ถวิลหารัก

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

เคยนอนกอดพรอดรักสลักจิต

จูบจุมพิตเนื้อละมุนอบอุ่นหนอ

นับวันคืนยืนเหงาเฝ้าแต่รอ

อยากจะขอรักคืนฝืนชะตา....ฯ

สายลมเอ๋ยเฉยเย็นเห็นข้าไหม

ยืนปวดใจในรักทุกข์หนักหนา

มีคนรักมิได้อยู่คู่อุรา

ต้องจากลาไปไกลในดงดอน....ฯ

อยู่ในป่าบ้าไปเป็นไข้ป่า

ท้ังอุราข้างในไฟเร่าร้อน

นอนจับสั่นงันงกตกนิวรณ์

จะจากจรตายไปมิได้ลา.....ฯ

นึกถึงวันพันผูกบนฟูกหมอน

จิตอาวรณ์ถึงยุพินถวิลหา

ใจจะขาดคลาดแคล้วแก้วกานดา

จงกลับมาอย่าหนีไปให้กังวล....ฯ(กลิ่นแก้วฟ้า)