[Identity V]ทำไมฉันกับเพื่อนต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วยเนี่ย!?(แจ็คxOc) (นาอิบxOc)[END]

ลำดับตอนที่ #19 : ตอนที่15 เกมสุดท้ายและคำขอ(100%)

เอมี่  บรรยาย

1 อาทิตย์ผ่านไป

นี่ก็1อาทิตย์แล้วที่เหตุการณ์เลวร้ายผ่านไปฉันเล่นเกมชนะทั้งหมด115ครั้งแล้วอีกแค่15ครั้งเท่านั้นที่ฉันจะได้อยู่ที่นี้แล้วก็มีอีกอย่างที่เปลี่ยนไปนั้นก็คือ...

"ปกติฉันจะเป็นคนตามติดนายนะแต่ทำไมพักหลังๆถึงเป็นนายที่ตามติดฉันล่ะ?"

ฉันหันไปถามนาอิบที่ทั้งวันเดินตามติดฉันยังกับปลิงก็ไม่ได้รำคาญหรืออึดอัดหรอกนะดีสะอีกแต่มันแปลกๆยังไงไม่รู้สิ

"เปลี่ยนบรรยากาศ"

และนี้ก็คือคำตอบเดิมของนาอิบครั้งที่5ที่ฉันถามไปฉันก็ได้แต่ถอนหายใจล่ะนะเอาเถอะฉันจะไม่บังคับให้พูดหรอกถ้าาอิบอยากบอกเดี๋ยวก็บอกเองแหละ

[ต่อไปนี้จะทำการสุ่มเซอร์ไวเวอร์กับฮันเตอร์เพื่อเล่นเกมขอให้ทุกคนอยู่ในความสงบและโปรดฟังเสียงที่ดังขึ้นต่อไปนี้]

พอฉันได้ยินแบบนั้นก็ตั้งใจฟังทันทีดูเหมือนช่วงนี้จะมีกิจกรรมสะด้วยสิถึงได้คึกกันใหญ่เลย

[เซอร์ไวเวอร์ได้แก่ มาร์ธา อิไล เอมี่ และ เฮเลน่า

ฮันเตอร์ได้แก่ เดอะริปเปอร์]

ได้เล่นเกมกับอิไลอีกแล้วแหะทุกครั้งเลยเวลาฉันลงเล่นก็จะอยู่ทีมเดียวกับอิไลตลอดระบบเกมรวนหรอหรือป่าวนะ?ครั้งหน้าขอให้อยู่กับนาอิบจะดีมาก

"ฉันไปล่ะชาเขียวหวังว่าครั้งหน้าจะได้เล่นกับนายนะ"

ฉันพูดจบก็หอมแก้มนาอิบก่อนจะวิ่งออกมาทันทีเขิลอ่าาา!!!ถึงจะเคยทำมาแล้วก็เถอะแต่พอมาทำกับนาอิบแล้วหัวใจเต้นเร็วกว่าเก่าอี๊ก!

"อ้าว! เอมี่วิ่งมาสะเร็วเลยดูสิหน้าแดงเลยไหวมั้ยเนี่ย?"

คุณมาร์ธาถามขึ้นมาอย่างเป็นห่วงฉันจึงรีบทำตัวให้เป็นปกติที่สุดพร้อมกับพูดพรางยิ้มไปให้ว่า

"ไม่เป็นไรหรอกคะแค่นี้สบายมากคะเดี๋ยวฉันจะคอยจู๊คให้นะคะทุกคนถอดรหัสกันเลยเถอะคะ"

"ถ้าไม่ไหวก็บอกผมนะครับเดี๋ยวผมจะส่งนกไปป้องกันให้"

อิไลพูดขึ้นมาฉันจึงยิ้มไปให้ก่อนจะเดินเข้าไปพร้อมกับพูดฉายาของอิไลไปว่า

"งั้นฝากด้วยนะชาดำคุงงง!"

