คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่4 ทำอาหารxสอบตกxสอบซ่อม
ไรท์ บรรยาย
หลังจากนั้นไม่นานกอร์นกับคุราปิก้าก็มาถึงสถานที่สอบรอบที่สองกันโดยที่เด็กชายผมตั้งตามกลิ่นน้ำหอมของเลโอลีโอมา
"จมูกของกอร์นนี้ดีจังนะ"
"ขอบคุณนะแต่จะว่าไปคาเรย์ใช้น้ำหอมอะไรเหรอ?เหมือนกับกลิ่นดอกไม้เลยแหน่ะ"
"น้ำหอม?ฉันไม่ได้ฉีดน้ำหอมมานะไม่สิต้องบอกว่าไม่เคยแตะเลยมากกว่าถึงจะถูก"
กอร์นทำหน้าสงสัยเพราะเขามั่นใจว่าเพื่อนสาวตรงหน้าฉีดน้ำหอมมาแน่ๆแต่กลับไม่ใช่สะงั้นแล้วกลิ่นที่หอมเหมือนดอกไม้นี้มาจากร่างบางตรงหน้าซะด้วย
"อะไรกันฉันว่าฉันได้กลิ่นดอกไม้มาจากเธอนะไม่ใช่น้ำหอมหรอกเหรอ?"
"ฉันไม่ชอบฉีดน้ำหอมน่ะเลยไม่เคยฉีดแล้วพอจะบอกได้มั้ยว่าเป็นกลิ่นของดอกไม้ชนิดอะไร?"
"ก็มี ดอกกุหลาบ ดอกทิวลิป ดอกเดซี่ ดอกฮิกังบานะ แล้วก็ ดอกฟอร์เก็ตมีน็อท และดอกสุดท้ายคือกลิ่นที่ชัดที่สุดคือดอกไฮเดรนเยียน่ะ"
"!?"
คาเรียน่าทำหน้าสงสัยปนตกใจแต่คงไม่มีใครเห็นเพราะสวมผ้าคลุมอยู่แล้วคิรัวร์ก็ถามขึ้นมาว่า
"นี่เธอไปลุยทุ่งดอกไม้ก่อนมาสอบฮันเตอร์รึไง?"
"นายมีตาทิพย์รึไงถึงได้รู้ว่าฉันไปลุยทุ่งดอกไม้มาก่อนน่ะ?"
"ง่ายๆนะฉันเก่ง:)"
เด็กสาวผมดำถึงกับกรอกตามองบนในความหลงตัวเองทันทีก่อนจะทำเป็นเมินท่าทางภูมิใจนั้นไปฟังซาธ็อตบอกถึงสถานที่สอบรอบสอง
"ทุกท่านที่ผ่านมาถึงที่นี้เก่งมากครับสถานที่แห่งนี้คือสนามสอบรอบที่2ขอให้ทุกท่านโชคดีกระผมหมดหน้าที่แล้วขอตัวก่อนนะครับ"
แล้วชายหนุ่มก็เดินกลับเข้าไปในป่าแต่ที่จริงแค่เดินเข้าไปเท่านั้นเดี๋ยวก็จะขึ้นไปบนต้นไม้เพื่อแอบดูการสอบรอบที่สองนั่นแหละ
ครืน~!
ประตูขนาดใหญ่ได้เปิดออกพร้อมกับที่มีร่างของคนสองคนอยู่ข้างในคนหนึ่งเป็นผู้หญิงผมสีเขียวมิ้นมัดผมหลายจุก ใส่เสื้อตาข่ายสีดำครึ่งตัวแต่ก็ยังเห็นบราเซียสีดำที่ใส่อยู่ดี ส่วนอีกคนเป็นผู้ชายร่างอ้วนใหญ่โตใส่ชุดสีเหลืองและกางเกงยีนส์
"ยินดีต้อนรับสู่สนามสอบรอบที่2ฉันเป็นผู้คุมสอบชื่อเมนจิ"
"ผู้คุมสอบเช่นกันฉันบูฮาร่า"
หลังจากที่ทั้งคู่แนะนำตัวเสร็จก็เกิดความเงียบขึ้นก่อนที่จะมีเสียงดังขึ้นมาว่า
โครก~!!
