คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Hello! This is my Kitty !?...2
"โอ๊ย!!!เจ็บนะโว้ย เบาๆหน่อยดิ๊" ร่างสูงร้องลั่น สงสัยจริงๆว่าไอ้ที่ทำแผลให้อยู่นี่มันมือหรือตรีนกันแน่
"ก็อยู่นิ่งๆเซ่ ทำเป็นสำออยไปได้หัวแบะแต่นี้ไม่ถึงตายหรอก" เคียวว่าก่อนจะลดความหนักของมือลง
"ก็มันเจ็บนี่หว่า" ยุนโฮบ่นเบาๆ เรียกสายตาดุๆให้หันมามอง ก่อนจะกลับไปจดจ่อกับแผลต่อ กลิ่นหอมอ่อนๆจากร่างเล็กๆชวนให้ยุนโฮเบนสายตาไปจับจ้องคนตรงหน้า ใบหน้ากลมๆน่ารัก ตาโตๆ ผิวขาวเนียน จมูกรั้นๆที่บอกให้รู้ว่าเป็นคนไม่ยอมใคร รวมๆแล้ว...ก็นะ.. น่ารัก และถ้าไม่ติดไอ้ตรงปากที่ไม่รู้ว่าเลี้ยงสุนัขไว้กี่ตัว กับท่าทางโหดๆ ความน่ารักที่มีอยู่แล้วก็คงจะมากขึ้นอีกโข
"เอ้า เสร็จแล้ว ไสหัวไปข้างล่างได้แล้วป่ะ" เห็นมั้ยล่ะ ปากมันน่าพาไปฉีดยากันโรคพิษสุนัขบ้านัก
"หูย ไล่กันเหมือนหมูเหมือนหมาเลยอ่ะ"
"จะลงไม่ลง เรื่องมาก รึอยากจะโดนอีกแผล ห๊ะ!" ยุนโฮลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว เมื่อเห็นกำปั้นเล็กๆที่เล็งจะประเคนมาให้ ก่อนจะรีบวิ่งลงข้างล่างไป
"เป็นไงบ้างยุนโฮ?" แจจุงถามเมื่อเห็นยุนโฮเดินลงมา
"เกือบตาย คนอะไรไม่รู้โหดเป็นบ้า" ร่างสูงบ่นก่อนจะกระแทกตัวนั่งลงข้างๆ
"นี่ยุนโฮ เราไม่ต้องไปหาอิโนอุเอะซังแล้วนะ เพราะว่าเดี๋ยงอิโนอุเอะซังก็จะมาที่นี่"
"ทำไมล่ะจุนซู?" ยุนโฮถาม แต่ก่อนที่จะได้รับคำตอบ ใครคนหนึ่งก็เข้ามาซะก่อน
"สวัสดีค่ะอิโนอุเอะซัง รอซักครู่นะคะ เดี๋ยวพี่เคียวลงมา" เอริทักทายก่อนจะหาน้ำหาท่ามาให้ผู้มาเยือน "นี่ค่ะน้ำ อ้อ อินุเอะซังคะ พวกดงบังชินกิที่จะมาอยู่กับคุณอยู่ที่นี่กันแล้วนะคะ"
"อ้าว หรอครับ งั้นเดี๋ยวผมไปทักทายพวกเค้าก่อนแล้วกัน" อิโนอุเอะว่าก่อนจะลุกไปที่โต๊ะที่ดงบังชินกินั่งอยู่
"สวัสดีครับ ผมอิโนอุเอะครับ" กล่าวทักทายด้วยรอยยิ้ม ตามด้วยเหล่าดงบังชินกิที่แนะนำตัวทีละคน "แล้วมาที่นี่ได้ยังไงครับเนี่ย?"
