ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    คู่รักคู่อลเวงของนายตัวแสบกับยัยจอมซน

    ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 2 : ทำไมนะ

    • อัปเดตล่าสุด 2 ม.ค. 51


    กรี๊งง!!

    โอ้วว เสียงสวรรค์พันดาวรุ่ง 555 เรียนสื่อสารมวลชนก็งี้ อาจารย์นี่เหมือนกันทุกปีจริงๆ คือมาช้า อู้ วะฮ่าฮ่า เฮ้อ ไปเก็บของที่หอดีกว่า ลืมๆเรื่องดีเจซะ อย่าเอามาคิด โมโห
    "พี่โซรินน ><" อ้ะ!! น้องลูกตาล (น้องรหัสค่ะ)
    "จ๋า"
    "คือว่า...เพื่อนของตาลบอกว่ามีเด็กใหม่ย้ายมาหรอ ชื่อดีเจใช่ม้า หล่อมากเลยหรอ" ดีเจอีกแล้ว หลังจากลืมแล้วน้องตาลก็มาทำให้คิดอีกแว้วว ><
    "อ๊า ม่ายน้า " แล้วฉันก็วิ่งออกมาปล่อยให้ลูกตาลงงอยู่คนเดียว โทษทีน้า แต่พี่เกลียดม๊านน และเมื่อฉันมาถึงหอกำลังจะไขประตูเข้าไปในห้อง613 ห้องของฉัน...
    "โซรีนนนนน>0<"
    "แอ๊กกก เธอจะให้ฉันตายหรอมิ้นท์ ตัวเธอใช่ว่าจะเบาง่า" ฉันดุมิ้นท์เพื่อนร่วมห้องเรียนและห้องนอนของฉันเองค่ะ ถ้าใครจำไม่ได้เปิดกลับไปดูตอนที่1น้า ที่อาร์มจองที่นั่งให้1ตัวไง
    "เอ๊า ก็ตัวเธอหนักกว่าอ้ะ ใครจะไปรู้ว่ารับน้ำหนักไม่ไหว^^" มาถึงก็กวนอวัยวะเบื้องล่างแล้วนะนังมิ้นท์ ชิชะ กล่ำปลี ...(-*-) ฮ้า ได้เวลานอนแล้ววง่วงมากๆเลย เมื่อคืนคุยกับฉี^///^ จนไม่ได้นอนเลย ฉีไม่ยอมให้วาง นอนดีกว่าถ้าใครกวน เอ็งต้องแย่แน่ๆ ฮึ่ย!

    ครอกก zzzzzzzzzzzzzz
    ~เพลงรักเพลงนี้ฉันแต่งขึ้นมาจากหัวใจในส่วนลึก~(Song By...The Fifthrowin)
    อ๊ากก มือถือใครฟะเนี่ยย
    "ฮัลโหล มิ้นท์พูดค่ะ" อ้อ ยัยเพื่อนตัวดี ชิ แอบฟังดีกว่า ว่าใครโทรมา ถ้าเป็นแฟนแกนะ ฉันจะฟังสุดๆเลยล่ะยังมิ้นท์
    (มิ้นท์หรอครับ)
    "ค่ะ อาร์มน่ะเอง"
    (มิ้นท์ถึงหอรึยังครับ)
    "ถึงแล้วล่ะ อยู่กับโซริน"
    (ดีแล้วๆ)
    "^^"
    (มิ้นท์)
    คะ"
    (อาร์มกลัวมิ้นท์นอกใจอาร์มจัง)
    "ทำไมอาร์มคิดงั้นล่ะคะ"
    (เพราะว่า...มีเด็กใหม่ย้ายมาอะ ชื่อดีเจ หล่อพอๆกับJoelเลยนะ)
    "แล้วไงอะอาร์ม"
    (กลัวมันจีบมิ้นท์อะ)
    "ฮะๆๆ อาร์มนี่ตลกจังเลย มิ้นท์ไม่นอกใจอาร์มหรอกนะ ขนาดJoelหล่อกว่าอาร์มเป็นไหนๆ มิ้นท์ยังไม่สนใจเลย"
    (มิ้นท์ว่าอาร์มหรือว่ามิ้นท์พูดให้อาร์มรู้สึกดีค้าบบT^T)
    "โอ๋ เพี้ยงๆ อย่างอนนะคะคนดี มิ้นท์พูดเล่นแค่นิดหน่อยเอง"
    (นิดเหรออ - -)
    "แฮะๆ เดี๋ยวเย็นนี้มิ้นท์ไปหาน้ะจ้ะ"
    (ครับ อาร์มรักมิ้นท์นะ)
    "มิ้นท์ก็รักอาร์มจ่ะ"

    ตู๊ดดดดดดดดดดดดด...............
    "แหวะ อ้วกก"  น้ำเน่าบรมมาะโศกาเลย
    "แพ้ท้องฉีหรอโซริน0.0"
    "ฉันไม่ใช่เธอนะยะ ที่บ้านทำองค์กรโทรศัพท์หรือไง สายโทรศัพท์ไม่ไหม้สักทีเนี่ย - - คุยจังเลยเนี่ย"
    "ทำไมเล่า!! อิจฉาหรอจ้ะโซริน"
    "( - -)*(- -)"
    "แง่งงง"

    พอสงครามน้ำลายสงบลงด้วยการทำพันธสัญญาสงบศึก ฉันก็กำลังจะเคลิ้มหลับต่อ...
    ปัง! ปัง! ปัง!