พูดจบฉันก็เดินเข้าเกมมาทันทีตามด้วยคนอื่นๆอิไลชินแล้วล่ะกับการที่ฉันเรียกแบบนี้น่ะ

พอฉันลืมตาขึ้นมาก็มองไปรอบๆพบว่าด่านนี้เป็นด่านความทรงจำของลีโอด่านใหม่สะด้วยคงจู๊คไม่ค่อยได้แหะแต่จะพยายามให้ถึงที่สุดล่ะกัน! พอฉันคิดได้แบบนั้นก็ทำการถอดรหัสและจงใจถอดพลาดเพื่อให้แจ็คมาหาฉันและไม่นานเสียงหัวใจก็ดังขึ้นพร้อมกับที่ร่างสูงเดินเข้ามาใกล้ฉันจึงทักออกไปว่า

"ไงแจ็คครั้งนี้จะขายไก่ที่ไหนอีกล่ะ?"

ฟึบ!

พรึบ!

ฉันหลบหมอกที่เคลือบอยู่บนกรงเล็บของแจ็คได้อย่างหวุดหวิดนี้อีตาแจ็คมันอัปเดตใหม่แล้วหรอ!?คงต้องระวังให้มากกว่านี้แล้วสิฉันจึงรีบวิ่งไปที่ๆมีไม้ทันที  แต่จะพยายามไม่ใช้เยอะแล้วกันจะได้ให้คนอื่นใช้บ้าง

"จ้างให้ก็ตีไม่โดน! แบร่!"

ฉันพูดพรางแลบลิ้นไปด้วยแจ็คถึงกับนิ่งไปทันทีก่อนจะเดินออกไปอีกทางเห้ย!อีแจ็คมันงอนฉันแบบนี้ต้องตามไปง้อสินะถือสะว่าเป็นการถ่วงเวลาให้คนอื่นถอดรหัสกันไปก็แล้วกัน

"แจ็คคคหายงอนแล้วกลับมาไล่ฉันเหมือนเดิมเถอะน้าาา!"

ฉันวิ่งตามแจ็คพรางพูดให้หมอนี้หันมาตีฉันฉันจะไม่หลบด้วยเพราะถ้าฉันบาดเจ็บแจ็คก็จะมาไล่ฉันยังไงล่ะแต่ดูท่าแจ็คจะไม่ยอมเลยแหะฉันจึงต้องตามง้อ(?)ต่อไป

"แจ็คถ้านายยอมมาไล่ฉันและไม่ตีคนอื่นเลยฉันจะบอกจุดอ่อนของทามาโมะให้สนใจมั้ย?"

แจ็คชะงักไปทันทีที่ฉันพูดออกไปแบบนั้นพร้อมกับหันมาตีฉันอย่างรวดเร็ว

โป๊ก!

"อึก! เล่นทีเผลอนี่! ว๊าย!"

ฉันร้องออกมาก่อนจะหลบกรงเล็บของแจ็คได้อย่างฉิวเฉียดต้องเอาทามาโมะมาล่อสินะถึงจะได้ผลน่ะฉันจึงรีบวิ่งให้ห่างจากแจ็คทันทีและคอยส่งสัญญาณไปด้วยว่าฉันจู๊คกันอยู่ตรงไหน  ตอนนี้เครื่องถอดรหัสเหลืออยู่แค่2เครื่องเท่านั้นต้องจู๊คให้ได้ถึงด่านจะไม่เอื้ออำนวยก็เถอะนะ  แลัวฉันก็พลาดดันเผลอล้มไม้เร็วไปแถมทางยังแคบด้วยหมอกในมือแจ็คก็มาแล้วด้วยโดนแน่ๆ!

ฮูก!

จู่ๆก็มีเสียงนกฮูกดังขึ้นนั้นหมายความว่าอิไลส่งนกฮูกมาป้องกันฉันไว้ต้องส่งสัญญาณขอบคุณเขาแล้วสิ

"ชิ!"

แจ็คจิ๊ปากอย่างไม่พอใจก่อนจะกระทืบไม้ฉันจึงรีบวิ่งหาที่จู๊คใหม่ทันทีปากก็พรางพูดว่า

"สีโปรดของทามาโมะคือสีเหลืองกับสีทองและยัยนั่นไม่ค่อยจะใส่เครื่องประดับชุดที่ใส่ก็แนวเรียบง่ายไม่หรูหรามากอาหารที่ชอบก็พวกสลัดผักและอาหารญี่ปุ่นกับฝรั่งเศษ ว๊าย!"

ฉันที่กำลังบอกเกี่ยวกับทามาโมะไปเรื่อยๆก็ต้องคอยหลบหมอกจากแจ็คไปด้วยแต่ก็ดีเพราะแจ็คเอาแต่ไล่ตีฉันจนตอนนี้เครื่องถอดรหัสครบ5เครื่องแล้ว!

