Lost in love with all my heart | brightwin

4ปีที่แล้ว

ผมยืมอยู่ตรงหน้าเด็กชายที่กำลังทำท่าทางเหมือนกำลังร้องไห้

"พี่เพชรไม่ไปไม่ได้หรอ"

"พี่ไปแค่2ปีเอง"ผมปลอบใจเด็กชายที่ดูเหมือนว่าจะร้องไห้หนักกว่าเดิม

"นานเกินไปง่า" ว่าแล้วเจ้าเด็กน้อยมันงอแงเก่งจริงๆ

"เอาน่าเมฆไม่งอแงนะเดี๋ยวจะรีบกลับมา" เจ้านี้อยู่ม.2แต่ขี้แงเหมือนเด็กป.2ไปได้

"สัญญานะ"

"สัญญาครับ"ผมลูบหัวอีกฝ่ายด้วยความเอ็นดู

.

.

.

ปัจจุบัน

"เคลิ้มไรจ่ะพ่อ"เสียงเพื่อนสนิทของผมทำให้ผมมีสติอีกครั้ง

"เปล่า"ผมตอบด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยออกไป

จะว่าไปตอนนั้นผมอยู่ม.4 จนตอนนี้จะขึ้นปี2ละ ปานนี้เมฆคงโกรธผมแล้วแน่ๆ แต่ถ้าผมไปหามันยังทันมั้ย จะจำผมได้รึเปล่า 

ว่าแล้วผมไม่รอช้าที่จะหยิบกุญแจรถแล้วขับรถออกไปหาไอ้เด็กขี้เเยคนนั้น ถ้ามัันเห็นผมจะจำกันได้อยู่มั้ยนะ