คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ส่งสัญญาณ
ต่อจากตอนที่แล้ว
ปุ้ง!!(เสียงพลุนะ)
“ส่งสัญญาณแล้วใช่ไหม?”เด็กหนุ่มนามหลานซือจุยเอ่ยถามสหายของตน
“เรียบร้อยแต่หากบริเวณใกล้ๆนี้ไม่มีผู้อวุโสให้การช่วยเหลือละก็…”
“เกรงว่าคนของเราคงจะมาถึงอย่างรวดเร็วที่สุดในครึ่งชั่วยาว”หลานจิงอี๋เอยตอบกลับสหายของตน
ตัดมาทางฝังผู้ที่เห็นสัญญาณ
หลานวั่งจีที่เห็นพลุสัญญาณที่เด็กๆของเขาส่งมาจู่ๆกระปี่ในมือมันสั่น เขาผู้นั้นจึงขี่กระปี่ลอยฟ้าไปทันที
ตัดกลับมาที่เด็กๆอีกที
“ซือจุยตอนนี้พวกเราควรจะทำอย่างไรดี?”จิงอี๋เอ่ยถามสหายอีกรอบ
“เฝ้าระวังไว้ก่อนและรอจนกว่าจะมีคนมา!”ซือจุยเอ่ยตอบสหายของตนเสร็จก็หันไปบอกคนอื่นๆต่อ
“ตอนนี้มีวิญญาณร้ายปะปนในกลุ่มพวกเราฉะนั้นข้าจึงไม่อนุญาตให้ทุกคนออกไปจากที่นี่ด็ดขาด!”
‘เฮ้อ~ถ้าเจ้าเด็กพวกนี้เรียกเขาคนนั้นมาละก็จะต้องเป็นปัญหาแน่ แต่ถ้าข้าละมือแล้วจากไปก็เกรงว่าคนเหล่านี้จะต้องตกอยู่ในอันตรายแน่แล้วอาหยางก็คงจะไม่ยอม’เว่ยอิงคิดพลางเหลือบสายตามองไปรอบๆแล้วกลับมามองที่ลูกชายของตน
ระหว่างที่เด็กๆสกุลหลานกำลังดูแลคนเจ็บก็มีคนทักขึ้นมาว่าคนรับใช่ของคุณชายโม่(ที่ขิตไปแล้ว)ได้สติแล้ว
“อ๊ะ!อาถงฟื้นแล้ว!”
พรึบ อึก อัก
จู่ๆอาถงคนรับใช้ก็ลุกขึ้นนั่งแล้วบีบคอตัวเอง(จนตุยเย่)
“อย่าขยับ!”อาหยางที่เข้ามาห้ามแต่ก็ไม่ทันการเสียแล้ว
“ไร้ประโยชน์แล้ว…”เว่ยอิงกล่าวพลางลูบหัวปลอบลูกชายตน
“…..”ทุกคนต่างเงียบ แล้วก็มีคนเอ่ยออกมาสร้างความแตกตื่นให้แก่ทุกคนว่า..
“ผี!มีผีมาที่พวกเรามองไม่เห็นอยู่ที่นี่มันทำให้อาถงบีบคอตัวเองตาย!”
“ยันต์ไม่ได้รับความเสียหายเป็นไปได้ยังไง”เด็กสกุลหลานสองคนกำลังคุยกันโดยมีอาหยางยืนฟังอยู่ด้วย
*ไม่น่าใช่ผีร้ายทั่วไป เพราะหากเป็นผีร้ายจริงๆอาคมจะใช้การได้เอง และยันต์จะต้องปรากฏเป็นแสงสีเขียว ไม่ใช่ไร้ปฎิกิริยาอย่างที่เป็นเช่นตอนนี้
“ซือจุยเจ้าสิ่งนี้ฆ่าคนต่อหน้าต่อตาพวกเราเจ้าพอจะมีความคิดอะไรบ้างไหม?”จิงอี๋เอ่ยถามสหายด้วยความกังวล
“ข้า…”ซือจุยที่กำลังกังวลอยู่ที่กังวลอยู่เหมือนกันก็ไม่ได้เอ่ยตอบอะไรสหายกลับไป
‘เจ้าสิ่งนี้สังหารไปแล้วสามชีวิตในคราเดียวแม้แต่เหล่าเซียนซือที่เลื่องลือยังยากที่จะรับมือแล้วนับประสาอะไรกับเด็กหมุ่มที่เพิ่งฝึ่งฝึกตน’เว่ยอิงคิด
และแล้วจู่ๆไฟจากเทียนก็ดับ
ฟิ้ว~ พรึบ(เสียงลมพัดเทียนดับนะ)
อ๊ากกกกกกกก
“ทุกคนอยู่กับที่อย่าแตกตื่น!ถ้าใครวิ่งหนีจะจับคนนั้น!”
“ผีร้าย!มันออกมาอีกแล้ว!”
“ไม่เป็นอะไรหรอกน่าเดี๋ยวไฟก็สว่างแล้ว”
เมื่อมีคนเริ่มโวยวายขึ้นเว่ยอิงจึงหันไปพูดกับลูกชายของตนว่า..
“อาหยางเจ้าอยู่ใกล้ๆข้าไว้นะ”
“ขอรับ ท่านแม่”ประโยคหลังอาหยางจงใจพูดเสียงเบาเพื่อไม่ให้มีใครจับได้
พรืบ~(เสียงยันต์ถูกจุดนะ)
“ทุกคนไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”ซือจุยถามอาการทุกคนที่อยู่ในห้องนี้
“เอ๊ะ?”
อาหยางที่กำลังฟังบทสนทนาของซือจุยอยู่ก็ได้ยินเว่ยอิงร้องออกมาเบาๆจึงหันไปถามด้วยความสงสัย
“มีอะไรรึขอรับ?”
“รอยแผลหายไปหมดแล้วน่ะ”
อาหยางที่ได้รับคำตอบจากผู้เป็นแม่ก็ชะโงกหน้าเข้าไปใกล้ๆเพื่อดูรอยแผลที่แม่ตนพูดถึง
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ยังไม่ได้ตรวจคำผิด
มาแล้วๆๆๆในที่สุดไรท์ก็เอาตอนใหม่มาลง~ ตอนนี้น้อนอาหยางของเราไม่ค่อยมีบทเท่าไหร่แต่บทของน้อนจะเจ้มจ้นขึ้นอีกต่อจากนี้
แต่สำหรับตอนนี้~ไรท์ขอตัวลาไปก่อนและอย่าลืมคอมเม้นกันละ
แล้วเจอกันใหม่ตอนหน้า
คอมเม้น1=100กำลังใจ
บ่าย~
ความคิดเห็น