โป๊ก!

"แอ็ก!"

แจ็คตีฉันทีถึงกับหน้าจมหิมะไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษเลยสักนิดฉันส่งสัญญาณให้คนอื่นออกไปแต่ดูเหมือนว่าพวกเขาจะไม่ยอมง่ายๆแหะแจ็คผูกฉันกับลูกโป่งแล้ว  และฉันก็ไม่ดิ้นด้วยเพราะเก้าอี้มันอยู่ข้างหน้าเลยน่ะสิแต่แจ็คกลับไม่วางฉันลงบนเก้าอี้เขากลับพาฉันเดินผ่านมันมาตัวแล้วตัวเล่า  จนมาถึงหน้าประตูที่พวกคุณมาร์ธาเปิดไว้บอกเลยนะว่าแจ็คเอาตาแดงมาถ้ามีใครกล้าพอวิ่งมาล่ะก็คนๆนั้นต้องเป็นคุณมาร์ธาเพราะเธอยังมีปืนอยู่  คุณมาร์ธาที่เห็นแบบนั้นก็กำลังจะวิ่งเข้ามายิงปืนใส่แต่แจ็คก็วางฉันลงก่อนพร้อมกับพูดว่า

"หมดหรือยัง?"

ฉันกระตุกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะบอกกับแจ็คว่า

"ก้มลงมายังมีอีกอย่างที่นายต้องรู้เอาไว้"

แจ็คยอมย่อตัวลงมาตามที่ฉันบอกคุณมาร์ธาเตรียมยิงปืนไว้เสมอถ้าเกิดว่าแจ็คเล่นตุกติกฉันจึงกระซิบข้างหูแจ็คไปว่า

"จุดอ่อนของจิ้งจอกคือหูกับหางลองไปลูบไปจับดูสิ"

แล้วฉันรักษาตัวเองจนลุกขึ้นมาได้ก่อนจะเดินห่างออกจากแจ็คพร้อมกับพูดว่า

"อ้อแล้วก็..ทามาโมะเป็นพวกแพ้ลูกอ้อนถ้านายรองอ้อนดูรับรองทามาโมะยอมนายหมดทุกอย่าง"

ฉันพูดจบก็จับมือคุณมาร์ธากับเฮเลน่าเดินออกมาตามด้วยอิไลเท่ากับว่าตอนนี้ฉันชนะ116ครั้งแล้วใกล้แล้วสินะที่จะได้ข้อพรแล้วก็กลับน่ะ

__________________

เอาแค่นี้ไปก่อนนะค่าาา!

__________________

ต่อค่าาา!

__________________

ทามาโมะ  บรรยาย

ยัยเอมี่!ยัยเพื่อนบ้า!เธอไปบอกแจ็คแบบนั้นทำม่ายยย!?เรื่องที่ฉันแพ้ลูกอ้อนขอยอมรับแต่(ไอ้)เรื่องที่จะให้แจ็คมาจับหูกับหางของฉันคืออะรายยย!?

"เดี๋ยวเจ๊จะรองอ้อนทาโมะจังดูบ้างน้าาา!"

เจ๊มิชิโกะพูดขึ้นมาฉันก็ได้แต่ยิ้มรับอย่างช่วยไม่ได้สงสัยคงต้องไปจัดการยัยเพื่อนตัวดีหน่อยสะแล้วสิ

"แจ็คกลับมาแล้วขอล้อหน่อยเถอะปกติล่าได้เก่งตลอดแต่เดี๋ยวนี้กลับฝีมือตกแหะ"

โจ๊กเกอร์พูดขึ้นมาก่อนจะหันไปทางประตูสีแดงที่จะเปิดก็ต่อเมื่อพวกเราฮันเตอร์เข้าไปเล่นแล้วออกมาเท่านั้นตอนนี้แจ็คกำลังเดินออกมาโจ๊กเกอร์จึงพูดล้อออกไปทันทีว่า

"ไงพ่อคนเก่งทำไมเดี๋ยวนี้ฝีมือตกสะล่ะ?หรือไม่อยากจะล่าแล้วเลยปล่อยพวกเซอร์ไป?"

