Survival ล่าหรือถูกล่า!

ลำดับตอนที่ #6 : วันที่5 คุณชายและจระเข้

Survival ล่าหรือถูกล่า!#วันที่5 คุณชายและจระเข้

     เช้าวันนี้ผมก็ตื่นเช้าเหมือนเดิมเพื่อไปเก็บผลไม้ แต่ว่า..."ผลไม้หมด"ผมเลยต้องเดินกลับไปมือเปล่า "ในที่สุดวันนี้ก็มาถึงแล้วเราจะทำยังไงดี" ดาร์คโวยวาย "เอาน่าๆ เดี๋ยวก็ไปล่ากระต่าย ไม่ก็หาผลไม้มาก็ได้" "แล้วเด็กกับคุณน้าล่ะ" นั่นสินะลืมไปเลย "คงต้องเอามาเผื่อ" "มีอะไรกันเหรอจ้ะ" แม่ของฮานะทัก "อาหารหมดครับ" ผมตอบตามตรง "แล้วจะทำไงดีล่ะ" เธอถาม "งั้น...คุณน้าอยู่กับฮานะจัง แล้วพวกผมจะไปหาเองครับ" "จะดีเหรอจ้ะมันอันตรายนะ" เธอถามด้วยสีหน้ากังวล "ครับ" "งั้นระวังตัวด้วยนะ ไปดีมาดีล่ะ" "ครับ" ผมกับดาร์คตอบ 

    "เฮ้อ... เมื่อไหร่จะเจอเนี่ย" ดาร์กบ่นเป็นรอบที่ร้อยของวัน "บ่นมากน่า" "โถ่ แล้วรุ่นพี่ไม่หิวหรือไง" เขาย้อนผม "โป้ก!" "รุ่นพี่เขกหัวทำไมเนี่ย" ผมเขกหัวเขาด้วยความรำคาญ "แซกๆ" "หืม อะไรน่ะ" ผมเดินไปตรงนั้น แล้วมันก็โผล่หัวออกมา "กระต่าย" "ไหนๆๆๆๆ" ดาร์คตื่นเต่น "เงียบๆน่า" ผมจะจับมันมาแต่มันก็กระโดดหนีไปทางดาร์ค แต่ดาร์คจับมันได้พอดี "เก่งมาก" "เย่ ได้อาหารแล้ว" ผมหยิบมีดคัตเตอร์มาฆ่ามันทันที ถึงจะไม่อยากทำก็เถอะ "แล้วทำไงต่อ" "หาอีกซักตัว" ผมตกลงหาต่ออีกตัว "อยู่นั่นไง" ผมวิ่งเข้าไปจับทันที "โอเคได้แล้ว" "กลับกัน" ผมเดินกลับไปพร้อมกระต่ายป่า2ตัว "เตรียมที่ย่างไว้ให้แล้วนะ แต่ยังไม่ได้จุดไฟ" "ขอบคุณครับ" ผมจำได้นะว่าดาร์คมีไฟแช็ก ผมจึงสะกิดเขา พอเขารู้ตัวเขาก็จุดไฟทันที แล้วมื้อนี้ก็จบลงด้วยกระต่ายป่าย่าง "นี่ยังเหลืออีก2มื้อที่ต้องกินนะหาอะไรกินต่อไหม" "ก็ดี" ผมกับดาร์คตัดสินใจเดินไปในป่าอีกรอบ "พวกแกไปหาอาหารให้ฉันกินทีสิ" "ครับ" เสียงอะไรน่ะ "รุ่นพี่ได้ยินเสียงอะไรไหม" "อืม" ผมเดินเข้าไปดูเห็นคนที่แลมียศเป็นคุณชาย กับลูกน้องอีก3คน พวกเขาเดินไปที่หนองน้ำผมตามไปดูแต่ก็เว้นระยะไว้ไม่ให้โดนจับได้ "จับปลาให้ฉันกินที" "ครับ" นั่นอะไรน่ะ จระเข้! "ระวัง!" ผมตะโกนบอก "ตูม!" พวกลูกน้องขึ้นมาช้าไป จึงโดนจระเข้งับไปและสะบัดอย่างแรงจนแขนหลุด ขาหลุด เลือดกระเซ็น พวกเขาจึงกลายเป็นอาหารจระเข้แทน "นายน่ะหนีเร็ว" "เสือก!" เขาด่าผม "พวกมันโดนหลอกแล้ว555+" เขาหลอกฆ่าทั้ง3คนนั้น "เห้ยระวัง!" ผมบอกเขาก่อนหนีไปที่เดิม "อ้าก! เจ็บๆๆๆๆ ปล่อยนะ ไอ้จระเข้เวร ปล่อย" เขาร้องโอดโอยเพราะโดนจระเข้งับ แล้วเขาก็มีชะตาเดียวกับทั้ง3คนนั้น "บอกให้ระวังเห็นไหมกรรมตามทันเลย" ผมรู้สึกว่าผมชินชากับเรื่องแบบนี้เสียแล้ว ผมเดินกลับไปหาดาร์คแล้วเดินหาอาหารต่อจนพอใจแล้วเดินกลับบ้านพร้อมกับชุดที่โชกไปด้วยเลือดของชายคนนั้น

41