การกลับมาของตำนาน

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

       ถ้าถามว่าตอนนี้ฉันอยู่ที่ไหน ฉันก็จะตอบว่าใช่ฉันตอนนี้ฉันอยู่บ้าน แต่ความจริงแล้วมันไม่ใช่เพราะบ้านที่ฉันพูดถึงมันเป็นบ้านของเหล่าคนงานที่อาศัยอยู่ริมแม่น้ำ พอฉันลืมตาขึ้นมาก็เห็นผู้ชายคนหนึ่งเขาคุยกับหญิงชราที่นั่งอยู่หน้าเตาผิงว่า "แม่ ๆ มาดูนี่สิ เธอตื่นแล้ว" หญิงชราได้ยินจึงเกิดความสงสัย และเดินมาทางที่ฉันนอนอยู่แล้วเธอก็พูดว่า "ไม่น่าเชื่อ !? เธอสลบไปสามวันเต็ม ๆ แต่ยังไม่ตาย !" ตัวฉันเองก็ยังงง ๆ อยู่ แต่จะอะไรยังไงก็ช่างหลังจากที่สองแม่ลูกคุยกันแล้วฉันก็สลบต่อ เช้าวันต่อมาฉันตื่นขึ้นมาในตอนเช้าตรู่ ที่ตื่นมาได้นั้นเพราะฉันหลับมาทั้งวันและทั้งคืน แต่พอตื่นมาก็ไม่เห็นใครอยู่ในบ้านเลย ดังนั้นฉันจึงเริ่มสำรวจทุกอย่างภายในบ้าน บางทีคุณอาจสงสัยว่าฉันเป็นใครสินะ เอาละงั้นฉันจะแนะนำตัวละกันฉันชื่อ นาเนีย ชื่อจริงคือ นาเนีย มิคาเอล ซีดาล แต่เพื่อน ๆ มักเรียกนิกกี้ ส่วนสาเหตุที่ฉันหลุดมาโผล่ที่บ้านของสองแม่ลูกก็ต้องย้อนกลับไปเมื่อสามวันก่อน
       เหตุการณ์เมื่อสามวันก่อน
       "นาเนีย ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ เธอจะตื่นได้หรือยังยัยบ้า! นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้ว เธอเป็น ผอ. หรือไงถึงตื่นสายได้ใจซะขนาดนี้ - -* " นี่เป็นเสียงนาฬิกาปลุกของฉันเอง เขาเป็นพี่ชายบังเกิดเกล้า พี่ชายคนโต ลูกชายคนแรกของบ้าน เขาชื่อ กาเดียน แต่ฉันเรียกเขาว่า ก๊าซ เพราะมันสั้นดี แต่ถ้าฉันไม่ตื่น ก็จะมีเสียงของเครื่องมือในการทำร้ายประตูห้องของฉันแต่ไม่ใช่จากก๊าซ เป็นความสามารถพิเศษของบุตรชายคนที่สองของบ้าน เขาชื่อเรนเดียร์ แต่ฉันจะเรียกแค่เรนเท่านั้นเพราะถ้าเรียกเต็มยศฉันจะได้รางวัลจากเขาทันที ส่วนฉันชื่อนาเนีย (จริงสิฉันบอกไปแล้ว -.,-) ฉันเป็นลูกสาวคนแรกของบ้านและเป็นลูกสาวคนเดียวของบ้านด้วย (- -, เอ่อ มันต่างกันไหม อธิบายซะยืดเชียวยัยนาเนีย - -* อันนี้หน้าตาผู้เขียนเองค่ะ) แล้วฉันก็มีน้องชายอีกสองคน เป็นฝาแฝดกันชื่อราเซียกับโรเกีย ชายทั้งคู่ และเมื่อมีเสียงทำร้ายประตูห้องแล้วฉันต้องรีบตื่นทันทีไม่เช่นนั้นประตูจะพังและอันตรายจะมาถึงตัวฉันในเวลาอันสั้นเอาละพูดง่าย ๆ ฉันเป็นลูกคนที่สามของบ้านนี้
       " - -  -.,-  *-*  *0*  o_o  0_0   OoO " อย่าตกใจไปนี่หน้าฉันเอง เพราะนึกได้ว่าในวันนี้มีการไปทัศนศึกษาและฉันตื่นสายโด่งเลยค่ะ จากนั้นก็มีเสียงนาฬิกาปลุกดังมาอีกว่า
       "ยัยงี่เง่า! วันนี้มีทัศนศึกษาไม่ใช่เหรอจะไปไหมรถมารอเธอสามชั่วโมงแล้วนะ!"