"มันเรื่องของฉันไม่เกี่ยวกับนายโจ๊กเกอร์"

แจ็คพูดขึ้นมาก่อนจะนั่งลงที่ข้างๆฉันฉันจึงเสริฟน้ำชาให้กับแจ็ค

"ไปล่ามาคงจะหนื่อยกับเอมี่เพราะฉะนั่นก็พักดื่มน้ำชาเถอะ"

"ขอบคุณ"

ฉันยิ้มรับคำขอบคุณก่อนจะลุกขึ้นพร้อมกับบอกทุกคนว่า

"ฉันขอตัวไปหาเอมี่สักแปปนะคะเดี๋ยวจะกลับมาคะ"

"ไปดีมาดีน้าาาทาโมะจัง"

เจ๊มิชิโกะบอกฉันพยักหน้ารับก่อนจะเดินออกมาจากห้องนั่งเล่นแล้วเดินตรงไปที่คฤหาสน์ของเซอร์ไวเวอร์ทันที

"ตอนนี้แจ็คอัปเดตใหม่แล้วคงต้องระวังตัวกันให้มากขึ้นพยายามอย่าอยู่ในที่แคบเพราะหมอกของแจ็คจะโจมตีเป็นทางตรงพยายามอยู่ในที่กว้างๆ  หรือไม่ก็หาสิ่งกีดขว้างเข้าไว้แล้วก็อย่าไปอยู่หลังไม้เพราะหมอกของแจ็คสามารถตีทะลุได้"

พอฉันเดินเข้ามาก็ได้ยินเสียงของเอมี่ที่บอกวิธีรับมือกับแจ็คในตอนนี้พอฉันเดินเข้าไปใกล้อีกนิดลัคกี้ก็เห็นฉันฉันจึงส่งสัญญาณให้เงียบไว้นาอิบเองก็เห็นแล้วเหมือนกัน  ตอนนี้เซอร์ไวเวอร์ทุกคนเริ่มจะสังเกตเห็นฉันแล้วยกเว้นเอมี่ที่หันหลังให้ฉันอยู่ฉันจึงเดินเข้าไปเงียบๆแต่ก็ต้องหยุดเมื่อเอมี่พูดขึ้นว่า

"ไงทามาโมะลมอะไรหอบเธอมาหรอ?"

พอเอมี่พูดจบก็หันมาหาฉันฉันยกยิ้มเพราะยังไงเอมี่ก็ต้องรู้อยู่แล้วล่ะว่าฉันจะมาเรื่องอะไรน่ะ

"แกคิดไว้หรือยังว่าถ้าแกชนะครบ130ครั้งแกจะขออะไร?"

"คิดเอาไว้แล้วล่ะ"

เอมี่ตอบมาอย่างมั่นใจฉันก็ยกยิ้มไปให้ก่อนจะเอื่อมมือไปที่หัวของเอมี่แล้วทำการ...

"นี่แหนะ!บังอาจไปพูดอะไรใส่แจ็คแบบนั้นได้ยังไงโดนสะเอมี่!"

ขยี้หัวเอมี่แรงๆ!สักทีหนึ่งหมั่นไส้จังนิสัยที่มั่นใจของยัยนี้น่ะทั้งๆที่ตัวเองไม่มั่นใจเลยแท้ๆแต่ก็พยายามทำให้ตัวเองเข็มแข็งเพื่อไม่ให้คนอื่นเป็นห่วงมาก

"โอ๊ย!ช่วยด้วยนาอิบ!ยัยทามาโมะจะเป็นจิ้งจอกร้ายฆ่าฉันแล้ววว!"

เอมี่ร้องขอความช่วยเหลือแต่คนอื่นตอนนี้ไม่สนเลยแถมพากันหัวเราะออกมาด้วยก็แน่ล่ะฉันแค่ขยี้หัวก่อนจะเปลี่ยนมาเป็นล็อกคอให้ยัยนี้แสร้งทำหน้าร้องไห้ต่อไป  ก่อนที่พวกเราสองคนจะมองหน้ากันและหัวเราะออกมาพร้อมกัน

"555"x2

แล้วฉันก็ปล่อยตัวของเอมี่ออกก่อนจะนึกอะไรได้จึงบอกเซอร์ทุกๆคนว่า

"อีก2วันข้างหน้าจะมีเซอร์คนใหม่มานะคุณแม่ฝากให้ฉันมาบอกน่ะ"

"คนใหม่หรอ?คงเป็นช่างแต่งศพที่เอมี่เคยบอกสินะ?"

