คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : ตามจีบ
“รันะะ”
ผู้หิที่ผมไม่เยเห็นใบหน้าอย่าัเนปราในฝันอผมอีรั้ ผมรู้สึเ็บแปลบที่หัวในผมรู้สึัวื่น ็พบว่ามันสมวรแ่เวลาที่ผม้อลุาเียไ้แล้ว พร้อมับหัวใที่ยัรู้สึาๆเหมือนสิ่ที่สำัหายไปแล้วไม่ย้อนลับมา ผมยัเห็นน้ำาอผู้หินนั้นในวามฝัน
แม่ผมเินทาออาบ้าน่อนผมเสียอี ส่วนผมมีที่หมายใหม่่อนะไปถึมหาวิทยาลัย นั่นือฤหาสถ์อะวัน ผมเยไปบ้านหลัโอะวันหลายรั้ใน่วที่เราเยเป็นแฟนัน และผมยัำทาไ้ี ผมถึั้แ่เ้ามื ผมึมั่นใว่าารมารั้นี้อผมไม่ไ้เสียเที่ยว
“ะวัน ื่นแล้วใ่ไหม แ่ัวยัรับ”
ผมโทรไปหาะวัน
“เรียบร้อยแล้ว้ะ ำลัะไปมหาลัยนี่ล่ะ”
“ั้นไปพร้อมันนะ เราเอารถมา รออยู่หน้าบ้านเธอ แอบออมาเลยนะ ถ้าะวันทำธุระเสร็หมแล้ว”
ผมวาสายแล้วรอสัพัเธอ็แอบเินย่อมาหาผมที่หน้าบ้านพร้อมับถือระเป๋าเินทาเล็ๆ้วยท่าทาที่ทั้ลัวนับไ้และน่ารัสใส นผมอลั้นหัวเราะไม่ไ้
“เหมือนหนีามันเลยเนอะ”
ผมหยอล้อ ส่วนเธอหัวเราะเบาๆามผม
“แล้วไหนรถี๋ล่ะ”
เธอถาม
“อ๋อ ฝาไว้ที่ป้ายน่ะ”
ผมอบ
แน่นอนผมหลอเธอว่าผมมีรถมารับ ทั้ๆที่วามริผมยัไม่มีรถสััน รถที่มีที่บ้าน็เป็นรถอแม่ แถมเป็นรถเ๋ธรรมารุ่นนานแล้ว ผมพาเธอึ้นรถเมล์เป็นรั้แร เพื่อเปิประสบาร์อันแสนน่าื่นเ้นให้แ่เธอ แ่สำหรับผม ารึ้นรถประำทาเป็นสิ่ที่แสนธรรมา แม้ในอนาผมเยินับารับรถเินทา แ่ผมไม่เยลืมรสาิอารนั่รถประำทาเลย บ้า็อบปาไปมา บ้า็ับเร็วเหมือนรถแ่ หรือยืนเบียันเป็นปลาระป๋อ แ่ผมรู้ว่าเ้ามานานี้ไม่มีทาที่ะมีนึ้นเยอะ ะวันเลยไ้นั่รับลมสบายๆ
“วันหลัไม่้อพามา็ไ้นะ”
ถึเธอะูร้อนแ่าสีหน้าและแววา็ทำให้ผมรับรู้ไ้ว่าเธอสนุไม่น้อย ลมพัเ้าหน้าอเธอ แ่เธอ็ยัปล่อยให้ลมแรๆปะทะหน้าอเธอ่อไปเรื่อยๆ
“ิไมาหาเราถึหน้าบ้าน แล้วรู้ว่าบ้านเราอยู่รไหนอี”
ผมาาร์ไว้ล่วหน้าแล้วว่าะวันะ้อสสัยและถามำถามเหล่านี้ โีที่ผมเรียมำอบไว้ั้แ่่อนถึบ้านะวันแล้ว
“เมื่อวานเราแอบามะวันมาน่ะ เราเลยรู้ว่าบ้านะวันอยู่รไหน”
ผมโห
“ส่วนำอบที่ว่าทำไมมาหาะวันถึหน้าบ้าน ็เป็นำอบเียวันับทำไมเราถึแอบามะวันมาเมื่อวานนี้”
ะวันหันมา้อหน้าผม ผมสูหายใลึๆ่อนเอ่ย
“เพราะิถึไล่ะ”
ความคิดเห็น