"สงสัยจะหิวอีกแล้วล่ะสิท่า"
"ท้องร้องโครกครากไปหมดแล้ว"
"ก็อย่างที่ว่าล่ะนะในรอบที่2นี้น่ะ..."
ทุกคนเงียบเพื่อตั้งใจฟังสิ่งที่กรรมการจะบอกแต่คำตอบที่ได้มากับทำให้พวกเขารู้สึกไม่พอใจขึ้นมาซึ่งโจทย์ในรอบนี้ก็คือ...
"อาหารไงล่ะ!"
"เดี๋ยวก่อนนะอาหารงั้นเหรอ?นี้พวกฉันมาเพื่อสอบฮันเตอร์กันนะแม่หนู"
"ไม่ผิดหรอกน่าจงทำอาหารที่พวกันพึงพอใจมาให้ได้นั่นแหละโจทย์รอบที่2"
หลังจากพูดจบก็มีเสียงของผู้เข้าสอบคนหนึ่งถามขึ้นมาเพื่อแก้ข้อสงสัย
"แล้วทำไมต้องเป็นอาหารด้วยล่ะ?"
"นั่นก็เพราะว่า...พวกฉันก็คือฮันเตอร์เลิศรสยังไงล่ะ!"
เท่านั้นผู้คุมสอบคนอื่นๆยกเว้นพวกกอร์นก็พากันหัวเราะทำให้คิ้วของคาเรียน่ากระตุกทันที
'หัวเราะกันเข้าไปเดี๋ยวพอเจอของจริงแล้วจะพูดไม่ออก'
"นี่คุณฮันเตอร์เลิศรสจะให้พวกเราทำอะไรให้รับประทานดีล่ะ?"
"บูฮาร่า"
เอ่ยชื่อเพื่อนยักษ์จบเจ้าตัวก็ลุกขึ้นก่อนจะกำหนดวัตถุดิบออกมาซึ่งวัตถุดิบก็คือ...
"วัตถุดิบที่กำหนดให้ใช้ก็คือหมูถ้าเป็นหมูที่อยู่ในป่าบิสก้านี้ล่ะก็จะใช้พันธ์ไหนก็ได้ถ้าทำให้พวกเราพูดว่าอร่อยได้ก็ถือว่าสอบผ่าน"
"ถึงจะบอกว่าอร่อยแต่มันก็ไม่ใช่แค่รสชาติล่ะนะอย่าดูถูกอาหารเชียวล่ะเข้าใจมะ?แล้วถ้าเมื่อไหร่ที่พวกฉันอิ่มการสอบก็จะสิ้นสุดลงด้วย"
"เข้าใจแล้วๆรีบๆเริ่มเลยเถอะเสียเวลา"
ปุ้ง! ตึกๆๆๆๆๆๆๆ!!
ผู้คุมสอบทุกคนพากันวิ่งเข้าไปในป่าเพื่อตามหาหมูโดยหารู้ไม่ว่าหมูที่อยู่ในป่าบิสก้าน่ะมันมีแค่พันธ์เดียวเท่านั้นแถมยังเป็นพันธ์ที่โหดที่สุดในโลกอีกด้วย
"สอบรอบนี้ถ้าจะสนุกกว่ารอบแรกนะเนี่ย"
"ก็หวังว่ามันจะเป็นแบบนั้นน่ะนะ"
ระหว่างที่คุราปิก้าพูดกอร์นก็ได้สไลด์ตัวลงไปตามเนินคิรัวร์ที่เห็นแบบนั้นก็กระโดดตามไปบ้างและแน่นอนว่าอีกสองชายหนุ่มก็ลงตามไปยกเว้นคาเรียน่าที่สไลด์ลงไปทางข้างๆเพื่อจะได้จัดการหมูได้ง่ายๆด้วยลูกเตะของเธอ
ปึก! ปึก! ปึก!
"จะหยุดทำไมเล่ากอร์น!"
"เจอแล้วล่ะ"
"ห๊า?"
"หมูนี่นา"
หลังจากที่ชนกันเมื่อกี้ก็ทำให้กลุ่มของพวกกอร์นเจอกับหมูจนได้แต่ปัญหาคือมันกำลังเคี้ยวกระดูกอยู่น่ะสิ!
