คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : วนธารา
“อเะพระอาามิพ้นเล้า ้าพเ้าุนแผนแสนาัย
ทูลล่าวบัมลา้วยอาลัย ้อำใไปาพราเมือนี้
้วยบิรมาราอ้าป่วย ไร้ผู้่วยอำนวยารานสุี
ปราศาบุรสาวบุรสรี ัว้านี้เพียลำพัยัีวา
ึอลาอ์ษัริย์ผลัสัเือน ไม่ให้เลื่อนเลื่อนย้ายไปเป็นปี
พอบิรมารา้าหายี ในทันทีเสร็สรรพลับมาเมือ”
เสียพูที่ฟัูเป็นทำนอเพลบลในยามบ่าย พระอาทิย์เริ่มอ่อนแสล แสอาทิย์ระทบับน้ำเิ
ารสะท้อนระยิบระยับ ทำให้เิปิมารรมบนำแพเมือนวธาราที่อยู่ิับทะเลโยไม่้อมีิรรมาวา
แ่อย่าใ ประูเมือำลัเปิออทั้สอบาน เสียวบมาา้าในเมือำลพุ่รออมา้านอ
เมืออย่ารวเร็ว เมื่อพ้นประูเมือไปไ้พอสมวร ายหนุ่มผมยาว มีหนวและเราอยู่ประปรายหยุวบม้า
อย่าะทันหัน เาหันลับไปมอเมือที่เาามา้วยใบหน้าอาลัยอาวร์และห่วใย
“แล้ว้าะลับมา ท่านอิศวะรินทร์” ายหนุ่มนึในใ วามเป็นริแล้วเาไม่อยาาเมือนี้ไปเลยแม้
สันิ แ่้วยเหุที่พ่อและแม่อเาล้มป่วยไม่มีนอยรัษาึำเป็นที่ะ้อลับไปูแลท่านทั้สอ
หลัามอเมือที่นามาแล้วายหนุ่ม็ัสินใวบมาาไปอย่ารวเร็วนลับสายาอเ็หนุ่ม
ที่มอมาาหน้า่าบานหนึ่อพระราวัภายในเมือ พร้อมับมีผู้เป็นพ่อวามือบนบ่าวาเหมือนับให้ำลัใลูอน
วนธาราเป็นเมือเมือหนึ่ที่ในอีเยเป็นส่วนหนึ่อเมือุรพิศ เมือที่ถูนานนามว่าเป็นเมือ
ที่ยิ่ให่ที่สุ แ่เมื่อเวลาผ่านพ้นไปถึสามร้อยปี ะนี้วนธาราไ้แยัวเป็นอิสระไม่ึ้นับเมือใทั้สิ้น
วนธาราเป็นเมือที่แบ่ออเป็นสอส่วน ส่วนหนึ่ิับเมืออื่นๆ ไ้แ่ ทิศเหนือ ิับเมือุรพิศ และ
ทิศะวันออเียเหนือ ิับเมือไรสิห์ร อีส่วนหนึ่อวนธาราเป็นเาะที่อยู่ห่าาแผ่นินแม่
ประมาหนึ่ถึสอไมล์ทะเล เิ่อแบึ้น ทำให้มีเรือสิน้าหรือเรืออนัท่อเที่ยวมาอแวะพั
มามาย วนธาราึลายเป็นเมือท่าที่มีรายไ้มาิอันับหนึ่ในสามอเมือ่าๆทั่วโลเลยทีเียว
“เส็พ่อ ท่านุนแผนะลับมาอนไหนหรอ” โอรสอษัริย์แห่วนธารารัสถามบิาอนเอ
เมื่อายหนุ่มไ้วบม้าออไปาเมือ
“เี๋ยวเา็ลับมาแล้วล่ะ ใเย็นๆสิ ไอราวรร” อ์อิศวะรินทร์บอับโอรสอน