คุณเอมิลี่ถามขึ้นมาฉันจึงยิ้มและพยักหน้าให้แล้วทุกๆคนยกเว้นเอมี่กับนาอิบก็พากันไปปรึกษาว่าจะจัดงานยังไงให้คาร์ลชอบ

"แล้วเมื่อไหร่แกจะบอกความรู้สึกออกไปสักทีล่ะ?"

เอมี่หันมาถามฉันฉันจึงตอบกลับไปอย่างเสียงเบาว่า

"...ฉันคง..."

ฉันกัดปากแน่นไม่กล้าพูดออกไปเพราะฉันไม่มั่นใจว่าแจ็คจะชอบผู้หญิงแบบฉันหรือป่าว?หรือถ้าเขาคิดกับฉันแค่เพื่อนร่วมงานล่ะ?ฉันควรจะทำยังไงดี?

"ทามาโมะ"

ในขณะที่ฉันกำลังคิดอยู่นั้นเสียงของแจ็คก็ดังขึ้นมาฉันจึงหันหลังไปตามเสียงเรียกก็เห็นว่าแจ็คมาอยู่ข้างหลังของฉันตอนไหนก็ไม่รู้แถมเอมี่ยังพานาอิบออกไปอีก  แล้วฉันควรจะทำยังไงล่ะ!?จริงด้วย!ถามก่อนว่ามาตามฉันหรอก่อนดีกว่า

"ฉันคงออกมานานเกินไปจนให้นายมาตามอีกแล้วหรอเนี่ย?แย่จริงๆเลยนะฉันเนี่ยกลับกันเถอะ"

ฉันพูดพรางเตรียมจะเดินกลับแต่แจ็คก็เอามือข้างที่ไม่สวมกรงเล็บมากันไว้ก่อนจะพูดว่า

"ตามฉันมาที่สวน"

พอแจ็คพูดจบก็เดินออกไปทันทีปล่อยให้ฉันงงสักแปปก่อนจะเดินตามไปอย่างเร็วพอเดินมาถึงสวนก็เห็นว่าแจ็คยืนมองดอกกุหลาบอยู่มันเป็นภาพที่สวยงามมากเลยล่ะ  ถ้าเกิดว่าแจ็คถอดหน้ากากออกล่ะก็...ฉันที่กำลังคิดอยู่นั้นก็ไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองเดินเข้ามายืนอยู่ข้างๆแจ็คตอนไหนแล้ว

"อยากเห็นใบหน้าของฉันมั้ย?"

ฉันหันขวับมามองแจ็คอย่างเร็วเขาจะถอดหน้ากากให้ฉันดูหรอ?ถ้าเป็นแบบนั้นแสดงว่าแจ็คไว้ใจฉันมากๆเขาถึงยอมถอดน่ะ

"อยากสิถึงจะเคยเห็นแล้วแต่ถ้ามาดูตัวจริงเลยจะหล่อกว่ามั้ย?นั้นก็อีกเรื่องหนึ่ง"

ฉันตอบกลับไปแจ็คหันมาก่อนจะค่อยๆถอดหน้ากากออกทำให้เห็นใบหน้าได้อย่างชัดเจน  ดวงตาเรียวสีเหลืองนวลสีเดียวกับดวงจันทร์  จมูกเชิดขึ้น  รับกับใบหน้าคมคายได้เป็นอย่างดี  ปากเรียวที่น่าชวนให้ลิ้มลอง  บอกได้คำเดียวว่าสมบูรณ์แบบยิ่งมีผมสีดำสนิทนั่นอีกทำให้ทุกๆอย่างลงตัวไม่ว่าจะเป็นการขับให้ผิวที่ขาวซีดนั่นได้เป็นอย่างดีฉันมองใบหน้านั้นอย่างเหม่อลอย  ก่อนจะได้สติเมื่อแจ็คเข้ามาใกล้พร้อมกับถามว่า

"แล้วในรูปกับตัวจริงอันไหนหล่อกว่ากันล่ะ?"

แจ็คถามพร้อมกับกระตุกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ฉันถึงกับใจเต้นทันที

ตึกตัก!  ตึกตัก!  ตึกตัก!

"กะ..ก็ต้องเป็นตัวจริงไม่ใช่หรอ?"

