คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : เกือบเผลอใจ
มัทนาถูนลึลับอุ้มัวออมา ปาถูปิ้วยมือให่และลำัวถูอรัาทา้านหลั เมื่อออมาไลแล้วมัทนาพยายามิ้นรนและหันหน้าลับมาพบับนที่อุ้มเธอออมา เมื่อหันมาพบ มัทนา้อมอใบหน้านั้นเม็...ทั้ใและแปลใระนัน
"ุแมทธิว ในห้อไม่ใุ่..." มัทนาเอ่ยออมาอย่าแปลใที่ผิวามาหมายอเธอ แ่มีวามรู้สึีใอยู่ลึ ๆ ที่ายในห้อไม่ใ่เา
"นริ ๆ แอบูเาทำอะไรัน เป็นไบ้าอบไหม..." เาอุ้มมัทนา้าวายาว ๆลับมาที่บ้านพั และวามัทนาลบนเียในห้ออเา แทนที่ะเป็นห้ออเธอเอ
"อื้อ...ไน์ะลับห้อ่ะ ปล่อยไน์่ะ " มัทนาพยายามิ้นรนออาร่าให่ที่ใ้แนวาร่อมัวเธอไว้ไม่ให้ลุหนีไป
"ผมไม่ไ้ับัวุไว้นะ"
"แ่ว่าุ...ลุไป่อนิะ" มัทนานใเพราะเาใ้แนวาร่อมัวเธอไว้ ถ้าเธอลุึ้นทั้ัว ะอยู่ในอ้อมออเาพอี
"ไม่ปล่อย บอมา่อนออไปไหน ทำไม้อไปแอบูนอื่นรััน หรือว่า...เรามารัันบ้าไหม ะไ้ไม่้อแอบูนอื่น"
"ไน์เห็นุเินอยู่้านอ ็เลยามไป่ะ แล้วเห็นเาในห้อ..."
"เลยิว่าเป็นผมั้นสิ"
"่ะ..." มัทนา้มหน้าที่ถูับไ้
"ผมะออไปธุระ แ่เห็นุเินไปทาบ้านหลันั้น เลยเินามไปูลัวะเป็นอันราย แล้วเห็นำลัแอบมอนรััน"
"อื้อ...อย่าพูถึ่ะ..." มัทนายมือปิปาแมทธิวไม่อยาให้เาพูถึเพราะรู้สึอับอาย
แมทธิวปล่อยให้มัทนายมือปิปาไว้ แล้วปล่อยัวเอทาบทับลบนอนุ่มนิ่ม ร่าบาไหวสะท้านปล่อยมือสอ้าที่ปิปาเาอยู่ มาับไหล่นัวให่พยายามันให้ออาัว แ่นัวให่ไม่สะุ้สะเทือนสันิ มููบพรมที่ใบหน้าและอออมัทนา เมื่อลมหายใอุ่นร้อนออนไปทั่วใบหน้าและออ ทำให้มัทนาอ่อนระทวยมือที่ันร่านั้นลับล้ออเาไว้แทนารผลัไสเหมือนอนแร
มัทนามัวเลิ้มับารูบอายหนุ่ม เมื่อรู้สึัวอีรั้ เธอและเาอยู่ในสภาพเปลือยเปล่าแนบินแทบะเป็นเนื้อเียวัน มือให่เลื่อนผ่านออวบและเอวอเนียนไปยัึ่ลาายสาว ลูบไล้เล้นลึบุปผาามที่มีแพรไหมอ่อนนุ่มปลุมเพียบาเบา นิ้วมือเริ่มรีไปที่ลาบุปผายี้เสร้านใน นมัทนาแยาออแอ่นายสะท้านเผลอราออมาเพราะวามสยิว ลาายายหนุ่มที่ทาบทับเธออยู่ียายนาออามอารม์ที่พุ่ทะยานึ้น มัทนารู้สึถึวามแ็แร่นั้น เธอึับมือเาออาบุปผาและผลัเาเ็มแรนแมทธิวที่ไม่ทันั้ัวล้มไปบนที่นอนอี้าน มัทนาว้าผ้าห่มแพรผืนบา มาลุมายแล้วรีบะลีะลานออไปาห้ออแมทธิว โยไม่เสียเวลาหยิบเสื้อผ้าอนเอไป้วย
เมื่อเ้าห้อปิประูแล้วเินไปนอนที่เียสลัผ้าที่ใ้ลุมายออ สอัวเ้าไปในผ้าห่มผืนหนา ลูบไล้นเอาบ่านับอารม์รัเมื่อรู่แล้วถอนใให่ เฮ้อ! เือบไปแล้วมัทนา ื่อนี้วรเปลี่ยนีไหม มัทนา วามรั วามลุ่มหล ินเลิ้มหลับไป
มัทนาหลับไปสัรู่ ประูห้อถูไุแเปิว้า ร่าอแมทธิวเินเ้ามาแล้วเปิผ้าห่มออ มอร่าเปลือยเปล่าที่นอนหลับอย่ารัใร่ นอนล้าน้าโอบร่าบาไว้ เมื่อร่าบาพบวามหนาวึัวและุเ้าหาที่อบอุ่นยแนอ่ายร่าให่ที่อยู่้าน้า แล้วหลับ่อ แมทธิวยิ้ม ้มูบที่หน้าผาเบา ๆ โอบระับร่าบาึผ้าห่มลุมายแล้วหลับไป
มัทนาื่นอนเ้ารีบอาบน้ำ แ่ัวออไปเินายหา เพราะเรื่อที่ใพลั้เผลอในอนลาืนึไม่อยาพบหน้าแมทธิว แ่เมื่อออมาที่หน้าบ้านลับ้อเผิหน้าับเาในระยะสายา นที่เธอ้อารหนีหน้าเินยิ้มริ่มเ้ามาหา เอ่ยทัทายเหมือนไม่มีอะไรเิึ้น
"สวัสีอนเ้ามัทนา นอนหลับสบายหรือเปล่า นอนอุ่นีไหม" แมทธิวมอหน้ามัทนาเลื่อนสายาเหมือนสำรวร่าายเธอ ทำให้เธอรู้สึร้อน ๆ หนาวึ้นมา
มัทนาเหลือบามอหน้าายหนุ่มที่ยิ้มริ่มูมีวามสุ แล้ว้อนวให่ "สบายี ผ้าห่มหนาอบอุ่นี่ะ"
...........................
ความคิดเห็น