“ไปเินเล่นับพี่อัมรินทร์สิ วนพี่อัสนีไป้วยนะ” อ์ษัริย์บอับโอรสอนอีรั้เพื่อไม่ให้
โอรส้อัวลในเรื่อนี้มาเินไป
“รับผมๆ” ไอราวรรอบพลาเินหันหลัให้แล้วออาห้ออัวเอไป
สายลมยามเย็นโบยโบให้เย็นสบายไปทั่วทั้เมือวนธารา แม้แ่นอำแพเมือที่ปราศาผู้น
ยัสามารถสัมผัสถึสายลมที่พัโบยโบนี้ไ้ เสียย้ำฝีเท้าบนห้า่อยๆหยุล ไอราวรรล้มัวลนอน
แผ่หลาบนเนินห้า แล้วสูอาาศเ้าเ็มปออย่าสบายใ ายอีสอนล้มัวลนอนทั้สอ้าอ
ไอราวรรแล้วสูอาาศเ้าไปในปอบ้า
“เ้าะอบที่นี่มาว่าในเมือละสิท่า” ายหนุ่มนหนึ่เอ่ยถาม
“็ั้นแหละ” ไอราวรรอบอย่าสบายอสบายใ
“เหอะๆ อย่าอ้อม้อมให้มาเรื่อสิ บอรๆเลยไม่ีว่าหรอ ว่าเ้าไม่อบฝึวิาารยุทธ์น่ะ” ายอีน
พูึ้น
“อะไรันๆ พี่อัสนี็” ไอราวรรพูอย่าไม่สนใ “้าไม่อบวามรุนแรนี่นา อีอย่าารเรียนรู้น่ะไม่
ไ้อยู่แ่ในวัหรอนะ ารเรียนรู้น่ะมันอยู่้านอนี้่าหาเล่า” ไอราวรรพูพลาหลับาแล้วาแนออ
เหมือนนที่พร้อมะโบยบิน
“ไอ้เ็บ้า ทำเป็นสอน้า” อัสนีพูึ้น “สัวันเ้า็้อเป็นผู้ปรอแผ่นิน แล้วถ้าเ้าไม่ำนา
ารยุทธ์ ถ้ามีศึสรามเิึ้นแล้วะปป้อเมือเ้าไ้ยัไเล่า”
“สันิวิธีไ” ไอราวรรอบเพียำสั้นๆำเียว อัสนีทำท่าะเะโหลน้อนเอสัรั้แ่็ยั้มือไว้
เมื่อเห็นว่าไอราวรรำลันอนหลับอย่ามีวามสุอยู่ ส่วนอัมรินทร์็ยิ้มให้ับำพูอน้อนเออย่ามี
วามสุ
ไอราวรร เป็นโอรสเพียอ์เียวออ์อิศวะรินทร์ับพระมเหสีเศรินทร์ มีพระนมายุเพียสิบสาม
พรรษาเท่านั้น เป็นนที่มีิโอบอ้อมอารี อ่อนไหว้่าย ไม่เพียแ่ไม่อบารศึสรามหรือาร่อสู้เท่านั้น
แ่ยัเป็นนที่รัวามสบและธรรมาิอย่าถึที่สุ ส่วนอัมรินทร์และอัสนีนั้นเป็นโอรสบุธรรมอ
อ์อิศวะรินทร์ ที่พระอ์ทรรับเลี้ยามำสัาอทหารเอู่ใ ่อนที่ะเสียีวิใน่อสู้ับโรสลัที่มา
ปล้นเรือสำเภาหลว อัมรินทร์นพี่อายุสิบห้าปีนั้นเป็นนสบายๆ่ายๆไม่เรื่อมา รอบอบ ส่วนอัสนีอายุ
สิบสี่ปีนั้นเป็นนที่อารม์ร้อน มุทะลุ รัมิรสหาย แ่เมื่อถึยามับันทั้สอ็ะสู้สุำลัสามารถอน
เลยทีเียว
ความคิดเห็น