    อ๊อยย Toboronesคะ จะใจร้ายไปถึงไหนเนี่ย ให้มีคนมาขัดเวลานอนของหนูโซรินเนี่ย แทบจะพ่นไฟแล้วนะคะ ก๊าซซซซซ
    "ใครคะ"มิ้นท์ถาม
    "พริสร่าเอง เปิดประตูหน่อย"
    "คิดถึงเธอจังเลยอ่ามิ้นท์!! มาๆ ขอจูบหน่อย>3<"
    "คิดถึงพริสร่ามากๆเลย เอาเลยจูบกานๆ ^3^"
    แล้วก็กรี๊ดกร๊าดกันตามภาษาคนเพิ่งเจอกัน10ปีก่อน

    "เงียบหน่อย จะนอนอ่า"
    "จ้า/จ้า" แล้ว2สาวก็ระเบิดพลังแกโดยการเมาส์ - - เสียงก็ไม่ได้เบาลงกว่าเดิมเลย
    เฮ้อ...ความหงุดหงิด50% - - นอนต่อดีกว่า.... zzzzz
    ~ก็เลยตองเดินคนเดียวอยู่บนทางคนเดียว~ (Song By....The Fifthrowin)
    ใครโทรมาอีกฟะ ความหงุดหงิด80% -*-
    "ฮัลโหล- -"
    (ฮัลโหล ริน^o^)
    "มีไรอ่ะ ฉี"
    (- - รินพูดงี้หมายความว่าเบื่อฉีใช่มะ)
    "ปล่าวนะ รินเหนื่อย อยากพักผ่อนอ่า"
    (จำไว้เลยนะ งอนแล่ว เห็นการนอนสำคัญกว่าฉี เชอะ)

    ตู๊ด.....ว้อย ไอ้เบื๊อกนี่ เดี๋ยวปั๊ดเลิกๆ แต่ตอนนี้ไม่ไหวแล้ว ขอนอนดีกว่า Z Z  Z

    "โซรินๆ"
    "ตื่นน้า"
    "อารายของพวกเธ๊อออ ยัยมิ้นท์ ยัยพริสร่า"
    "5โมงเย็นแล้วยัยขี้เซา ไปอาบน้ำกันเดี๋ยวคนเยอะ" 
    "5โมงแล้ว ต๊าย ไปโลดค่า><"

    และเมื่อตอนที่พวกฉันทำอะไรกับเสร็จสับ พวกเราก็แยกย้ายกันไป ไอ้เพ่อน2ตัวก็ไปหาดาร์ลิงของพวกมัน ชิ เฮ้อ แล้วฉันกับฉีล่ะ ฉีงอนฉันอีกแล้ว ตั้งแต่คบกันมา1ปี ฉันไม่เคยงอนฉี ฉีไม่เคยง้อฉัน ฉันต้องง้อฉีทุกครั้ง พอฉีทำอะไรผิดฉันก็ไม่เคยจะว่าซักคำ ฉีเห็นฉันเป็นตัวอะไรกันแน่นะ?? ตอนนี้ฉันนั่งอยู่ที่สวนหลังตึกเรียน ฮ้า...เซ็งจังเลย ทำไมเจอแต่เรื่องบัดซบๆนะ ชิ หมั่นไส้เพื่อนฉันจัง แฟนมันทั้งคู่ล๊อหล่อ - -
    "เฮ้!! ยัยเอ๋อเหรอ"
    "นายเรียนใครน่ะ - -"
    "เรียนเธอน่ะเซ่ ยัยเอ๋อเหรอ" - - ง่า หมอนี่!! มันต้องไม่ได้ตายดีแน่ๆ ชิ
    "อะไรยะ ไอ้ปากปีจอ"
    "555 เธอนี่ฮาดีจัง พิชรภา แซ่จึง" 
    "เฮ้ย!! รู้ชื่อฉันได้ไง๊อะ"
    "555 เก่งครับเก่ง"
    "หนอยยยย ไอ้นิสัยอัปรีย์ ฉันเกลียดนาย!!"แล้วฉันก็กำลังจะถวายหมัดเข้าหน้าไอ้ดีเจหน้าหล่อนั่น แต่ทว่าหมอนั่นเร็วกว่า เหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น
    "อ๊ายย ปล่อยฉันน้า!!" ไอ้ดีเจนั่นมันยกตัวฉันขึ้นไปไว้บนบ่าของมัน!!
    "ก็ได้^^" แล้วมันก็เหวียงฉันลงมาก้นจั้มบ๊ะ ทับข้อเท้าตัวเอง เจี๊ยกกก โคตรเจ็บว่ะ!! 
    "อ๊ายย เจ็บนะ" แล้วฉันก็ทำท่าจะลุกขึ้น แต่ตัวก็ล้มพั่บทันที ข้อเท้าฉันแพลงแล้วอะสิTT^TT
    "อาจารย์เรียนฉันแฮะ ไปดีกว่า 555"
    "เดี่ยวเซ่ มาช่วยฉันก่อนนน" 
    "เรื่องอะไรล่ะ นั่งชมจันทร์ไปเถอะ ก๊ากก"
    "ไอ้ทุเรศ บ้าที่สุด" ฮือๆๆ  เจ็บจ๊ายยยย 