"พอดีเกิดเรื่องขึ้นนิดหน่อยน่ะครับ" ยุนโฮว่า ก่อนจะเริ่มต้นเล่าเรื่องที่เกิดขึ้น
"ว่าแต่อิโนอุเอะซังเป็นอะไรกับเคียวคุงหรือครับ ถึงต้องมารับเคียวคุง" แจจุงถาม
"คือว่าผมเป็นผู้จัดการวงของเคียวคงเค้าน่ะครับ"
"ฮ้า งั้นเคียวคุงก็เป็นนักร้องล่ะสิ" จุนซูถามอย่างตื่นเต้น
"ครับ เคียวคุงเป็นนักร้องนำของวง เดอร์ ออง เกรย์ ครับ อ๊ะ เคียวคุงลงมาพอดีเลย งั้นเราไปกันเลยดีกว่านะครับ"
"หวัดดีครับอิโนอุเอะซัง แล้ววันนี้เจ้าพวกนั้นไม่มาหรอครับ?" เคียวถามเมื่อเห็นอิโนอุเอะมาคนเดียว
"พอดีทุคนอยากลองซ้อมเพลงใหม่น่ะก็เลยไม่มากัน"
"หรอครับ งั้นไปกันเถอะครับ เดี๋ยวจะตามพวกนั้นไม่ทัน อีกอย่างไม่อยากโดนคาโอรุบ่นด้วย" เคียวเน้นประโยคสุดท้ายก่อนจะทำหน้าแหยงๆ ให้ตายเถอะ จะโดนใครว่าใครตำหนิไม่ว่า แต่อย่าให้หัวหน้าจอมโหดคนนี้บ่นเลยเหอะ เพราะว่าคาโอรุเวลาบ่นแต่ล่ะที ไม่เช้ายันเย็นก็เย็นยันเช้าของอีกวัน
"ว่าแต่พวกนายตามมาทำไมกันนี่?"เคียวถามเมื่อเห็นเหล่าดงบังเดินตามมาที่รถตู้ประจำวง
"คือว่า ต่อจากนี้ไปเป็นเวลาหนึ่งเดือนเราจะมาพักกับอิโนอุเอะซังน่ะสิ" ยุนโฮตอบ ทำเอาเคียวหันควับไปหาคุณอิโนอุเอะ เพื่อขอคำตอบ
"ใช่แล้วล่ะเคียวคุง พอดีทางญาติของผมที่เป็นผู้จัดการวงของพวกเค้าไหว้วานมาน่ะ"
"เดี๋ยวนะครับ อีตาหัวแบะนี่บอกว่ามาอยู่กับคุณ แล้วคุณก็อยู่กับพวกผม งั้นก็หมายความว่า...."
"ใช่แล้วล่ะ นายต้องอยู่ร่วมชายคากับชั้นเป็นเวลาหนึ่งเดือนไงล่ะคุณเตี้ย" ยุนโฮพูดอย่างสะใจ พลางเดินเข้าไปหา ทำเอาเคียวนึกอย่างจะกระโดดสูงๆเตะก้านคอซักป้าบสองป้าบ
"เชิญครับๆ ห้องของพวกคุณอยู่ชั้นสองทางซ้ายมือของบันไดนะครับ เชิญพักกันตามสบายไม่ต้องเกรงใจ ส่วนข้าวของของพวกคุณอยู่ในห้องเรียบร้อยแล้วนะครับ"
"ขอบคุณครับอิอุเอะซัง" ยุนโฮกล่าวของคุณก่อนจะตามด้วยสมาชิกที่เหลือ
"ขอบคุณครับ!"
"ไม่เป็นไรครับ งั้นผมไปดูพวกเดอร์ ออง เกรย์ ก่อนนะครับ" อิโนอุเอะรับครับพร้อมรอยยิ้ม ก่อนจะตามเคียวที่กระโดดลงจากรถทันทีที่หมาย
"เคียว เป็นไร หน้าบูดมาเชียว" คาโอรุถาม เมื่อเห็นเพื่อนร่วมวงเดินเข้ามาในห้องซ้อมหน้าบอกบุญไม่รับ
"โดนหมารังควาน" ตอบเสียงห้วนก่อนจะกระแทกตัวลงนั่งโซฟา
"อืมมมมงั้นเหรอ เอ้า เพลงใหม่ ฝากเรื่องเนื้อเพลงด้วยล่ะ" คาโอรุว่าก่อนจะยื่นปึกกระดาษให้เคียวซึ่งเป็นคนรับหน้าที่ในการแต่งเพลง เพลงทุกเพลงของเดอร์ ออง เกรย์นั้น เคียวจะเป็นคนแต่งเนื้อร้องทั้งหมด เพราะเคียวเคยประกาศไว้ว่า เค้าจะไม่ร้องเพลงที่คนอื่นแต่ง ส่วนทำนองนั้นสมาชิกที่เหลือเป็นคนดูแล ด้วยเหตุนี้ทำให้อิมเมจเพลงของพวกเค้าไม่เปลี่ยนแปลงไปเลย นั่นก็คือ ถ้าไม่เป็นเพลงที่เกี่ยวกับการเสียดสีสังคม ก็เป็นเพลงรักที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด และไม่สมหวัง
