คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่2
หลัาที่เินเ้ามาในหมู่บ้านไ้ไม่นานโมโมะและนานะ็พาันไ้ยินเสียเอะอะัมาาทา้าหน้าที่พวเธอำลัะพาันเินไปและเมื่อพวเธอพาันวิ่มาู็พบับเท็มมะที่ำลัมีเรื่อ่อยับเ็ผู้ายสอนโยมีร่าออาโลนนั้อุ่มลูหมาอยู่บนพื้นเมื่อเห็นันั้นโมโมะับนานะ็พาันเสผ้าเ็หน้าและอุปร์ทำแผลึ้นมาและเินเ้าไปหาพวเท็นมะ
“นี้รนั้นนะเิเรื่ออะไรึ้นนะ”นานะ
“นที่อยู่รนั้นุไม่เป็นอะไรใ่ไหม่ะ เลือออ้วยนิ”โมโมะ พูพร้อมับเินเ้าไปูแผลที่หัวออาโลน
“ผมไม่เป็นอะไรมารับ”อาโลน
“แล้วนี่มันเิเรื่ออะไรึ้นละทำไมถึไ้มีเรื่อนเลือยาออแบบนี้”นานะ
“็ไอหมาัวนี้มันมาแย่อาหารที่พวั้นที่้อทำานนัว่าะไ้มาไปหมเลยนะสิ!!”เ็อันพาล
“แ่พวแ็ทำให้อาโลนบาเ็บนิ!!”เท็มมะ
“เท็นมะ! อย่านะ”อาโลน ทำท่าทาะลุึ้นไปห้ามเท็มมะ
“นี้!! อย่าพึ่ยับสิเียวันะทำแผลให้”โมโมะ พูพร้อมับหยิบเอาอุปร์ทำแผลออมา
“เรื่อเป็นมาอย่านี้นี่เอแ่ถ้าไม่รัเลียพวุะ่วยรับเอาผลไม้าะร้าใบนี้ไปแล้ว็ยโทษให้ลูหมาัวนั้นะไ้รึปล่าว”นานะ พูพร้อมับแบ่ผลไม้ในะร้าให้พวเ็อันพาลสอนนั้นไปและพวเา็พาันเินาไปเป็นเวลาเียวับที่โมโมะทำแผลให้อาโลนเสร็พอี
“เอ่อ….ผม้ออบุพวุริๆนะรับที่พวุมา่วย….ทำให้พวุ้อมาเสียผลไม้ไปเพราะพวผมแท้ๆเลย”อาโลน
“นั้นนะสิ อันที่ริพวเธอไม่เห็น้อแบ่ผลไม้ให้เ้าพวนั้นเลยนิ”เท็มมะ
“ไม่เป็นไรหรอ๊ะ ผลไม้พวนี้พวั้นสอนเป็นนปลูพวมันเอ๊ะ”โมโมะ(้อพูลสุภาพไว้่อน//โมโมะ)
“ปลูเอหรอ! นั้นมันสุยอไปเลยนะ แล้วพวเธอะเอามันมาทำอะไรในเมือละ”เท็มมะ
“หรือว่าะเอาพวมันมาายอย่านั้นหรอรับ!!”อาโลน
“อ๋อ! ปล่าวหรอ๊ะ พวเราะว่าะเอาผัับผลไม้พวนี้ไปให้บ้านเ็ำพร้านอเมือนะ”นานะ
“เอ๋!!!ริหรอ ะเอาผัับผลไม้พวนี้ให้บ้านเ็ำพร้าริๆหรอ”เท็มมะ
“ริสิ”นานะ
“แ่ว่าพวุิีแล้วหรอรับ ที่ะเอาผัับผลไม้พวนี้มาให้บ้านเ็ำพร้าแบบนี้นะ”อาโลน
“พวั้นิีแล้วละ ผลไม้พวนี้อนที่พวั้นปลู็ิว่าะปลูเอาไว้ินันแ่นิเียวแ่ว่าปลูเพลินไปหน่อยพอพวมันออผลมาแล้วพวั้น็เ็บเอามาินันไม้ทันเพราะมันเยอะมาเลย”โมโมะ
“พวั้น็เลยว่าะเอามันมาให้บ้านเ็ำพร้าอย่าน้อยๆ็ให้พวมันสร้าสุเล็ๆ็ยัี”นานะ
