คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เทอมากับฝน
ปลายเือนพฤษภาม เปิเทอมวันแรอปีารศึษาที่ 1 ั้นปีที่ 3 อะบริหารธุริและารบัี อมหาวิทยาลัยื่อัอภาอิสาน สายฝนทีู่เหมือนไม่อยา้อนรับวันเปิเทอมอันสใส ไ้ระหน่ำเทลมาอย่าไม่ลืมหูลืมา ลลิน หรือ ลิน สาวบัี วิ่หนีสายฝนที่ำลัเทลมาหลบอยู่ใ้ึ ะสถาปัยรรมศาสร์ ุนัศึษาที่รีมาอย่าเรียบริบ ระโปรพลีทสีำยาวถึลาแ้เรียบร้อย รอเท้าีฬาสีาวปอนๆ อยู่ในสภาพเปียโ ั้แ่หัวยันท้าย บ่นปนะโน่าทอสายฝนว่า….
“วันนี้ั้นอุส่าห์บรรแ่หน้าามลิปบิวี้บล็อเอร์นะโว้ย แล้วฝนแบบนี้ ทำม้ายยยฝนแไม่อยาให้เพื่อนเห็นวามสวยอ้านหรือไฮะฝน….ฮึ้ยยย อีนิเียวะวิ่ถึะแล้ว ะยอมให้สัวันบ้าไม่ไ้รึไฮึ”
ลินบ่นอุบไปพร้อมับทำหน้าอนใส่สายฝน เหมือนับุยันรุ้เรื่อ อีนิเียวะวิ่ถึแล้ว อยาไปอววามสวยับยายัล ยายสิ และไอ้นพ ะหน่อย ปิเทอม่อนลินั้ใแน่วแน่ะ้อสวยให้ทันเปิเทอมให้ไ้ อุส่าห์ั้ใทำาน Parttime เ็บเินื้อเรื่อสำอา์ ลอแ่หน้าามลิปอบิวี้บล็อเอร์นั บาวัน็โนแม่่า บาวันน้อ็หัวเราะใส่แบบบ้าลั่ แ่็ไม่ลวามพยายามที่ะสวย นมาถึวันเปิเทอมวันแร….วันที่เพื่อนๆ ะไ้เห็นั้นสวยยยย แ่ฝนมัน็ไม่เป็นใเลย อยาะร้อไห้ ไปพร้อมับสายฝน
ในะที่ทำหน้าหอย เหม่อมอสายฝนเหมือนหมาเหา ลิน็ไ้ยินเสียหัวเราะปนำัๆ ลอยมาใล้ๆ เมื่อลินหัน้ายไป็พบเ้าับ….หนุ่ม 2 น ที่แ่ัวไม่เหมือนนัศึษา เสื้อยื าเยีนส์าๆ รอเท้าแะ้าาว ทรผมิสส์ๆ พร้อม้วยระบอบรรุแบบ ที่มอาไลๆ ็รู้ว่าเป็นเ็ะสถาปัยรรมศาสร์ หรือถาปัย์ำลัระเบิเสียหัวเราะและหันหน้ามาทาลิน นนึหน้าาี ี๋ าว ใส่แว่น สู เาหลี อุปป้าแบบนี้ สเปเลย ส่วนอีน ีรที่สู หัวเราะทีฟันาวว่าหน้า ำลัมอมาที่ลินและหัวเราะันสนุสนาน
ลินมอไปทา 2 หนุ่มแล้วหัน้ายหันวาไปมาอย่ามึน….พึมพำับัวเอ
“หัวเราะอะไรฟร่ะ”
แล้วหันไปอีทา นยิ้มฟันาวว่าัว็พูอบลิน้วยอาารำสุฤทธิ์
“น่าสสารัเลยนะรับ อุส่าห์ั้ใสวย”
พร้อมทั้หัวเราะไป้วย ราวนี้ลินรู้แล้วว่าหัวเราะใร….เลยหันหน้าไปะเรียมพร้อมปะทะวาาเ็มที่แ่็สะุึ….เพราะรอยยิ้มอุปป้าอนาวี๋ ที่อยู่รหน้า เสียทุ้มให่พูถามมา้วยรอยยิ้มาหยีน่ารั….
