คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่1.3 วิญญาณอาฆาต
าลเวลาไหล่อเนื่อไม่หยุยั้ โลาผ่านหลายยุสมัย ผู้น่าลืมเลือน เหลาอ์เมียวิามาลเวลา
สายลมพัโยเบาๆ ะเียวันพิรุไหลลินลาฟ้าอย่ามือฟ้ามัวิน หยาพิรุธไหลาเรือนผมสีาวาๆ ที่ทอยาวมาถึแผ่นหลัอายหนุ่ม มีเรือนผมสีำอยู่บ้าปะปลาย เรือนผมสีาวไหวพริวามแรลม อาพรสีำมีลวลายสีแแ่อยู่ลาหลั แนเสือสีำลายสีแเป็นริ้วๆ ุมถึ้อมือ มีผ้าสีแผูมัับ้อมืออเา
ารผูอผ้าสีแพันอยู่อย่าเรียบร้อยัผ้าพับไว้ มือาวียึ้น ปัปอยผมทีปิบัใบหน้า แ่นมอท้อฟ้าที่เมำทะมึน ่อยๆเลือนหายไป ันทราสาส่อสว่าทั่วท้อนภา แทนที่วามมืที่ปลุมทั่วท้อนภา
แสันทราสาส่อทำใบหน้าหล่อเหลาส่อประายเศร้ามนหมอ ลมพัเบาๆเรือนผมสีาวสะท้อนึ้นลเป็นลื่นเผยให้เห็นลวลายรแผ่นหลั วาส่อประายมืมน ับพลันเิสายลมประหลาสายหนึ่ที่ยาะสัเุไ้ ไหลรวบเป็นุๆเียว พรันแปรสภาพเป็นสายลมและหายวับไป ปราึ้นอีรั้ที่้านหลัอายหนุ่มระยะห่าเพียราวรึ่เมร
"ไปให้พ้น ำสั้นๆแฝวามเย็นเยือหลายส่วนแผ่นระาษปราึ้นะทันหันอย่าสายฟ้าแล็บ ลมสายนั้นเ้าปะทะับแผ่นระาษอย่าับไว เิลื่นระลอๆ บรรยาาศรอบพรันบิเบี้ยวทันใ สายลมนั้นเพิ่มพูนพละำลัึ้น ลื่นระลอให่ๆเิึ้นอีรา
สายลมนั้นที่รู้ว่าไม่สามารถฝ่าปราาร์อันแ็แร่ยาะ้าว้าม โย่าย พรันหายวูบลมสายนั้นพรัน่อัว ปราึ้นในรูปลัษ์ หมาป่านาเมรรึ่เศษ วาส่อประายุร้าย นสะท้อนประายสีาวสว่า ทั้ร่าปราออร่าสีเียวบาๆ มันถอยร่าหลาย้าว ายหนุ่มิวมวเล็น้อย เหล่มอหมาป่าที่เปล่รัศมีสีเียวอ่อน เรือนผมสีาวที่มีสีำอยู่ปะปลายนั้น อบสนอับารเลื่อนศีษะอายหนุ่ม
"สิาลวายุ วิาอาาระับหนึ่
*สิาลแปลว่า หมาป่า*
วิาอาาือวิาอสิ่มีีวิที่มิอาไปสู่สุิไ้เพราะเหุพลัพรั้นบาประารทำให้ับลายเป็นวิาร้าย หรือ โยไ วิาอาาไม่ำเป็น้อเป็นวิา มนุษย์ หรือ สัว์ อะไร็าม็ล้วนแ่มีวิาสถิอยู่ ไม่็สถิามสถานที่่าๆไปึบัเิำนานเล่าานมามายสุะหยั่ถึไ้โย่าย
ายหนุ่มหวนิำนึถึ้อบัับที่เาใ้เวลาเพียรู่เียว็ำมันไ้ึ้นใ ายหนุ่มถอนสายาลับมาและหันหน้าลับามเิม และไม่ไ้สนใมันอีเาเหยียบย่ำพื้นห้าที่เปียุ่ม ไปอย่าไม่สนใแม้แ่น้อย หมาป่าวายุเห็นหยั่นั้น มันับยิ่แสวามุร้ายมาึ้นว่าเ่า ลมหลายสายไหลรวมเป็นุๆเียวอีหน แ่รั้นี้ลับทรพลัึ้น ลม บริเวรอบๆไหลเ้าหาหมาป่าวายุ สเหมือนลมพายุ็มิปรา
อาพรที่สบนิ่บนัวายหนุ่ม่อนหน้าบันี้ับปลิวโบสะบัามแรสายลมที่ไหลเ้าหาสิาลวายุ เรือนผมปลิวสะไหวั่สายน้ำไหล สีหน้าายหนุ่มไม่แปรเปลี่ยน วหน้าอันหล่อเหลา ายแววที่ไม่สามารถอธิบายออมาเป็นำพูไ้ สิาลวายุเปล่ปะายสีเียวมร สายลมพรันหยุวูบทันใ อุ่มเท้าอมันพรันยับ เิเป็นลื่นลมที่รุนแรพุ่ปราเ้าหา ายหนุ่มปราสายฟ้าแลบ สีหน้าายหนุ่มแปรเปลี่ยน
เาหมุนายเล็น้อย ่อนวาะายแววเหี้ยมโหึ้นมา ลื่นลมสายนั้นหอบสายลมมาอย่า่อเนื่อ วาเิแสสีแึ้นมาแวบนึและพรันอันรธานหายไป ายหนุ่ม้อมอแสสว่าสีเียว
