกันกับที่พี่ทำไปตอนนั้นนี่” เจฟพูดออกมาอยากตกตะลึง
“พี่ทำไว้ เซอไพรส์ นายนะ”
สไปค์พูด “ขอบคุณนะครับ พี่สไปค์...” เจฟพูดออกมาได้สักพักสไปค์ก็พูดแทรก
“ไม่ต้องเติม “พี่” ก็ได้ สไปค์เฉยๆก็พอ” สไปค์พูด “อ่อ ครับ พี่...”
เจฟพูดสไปค์ก็ขัดอีกรอบ “ก็บอกว่าตัดคำว่า “พี่” ออกไปไง” สไปค์พูดโมโหเล็กน้อย
“ขอโทษครับลืมไป” เจฟทำหน้าเศร้า
“ไม่เป็นไร งั้นกินข้าวเที่ยงกัน”
สไปค์พูดจบก็ชวนเจฟไปนั่งกินมือกลางวัน
หลังจากนั้นทั้งสองคนก็คุยไปกินไป เรื่อยๆไม่มีอะไรทำ...จนถึง
บ่ายโมงเจฟก็เอ่ยขึ้นมาว่า
“สไปค์...พาผมไปที่แคทคาเฟ่ที่พวกพี่ราเชลไปหน่อยสิครับ” เจฟขอสไปค์
“ก็ได้นะ...อยากจะไปกับพี่ 2 คนหรือจะให้พี่ชวนราเชลด้วย”
สไปค์ถาม
“ชวนพี่ราเชลด้วยก็ได้หะ” ไปกันเยอะๆสนุกดี
“โอเค...พี่จะถามดู” สไปค์พูดจบกก็หยิบโทรฯ แล้วก็โทรไปหาราเชล
“โหลๆ ราเชล” สไปค์พูด “อ่าว...สไปค์หรอมีอะไรละ” ราเชลตอบ
“พอดีว่าเจฟมันอยากไปแคทคาเฟ่ที่เธอเคยคุยกันในแชทอะ” สไปค์บอกราเชล
“ตอนนี้ว่างป่ะ
ใครจำไม่ได้ให้ไปอ่านตอนแรกช่วงใกล้ๆจบตอนนะ
“ยังซื้อของกับ ไอลีน วานเนสซ่า อยู่เลยอะ คงออกจากห้างตอน 4 โมงเย็นอะ” ราเชลพูด “รอได้ป่ะละ หรือจะให้ฉันขอให้วาเนสซ่า
พาเราข้ามเวลาไปละ”
“ขอถามเจฟแปบ” สไปค์พูดก่อนให้ราเชลถือสายรอ
“เจฟ...ราเชลบอกว่าถ้าจะพี่เขาไปด้วยต้องรอถึง 4 โมงอะ
หรทอจะให้พวกพี่เขาข้ามเวลาไปหา” สไปค์ถามเจฟ
“ถ้าลำบากมากไปก็ไม่เป็นไรหะ ไม่อยากรบกวนรุ่นพี่เขา”
เจฟพูดเพราะเกร่งใจ
“พี่วานเนสซ่าจะข้ามเวลาตอนไหนก็ได้ ไม่ต้องห่วง” สไปค์พูด
“งั้นก็ได้หะ” เจฟตอบ
สไปค์ก็กลับไปคุยกับราเชลที่ถือสายรออยู่ต่อ
“เจฟบอกรอได้...งั้นพวกเราจะไปรอทางนั้นที่ร้านตอน บ่าย 3 โมง 45 นะ” สไปค์พูด
“โอเค งั้นทางนี้จะรีบช้อปให้เสร็จนะ” ราเชลพูดจบก็ว่างสาย
ทั้งสองเลยไปนั่งรอ นอนรอ เล่นเกม เล่นโทรศัพท์ จนถึงเวลา 15:25 สไปค์ก็พอเจฟออกจากบ้านและล็อกบ้านของตน
และออกเดินทางไปที่คาเฟ่...พวกเขาทั้งสองมาถึงคาเฟ่ตอน 15:40 พอเดินเขามาก็ได้ยินเสียงพนักงานที่ร้านทักทาย
“สวัสดีค่ะคุณลูกค้า...เชิญด้านในก่อนค่ะ” พนักงานพูด
“ครับ...อ่าวนั้นอลิสไม่ใช่หหรอ” สไปค์พูดขึ้นมาหลังเห็นหน้าพนักงาน
“อ่าว รุ่นพี่สไปค์ยินดีต้อนรับ” อลิสพูดขึ้น “สวัสดีครับอลิส”
เจฟพูดต่อ
“เจฟด้วยหรอ เชิญๆเข้ามาก่อน” อลิสพูด “เดี้ยวโคลอี้จะมาบริการนะ”
หลังจากนั้นไม่นาน.....
