คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 2 : ทำไมนะ
กรี๊งง!!
โอ้วว เสียงสวรรค์พันดาวรุ่ง 555 เรียนสื่อสารมวลชนก็งี้ อาจารย์นี่เหมือนกันทุกปีจริงๆ คือมาช้า อู้ วะฮ่าฮ่า เฮ้อ ไปเก็บของที่หอดีกว่า ลืมๆเรื่องดีเจซะ อย่าเอามาคิด โมโห
"พี่โซรินน ><" อ้ะ!! น้องลูกตาล (น้องรหัสค่ะ)
"จ๋า"
"คือว่า...เพื่อนของตาลบอกว่ามีเด็กใหม่ย้ายมาหรอ ชื่อดีเจใช่ม้า หล่อมากเลยหรอ" ดีเจอีกแล้ว หลังจากลืมแล้วน้องตาลก็มาทำให้คิดอีกแว้วว ><
"อ๊า ม่ายน้า " แล้วฉันก็วิ่งออกมาปล่อยให้ลูกตาลงงอยู่คนเดียว โทษทีน้า แต่พี่เกลียดม๊านน และเมื่อฉันมาถึงหอกำลังจะไขประตูเข้าไปในห้อง613 ห้องของฉัน...
"โซรีนนนนน>0<"
"แอ๊กกก เธอจะให้ฉันตายหรอมิ้นท์ ตัวเธอใช่ว่าจะเบาง่า" ฉันดุมิ้นท์เพื่อนร่วมห้องเรียนและห้องนอนของฉันเองค่ะ ถ้าใครจำไม่ได้เปิดกลับไปดูตอนที่1น้า ที่อาร์มจองที่นั่งให้1ตัวไง
"เอ๊า ก็ตัวเธอหนักกว่าอ้ะ ใครจะไปรู้ว่ารับน้ำหนักไม่ไหว^^" มาถึงก็กวนอวัยวะเบื้องล่างแล้วนะนังมิ้นท์ ชิชะ กล่ำปลี ...(-*-) ฮ้า ได้เวลานอนแล้ววง่วงมากๆเลย เมื่อคืนคุยกับฉี^///^ จนไม่ได้นอนเลย ฉีไม่ยอมให้วาง นอนดีกว่าถ้าใครกวน เอ็งต้องแย่แน่ๆ ฮึ่ย!
ครอกก zzzzzzzzzzzzzz
~เพลงรักเพลงนี้ฉันแต่งขึ้นมาจากหัวใจในส่วนลึก~(Song By...The Fifthrowin)
อ๊ากก มือถือใครฟะเนี่ยย
"ฮัลโหล มิ้นท์พูดค่ะ" อ้อ ยัยเพื่อนตัวดี ชิ แอบฟังดีกว่า ว่าใครโทรมา ถ้าเป็นแฟนแกนะ ฉันจะฟังสุดๆเลยล่ะยังมิ้นท์
(มิ้นท์หรอครับ)
"ค่ะ อาร์มน่ะเอง"
(มิ้นท์ถึงหอรึยังครับ)
"ถึงแล้วล่ะ อยู่กับโซริน"
(ดีแล้วๆ)
"^^"
(มิ้นท์)
คะ"
(อาร์มกลัวมิ้นท์นอกใจอาร์มจัง)
"ทำไมอาร์มคิดงั้นล่ะคะ"
(เพราะว่า...มีเด็กใหม่ย้ายมาอะ ชื่อดีเจ หล่อพอๆกับJoelเลยนะ)
"แล้วไงอะอาร์ม"
(กลัวมันจีบมิ้นท์อะ)
"ฮะๆๆ อาร์มนี่ตลกจังเลย มิ้นท์ไม่นอกใจอาร์มหรอกนะ ขนาดJoelหล่อกว่าอาร์มเป็นไหนๆ มิ้นท์ยังไม่สนใจเลย"
(มิ้นท์ว่าอาร์มหรือว่ามิ้นท์พูดให้อาร์มรู้สึกดีค้าบบT^T)
"โอ๋ เพี้ยงๆ อย่างอนนะคะคนดี มิ้นท์พูดเล่นแค่นิดหน่อยเอง"
(นิดเหรออ - -)
"แฮะๆ เดี๋ยวเย็นนี้มิ้นท์ไปหาน้ะจ้ะ"
(ครับ อาร์มรักมิ้นท์นะ)
"มิ้นท์ก็รักอาร์มจ่ะ"
ตู๊ดดดดดดดดดดดดด...............
