ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter1 : วันที่ซวยที่สุด
"อ๊า!! สายแล้วโว๊ยย!!><"
"ยังไม่ออกจากบ้านอีกหรอโซริน เดี๋ยวก็สายหรอก!! เร็วเข้า!!" เหวยๆ รีบออกก่อนดีกว่าๆเดี๋ยวแม่จะจับซิวซะชุดใหญ่แล้วจะสายจริงๆ - -" โอ๊ย!! แฮกๆๆ เหนี่อยเว้ย!!ค่ะ ไม่เคยวิ่งออกจากบ้านไปมหาลัยเลยน้าT^T แถมคณะนิเทศน์ที่ฉันอยู่ก็ไกลแสนไกลอีกง่า แง่งๆ เฮ้อ!! ฉันวิ่งไปเรื่อยๆจนถึงหน้ามหาลัยแล้วว
หมั่บ!!
0.0!! ใครจับบ่าฉันหว่า กลัวน้า พอฉันหันหลังไป
"ว๊าย!! กรี๊ด!! ผีหลอก ใครก็ด้ายช่วยหนูด้วย!! TT^TT"
"อะไรอ่าริน ฉีเองน้า ว่าฉีเป็นผีหลอกหรอริน เชอะ" โอ๋ ฉีแฟนฉัน....ก็เธอน่าตาไม่ดีจริงๆนี่นา เฮ้อ แต่ฉันก็ชอบฉีน้า เพราะฉีเป็นคนดีมากก>o< ดูสิงอนล้ะ ทำไงดีหว่าๆ
"อะไรกันฉี รินรู้หรอกว่าเป็นฉี เลยแกล้งอำเล่นๆเอง ฉีหล่อเหมือนฟิล์ม สุวรรณภูมิ โตคงทราพเลยน้า ใครจะว่าฉีลงล่ะจ้ะ" ก็นะ ฉันแกล้งอำให้เค้าหายงอนๆ 555
"จริงหรอจ้ะ^)o(^" อ้ะ! ยิ้มแล้ว นี่ฉันควรจะดีใจที่เห็นฉียิ้มหรือว่าจะสยองดีหว่า 55(ไหนบอกว่ามองคนที่นิสัย-0-)
ปี๊นนนนน!!!
เสียงอะไรหว่า อ้ะรถนี่ สวยจัง แต่เฮ้ย!! มันจะมาชนฉันแล้วง่า กรี๊ดดด!!
เอี๊ยดด!! บั่กก!!
"ว๊ายย โอ๊ยย!!"
"อ๊ากก"
โอ๊ย เจ็บง่ะ แงๆ ก้นจ้ำเบ้าเลย ดีนะที่ไม่ชน ฉันคิดว่าจะตายแล้วซะอีก เฮ้ออ เอ๋...เจ้าของรถลงมาล้ะ โอ้โห!! ถึงจะขับรถไม่มารยาททรามมาก แต่ก็นับว่าเป็นคนที่หล่อเลยทีเดียว นี่ล่ะสเป๊ค(ดูคนที่นิสัย อืมม์ๆ จะจำไว้ๆ= =")
"นี่พวกเธอ!! จะสวีทกันให้มันดูตาม้าตาเรือหน่อยเสะวะ ที่นี่ถนนนะเว่ย!!"
อะไรกัน มะกี้เรายังหลงความหล่อ แต่นิสัยทำไมมันอัปรีย์ดาเกินจะรับได้อะไรขนาดนี้ว๊า.... แต่ว่านี่ก็ถนนจริงๆแหละวะ แต่มาว่าขนาดนี้ยอมไม่ได้ ไม่ยอมรับผิดเด็ดขาด โซรินซะอย่าง!! ว่าแต่นายคนนั้นเลือดไหลด้วยอ่า สงสัยคิ้วแตก หวาย!!