"หรือว่ามันกินเนื้อ!?"
"ก็แหงอยู่แล้วล่ะคุราปิก้ามันคือหมูพันธ์แกรสเตสม์หมูที่โหดที่สุดในโลก!"
เสียงหวานดังขึ้นจากข้างๆทำให้ทั้งสี่คนหันไปมองก็เจอกับร่างบางที่สไลด์ลงมาอย่างรวดเร็วก่อนจะกระโดดขึ้นไปบนฟ้าแล้วตีลังกาลงมาพร้อมกับเตะลงไปที่หน้าผากของหมูตัวหนึ่ง
อู๊ด~! ตึง!
ร่างใหญ่ยักษ์ของหมูตัวนั้นร้องอย่างเจ็บปวดก่อนจะล้มลงไปส่วนคาเรียน่าก็กระโดดลงมาอยู่ข้างๆพวกกอร์นอย่างสวยงาม
"และจุดอ่อนของพวกมันก็อยู่ที่หน้าผากงั้นฉันไปล่ะพอดีอาหารที่ฉันจะทำมันใช้เวลาเยอะน่ะ"
บอกจบก็ลากเจ้าหมูออกไปทันทีปล่อยให้พวกกอร์นมองตามด้วยสายตาปริบๆ
คาเรียน่า บรรยาย
หลังจากที่ฉันลากเจ้าหมูน้อย(?)กลับมาที่สนามสอบได้แล้วก็เริ่มลงมือทันทีเริ่มจากล้างตัวถอนขนผ่าเครื่องในออกมาแล้วล้างให้สะอาดจากนั้นก็ตั้งหม้อเทน้ำใส่ตามด้วยเครื่องในรอให้เดือดระหว่างรอก็มาดูเครื่องปรุงต่างๆ
"ผงชูรส รสดี เกลือ น้ำตาล ครบหมดผลไม้ก็ครบโอเคใช้มันให้หมดเนี่ยแหละ:)"
พูดจบฉันก็หยิบมีดขึ้นมาแล้วนำเนื้อหมูมาสับทันทีเอาล่ะไหนๆก็ไหนๆแล้วทำเผื่อพวกกอร์นด้วยก็แล้วกัน
ตึกๆๆๆๆ!!
'เสียงฝีเท้า? อ้อ คงจับหมูกลับมาได้หมดแล้วล่ะตอนนี้ใช้สมาธิกับอาหารตรงหน้าก็พอเดี๋ยวจะเสร็จไม่ทันพอดี'
คิดจบก็ไม่สนใจรอบข้างอีกเลยที่สนใจมีแค่ทำอาหารจานนี้ให้เสร็จเท่านั้น!
(2 ชั่วโมงผ่านไป)
"ฟู่~ ในที่สุดก็เสร็จสัก--"
"เสร็จแล้วเหรอ?"
"ว๊าย!"
ฉันร้องอย่างตกใจเมื่อจู่ๆคิรัวร์ก็โผล่มาอยู่ข้างๆแบบเงียบเชียบเกือบเอามีดแทงแล้วนะเมื่อกี้น่ะ
"เธอนี้ขวัญอ่อนจังนะเป็นนักฆ่าแท้ๆ"
"แล้วมันเพราะใครกันล่ะ?ที่โผล่มาเหมือนผีขอส่วนบุญน่ะ?"
"นี่เธอว่าฉันเป็นผีเหรอ!?"
"ฉันยังไม่ได้พูดชื่อนายเลยนะอยากรับก็รับไปสิเจ้าแมวหงอก:)"
แล้วก็ตามคาดเจ้าแมวขาวนี้ก็โวยวายยกใหญ่แต่ฉันก็เมินไปก่อนจะยกจานสเต๊กขึ้นมาไว้ตรงหน้าทำให้คิรัวร์มองอย่างสงสัยทันที
"ฉันทำสเต๊กไว้ให้พวกนายรวมถึงจานผลไม้รวมนั่นด้วย"
ชี้ไปทางที่วางเมนูไว้ก็เดินนำอาหารที่ทำเสร็จไปให้กับกรรมการตัดสินทั้งสองคนทันทีเพื่อไม่ให้ความร้อนหายไป
"กรุณาตัดสินอาหารของฉันด้วยนะคะ"
"อะ..อาหารพวกนี้มันอะไรกัน!?ทำไมฉันไม่เคยเห็นมาก่อนเลย!"