"แหวะ อ้วกก" น้ำเน่าบรมมาะโศกาเลย
"แพ้ท้องฉีหรอโซริน0.0"
"ฉันไม่ใช่เธอนะยะ ที่บ้านทำองค์กรโทรศัพท์หรือไง สายโทรศัพท์ไม่ไหม้สักทีเนี่ย - - คุยจังเลยเนี่ย"
"ทำไมเล่า!! อิจฉาหรอจ้ะโซริน"
"( - -)*(- -)"
"แง่งงง"
พอสงครามน้ำลายสงบลงด้วยการทำพันธสัญญาสงบศึก ฉันก็กำลังจะเคลิ้มหลับต่อ...
ปัง! ปัง! ปัง!
อ๊อยย Toboronesคะ จะใจร้ายไปถึงไหนเนี่ย ให้มีคนมาขัดเวลานอนของหนูโซรินเนี่ย แทบจะพ่นไฟแล้วนะคะ ก๊าซซซซซ
"ใครคะ"มิ้นท์ถาม
"พริสร่าเอง เปิดประตูหน่อย"
"คิดถึงเธอจังเลยอ่ามิ้นท์!! มาๆ ขอจูบหน่อย>3<"
"คิดถึงพริสร่ามากๆเลย เอาเลยจูบกานๆ ^3^"
แล้วก็กรี๊ดกร๊าดกันตามภาษาคนเพิ่งเจอกัน10ปีก่อน
"เงียบหน่อย จะนอนอ่า"
"จ้า/จ้า" แล้ว2สาวก็ระเบิดพลังแกโดยการเมาส์ - - เสียงก็ไม่ได้เบาลงกว่าเดิมเลย
เฮ้อ...ความหงุดหงิด50% - - นอนต่อดีกว่า.... zzzzz
~ก็เลยตองเดินคนเดียวอยู่บนทางคนเดียว~ (Song By....The Fifthrowin)
ใครโทรมาอีกฟะ ความหงุดหงิด80% -*-
"ฮัลโหล- -"
(ฮัลโหล ริน^o^)
"มีไรอ่ะ ฉี"
(- - รินพูดงี้หมายความว่าเบื่อฉีใช่มะ)
"ปล่าวนะ รินเหนื่อย อยากพักผ่อนอ่า"
(จำไว้เลยนะ งอนแล่ว เห็นการนอนสำคัญกว่าฉี เชอะ)
ตู๊ด.....ว้อย ไอ้เบื๊อกนี่ เดี๋ยวปั๊ดเลิกๆ แต่ตอนนี้ไม่ไหวแล้ว ขอนอนดีกว่า Z Z Z
"โซรินๆ"
"ตื่นน้า"
"อารายของพวกเธ๊อออ ยัยมิ้นท์ ยัยพริสร่า"
"5โมงเย็นแล้วยัยขี้เซา ไปอาบน้ำกันเดี๋ยวคนเยอะ"
"5โมงแล้ว ต๊าย ไปโลดค่า><"
และเมื่อตอนที่พวกฉันทำอะไรกับเสร็จสับ พวกเราก็แยกย้ายกันไป ไอ้เพ่อน2ตัวก็ไปหาดาร์ลิงของพวกมัน ชิ เฮ้อ แล้วฉันกับฉีล่ะ ฉีงอนฉันอีกแล้ว ตั้งแต่คบกันมา1ปี ฉันไม่เคยงอนฉี ฉีไม่เคยง้อฉัน ฉันต้องง้อฉีทุกครั้ง พอฉีทำอะไรผิดฉันก็ไม่เคยจะว่าซักคำ ฉีเห็นฉันเป็นตัวอะไรกันแน่นะ?? ตอนนี้ฉันนั่งอยู่ที่สวนหลังตึกเรียน ฮ้า...เซ็งจังเลย ทำไมเจอแต่เรื่องบัดซบๆนะ ชิ หมั่นไส้เพื่อนฉันจัง แฟนมันทั้งคู่ล๊อหล่อ - -
"เฮ้!! ยัยเอ๋อเหรอ"
"นายเรียนใครน่ะ - -"
"เรียนเธอน่ะเซ่ ยัยเอ๋อเหรอ" - - ง่า หมอนี่!! มันต้องไม่ได้ตายดีแน่ๆ ชิ
"อะไรยะ ไอ้ปากปีจอ"
"555 เธอนี่ฮาดีจัง พิชรภา แซ่จึง"
"เฮ้ย!! รู้ชื่อฉันได้ไง๊อะ"
"555 เก่งครับเก่ง"
"หนอยยยย ไอ้นิสัยอัปรีย์ ฉันเกลียดนาย!!"แล้วฉันก็กำลังจะถวายหมัดเข้าหน้าไอ้ดีเจหน้าหล่อนั่น แต่ทว่าหมอนั่นเร็วกว่า เหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น
"อ๊ายย ปล่อยฉันน้า!!" ไอ้ดีเจนั่นมันยกตัวฉันขึ้นไปไว้บนบ่าของมัน!!