ตอนนี้ฉันเริ่มประหม่าแล้วสิอยากให้เอมี่มาอยู่ด้วยจังจะได้พอคุมสติได้อยู่

"หือ? หึ"

หึอะไรของเขา?อย่าบอกนะว่าแจ็คจะแกล้งฉันอ่ะ!?ถ้าแกล้งกันแบบนี้หัวใจฉันได้วายตายกันพอดี

"รู้มั้ย?ว่าการที่ฉันถอดหน้ากากให้เธอเห็นน่ะมันมีความหมายว่าอะไร?"

จะไปรู้ได้ยังไงล่ะฉันลองคิดดูว่ามันจะมีความหมายอะไรอือเชื่อใจหรอ?ไม่น่าจะใช่แหะแล้ว...แล้วอะไรล่ะเนี่ยยย!?คิดไม่ออก!บอกฉันเลยเถอะแจ็ค!  ดูเหมือนว่าแจ็คจะอ่านความคิดของฉันออกเขาถอนหายใจก่อนจะตอบมาว่า

"ยัยซื่อบื้อหมายความว่าเธอคือคนพิเศษยังไงล่ะ"

คนพิเศษ?คนพิเศษหรอ? เอ๊ะ! อย่าบอกนะว่า...

"แจ็คนาย..."

"ฉันชอบเธอ"

____________________

แห่!เอาแค่นี้ไปก่อนนะค่าาา!!!เดี๋ยวไรต์จะมาต่อให้อีกในวันพรุ่งนี้คะ

____________________

มาต่อคะขอโทษที่มาช้านะคะ

____________________

.....................................................................................ฉันไม่ได้หูฟาดไปใช่มั้ย?แจ็คบอกชอบฉันตอนนี้ฉันอึ้งจนพูดอะไรไม่ออกจนกระทั่งแจ็คจับใบหน้าของฉันฉันถึงจะได้สติ

"แล้วคำตอบจากเธอล่ะ?"

"..."

ฉันเงียบก่อนจะสบตากับแจ็คก่อนจะถามออกไปว่า

"อะไรทำให้นายชอบผู้หญิงแบบฉัน?"

ฉันเม้นปากแน่นรอฟังคำตอบจากแจ็คแจ็คมองเข้ามาในดวงตาของฉันก่อนจะตอบมาว่า

"ที่ฉันชอบเธออาจจะเป็นเพราะตอนที่เธอบอกราตรีสวัสดิ์ให้กับฉันก็ได้เธอเป็นคนแรกที่บอกกับฉันแบบนั้นและเธอไม่กลัวฉันทั้งๆที่เธอรู้ดีว่าตัวฉันเป็นยังไง  นั่นแหละที่ทำให้ฉันชอบเธอน่ะไม่สิรักเลยตั้งหากล่ะ"

ฉ่า!

ฉันที่ได้ฟังคำตอบจากแจ็คก็ถึงกับไปไม่เป็นและหน้าก็ร้อนขึ้นมาทันทีฉันรีบเอาหูที่ใหญ่ลู่ลงเอามาปิดใบหน้าพร้อมกับจับใบหูเอาไว้ด้วย  คุณแม่ค่าาา!คุณแม่กำลังจะได้ลูกเขยแล้วล่ะคะเพราะคำตอบของฉันทุกคนก็รู้ดีอยู่แล้ว

"..ลง.."

"อะไรนะ?ฉันไม่ได้ยิน"

"..ตกลง.."

"อะไรนะ?ฉันไม่ได้ยิน"

ฉันถึงกับมองบนทันทีแจ็คได้ยินแน่ๆแต่แค่อยากแกล้งฉันฉันจึงสูดลมหายใจเข้าลึกๆก่อนจะพูดออกมาดังพอประมาณว่า

"ฉันเองก็รักนาย!เพราะฉะนั้นฉันตกลง!"

พอพูดจบฉันก็รีบก้มหน้างุดทันทีเพราะตอนนี้ใบหน้าของฉันแดงมากๆแจ็คที่ได้ยินคำตอบของฉันก็หัวเราะในลำคอก่อนจะส่วมกอดฉันอย่างอ่อนโยนพร้อมกับพูดว่า

"ฉันสัญญาว่าจะรักเธอคนเดียวจะคอยอยู่เคียวข้างเธอทุกเวลาจะไม่ทิ้งเธอไปไหนเธอไม่ต้องเชื่อในคำพูดก็ได้แต่ฉันขอให้เธอดูที่การกระทำของฉันนะทามาโมะได้นะ?"