       "กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!"
       " - -, (< อันนี้หน้าตาของเรน)  - -* (< อันนี้หน้าตาของก๊าซ) "
       "พี่บอกเธอแล้วใช่ไหมยัยงี่เง่าว่าให้ตั้งปลุกเอาไว้" เสียงนาฬิกาปลุกของฉันยังทำหน้าที่อยู่
       หลังจากนั้นฉันก็ใช้เวลาแค่ 10 นาทีในการจัดการธุระส่วนตัวและเตรียมของ แล้วฉันก็ลงมาที่ชั้นล่างพี่ชายทั้งสอง น้องชายทั้งสอง ต่างมองฉันเหมือนกับว่าฉันเป็นเชื้อโรคชนิดหนึ่งที่ได้ถือกำเนิดขึ้นมาแล้วบนโลกใบนี้และด้วยความรักพวกเขาทั้งสี่ก็ทำหน้าแบบนี้ใส่ฉัน - -* และแบบนี้ -*-ฉันจึงได้แต่มองอย่างซึ้งใจที่พวกเขารักฉันมาก T^T ส่วนพ่อกับแม่ พอเห็นฉันลงมาแล้วก็ตรงดิ่งมาหาฉันทันทีและจัดแจงเอาขนมกว่าสิบชนิดใส่ในเป้ฉันทั้งดึงทั้งกระชากเหมือนโดนรุมทึ้งยังไงชอบกล - -, จากนั้นพ่อกับแม่ก็ทำหน้าแบบเดียวกันกับบรรดาชายหนุ่มทั้งสี่ - -* และแบบนี้ -*- แล้วพูดกับฉันว่า
       " - -*  -*-  เที่ยวให้สนุกนะลูก" หน้าตาของพ่อและแม่
       " T^T ค่ะ " ฉันพูดได้แค่นั้น เพราะต้องรีบไปขึ้นรถไม่งั้นฉันอาจจะถูกฆ่าตายก่อนจะได้ไปเที่ยวอย่างแน่นอน
       พอออกจากบ้านฉัน รถที่พาฉันและเพื่อน ๆ ไปเที่ยวก็ใช้เวลาหนึ่งชั่วโมงจึงไปถึงสถานที่ที่ฉันและเพื่อน ๆ ต้องศึกษากันเพื่อทำรายงาน อ้อลืมบอกไปว่าฉันเป็นเด็กอเมริกาที่ย้ายมาเรียนที่อียิปต์เพราะพ่อกับแม่โดนสั่งย้ายให้มาทำงานเกี่ยวกับกระทรวงของอียิปต์ฉันจึงเป็นเด็กทุนที่ได้เรียนฟรี ไม่ใช่เพราะพ่อกับแม่ได้ทำงานในกระทรวงแต่เพราะฉันได้ทุนเด็กเรียนเก่งสายประวัติศาสตร์พอทางมหาวิทยาลัยทราบว่าพ่อกับแม่ฉันทำงานในกระทรวงฉันจึงได้เรียนฟรี
       มหาวิทยาลัยที่ฉันเรียนอยู่นั้นชื่อไคโร อยู่ในตัวเมืองของประเทศอียิปต์ และสถานที่ที่ได้ไปทัศนศึกษาก็เป็นพิพิธภัณฑ์และสุสานเก่าของอียิปต์ในยุคโบราณ ในการเที่ยวครั้งนี้มีอาจารย์หนึ่งท่านได้เดินทางมาด้วยซึ่งก็คืออาจารย์สเกลท่านเป็นนักโบราณคดีและนักวิชาการเกี่ยวกับด้านนี้โดยเฉพาะ