"ก็ได้^^" แล้วมันก็เหวียงฉันลงมาก้นจั้มบ๊ะ ทับข้อเท้าตัวเอง เจี๊ยกกก โคตรเจ็บว่ะ!!
"อ๊ายย เจ็บนะ" แล้วฉันก็ทำท่าจะลุกขึ้น แต่ตัวก็ล้มพั่บทันที ข้อเท้าฉันแพลงแล้วอะสิTT^TT
"อาจารย์เรียนฉันแฮะ ไปดีกว่า 555"
"เดี่ยวเซ่ มาช่วยฉันก่อนนน"
"เรื่องอะไรล่ะ นั่งชมจันทร์ไปเถอะ ก๊ากก"
"ไอ้ทุเรศ บ้าที่สุด" ฮือๆๆ เจ็บจ๊ายยยย
30นาทีผ่านไป ฉันยังคงนั่งคาม่กซ่กที่เดิมค่ะT^T
"อ้าว!!โซริน มารอฉีหรอ" ยัยมิ้นท์ถามฉัน แต่ขอเถอะ คิดอะไรให้มันสร้างสรรค์กว่านี้ได้มะยัยมิ้นท์
"ทะเลาะกันไปตอนบ่ายๆน่ะ"
"อ้าว!!" 4เสียงดังขึ้นพร้อมกัน(มิ้นท์ พริสร่า Joel อาร์ม)
"ทำไมล้ะ" อาร์มถาม
"ก็ฉันจะนอนอ่ะ คือคุยโทรศัพท์กับฉีทั้งคืนจนไม่ได้นอน ฉีไม่ให้วางอะ แล้วทีนี้ พอฉันจะนอน ฉีก็โทรมาแล้วตอนนั้นอารมณ์ฉันคือหงุดหงิดบรมอะเลย..."
"อ๊า แล้วทำไงดีล่ะ"Joelถาม
"แต่แค่นี้ไม่น่าจะโกรธนะ ว่าไม๊Joel" ยัยพริสร่าเสนอความเห็น
"ครับ ไม่น่าจะโกรธเลย ถ้าเป็นผม ผมก็ให้พริสนอนหลับต่อ จะได้พักผ่อนเต็มที่" แหวะ เลี่ยนจังเลยฟร่ะ
~~LOVE~~ เสียงMessage มือถือยัยพริสร่าดังนี่นา...พอยัยพริสร่าหยิบมือถือขึ้นมา ฉันแอบเห็นJoelแอบชำเรืองมองว่าใครส่งมา ก็พริสร่าเธอเป็นดาวตณะ เธอป๊อปมากๆ Joelก็ต้องหึงหวงเป็นธรรมดา ชิ หมั่นไส้จัง = = o
"โซรินๆ" พริสร่าเรียนฉันแล้วทำหน้าอึ้งๆ ก่อนจะยื่นมือถือของเธอมาให้ฉันดู
' ฝากให้ริน
ริน ฉีงอนริน ไม่ง้อฉีหรอ จำไว้นะ เชอะ!!
ฉี'
ไอ้เบื๊อกนี่ จะทำให้ฉันมีความสุขเหมือนช่วงแรกๆได้ไม๊เนี่ย!! T^T มันเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายฟะ!! หน้าตาไม่ดีเป็นชีวิตประจำวันอยู่แล้ว ยังจะนิสัยหมาๆเป็นงานอดิเรกอีกหรอห๊า!! T^T ไอ้บ้าฉี แต่ในที่สุด ฉันก็ทนไม่ได้ จึงหยิบมือถือของพริสร่าแล้วส่งSMSกลับไปว่า
'ถึง..ฉี
รินขอโทษ หายโกรธนะคนดี หลับฝันดีค่ะ
ริน'
"เธอไม่น่าไปง้อมันเลย ไม่สมเป็นเธอเลยโซริน"
"ก็...ฉีเป็นแฟนฉันนะ" ฉันเถียงยัยพริสร่ากลับเสียงแข็ง
"แต่เวลาเธองอนมันอะ เธอก็ต้องง้อมันอยู่ดี มันเคยง้อเธอไม๊ล่ะโซริน" ยัยมิ้นท์พูดขึ้นทำให้ฉันสะอึกไปเลย0.0 แต่ก็จริงนะ ตั้งแต่ที่ฉันคบกับฉีมา1ปีเนี่ย ฉันง้อฉีตลอด ฉันขอโทษฉีตลอด ทำไมนะ ทำไมฉันต้องเป็นคนง้อฝ่ายเดียวนะ
*****************************************************************************************************************************
ขอโทษที่ไม่ได้อาอัพนานค่า กำลังแต่งอยุ่ ในสมุดจด แล้วจะทะยอยเอาลงค่ะ
Toborones :)
*****************************************************************************************************************************
ความคิดเห็น