”อโทษรับเพื่อนผมมันปาหมาแบบนี้แหละ….อยู่ะบริหารฯ เหรอรับ ยืมร่มผมไปไหมรับ”
ลินอึ้ไปพันึ แสบาไปับวามาวสูอเ้า แล้ว่อยๆ พูอบไปแบบะุะั
“เอ่อ..เอ่อ...แล้วะืนยัไะ เรียนนละะเลย” ลินพูอบพร้อมยิ้มโว์ฟันระ่ายาวๆ แถม้วยลัยิ้มน่ารัๆ ะว่าน่ารัสุๆ เลยว่าั้น
“ไม่้อเอามาืน็ไ้รับ ผมยให้เลย วันหลัะไ้ไม่้อเปียฝนแล้วะโน่าฝนอี ฮ่าๆๆๆๆๆ ”
เอิ่ม...ที่บอว่าเพื่อนแปาหมา แเอ็ปาแมวมั้ เือบะหมาไม่แพ้ันเลยนะ
“เอิ่ม...ั้นไม่เป็นไร่ะ ไม่ยืมีว่า อบุ่ะ”
ลินอบลับไปแบบไม่อยาเสียมารยาท และยิ้มบาๆ ให้เ้า
“เอ่อ...โรธเหรอรับ อโทษนะรับ พวผมมันปาหมาแบบนี้แหละ อย่าถือสาหมาๆ อย่าพวผมเลยนะรับ”
เหอๆ รู้ัว็ี...ลินิในใ พร้อมยิ้มอบลับ
“ไม่เป็นไร่ะ ไม่ไ้โรธ ไม่ไ้ิอะไร ิมาไปแล้ว่ะ”
ลินยิ้มเห็นลัยิ้ม อบลับ พอีับเห็นว่าฝนาลมาแล้ว ึไม่อยาเสียเวลาไปับนปาหมา ึิ่หนีไป แ่พอะออวิ่ าแว่นนหล่อ็พูอีว่า
“อ้าวะไปแล้วเหรอ ไม่เอาร่มไปเหรอรับ เี๋ยวไม่สบายนะรับ เสื้อ็เปียฝนแล้ว็บา้วย ไม่หนาวเหรอรับ นั่เรียนห้อแอร์นะ”
ลิน้มลมอเสื้อนัศึษาสีาว ที่มั่นใว่าใส่เสื้อับในมาแน่ๆ ็ไม่ไ้โป๊อะไร แล้วหันมอาแว่นนหล่อไปอีที พร้อมส่ยิ้มหวานอบไปแบบะเสียมารยาทแล้ว
“เสื้อเปียแล้วร่ม่วยอะไรไ้ไม่มา่ะ เี๋ยว็แห้แล้ว อบุนะะ ไป่อนนะะ”
พูแล้ว็ยิ้มหวานเห็นลัยิ้ม แล้วปรายามอานยิ้มฟันาวว่าัวอีที ็เห็นยิ้มฟันาวั้วส่มาให้ ลินอมยิ้มให้นิๆ แล้วสะบัหน้าหลบวิ่หนีไปอย่ารวเร็ว ไ้ยินเสียไล่หลัมาามสายฝน
“ระวัไม่สบายนะรับ”
ลินไ้ยินเสียาาแว่นนหล่อปนมาับสายฝน แล้วทำให้อบอุ่นใ มาว่าหุหิใแหะ อมยิ้มมุมปาแล้ววิ่่อไปะบริหารฯ ้วยรอยยิ้ม :)
ความคิดเห็น