    30นาทีผ่านไป ฉันยังคงนั่งคาม่กซ่กที่เดิมค่ะT^T
    "อ้าว!!โซริน มารอฉีหรอ" ยัยมิ้นท์ถามฉัน แต่ขอเถอะ คิดอะไรให้มันสร้างสรรค์กว่านี้ได้มะยัยมิ้นท์
    "ทะเลาะกันไปตอนบ่ายๆน่ะ"
    "อ้าว!!" 4เสียงดังขึ้นพร้อมกัน(มิ้นท์ พริสร่า Joel อาร์ม)
    "ทำไมล้ะ" อาร์มถาม
    "ก็ฉันจะนอนอ่ะ คือคุยโทรศัพท์กับฉีทั้งคืนจนไม่ได้นอน ฉีไม่ให้วางอะ แล้วทีนี้ พอฉันจะนอน ฉีก็โทรมาแล้วตอนนั้นอารมณ์ฉันคือหงุดหงิดบรมอะเลย..."
    "อ๊า แล้วทำไงดีล่ะ"Joelถาม
    "แต่แค่นี้ไม่น่าจะโกรธนะ ว่าไม๊Joel" ยัยพริสร่าเสนอความเห็น
    "ครับ ไม่น่าจะโกรธเลย ถ้าเป็นผม ผมก็ให้พริสนอนหลับต่อ จะได้พักผ่อนเต็มที่" แหวะ เลี่ยนจังเลยฟร่ะ
    ~~LOVE~~ เสียงMessage มือถือยัยพริสร่าดังนี่นา...พอยัยพริสร่าหยิบมือถือขึ้นมา ฉันแอบเห็นJoelแอบชำเรืองมองว่าใครส่งมา ก็พริสร่าเธอเป็นดาวตณะ เธอป๊อปมากๆ Joelก็ต้องหึงหวงเป็นธรรมดา ชิ หมั่นไส้จัง = = o
    "โซรินๆ" พริสร่าเรียนฉันแล้วทำหน้าอึ้งๆ ก่อนจะยื่นมือถือของเธอมาให้ฉันดู

    ' ฝากให้ริน
                    ริน ฉีงอนริน ไม่ง้อฉีหรอ จำไว้นะ เชอะ!!
                                                                                   ฉี'

    ไอ้เบื๊อกนี่ จะทำให้ฉันมีความสุขเหมือนช่วงแรกๆได้ไม๊เนี่ย!! T^T มันเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายฟะ!! หน้าตาไม่ดีเป็นชีวิตประจำวันอยู่แล้ว ยังจะนิสัยหมาๆเป็นงานอดิเรกอีกหรอห๊า!! T^T ไอ้บ้าฉี แต่ในที่สุด ฉันก็ทนไม่ได้ จึงหยิบมือถือของพริสร่าแล้วส่งSMSกลับไปว่า
    'ถึง..ฉี
               รินขอโทษ หายโกรธนะคนดี หลับฝันดีค่ะ
                                                                                  ริน'
    "เธอไม่น่าไปง้อมันเลย ไม่สมเป็นเธอเลยโซริน"
    "ก็...ฉีเป็นแฟนฉันนะ" ฉันเถียงยัยพริสร่ากลับเสียงแข็ง
    "แต่เวลาเธองอนมันอะ เธอก็ต้องง้อมันอยู่ดี มันเคยง้อเธอไม๊ล่ะโซริน" ยัยมิ้นท์พูดขึ้นทำให้ฉันสะอึกไปเลย0.0 แต่ก็จริงนะ ตั้งแต่ที่ฉันคบกับฉีมา1ปีเนี่ย ฉันง้อฉีตลอด ฉันขอโทษฉีตลอด ทำไมนะ ทำไมฉันต้องเป็นคนง้อฝ่ายเดียวนะ
    *****************************************************************************************************************************

    ขอโทษที่ไม่ได้อาอัพนานค่า กำลังแต่งอยุ่ ในสมุดจด แล้วจะทะยอยเอาลงค่ะ 

                                                                                                                                                     Toborones :)
    *****************************************************************************************************************************

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×