ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [ปรมาจารย์ลัทธิมาร] oc (yaoi)

    ลำดับตอนที่ #8 : บาดแผลพันธสัญญา

    • อัปเดตล่าสุด 9 ก.ย. 66


    ต่อจากตอนที่แล้ว

    ต่อจากตอนที่แล้ว

     

     

    อาหยางกำลังจะเอ่ยปากด่าฮูหยินโม่ว่า…

    “ถุ๊ย! คนทำชั่วก็สมควรได้รับผลกรรม”อาหยางกล่าว

    “ธงที่อยู่บนตัวเขาเห็นได้ชัดว่าไปขโมยมา แล้วจะมาบอกว่าลูกของตัวเองเป็นคนดี?ข้าว่าอาการท่านแหละที่ไม่ดีประสาทรึป่าว!?ลูกท่านทำตัวเองจะโทษเขาหรือโทษข้าหรืือ? เหอะ!”อาหยางกล่าวจบก็กระแทกเสียงใส่ฮูหยินโม่ไปหนึ่งที

    “อะ อาหยางเจ้าใจเย็นๆก่อนนะ”เว่ยอิงที่เห็นท่าไม่ดีจึงเข้ามาห้ามลูกชายตนพร้อมกับคิดในใจว่า

    ‘เห้อ เดิมทีธงเรียกวิญญาณก็เป็นสิ่งที่ข้าทำขึ้น’

    ‘หืม?ที่บาดแผลพันธสัญญาอุทิศร่างหายไปหนึ่งรอยหรือว่าเป็นเพราะการตายของโม่จื่อเยวียนทำให้หายไปกันนะช่างบังเอิญอะไรเช่นนี้…’คิดได้เช่นนั้น

    จู๋ๆฮูหยินโม่ก็โวยวายขึ้นมาพร้อมกับโยนถ้วยชาใส่เว่ยอิงแต่อาหยางก็เข้ามาเอามือฟันถ้วยชาขาดครึ้ง(555+หนูลูกกกกจะทำแบบนั้นไม่ได้น้าา//ไรท์)(ก็เขาจะขว้างใส่นิถ้ารับแบบธรรมดาโลกก็ไม่จำหนะสิ)

    “ถ้าเมื่อวานแกไม่ได้ทำให้ลูกข้าเสียหน้าต่อผู้คนมากมายเช่นนั้น เขาก็คงไม่ออกไปกลางดึกกลางดื่นเช่นนี้หรอกทั้งหมดเป็นความผิดของพวกแก!”

    “พวกเจ้าก็ด้วย!สิ่งที่เอามาก็ช่างไร้ประโยชน์เหลือเกิน ปราบผงปราบผีอะไรกันแม้แต่ชีวิตเด็กคนหนึ่งก็ปกป้องเอาไว้ไม่ได้อาเยวียนลูกข้าเพิ่งจะอายุแค่สิบกว่าปีเองนะ!”เว่ยอิงสวนขึ้น

    “นี่! เจ้าคิดว่ากำลังด่าว่าใครกันพวกเขาเป็นทาสบ้านเจ้ารึไง!?คนอื่นเขาเดินทางมาไกลเป็นพันลี้ เพื่อที่จะมาปราบวิญญาณร้ายให้โดยไม่ได้อะไรตอบแทนเขาเป็นหนี้เจ้ารึไงห๊ะ!”เว่ยอิงกล่าวด้วยความไม่พอใจ

    “ส่วนลูกเจ้าปีนี้ก็ปาไปสิบเจ็ดแล้ว ยังเป็นเด็กอยู่งั้นหรอ?ถ้าเช่นนั้นอายุเท่าไหร่ถึงจะฟังรู้ความ”กล่าวพรางชี้หน้าฮูหยินโม่ไปพราง

    “แก…!ตามคนมา!ไปตามคนเข้ามาให้หมด!”กล่าวถึงเว่ยอิงจบก็หันไปสั่งสามีนางแต่ยังไม่ทันที่จะสิ้นเสียงของนางดีก็ถูกสามีตนผลักจนล้ม

    “จะ เจ้าไปให้พ้นเลยนะ!”ชี้หน้าสามีแล้วไล่ออกไป

    ‘หืม~บาดแผลหายไปอีกหนึ่งรอย?หรือว่า…’เว่ยอิงคิด

    อ๊ากกกกกก

    “ไปดูที่หน้าประตูเร็ว!”เด็กหนุ่มตะกูลหลานคนหนึ่งเอ่ยขึ้น

    อะ เฮือกเป็นลมแบบ//ฮูหยินโม่ไม่ได้กล่าวมีแต่การกระทำ:>

    “เจ้าเห็นอะไรบ้างไหม?”เด็กหนุ่มคนเดิมถามคนรับใช้ไปแต่คำตอบที่ได้มีเพียงแค่การส่ายหน้าไปมา

    “สังหารไปสองชีวิตในเวลาอันสั้นขนาดนี้อำมหิตซะเหลือเกิน ต้องไม่ใช่วิญญาณร้ายธรรมดาแน่ๆขอรับ”อาหยางกล่าวกับแม่ของตน

    “อืม~นั่นสิ”

    .

    .

    .

    .

    .

    ยังไม่ได้ตรวจคำผิด

    อะแฮร่~มาแว้ววววขออภัยที่มาต่อช้าน้าาาาหวังว่าจะชอบตอนนี้นะ อ่านกันให้สนุกหละ

    ตอนหนี้อาจมีกาวเล็กน้อย5555

    แล้ววันนี้ไรท์มีเรื่องจะมาแจ้งงง

    คือไรท์จะเปลี่ยนพอดเรื่องจากน้องชายให้กลายเป็นลูกชายแทนแล้วลูกคนนี้ก็มีความ มห.พ่อมากกกแต่ อุ้ยเกือบจะสปอยไหมละ555

    ยังไงก็เจอกันตอนหน้าน้าาา

    คอมเม้น1=100กำลังใจ

     

     

    บ่าย~

     

     

     

     

     

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×