“อย่านั้นหรอ เอ๋อ!!ใ้สิ ั้น เท็มมะ แล้วพวเธอละ”เท็มมะ
“ั้น นานะ ส่วนนี้ โมโมะ ยินีที่ไ้รู้ันะ”นานะ
“ยินีที่ไ้รู้ั”เท็มมะ
“ส่วนผม อาโลน ยินีที่ไ้รู้ัเ่นันรับ”อาโลน
“ริสิบ้านอพวั้นั้อยู่ใล้มหาวิหารลาป่าไปไม่ไลนี้เอ ถ้าวันไหนที่พวเธอสะวพวั้น็อยาให้พวเธอไปเ็บเอาผัับผลไม้ที่สวนไ้นะ”โมโมะ
“แ่ถ้าพวผมไปเ็บเอามาแบบไม่ไ้ออนที่พวุไม่อยู่นที่บ้านอพวุะไม่ว่าอะไรหรอรับ”อาโลน
“นั้นนะสิถ้าพวั้นไปอนที่พวเธอไม่อยู่ะไม่ถูหาว่าเป็นโมยึ้นมาะทำยัไละ”เท็มมะ
“เรื่อนั้นไม่มีปัหาหรอนะ อันที่ริแล้วพวั้นอาศัยอยู่ันแ่สอนนะ”นานะ
“เอ๋!!!อยู่ันแ่สอนอย่านั้นหรอะไม่เป็นอะไรอย่านั้นหรอ ถ้าเิอะไรึ้นับพวเธอละใระ่วยทันบ้าน็อยู่ใล้หมู่บ้าน้วย”เท็มมะ
“นั้นสิรับ เ็ผู้หิอยู่ันแ่สอนลำบาแย่เลย”อาโลน
“อันที่ริมัน็ไม่ไ้ลำบาอะไรนานั้นหรอ”โมโมะ
“ใ่ มันไม่ลำบาอะไรเลย”นานะ
“อย่านั้นหรอรับ”อาโลน
“แ่ว่าอาโลนอบวาภาพหรอะ”โมโมะ
“รับ ารภาพมันเป็นอะไรที่ผมอบมาที่สุเลยรัย”อาโลน
“แถมอาโลนยัวาภาพสวยอี้วยนะ”เท็มมะ
“ริหรอ ันอยาเห็นัเลยภาพที่อาโลนวานะ”นานะ
“ถ้าอย่านั้นะไปู้วยันไหนละรับวันนี้ผม็้อไปวารูปที่โบสพอีเลย”อาโลน
“ไปสิ แ่ว่าวสีออาโลนแไปหมแล้วนิ”นานะ
“เรื่อนั้นไม่เป็นไรหรอรับ เียวผม่อยหาเินไปื้อใหม่็ไ้”อาโลน
“แบบนี้็อีนานเลยนะว่าะไ้สีวใหม่มานะ”เท็มมะ
“ถ้าอย่าันที่บ้านอพวั้นมีสีแอยู่ั้หลายแบบเลย เียวพวั้นลับไปเอามาให้นะ”โมโมะ
“ไม่เป็นไรหรอรับ”อาโลน
“ไม่้อเรใสีพวนั้นพวั้นไม่ไ้ใ้มันอยู่แล้วละทิ้เอาไว้็เสียายอเอามาให้นายใ้ีว่า”นานะ
“ถึพวเธอะพูอย่านั่น็เถอะ”อาโลน
“เอาน่าอาโลนพวเธออย่าให้นายเอาไปใ้แบบฟรีๆเลยนะ เรื่อที่มีนะเอาสีที่มีราาแพมาให้นอื่นๆใ้นะมันหาไม่ไ้บ่อยๆหรอนะ”เท็มมะ
“รับมันไปเถอะนะ”โมโมะ
“เอ๋อ….็ไ้รับ ผมะรับมันเอาไว้เ”อาโลน
“ถ้าอย่านั้นเราแยันรนี้เลยีว่า”นานะ
“รับแล้วเอันที่โบสนะรับ”อาโลน
“แล้วเอันใหม่นะ”เท็มมะ
“แล้วเอัน อ๋อ!!!เือบลืมผัับผลไม้ไปเลย”โมโมะ พูพร้อมับยืนะร้าไปให้พวเท็มมะ
“อืม!!อบใอีรั้นะ”เท็มมะ
หลัาที่ยืนะร้าไปให้พวเท็มมะแล้วพวเธอ็พาันเินหายเ้าไปในรอแห่หนึ่านั้นพวเธอ็พาันใ้เวทมน์หายัวลับไปยับ้านอพวเธอ
ความคิดเห็น