“สวัสดีค่ะคุณลูกมิทราบว่าจะสั่งอะไรค่ะ” โคลอี้พูด
“ขอเป็นลาเต้เย็นกับเค้กสะตอเบอร์รี่ก็แล้วกัน...เจฟเอาอะไรไหม”
สไปค์สั่งเสร็จก็เอาเมนูให้เจฟ “ผมขอเป็นคาราเมลแมคคิอาโต้เย็นก็แล้วกันครับ”
“เป็นลาเต้เย็น คาราเมลแมคคิอาโต้เย็น อย่างละหนึ่งที่ กับเค้กสะตอเบอร์รี่นะค่ะ”
โคลอี้ทวนเมนู “ครับ” ทั้งสองคนตอบ
หลังจากนั้นทั้งสองคนก็ไปเล่นกับน้องแมวที่ชื่อ “วาน”
ต่อ...ไม่นานนักเค้กกสะตอเบอร์รี่ก็มาเสริฟ สไปค์ก็เลยป้อนเค้กให้เจฟกิน...
ไม่นานประตูร้านก็เปิดออก “สวัสดีค่ะคุณลูกค้า...เชิญด้านในก่อนค่ะ”
อลิสพูด
“อ่าว...มากันแล้วหรอพวกเธอ” สไปค์ถามคนที่อยู่หน้าร้าน
“ก็มากันแล้วนะสิ นี่มัน 16:00 แล้วนะ” ราเชลพูด
“อ่าวๆ...กำลังหวานกันอยู่เลยนิ” วานเนสซ่าแซล
“ไม่ใช่โว้ย~” สไปค์ตอบ “สวัสดีครับรุ่นพี่ราเชล,รุ่นพี่ไอลีน,รุ่นพี่วานเนสซ่า”
เจฟทักทาย
“สวัสดีจ่ะ” ไอลีนตอบ “ระหว่างทางมา ฉันชวนลูดี้ คริส
กับเดลโลนส์มาด้วยนะ ไม่ว่ากันนะ” ราเชลถาม
“ได้ๆ ให้มันมากันเลย” สไปค์บอก//จะชวนมาเพิ่มทำไม(คิดในใจ)// “แต่เดลโลนส์มันไม่มานะ มันบอกว่ากำลังสนุกอยู่กับรุ่นน้องอะ”
ราเชลพูด
ไม่ต้องบอกกก็น่าจะรู้นะว่าใคร
ราเชลกับเพื่อนๆก็มานั่งกับสไปค์และเจฟ
แล้วก็เปิดเมนูสั่งอาหารโคลอี้ก็มารับออเดอร์ อีกตามเคย
หลังจากนั้นไม่นานสไปค์กับเจฟก็ได้ที่เขาสั่งไป...หลังจากนั้นพวกเขาก็คุยไปกินไปเล่นกับแมวไป
ผ่านไป 10 นาที ประตูร้านก็เปิดออกอีกรอบนึ่ง คริสกับลูดี้ พึ่งมาถึง
“มากันแล้วหรอ” วานเนสซ่าเรียก “เอ่อ มาแล้ว โทษทีที่มาช้า”
คริสพูดเสร็จก็เดินมานั่งที่โต๊ะ
“ก็ลูดี้มันเกาะกูเป็นปลิงเลยหลังดูหนังผีอะ ตอนดูบ้างครั้งมากอดกูเฉย”
คริสพูด
“ไม่ได้กอดสักหน่อย แค่เกาะเอง...ก็เค้ากลัวอะ” ลูดี้พูดออกไป
“หรอ...แล้วใครมันพูดหลังออกจากโรงหนังนะ ว่า“หนังน่ากลัวจังอะคริส
และกอดไม่ปล่อยด้วยนะ”” คริสอธิบายสะละเอียด
“ไม่ใช่โว้ย” ลูดี้พูดไป
“เอาเหอะๆ...ไหนๆก็มาแล้วมานั่งคุยเล่นกันก่อน” ราเชลพูด
คริสกับลูดี้ก็มานั่งอยู่ข้างๆ สไปค์
ทั้งสองก็สั่งพวกชากาแฟกับเค้กมากิน
“แล้วที่ชวนมามีอะไร” คริสถามราเชล
“ก็ไม่มีอะไรมากแค่ชวนพวกนายมาคุยเล่นกันเฉยๆ เห็นว่ามาดูหนังใกล้เอง”
ราเชลตอบ
ม่นานของก็มาเสริฟ ลูดี้ก็พูดขึ้นว่า “คริสป้อนเค้กเค้าหน่อยสิ”
“ไม่เอาโว้ย” คริสตอบ “ใจร้าย” ลูดี้พูดไป//งอล
ทุกๆคนก็มานั่งดื่มชากาแฟไปคุยไป และด้วยเหตุที่ว่าเป็นแคทคาเฟ่
ก็เลยเล่นกับแมว
แต่รู้สึกว่าคนที่ชอบเล่นกับแมวมากที่สุดก็คือเจฟ...หลังจากนั่งพวกเขาก็คุยกันไปเรื่อยๆ
เรื่องชุดบ้างหนังบ้าง เวลาก็พาไปเรื่อยๆ จนเริ่มจะถึงหัวค่ำ
ทุกๆก็เริ่มแยกย้ายกันกลับบ้านของตน
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
กลับมาแล้วนะ สอบเสร็จแล้ว มาอ่านกันต่อเลย
ความคิดเห็น