พี่ชาน...ผมท้อง (chanbaek ft.exo)

บรรยากาศในค่ำคืนนี้ช่างเป็นบรรยากาศที่เเสนโศกเศร้า พระอาทิตย์ลับฟ้าบ่งบอกถึงยามราตรีที่กำลังมาเยือน มันคือเวลาเลิกงานของปวงมนุษย์เงินเดือน มันคือเวลา...ที่จะได้กลับบ้านมาหาครอบครัว กลับมาหาลูกน้อย กลับมาหาภรรยา กลับมาหาคนที่รัก

ฮึก...

เเล้วทำไม...พี่ถึงไม่กลับมา กลับมาหาเเบค..ฮึก ..กลับมาหาลูกของเราที่กำลังจะลืมตาดูโลก

 เเต่พี่กลับ--....พี่กลับลือกที่จะทิ้งเราสองเเม่ลูกไป

"พี่หลับสบายไหม..." รอยยิ้มทั้งน้ำตาที่ประดับอยู่บ่นใบหน้าของคุณเเม่ท้องอ่อนมันช่างเจือปนไปด้วยความโศกเศร้า ท่ามกลางสถานที่ที่ไม่ค่อยมีใครอยากมาเหยียบย่ำ ที่ที่สำหรับร่างที่ไร้วิญญาณ 

เเละเป็นที่...

ที่สามีของเขาได้หลับอย่างสงบ

มือเรียวลูบไล้ไปตามแท่นหิน สามีผู้เป็นที่รักได้จากเขาไปอย่างไม่มีวันหวนกลับไม่ว่าเวลาจะผ่านมานานเเค่ไหน ความคิดถึงที่มีก็มากขึ้นเท่านั้น นิ้วเรียวปาดน้ำตาที่รินไหลออกมาอย่างไม่ขาดสาย เสียงสะอื้นดังเเข่งกับลมฝนที่ดูทีท่าเเล้วกำลังจะกระหน่ำตกลงมา

"พี่รู้ไหม ฮึก.. เมื่อสองวันก่อนเจ้าตัวเล็กดิ้นเเล้วน่ะ..."มือเรียวสวยทาบลงบนน่าท้องนูนที่ตอนนี้อายุครรภ์ได้ 5 เดือนเเล้ว

"อยากรู้จังว่าหนูหน้าตาจะเหมือนใคร.."พูดกับเจ้าตัวเล็กในท้อง คุณหมอบอกว่าการพูดหรือการสัมผัสจะทำให้ลูกน้อยมีประสาทสัมผัสที่ไวเเละดีขึ้น เมื่อพูดกับเจ้าลูกน้อยเสร็จก็เงยหน้ามาพูดกับสามีที่เป็นเพียงเเท่นหินสลักชื่อเเละรูปขาวดำ

"เเต่พี่ชานรู้ไหม..."น้ำเสียงน่าฟังของคุณเเม่ที่พูดถามกลางความเงียบเเละมืดพรางเอานิ้วมือสัมผัสอ่อนนุ่มกับลูกน้อยในครรภ์

"เเบคหน่ะ- ฮึก. มันจะดีมากใช่ไหม ถะ- ถ้าเราได้อยู่กันพร้อมหน้า ฮึก-"เอามือปิดหน้าพยายามกลั่นเสียงสะอื้น

"เห้ย!! มันอยู่นั่นครับนาย!!!" ชายร่างกำยำหลายสิบคนตะโกนเสียงดังพร้อมในมือมีอาวุธกระบอกดำเงา ตามมาด้วยผู้อาวุโสของพวกมัน

"ได้โปรดอย่าทำอะไรผมอีกเลย ฮึก."น้ำใสมากมายไหลพรากพนมมือขอความเห็นใจจากชายใจร้ายที่หวังในเรือนร่างของตน ภายในใจได้เเต่ภาวนาให้ผู้เป็นสามีปกป้องตนเเละลูกถึงจะรู้ว่าผู้เป็นสามีคงไม่รับรู้ก็เถอะ...

.

.

เเต่...

.

.

.

ร่างบางเคยรู้บ้างหรือเปล่า..ว่ามีใครคอยติดตามเขาตลอดระยะเวลาที่สิ้นลม

"ฉันขอโทษ ฮึก. ฉันไม่เคยทนความเจ็บที่เห็นนายทรมานได้เลย..."ร่างสูงใหญ่ในชุดดำที่ขาดวินจนไม่เป็นชุดบวกกับสีผิวซีดจนน่ากลัว สายเลือดที่กลั้นออกมาเป็นน้ำตา

"ฮึก. ฉันปกป้องอะไรนายไม่ได้เลย ฉันขอโทษ ฮึก " วินาทีที่เห็นร่างบางโดนรังเเก โดนขืนใจ โดนทารุณซ้ำสากมันทำให้เขาอยากปกป้อง เพราะคิดว่าตายเเล้วอะไรๆจะจบ เเต่ไม่เลยพระเจ้ายังคงลงโทษเขาโดยการไม่ยอมปดปล่อยดวงวิญญาณให้ไปไหน เเต่กลับต้องติดอยู่ที่เดิม ต้องทนเห็นใครบางคนกับสิ่งมีชีวิตเล็กที่กำลังลืมตาดูโลกที่เขาเลือกที่จะทิ้งพวกเขามาโดยการตัดชีวิตตัวเองเพื่อหนีปัญหาเเละภาระ ทุกวันที่เขาต้องทนเห็นภรรยาเเละลูกโดนรังเเก เขาอยากปกป้อง 

ถ้าเขาเลือกที่จะไม่ทิ้งพวกเขามาตั้งเเต่เเรก พวกเขาก็คงปลอดภัยเเละไม่โดนรังเเก พระเจ้าลงโทษเเม้กระทั้งให้วิญญาณของเขาได้เห็นภาพของภรรยาโดนคนใจร้ายข่มเหง

ถ้าเลือกได้เขาจะขอกลับไป...

ฉันอยากกอดนายเเบคฮยอน