ฉันมองเมนจิด้วยสายตาขบขันเพราะท่าทางของเธอตอนนี้เหมือนเด็กได้ของเล่นไม่มีผิดก่อนจะตอบเธอไป
"เป็นอาหารของประเทศไทยค่ะที่จริงจะทำต้มยำกุ้งด้วยแต่บังเอิญว่าไม่มีกุ้งเนี่ยสิถ้ายังไงเชิญตัดสินได้เลยค่ะ"
พอฉันพูดจบเท่านั้นทั้งสองคนก็ลงมือกินทันทีดูท่าจะทนกลิ่นกับหน้าตาที่น่าทานไม่ไหวสินะแต่ก็เอาเถอะโดนพี่รีบอร์นใช้ให้ทำอาหารจนชินแล้วล่ะ
(5 นาทีผ่านไป)
'ท้องของ2คนนี้เป็นหลุมดำรึไงกัน?ถึงได้กินหมดภายในเวลา5นาทีน่ะ'
'แต่ฉันว่ามันเป็นเรื่องปกตินะก็เหมือนกับตอนที่เธอใช้ร่างฉันในการกินวิณญาณยังไงล่ะแถมเธอใช้เวลาแค่3นาทีก็กินหมดแล้วด้วยเธอต้องยอมรับความจริงให้ได้นะจิฮิโระ'
'เข้าใจแล้วย่ะ'
แล้วฉันก็กลับมาสนใจกับการตัดสินอาหารของฉันซึ่งผลที่ออกมาก็คือ...
"หมายเลข1ผ่าน! ครั้งหน้าถ้าเจอกันช่วยทำอาหารทุกอย่างที่เธอทำได้ด้วยนะ:)"
ฉันพยักหน้ารับก่อนจะเดินกลับมาหาพวกกอร์นที่ตอนนี้กำลังกินอาหารที่ฉันทำอยู่ด้วยสีหน้าที่ดูก็รู้ว่าต้องอร่อยแน่ๆ
"อินอีอ้วยอะอาเอย์อี่ออบอ่าน(ยินดีด้วยนะคาเรย์ที่สอบผ่าน)"
"กินให้หมดแล้วค่อยพูดสิกอร์นเดี๋ยวก็ติดคอพอดีแล้วเป็นไงบ้าง?อร่อยรึเปล่า?"
"อื้ม! อาหารที่คาเรย์ทำอร่อยสุดๆไปเลยล่ะอยากทานอีกจังเลยนะ"
"เอาไว้เดี๋ยวฉันทำให้ทานก็ได้บอกไว้ก่อนเลยนะว่าฉันไม่ทำอาหารให้ใครทานง่ายๆหรอกแต่เพราะพวกนายเป็นเพื่อนเลยจะทำให้ทุกครั้งที่ขอก็แล้วกัน"
"จริงเหรอ!?ขอบคุณมากนะคาเรย์"
ฉันยกยิ้มให้กับความร่าเริ่งของกอร์นมันเหมือนกับความอบอุ่นของพระอาทิตย์ไม่มีผิดเลยล่ะจากนั้นผู้เข้าสอบก็นำอาหารที่ตัวเองทำไปเสริฟ์แต่ก็โดนเมนจิตัดสินว่าไม่ผ่านทั้งนั้นจนกระทั่ง...
"อิ่มแล้ว!งั้นการสอบก็จบลงเท่านี้!หมายเลข1ผ่านคนเดียว!"
แล้วนั้นก็ทำให้ผู้เข้าสอบพากันไม่พอใจจนหมายเลข255โทโดพุ่งเข้าไปจะจัดการเมนจิแต่ก็โดนบูฮาร่าซัดปลิวไปชนกับเสาประตูเข้าอย่างจังฉันนี้สะใจมากเลย
"พวกนายน่ะไม่มีความกล้าในการท้าทายสิ่งใหม่ๆเลย!มีแต่ของเดิมๆหน้าเดิมๆมันน่าเบื่อนะ!เพียงเท่านี้พวกนายก็หมดคุณสมบัติที่จะเป็นฮันเตอร์แล้วล่ะ!"