"แน่นอน"

ฉันตอบพร้อมรอยยิ้มอย่างมีความสุขพรางส่วมกอดแจ็คแน่นฉันเองก็จะรักแต่นายจะคอยอยู่เคียงข้างนายตลอดเวลา

แชะ!

ฉันรีบผละออกจากแจ็คแล้วหันไปตามเสียงก็เ้ห็นว่าเป็นคุณโจเซฟที่ถ่ายรูปไว้และไม่ได้มาคนเดียวด้วยทุกๆคนมากันหมดไม่ว่าจะพวกเจ๊มิชิโกะหรือพวกเอมี่ฉันถึงกับหน้าแดงทันทีเอมี่ก็แซวฉันทันทีว่า

"ได้คู่รักเพิ่มอีกแล้ววว!ยินดีด้วยนะทามาโมะ!ฉันล่ะดีใจกับแกจริงๆ!^_^"

ไม่บอกก็รู้เพราะเอมี่ยิ้มอย่างร่าเริ่งมากๆเลยล่ะนี่พวกเขานัดกันมาหรอเนี่ย?

"พวกเราไม่ได้นัดกันมาหรอกพอดีฉันเห็นเอมี่ทำท่าลับๆล่อๆอยู่น่ะเลยมาดูก็เลยเป็นอย่างที่เห็น"

อแมนด้าบอกฉันจึงหันไปมองค้อนเอมี่ทันทีเจ้าตัวก็แค่ยิ้มก่อนจะไปหลบหลังนาอิบทันทีเดี๋ยวฉันจะคิดบัญชีกับเธอทีหลังแน่!ว่าแต่อแมนด้ารู้ได้ไงหว่าว่าฉันคิดอะไรอยู่?แต่ก็...ช่างเถอะ

"แม่เองก็ยินดีด้วยเหมือนกัน"

คุณแม่เดินออกมาก่อนจะยิ้มให้ฉันอย่างอ่อนโยนฉันก็ยิ้มตอบอย่างดีใจที่คุณแม่เข้าใจฉันก่อนที่ท่านจะหันไปทางแจ็คพรางพูดว่า

"ฝากดูแลลูกฉันด้วยนะ"

"แน่นอนครับ...คุณแม่"

แจ็คตอบรับพร้อมกับเรียกคุณแม่ของฉันว่าคุณแม่อีกท่านก็ไม่ได้ว่าอะไรก่อนจะขอตัวไปเคลียงานต่อคงต้องไปอัปเดตอะไรใหม่ๆเข้ามาสินะ?เกมชักจะสนุกขึ้นมาสะแล้วสิ

ไรต์  บรรยาย

3  วันผ่านไป

3วันแล้วที่แจ็คกับทามาโมะคบกันทั้งคู่ก็รักกันดีจนเรียกได้ว่าไปที่ไหนก็มดขึ้นที่นั้นแถมเอมี่เองก็เล่นเกมครบกำหนดแล้วด้วยตอนนี้ทุกคนก็มารวมตัวกันที่ห้องโถงรวม  เพื่อมาฟังคำขอของเอมี่กันและคาร์ลเซอร์ไวเวอร์คนใหม่ก็มาถึง2วันที่แล้ว(ไรต์เปลี่ยนเป็น2วันนะคะ//ไรต์)เอมี่กับทามาโมะได้เล่นเกมกับคาร์ลแค่ไม่กี่ตาเท่านั้น  แต่ก็พูดได้เต็มปากเต็มคำว่าสนุกมากๆเลยล่ะ

"เอาล่ะได้เวลาขอพรแล้ว  เอมี่  คอว์ตัล  ไม่สิคงต้องเรียกว่า  ยูเมโนะ  ซากุระ  แล้วล่ะ"

เอมี่ที่ได้ยินแบบนั้นก็สูดหายใจเข้าก่อนจะเดินออกมาหยุดอยู่ที่หน้าของดูริลก่อนที่เจ้าตัวจะดีดนิ้วรอบๆตัวของเอมี่ก็เกิดแสงสว่างขึ้นทำให้คนอื่นๆต้องเอามือขึ้นมาบัง  แสงสว่างค่อยๆจางลงพร้อมกับที่ตัวของเอมี่กลับมาอยู่ในร่างของมนุษย์เหมือนเดิม