"เอ๊า!! นั่งบื้อทำซากอะไรอีกวะ! ถนนนะเว่ย นี่ถามจริงเป็นคนรึเปล่าวะ ทำไมถึงได้โง่เหมือนควายขนาดนี้เนี่ย ยังมานั่งตรงนี้อีก มันไม่ใช่เก้าอี้นะว้อย!! ลุกเดะ ผมรีบนะยัยเอ๋อเหรอ" โห แรงค่ะ เจ็บค่ะ ขึ้นเลยค่ะท่าน กะว่าจะขอโทษดีไม๊ แต่ตอนี้ขอแม่ด่าหน่อยเห๊อะ!! มาว่าสาวสวยอย่างฉันว่ายัยเอ๋อเหรอเนี่ย
"นี่นาย!!มันจะมากไปแล้วนะ เรื่องอะไรมาว่าฉันว่าเอ๋อเหรอยะ!! ฉันก็เป็นคนมีจิตใจนะยะ" ฉันเริ่มออกฤทธิ์และลุกขึ้นจากที่นั่งจ้ำเบ้ามานาน
"ทำไม จะทำไม ยัยเอ๋อเหรอ หลีกไปเหอะ ผมรีบ"
"ไม่!!"
"นี่ไม่เอาน่า ริน ฉีว่าไปเถอะนะ" อะไรกันขนาดฉียังไม่เข้าข้างฉัน!! เง้ออ
"อะไรกันฉี!! ไม่เข้าข้างรินก็ถอยออกไปเลยดีกว่า!!" แล้วฉีก็จับมือฉันแล้วลากไปที่คณะ แล้วพูดคำว่า
"ขอโทษครับ" เจ็บใจว้อย
"เออ!! ครั้งนี้ขอให้เป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายนะว้อย!! แล้วอย่าได้เจอะเจอกันอีก!!" นายนั่นยังราวีไม่เลิก เชอะ งอนฉี ดีป่ะวะเนี่ย
พอถึงคณะ
"ฉีขอโทษนะ ที่ลากรินออกมา ถ้าไม่ลากรินออกมา ฉีว่ารินคงแบนเพราะโดนรถทับน่ะ แล้วก็น่ไง มาถึงก็ทันเวลาพอดีเลย ขืนเถียงๆอยู่อย่างนั้นะ มีหวัง...สายแล้วโดนอาจารย์ว่านะ ฉีเป็นห่วงรินนะจ้ะ" ต๊าย!! ที่แท้เค้าก็ทำเพื่อเราT^Tซึ้งใจว้อย โซรินเขินค่ะ >\\\< >///< แล้วฉีก็เดินกลับไปเรียนพาณิชย์(ที่ซ้ำชั้นปีสุดท้ายมา2ปีแล้วเนี่ย-*- โง่ไม๊ล่ะ)
"ยังไม่เลิกกันอีกหรอ!! กับไอ้อ้วนนั่นเนี่ย" ง่า เสียงเพื่อนสุดเลิฟยัยพริสร่า
"ง่า ยัยบ้าพริสร่า ฉันไม่พูดกับเธอแล้วนะ ถ้าเธอยังพูดยังนี้อีกง่า"
"จ้าๆ ไปห้องเรียนกัน ฉันไม่เถียงเธอแล้ว - -" พอฉันกับพริสร่าเดินเข้าห้องเรียนก็ต้องอึ้ง มีที่นั่งว่างๆให้อยู่5ที่ ฉันจะได้นั่งคนเดียวแน่ๆเลย ถ้าแฟนของพริสร่าที่ชื่อJoel เข้ามา Joelเป็นลูกครึ่งอเมริกา หล่อมาก ซึ่งเหมาะกับพริสร่าที่เป็นลูกครึ่งอังกฤษ ที่สวยและหุ่นดีมากๆเลย ส่วนอาร์มก็เว้นที่ไว้ให้มิ้นท์เพื่อนสนิทของฉัน(แฟนอาร์ม)และเป็นไปตามคาด ฉันได้นั่งคนเดียวจริงๆด้วยเมื่อ...
"ไปนั่งด้วยกันปะ โซริน"
"อื้ม^^"
"เฮ้!! พริสร่า!!~ นั่งกับฉันไม๊" Joelวิ่งเข้าห้องเรียนมาพอดี ซวยจังเรา ง่า
"จ้ะ ได้สิ" แล้วเธอก็หันมาขอโทษฉัน "ขอโทษน้า ฉันนั่งกับJoelนะโซริน"
"ย่ะ เชิญๆ ฉันไม่ขัดหรอก" พอนั่งแล้ว อาจารย์ก็เข้ามาสอน ซักพักนึง
ครืด!!