และด้วยคำพูดของเมนจิที่มันแทงใจหลายๆคนก็ทำให้ผู้เข้าสอบพูดอะไรไม่ออกเลยอีกเดี๋ยวประธานเนเทโล่ก็มาแล้วสินะ โอ๊ะ พูดถึงก็มาเลยแฮะ
"แต่ถึงแบบนั้นการที่ปรับให้ตกหมดเลยโดยมีผู้สอบผ่านคนเดียวมันก็ดูจะเกินไปหน่อยนะ"
ตูม~!!
ด้วยแรงที่กระโดดลงมาทำให้พื้นดินรอบๆตัวยุบลงไปและมีฝุ่นพุ่งขึ้นมาก่อนที่สายลมจะค่อยๆพัดฝุ่นพวกนั้นให้จางลงทำให้ทุกคนได้เห็นผู้มาใหม่กัน
"ใครกันล่ะนั่นตาแก่นั่นน่ะ?"
"คณะกรรมการตัดสินสูงสุดของการสอบฮันเตอร์ประธานเนเทโล่ยังไงล่ะ"
แล้วก็เป็นไปตามอนิเมะที่ฉันดูมาเป๊ะๆก่อนที่เมนจิจะขอประธานเนเทโล่ให้มีการสอบซ่อมซึ่งประธานก็อนุญาตแล้วพวกเราทั้งหมดก็ขึ้นเรือเหาะไปที่หุบเขาผ่าครึ่งทันที
(ณ หุบเขาผ่าครึ่ง)
พอมาถึงก็เจอกับรอยแยกขนาดใหญ่ที่รามไปทั่วภูเขาเพราะแบบนี้ถึงได้มีชื่อว่าหุบเขาผ่าครึ่งนี้เอง
"หมายเลข1เธอเลือกได้นะว่าจะสอบซ่อมหรือไม่สอบน่ะ"
เลือกได้สินะดีล่ะฉันไม่ตอบอะไรกรรมการแต่เลือกที่จะเดินไปตรงหน้าผาแล้วกระโดดลงไปแทนสรุปก็คือฉันเลือกที่จะสอบซ่อมจะได้กินไข่ต้มด้วยล่ะ
"เฮ้ย! คาเรย์!/คาเรย์!/บ้าบิ่นเกินไปแล้ว!"
พวกกอร์นพากันเรียกอย่างตกใจก็นะพอดีฉันมันเป็นคนชอบเสี่ยงด้วยน่ะมันตื่นเต้นดี
ฟุบ! หมับ!
หลังจากที่ฉันจับใยได้ก็เล็งใยที่พันไข่เอาไว้พวงหนึ่งใช่ฉันจะเอามันไปทั้งพวงเลยพอดีฉันมันเป็นคนโลภด้วยแหละนะเอาล่ะที่เหลือก็แค่รอกระแสลมเท่านั้น
ฟิ้ว~ ฟึบ! ฉับ!
ได้มาแล้ว!ทีนี้ก็มีอะไรกินระหว่างการสอบแล้ว!(เดี๋ยวนี้เห็นแก่กินเหรอ?//ไรท์ วัยเจริญเติบโตชัดมะ?//คาเรียน่า ชัดจ๊ะ//ไรท์)จะได้เอาไปทำอาหารด้วยแหละ
ฟิ้ว~!!
กระแสลมที่พัดแรงขึ้นมาส่งผลให้ตัวฉันลอยกลับขึ้นไปพร้อมกับพวงไข่ของเหยี่ยวแมงมุมหนึ่งพวง
ตุบ!
"ฉันสาธิตให้ดูแทนกรรมการแล้วที่เหลือก็แล้วแต่พวกนายนะ:)"
"เฮ้ย! จะบ้ารึเปล่าคนสติดีที่ไหนเขาจะโดดลงไปกัน!?"
"แบบนี้ล่ะกำลังรออยู่เลย!"