หลังจากที่เหล่าดงบังชินกิจัดของใช้ส่วนตัวให้เข้าที่เข้าทาง ก็พากันเดินสำรวจที่พักตามคำชวนของอิโนอุเอะ ภายในบ้านพักของเดอร์ ออง เกรย์นั้น ต่างจากของพวกเค้าโดยสิ้นเชิง นั่นก็คือ ที่พักของพวกเค้าจะเป็ฯที่หลับนอน และใช้ชีวิตประจำวันด้วยกัน เหมือนบ้านธรรมดาๆ แต่ของเดอร์ นั้น จะเรียกว่าบ้านก็คงไม่ถูก เพราะเป็นเหมือนตึกอะไรซักอย่างมากกว่า มีทั้งห้องพักสำหรับสมาชิกเดอร์ และคงจะมีที่พักของทีมงานด้วย เพราะรู้สึกว่าจะมีห้องพักหลายห้อง ตรงทางขึ้นบันไดก็มีกระดาบแปะไว้ว่า ห้องซ้อม และห้องบันทึกเสียง อืม ท่าทางจะอยู่ที่นี่กันทั้งวันไม่ออกไปไหนเลยล่ะสิ
"เป็นไงครับที่พัก พออยู่ได้มั้ยครับ" อิโนอุเอะถามเมื่อเห็นเหล่าดงบังกำลังสำรวจที่พักกันอย่างสนใจ
"ครับ ดีมากเลยครับ" แจจุงตอบพร้อมรอยยิ้ม ถึงแม้ที่นี่จะหรูเทียบกับคอนโดที่พวกเค้าอยู่ไม่ได้ แต่ก็อยู่สบายไม่น้อย อีกอย่างบรรยากาศของที่นี่ก็ไม่เลวทีเดียว เนื่องจากว่ามีสตาฟมาอยู่ด้วยก็เลยออกจะคึกครื้น อีกทั้งทุกคนยังมีอัธยาศัยดีอีกด้วย เพราะตั้งแต่พวกเค้าก้าวเข้ามาในนี้ ทุกคนที่นี่ก็ต้องรับและทักทายพวกเค้าด้วยรอยยิ้มทั้งนั้น
"เอ่อ อิโนอุเอะซังครับ ที่นี่สร้างมากี่ปีแล้วครับ" ชางมินถามเมื่อสังเกตได้ถึงความแตกต่างระหว่างข้างในและข้างนอกตึก
"สร้างมาเจ็ดแปดปีแล้วครับ แต่ว่าข้างในนี้เราจะปรับปรุงอยู่เสมอน่ะครับ" อิโนอุเอะตอบ
"มิน่าล่ะ ถึงว่าข้างนอกดูเก่าเหมือนสร้างมาหลายปี แต่ทำไมข้างในเหมือนเพิ่งสร้าง "ชางมินพูด
"ว้าวว สุดยอดเลยครับ" เจ้าโลมาน้อยพูดขึ้นอย่างตื่นเต้น
"ฮะๆ พวกคุณก็เหมือนกันนะครับ อายุแค่นี้ ก็เป็นถึงซุปเปอร์สตาร์ของเกาหลีได้แล้ว" ชายหนุ่มหัวเราะอย่างอารมณ์ดีระคนเอ็นดู นึกชื่นชมอยู่ไม่น้อยที่ได้เห็นวัยรุ่นมากความสามารถอย่างนี้ ก่อนจะเอ่ยปากถาม
"เอ่อ แล้วไม่ทราบว่าอยากจะดูการทำงานของทีมงานเดอร์มั้ยครับ"
"ได้เหรอครับ?" จุนซูถามอย่างตื่นเต้น
"ได้สิครับ ถ้าอยากชมก็เชิญชั้นบนนะครับ"
"ดีเลยครับ จะได้ถือโอกาสแนะนำตัวด้วยเลย" ยูชุนว่าก่อนทั้งหมดจะพากันตามอิโนอุเอะขึ้นไป
"เอ้าทุกคน มีแขกจะมาแนะนำให้รู้จัก" อิโนอุเอะร้องบอกเมื่อมาถึงห้องซ้อม ทำให้ทุกคนหยุดกิจจกรรมที่ทำอยู่แล้วหันมามองเป็นตาเดียว
"สวัสดีครับ พวกเราดงบังชินกิครับ จากนี้หนึ่งเดือนขอฝากตัวด้วยนะครับ" ยุนโฮกล่าวก่อนจะก้มศีรษะลงอย่างแข็งขัน เรียกรอยยิ้มจากทุกคนในห้อง พร้อมๆกับทักทายตอบก่อนจะที่เริ่มทำกิจกรรมกันต่อ
"ถ้ามีอะไรไม่เข้าใจก็ถามนะ"
"ครับอิโนอุเอะซัง งั้นผมขอดูการทำงานของพวกคุณหน่อยนะครับ" ยุนโฮว่า
"อืม ตามสบา......" ยังไม่ทันที่อิโนอุเอะจะพูดจบเสียงๆหนึ่งก็แทรกขึ้นมาว่า
"อย่าเกะกะก็แล้วกัน" ประโยคห้วนๆดังๆ ทำเอาคนในห้องเงียบกริบ บรรยากาศเริ่มมาคุเมื่อยุนโฮมองคู่กรณีร่างเล็กราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ เพราะถึงยุนโฮจะเป็นคนที่ค่อนข้างใจเย็น แต่โดนมาทำให้เสียหน้าอย่างไม่มีเหตุผมแบบนี้ก็เริ่มจะของขึ้นเหมือนกัน
"ไม่เอาน่าเคียว ทำเป็นเด็กไปได้โตๆกันแล้วนะ" คาโอรุกล่าวขึ้นเมื่อเห็นท่าจะไม่ดี
"ชิ" เคียวจิ๊ปากอย่างไม่สบอารมณ์ก่อนจะเดินจากไป โดยมีสายตาไม่พอใจของยุนโฮมองตาม
ความคิดเห็น