เสียงประตูเปิดออก
"ขอโทษครับที่มาช้า"
"อ้าว เด็กใหม่นิ เข้ามาก่อนสิ"
"ครับ" อ่าเด็กใหม่หรอ ไม่น่าสนใจหรอก ฉันจึงไม่ได้มองหน้าตา
"เธอไปนั่งตรงข้างๆนั้น เห็นไม๊ มันว่างอยู่"
"ครับ"
เอ้อ ฉันก็ยังไม่ได้หันหน้าไป แต่พอเขากำลังจะเดินมาถึงโต๊ะ ฉันก็ลุกขึ้นมามองหน้าเขาแล้วก็...เฮ้ย!!
"เฮ๊ย!! นาย!!/เฮ้ย!! เธอ!!" ต่างคนต่างชี้หน้าแล้วพูดพร้อมกัน -*- เหมาะเหม็งจริงๆ
"อ้าว พวกเธอรู้จักกันหรอจ้ะ"
"ค่ะ/ครับ"
"รู้จักกันดีด้วยครับ/รู้จักกันดีด้วยค่ะ -*-" แล้วเรา2คนก็มองหน้าแบบกินเลือดเนื้อกัน!! ฮึ่ย!!
"แล้วเธอชื่ออะไรรึ เด็กใหม่"อาจารย์ถาม
"ชื่อ...ทักษ์ดนัย วิสิทธิกุลครับ ชื่อเล่นชื่อดีเจ"
0.0 ดีเจ!! เฮ้ย คู่หมั้นฉันนี่!! ไม่น้า อ๊ากกกก ฉันจะทำยังไงกะหมอนี่ดีว้า อ๊ากกกกก นรกมากนั่งข้างๆกันอีกต่างหาก หมดคาบซะทีสิ!! อยากออกจากห้องงT^T
********************************************************************************************************
ติดตามชมตอนต่อไปจ้า ฝากเรื่องใหม่ด้วยน้า ส่วนเรื่องอินเตอร์เน็ตสื่อรักฉบับออนไลน์ ขอพักแค่นี้ก่อนน้า ยังคิดไม่ออก ใครต่อได้ก็ช่วยเม้นแนวทางให้หน่อยน้ะ ขอบคุณค่า
"ยังไม่ออกจากบ้านอีกหรอโซริน เดี๋ยวก็สายหรอก!! เร็วเข้า!!" เหวยๆ รีบออกก่อนดีกว่าๆเดี๋ยวแม่จะจับซิวซะชุดใหญ่แล้วจะสายจริงๆ - -" โอ๊ย!! แฮกๆๆ เหนี่อยเว้ย!!ค่ะ ไม่เคยวิ่งออกจากบ้านไปมหาลัยเลยน้าT^T แถมคณะนิเทศน์ที่ฉันอยู่ก็ไกลแสนไกลอีกง่า แง่งๆ เฮ้อ!! ฉันวิ่งไปเรื่อยๆจนถึงหน้ามหาลัยแล้วว
หมั่บ!!
0.0!! ใครจับบ่าฉันหว่า กลัวน้า พอฉันหันหลังไป
"ว๊าย!! กรี๊ด!! ผีหลอก ใครก็ด้ายช่วยหนูด้วย!! TT^TT"
"อะไรอ่าริน ฉีเองน้า ว่าฉีเป็นผีหลอกหรอริน เชอะ" โอ๋ ฉีแฟนฉัน....ก็เธอน่าตาไม่ดีจริงๆนี่นา เฮ้อ แต่ฉันก็ชอบฉีน้า เพราะฉีเป็นคนดีมากก>o< ดูสิงอนล้ะ ทำไงดีหว่าๆ
"อะไรกันฉี รินรู้หรอกว่าเป็นฉี เลยแกล้งอำเล่นๆเอง ฉีหล่อเหมือนฟิล์ม สุวรรณภูมิ โตคงทราพเลยน้า ใครจะว่าฉีลงล่ะจ้ะ" ก็นะ ฉันแกล้งอำให้เค้าหายงอนๆ 555
"จริงหรอจ้ะ^)o(^" อ้ะ! ยิ้มแล้ว นี่ฉันควรจะดีใจที่เห็นฉียิ้มหรือว่าจะสยองดีหว่า 55(ไหนบอกว่ามองคนที่นิสัย-0-)
ปี๊นนนนน!!!