"ก็คนสติดีแบบพวกนั้นไง:)"
ฉันยิ้มเย้ยยันใส่เจ้าหมูตอนไปเพราะตอนนี้พวกกอร์นกระโดดลงไปแล้วตามด้วยคนอื่นๆซึ่งก็มีผู้เข้าสอบคนหนึ่งใจร้อนกระโดดลงไปโดยไม่ได้รู้เรื่องกระแสลมเลย
"เธอคิดว่าจะมีคนผ่านสักกี่คนกัน?"
"รวมฉันด้วยก็42คน"(ไรท์ตัดคนที่เป็นหมายเลข1ในเรื่องออกนะคะ//ไรท์)
พอฉันตอบประธานเนเทโล่ไปเจ้าตัวก็ยื่นจดหมายมาให้ฉบับหนึ่งฉันจึงรับมาดูพอเห็นชื่อผู้ส่งถึงกับตัวแข็งทื่อทันที
[คิรัวร์ โซลดิ๊ก]
'ทะ..ทะ..ทำไมหมอนั่นถึงได้รู้ว่าฉันอยู่ที่ไหนเนี่ย!?ทั้งๆที่ฉันโดนเปลี่ยนให้เป็นเด็กแล้วแท้ๆต้องตรวจจับพลังเวทย์พลาดบ้างแหละน่า!หรือว่าเดาเอา!?ถ้าเป็นแบบนั้นก็น่ากลัวมาก!'
'สายสัมพันธ์ยังไงล่ะคาเรย์เจ้ากับเด็กคนนั้นมีสายสัมพันธ์ที่ตัดกันไม่ขาดอยู่นะต่อให้เจ้าอยู่ที่ไหนเด็กคนนั้นก็รู้หมดนั่นแหละ'
'แบบนี้ก็แย่น่ะสิถ้าหมอนั่นมามีหวังได้ทะเลาะกันแน่ๆช่วยฉันคิดหาทางรอดหน่อยสิ อโฟรไดร์ คิราร่า จิฮิโระ'
'เรื่องของเจ้าพวกข้าช่วยไม่ได้หรอก/นะ/ย่ะ'
ทั้งสามตนตอบพร้อมกันทำให้ฉันหมดความหวังทันทีแต่ในจดหมายอาจจะไม่ใช่การที่ชวนทะเลาะก็ได้ใช่ๆมันต้องเป็นแบบนั้นสิต้องไม่ทะเลาะกันเอาล่ะนะจะเปิดล่ะนะหนึ่ง...สอง...สะ--
"จดหมายจากใครน่ะยัยเตี้ย?"
"เห้ย! ผีหล่อ! เอ้ย! ผีแมวหลอก!"
ฉันถึงกับสะดุ้งโหยงพร้อมกับรีบเก็บจดหมายทันทีเอาไว้ค่อยเปิดอ่านทีหลังก็แล้วกันแถมเมื่อกี้ฉันดันไปชมเจ้าแมวหงอกอีกถึงจะอุทานด้วยความตกใจก็เถอะ
"..."
"..."
ต่างฝ่ายต่างเงียบก่อนที่ฉันจะเป็นฝ่ายพูดก่อนเพื่อไม่ให้โดนจ้องไปมากกว่านี้
"ยินดีด้วยที่สอบผ่านรอบ2ฉันขอไปยินดีกับพวกกอร์นก่อนก็แล้วกัน"
"เห~ เมื่อกี้เธอชมฉันสินะ:)"
"ไม่ได้ชม!ฉันแค่อุทาน!"
"เขินเหรอ~?"
"ไม่คุยด้วยแล้ว!"
แล้วฉันก็รีบเดินออกมาทันทีไม่อย่างงั้นได้เขินหนักกว่าเก่าแน่โดยที่ตัวฉันไม่รู้เลยว่าการกระทำของฉันและคิรัวร์ตกอยู่ในสายตาของคนปริศนาคนหนึ่ง
TBC.
___________________________
แฮ~ ลงได้สักทีตอนหน้าก็จะได้เจอตัวละครที่มาจากมิติเซเรเนียเหมือนกับคาเรียน่าแล้วค่ะจะเป็นใครมารออ่านกันค่ะ
1 เม้น = 100 กำลังใจค่ะ
ไว้เจอกันใหม่ตอนหน้านะคะบ๊ายบาย~
ความคิดเห็น