Survival ล่าหรือถูกล่า!

ลำดับตอนที่ #3 : วันที่2 เด็กหญิงและเห็ดพิษ

Survival ล่าหรือถูกล่า!#วันที่2 เด็กหญิงและเห็ดพิษ

     หลังจากเหตุการณ์น่าสะเทือนใจนั่นจบไปทุกคนเริ่มกลัวกันและกันไม่กล้าเข้าใกล้ "ฮือ ฮือ มาโกะลูกพ่อไม่น่าจากพ่อไปเร็วเลยทำไมๆ" เขาร้องไห้พร้อมทุบพื้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า "คุณครับใจเย็นๆก่อนนะครับ" ผมเข้าไปปลอบใจเขาทั้งๆที่ตัวเองก็จะร้องไห้อยู่แล้ว "แกอย่ามายุ่งกับฉัน! ทำไมแกไม่เข้าไปช่วยวะ แกน่าจะไปตายแทนลูกของฉัน ฮือ ฮือ" ผมก็อยากเข้าไปช่วยแต่ก็กลัวตาย "ขอโทษครับ" ผมตัดใจที่จะเข้าไปยุ่งกับเขา "เออไปเลย! ไสหัวไป! ไอ้เด็กเลวไปตายที่ไหนก็ไปเลย!" ผมไม่ได้เป็นคนอย่างนั้นซะหน่อย ผมเดินไปหาเพื่อนของผม "เป็นอะไรไม๊? รุ่นพี่" ดาร์คถามผมด้วยความเป็นห่วง "ไม่เป็นไร ไปหาอะไรกินกัน" ผมเดินไปกับดาร์คเพื่อหาผลไม้ประทังชีวิต ผมเหลือบไปเห็นต้นแอปเปิ้ลต้นนึง ผมจึงกระตุกชายเสื้อของคนข้างกายผม "อะไรเหรอ" เขาถาม "ต้นแอปเปิ้ล" ผมว่าพลางชี้ไปที่ต้นแอปเปิ้ลที่ออกผลเต็มต้น "ไปกันรุ่นพี่ รุ่นพี่นี่ตาดีชะมัด" เขาลากผมไปที่ต้นแอปเปิ้ล "สูงจัง เดี๋ยวฉันปีนขึ้นไปเก็บเอง" "จะดีเหรอ" "ไม่เป็นไรฉันถนัดเรื่องนี้อยู่แล้วเพราะฉันต้องปีนรั้วเข้ารร.ประจำ" ชอบไปรร.สายสินะ "ฮึบ ได้แล้วนี่ของรุ่นพี่" เขาโยนผลไม้ลงมาให้ผมสองสามผล "ขอบใจ" เขาไต่ลงมาจากต้นไม้พร้อมผลไม้อีกจำนวนหนึ่ง "กินละน้า" "เดี๋ยว!!!" ผมห้ามเขา "เอาไปล้างก่อน" "ก็ได้ครับ" ผมได้ยินเสียงน้ำอยู่ใกล้ๆผมจึงจูงเขาเดินไปตามเสียงและไม่ลืมนำแอปเปิ้ลไปด้วย "ถึงแล้ว" ผมกับดาร์คนำแอปเปิ้ลไปล้างจนสะอาดแล้วลงมือกิน "แซกๆๆ" "ใครน่ะ!" ผมหันไปที่ต้นเสียงพร้อมพูดเสียงดังจนดาร์คตกใจ "คะ คือหนูหลงทางไม่เจอใครเลยฮึก ฮือ" "ขอโทษนะครับมานี่สิเด็กน้อย" ผมเรียกเด็กคนนั้นมานั่งข้างๆผม เธอเป็นแค่เด็กตัวเล็กๆ ผมสีน้ำตาล ตาสีฟ้า ผิวขาว อายุน่าจะราวๆ7ขวบ "อ่ะนี่พี่ให้" "ขอบคุณค่ะพี่ชาย" ผมให้แอปเปิ้ลแก่เธอ ผมตัดสินใจที่จะพักอยู่ที่นี่ ผมรู้สึกได้ว่ามีคน2-3คนเดินตามเด็กคนนี้มา "โอ้สวัสดีตอนบ่ายนะจ้ะเด็กๆ" "คุณต้องการอะไร" ผมไม่ค่อยไว้ใจเขาและดูเหมือนดาร์เองก็เช่นกัน "ฉันแค่มีของมาฝากพวกนายมันคือเห็ดนี่ไง" "ขอบคุณครับแต่ผมไม่เอา" ผมไม่รับเพราะนั่นมันคือเห็ดพิษ "ทำไมล่ะ" ดาร์คถามผมเบาๆ ผมจึงกระซิบกลับไปว่า "นั่นมันคือเห็ดพิษ" ดาร์คอึ้งไปชั่วขณะนึง "งั้นถ้าพวกนายไม่เอาพวกฉันจะขอกินเองละกัน" "อย่านะครับ!!!" "ทำไมล่ะอยากกินเหรอ" "ไม่ครับแต่อย่ากินนะครับมันอันต--" ผมบอกไม่ทันเสียแล้วพวกเขาเอาเข้าปากไปแล้ว ไม่สิยังทันอยู่! "อย่ากลืนนะ" พวกเขาไม่ฟังผมเลย เขาตัดสินใจนอนค้างกับผม อีก6ชม.หลังจากกินอาการจะเริ่มออก เดี๋ยวนะทำไมอาการมันเริ่มเร็วจังผมลองมองดูเห็ด เพราะมันพึ่งผ่านมาได้แค่30นาทีเอง "นีมันเห็ดเกล็ดดาว" เห็ดเกล็ดดาว หลังจากรับประทานเห็ดที่มีสารพิษชนิดนี้ จะเกิดอาการเมา เดินโซเซ เคลิ้มฝ้น ร่าเริง กระปรี้กระเปร่า การรับรู้ภาพเปลี่ยนแปลง ประสาทหลอนและเอะอะโวยวาย ภายหลังจากเอะอะแล้วผู้ป่วยจะหลับนาน เมื่อตื่นขึ้นมาอาการจะกลับคืนสู่สภาพปกติใน 1-2 วัน ถ้ารับประทานเห็ดชนิดนี้มาก ๆ จะเกิดอาการทางจิตอย่างชัดเจน อาจชักและหมดสติได้ เขาทานไปเยอะมากเขาอาจหมดสติได้ ดูเหมือนว่าจะหมดสติไปแล้วนะ ผมลองเอามือไปอังที่จมูกทั้ง3คน "พวกเขาไม่หายใจ" "เห้ยเอาจริงดิฟรอสล้อเล่นใช่ไหม" "ไม่มันคือเรื่องจริง" ดาร์คและผมหน้าซีดทันทีอีกครั้งที่ผมช่วยใครไม่ได้เลย

46

\\เลขตอนสุดท้ายคือจำนวนคนที่เหลืออยู่รวมพระเอกด้วย

----------- ยาวๆคือขั้นเวลาจากกลางคืนไปกลางวัน