เสียงอะไรหว่า อ้ะรถนี่ สวยจัง แต่เฮ้ย!! มันจะมาชนฉันแล้วง่า กรี๊ดดด!!
เอี๊ยดด!! บั่กก!!
"ว๊ายย โอ๊ยย!!"
"อ๊ากก"
โอ๊ย เจ็บง่ะ แงๆ ก้นจ้ำเบ้าเลย ดีนะที่ไม่ชน ฉันคิดว่าจะตายแล้วซะอีก เฮ้ออ เอ๋...เจ้าของรถลงมาล้ะ โอ้โห!! ถึงจะขับรถไม่มารยาททรามมาก แต่ก็นับว่าเป็นคนที่หล่อเลยทีเดียว นี่ล่ะสเป๊ค(ดูคนที่นิสัย อืมม์ๆ จะจำไว้ๆ= =")
"นี่พวกเธอ!! จะสวีทกันให้มันดูตาม้าตาเรือหน่อยเสะวะ ที่นี่ถนนนะเว่ย!!"
อะไรกัน มะกี้เรายังหลงความหล่อ แต่นิสัยทำไมมันอัปรีย์ดาเกินจะรับได้อะไรขนาดนี้ว๊า.... แต่ว่านี่ก็ถนนจริงๆแหละวะ แต่มาว่าขนาดนี้ยอมไม่ได้ ไม่ยอมรับผิดเด็ดขาด โซรินซะอย่าง!! ว่าแต่นายคนนั้นเลือดไหลด้วยอ่า สงสัยคิ้วแตก หวาย!!
"เอ๊า!! นั่งบื้อทำซากอะไรอีกวะ! ถนนนะเว่ย นี่ถามจริงเป็นคนรึเปล่าวะ ทำไมถึงได้โง่เหมือนควายขนาดนี้เนี่ย ยังมานั่งตรงนี้อีก มันไม่ใช่เก้าอี้นะว้อย!! ลุกเดะ ผมรีบนะยัยเอ๋อเหรอ" โห แรงค่ะ เจ็บค่ะ ขึ้นเลยค่ะท่าน กะว่าจะขอโทษดีไม๊ แต่ตอนี้ขอแม่ด่าหน่อยเห๊อะ!! มาว่าสาวสวยอย่างฉันว่ายัยเอ๋อเหรอเนี่ย
"นี่นาย!!มันจะมากไปแล้วนะ เรื่องอะไรมาว่าฉันว่าเอ๋อเหรอยะ!! ฉันก็เป็นคนมีจิตใจนะยะ" ฉันเริ่มออกฤทธิ์และลุกขึ้นจากที่นั่งจ้ำเบ้ามานาน
"ทำไม จะทำไม ยัยเอ๋อเหรอ หลีกไปเหอะ ผมรีบ"
"ไม่!!"
"นี่ไม่เอาน่า ริน ฉีว่าไปเถอะนะ" อะไรกันขนาดฉียังไม่เข้าข้างฉัน!! เง้ออ
"อะไรกันฉี!! ไม่เข้าข้างรินก็ถอยออกไปเลยดีกว่า!!" แล้วฉีก็จับมือฉันแล้วลากไปที่คณะ แล้วพูดคำว่า
"ขอโทษครับ" เจ็บใจว้อย
"เออ!! ครั้งนี้ขอให้เป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายนะว้อย!! แล้วอย่าได้เจอะเจอกันอีก!!" นายนั่นยังราวีไม่เลิก เชอะ งอนฉี ดีป่ะวะเนี่ย
พอถึงคณะ
"ฉีขอโทษนะ ที่ลากรินออกมา ถ้าไม่ลากรินออกมา ฉีว่ารินคงแบนเพราะโดนรถทับน่ะ แล้วก็น่ไง มาถึงก็ทันเวลาพอดีเลย ขืนเถียงๆอยู่อย่างนั้นะ มีหวัง...สายแล้วโดนอาจารย์ว่านะ ฉีเป็นห่วงรินนะจ้ะ" ต๊าย!! ที่แท้เค้าก็ทำเพื่อเราT^Tซึ้งใจว้อย โซรินเขินค่ะ >\\\< >///< แล้วฉีก็เดินกลับไปเรียนพาณิชย์(ที่ซ้ำชั้นปีสุดท้ายมา2ปีแล้วเนี่ย-*- โง่ไม๊ล่ะ)