"ึาโนะ" เอ่ย้วยเสียืาแฝวามาหวั แผ่นระาษปราึ้นระหว่านิ้วสอ้าือนิ้วนาับนิ้วี้ แผ่นระาษเรือแสสีแาพรันแปรเปลี่ยนเป็นาบาานะสีแาที่มีวามยาวราวสอเมรเศษ าบาานะสีแปราึ้นระหว่าฝ่ามือ ายหนุ่มเหวียาบาานะเบาๆ ลื่นแสสายนั้นที่พุ่ปราเามา พรันแยเป็นสอส่วน ร่าที่ถูผ่าทั้สอส่วนพุ่ผ่านร่าอายหนุ่มไปอย่า เื่อ้า ายหนุ่มมอมันอย่าเย็นา
วิาที่ถูผ่าเป็นสอส่วนเิารเปลี่ยนแปรึ้นวิาสิาลวายุ พรันลายเป็นลูไฟวิา ถึแม้ะเรียมันว่าไฟ็ามมันลับไม่มีวามร้อนที่สามารถแผเผ้าสิ่ใไ้ ลับันมันทำไ้เพียรัศมีวามเยือเย็นเพียเท่านั้น แ่ไฟวิามัน็มีวามพิเศษอัวมันเอ สามารถทำให้เป็นอาวุธร้ายแรแม้ระทั้ใ้เอาีวิ
ลูไฟวิามีเปลวไฟเป็นสีเียวมร เปลวเพลิเ้นระริไปมาอย่า่อเนื่อ ุศูนย์ลาอเปลวเพลิวิาถึภายนอะเป็น สีเียวมรแุ่ศูนย์ลาอมันลับเป็นสีรามำ ายหนุ่มหันไปมอไฟวิา้วยวามสนใ สีอไฟวิามันบบอถึธาุอวิานั้นๆ
"วิาสีเียว เป็นวิาสััธาุลม ปราเปลียวเหนือั้น ธาุลมหลอมรวมไม่ยานัถ้าเทียบับธาุอื่นๆ
ายหนุ่มุนิอยู่สัพัให่่อน เาะยฝ่ามือึ้นนิ้วทั้ห้าพรันระุเบาๆ ไฟวิาลอยพลิวเ้ามาในฝ่ามืออย่าเื่อฟัสเหมือนนรับใ้ับเ้านาย็มิปรา ไฟวิาเปลประายแสสีเียวมร ทำให้แสสีเียวายไปยัใบหน้าอันหล่อเหลาลับเปลี่ยนเป็นสีเียว
ายหนุ่มไม่รีรออะไรอี เาถ่ายทอิวิาาส่วนลึในิใปิเปลือาล ิวิาสีฟ้าหลั่ไหลหน้าผาอายหนุ่ม พลัสายนั้นพรันพุ่เ้าปลุมไฟวิาอย่ารวเร็วสะเหมือน เมาปลุมม่านฟ้า็มิปรา ้วยารระุ้นอิวิาอานหนุ่ม ไฟวิา เิารสั่นไหวอย่าน่าประหลา
เปลวไฟที่เ้นระลิอย่าแพ่วเบาอยู่ บันี้พรันวูบไหวอย่า อย่ารุนแร อย่าไม่เยเป็นมา่อน สภาวะโยรอบพรันเิลื่นพลัอันหน้าสะพึ สายลมที่นิ่สบอยู่่อนหน้าพรันเิารแปรปวนึ้นอีรั้ ิ่้านใบอพฤษ โอนเอนามแรลม เรือนผมสีาวปลิวามแรลม
ายหนุ่มเาทราบถึสิ่ที่เิึ้นเป็นอย่าี แ่เาไม่สนใและเพียเพ่สมาธิอยู่ับสิ่ที่ระทำ เรื่อปิที่ะเิเรื่อแบบนี้ และสาเหุ็ือ็ือวิาหมาป่าวายุ ายหนุ่มใ้เวลาอยู่นาน ่อนเาะเปิเปลือาึ้นอย่า้าๆ ่อนมืออี้าะยึ้น แบฝ่ามืออย่าเื่อ้า
แผ่นระาษปราลาฝ่ามืออย่าน่าประหลา แนอันาวีพรันยับไป้าหน้าเบา แผ่นระาษพุ่ปราไปยัไฟวิาอย่าไม่้าไม่เร็ว แผ่นระาษพรันแะไฟวิา มันแระเ ารเป็นลื่นแสน้อยให่ไหลามหวอาาศและหุบเ้าแผ่นระาษับไว แผ่นระาษมีออร่าสีเียวบาๆ
"มันสำเร็แล้ว" ายหนุ่มเอ่ยึ้นอย่าอย่าพึพอใ่อนะเอามือปาน้ำรหน้าผาแ่มันไม่ใ่เหือแ่อย่าใ
"ไม่ิ ว่า้าะอ่อนเเอลถึเพียนี้ แ่ำระล้าเำนเิมอวิาอาาระับหนึ่ลับใ้เวลา นานนานี้
ายหนุ่มเอ่ยืา รอยยิ้มแห้ ปราึ้นแวบนึ่อนะหายไป มอแผ่นระาษที่แสสีเียวปราวูบวาบ อยู่ลาฝ่ามือ มีอัระที่เียนอยู่บนแผ่นระาษือ "ผนึ" โบมือเบาๆแผ่นระาษสีเียวลอยไปยัเบื่อ้า บุรุษเสื้อำเอามือไว่หลั วเนรเพ่มอ วันทร์อย่าเล่ลึม วาายแววริั
"้า นารุโฮิ เถิ้าน ้าลับมาแล้ว
ความคิดเห็น