"ยังไม่เลิกกันอีกหรอ!! กับไอ้อ้วนนั่นเนี่ย" ง่า เสียงเพื่อนสุดเลิฟยัยพริสร่า
"ง่า ยัยบ้าพริสร่า ฉันไม่พูดกับเธอแล้วนะ ถ้าเธอยังพูดยังนี้อีกง่า"
"จ้าๆ ไปห้องเรียนกัน ฉันไม่เถียงเธอแล้ว - -" พอฉันกับพริสร่าเดินเข้าห้องเรียนก็ต้องอึ้ง มีที่นั่งว่างๆให้อยู่5ที่ ฉันจะได้นั่งคนเดียวแน่ๆเลย ถ้าแฟนของพริสร่าที่ชื่อJoel เข้ามา Joelเป็นลูกครึ่งอเมริกา หล่อมาก ซึ่งเหมาะกับพริสร่าที่เป็นลูกครึ่งอังกฤษ ที่สวยและหุ่นดีมากๆเลย ส่วนอาร์มก็เว้นที่ไว้ให้มิ้นท์เพื่อนสนิทของฉัน(แฟนอาร์ม)และเป็นไปตามคาด ฉันได้นั่งคนเดียวจริงๆด้วยเมื่อ...
"ไปนั่งด้วยกันปะ โซริน"
"อื้ม^^"
"เฮ้!! พริสร่า!!~ นั่งกับฉันไม๊" Joelวิ่งเข้าห้องเรียนมาพอดี ซวยจังเรา ง่า
"จ้ะ ได้สิ" แล้วเธอก็หันมาขอโทษฉัน "ขอโทษน้า ฉันนั่งกับJoelนะโซริน"
"ย่ะ เชิญๆ ฉันไม่ขัดหรอก" พอนั่งแล้ว อาจารย์ก็เข้ามาสอน ซักพักนึง
ครืด!!
เสียงประตูเปิดออก
"ขอโทษครับที่มาช้า"
"อ้าว เด็กใหม่นิ เข้ามาก่อนสิ"
"ครับ" อ่าเด็กใหม่หรอ ไม่น่าสนใจหรอก ฉันจึงไม่ได้มองหน้าตา
"เธอไปนั่งตรงข้างๆนั้น เห็นไม๊ มันว่างอยู่"
"ครับ"
เอ้อ ฉันก็ยังไม่ได้หันหน้าไป แต่พอเขากำลังจะเดินมาถึงโต๊ะ ฉันก็ลุกขึ้นมามองหน้าเขาแล้วก็...เฮ้ย!!
"เฮ๊ย!! นาย!!/เฮ้ย!! เธอ!!" ต่างคนต่างชี้หน้าแล้วพูดพร้อมกัน -*- เหมาะเหม็งจริงๆ
"อ้าว พวกเธอรู้จักกันหรอจ้ะ"
"ค่ะ/ครับ"
"รู้จักกันดีด้วยครับ/รู้จักกันดีด้วยค่ะ -*-" แล้วเรา2คนก็มองหน้าแบบกินเลือดเนื้อกัน!! ฮึ่ย!!
"แล้วเธอชื่ออะไรรึ เด็กใหม่"อาจารย์ถาม
"ชื่อ...ทักษ์ดนัย วิสิทธิกุลครับ ชื่อเล่นชื่อดีเจ"
0.0 ดีเจ!! เฮ้ย คู่หมั้นฉันนี่!! ไม่น้า อ๊ากกกก ฉันจะทำยังไงกะหมอนี่ดีว้า อ๊ากกกกก นรกมากนั่งข้างๆกันอีกต่างหาก หมดคาบซะทีสิ!! อยากออกจากห้องงT^T
********************************************************************************************************
ติดตามชมตอนต่อไปจ้า ฝากเรื่องใหม่ด้วยน้า ส่วนเรื่องอินเตอร์เน็ตสื่อรักฉบับออนไลน์ ขอพักแค่นี้ก่อนน้า ยังคิดไม่ออก ใครต่อได้ก็ช่วยเม้นแนวทางให้หน่อยน้ะ ขอบคุณค่า
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น