"เอาล่ะพรข้อแรกขอมาได้เลย"

"พรข้อแรกของฉัน'ฉันขอให้น้องชายฝาแฝดของฉัน ยูเมโนะ ซารุตะ กลับมา'"

พอเอมี่ไม่สิพอซากุระขอพรข้อแรกจบดูริลก็กางมือออกมาก่อนจะปรากฏวงแหวนเวทย์สีม่วงอมดำขึ้นมาอยู่รอบๆตัวของดูริลพร้อมกับที่ดูริลพูดคำร่ายเวทย์ที่ฟังไม่ออกขึ้นมา ผ่านไปสักครู่ดูริลก็ร่ายเวทย์จบพร้อมๆกับที่วงแหวนเวทย์ก่อตัวขึ้นมาเป็นรูปร่างของมนุษย์ผู้ชายคนหนึ่ง พอแสงค่อยๆหายไปทำให้เห็นรูปร่างของผู้ชายคนนั้นได้อย่างชัดเจนซากุระที่เห็นแบบนั้นก็ปิดปากแน่นพยายามไม่ให้เสียงสะอื้นออกมา ชายหนุ่มได้ลืมตาขึ้นมาพร้อมกับกระพริบตาเพื่อปรับภาพโฟกัสก่อนจะกวาดตามองไปรอบๆแล้วหยุดอยู่ที่ซากุระที่ตอนนี้ตัวสั่นอย่างเห็นได้ชัดก่อนที่ชายหนุ่มจะเรียกชื่อของคนที่อยู่ตรงหน้าว่า

"พี่ซากุระ"

ซากุระที่ได้ยินแบบนั้นก็รีบวิ่งไปส่วมกอดซารุตะทันทีพรางปล่อยน้ำตาออกมาตอนนี้จะมีคนอยู่เยอะแค่ไหนเธอไม่สนขอแค่เธอได้ระบายความเศร้าในใจออกมาก็พอ ซารุตะที่ยังงงๆอยู่ก็กอดตอบพรางลูบหลังซากุระไปด้วยพร้อมกับพูดว่า

"ไม่ร้องนะพี่ผมอยู่นี่แล้วผมจะไม่ทิ้งพี่ไปอีกแล้วล่ะ"

ทามาโมะที่ได้ยินแบบนั้นก็อมยิ้มขึ้นมาก่อนจะเดินเข้าไปใกล้ทั้งสองคนซารุตะหันมามองทามาโมะก่อนจะขมวดคิ้วพรางพูดออกไปว่า

"เดี๋ยวนี้หัดแต่งคอลสเพลย์แล้วหรอ?ซูมิโกะ?"

โป๊ก!

"โอ๊ย!"

ทามาโมะที่ได้ยินแบบนั้นก็มอบสันมือให้กับซารุตะทันทีทำให้ซารุตะร้องออกมาอย่างเจ็บปวดก็คุณเธอเล่นใส่แรงจนปวดเลยเนี่ย

"อุ๊ย! ใส่แรงมากไปไม่โกรธฉันสินะ?ดีมากเลยที่ไม่โกรธกันน่ะ"

ซารุตะอยากจะตะโกนออกไปดังๆว่า'ไม่โกรธก็บ้าแล้ว!'แต่ก็ทำได้แค่คิดล่ะนะส่วนซากุระที่เห็นแบบนั้นก็ยิ้มออกมาอย่างดีใจเธอได้คืนแล้วเธอได้น้องชายที่เธอรักกลับมาแล้ว

"อย่าพึ่งคุยกันล่ะพรข้อต่อไปของเธอล่ะ?"

ซากุระที่ได้ยินแบบนั้นก็ชะงักก่อนจะถามดูริลว่า

"ถ้าฉันขอพรเสร็จจะถูกส่งกลับเลยหรือป่าว?"

"..ใช่.."

ซากุระที่ได้ยินแบบนั้นก็ทำหน้าเครียดทันทีเธอยังไม่อยากจากกับนาอิบนะไม่มีวิธีที่จะทำให้เธออยู่ที่นี้อีกแล้วหรอ?ทำไมถึงต้องแยกเธอออกจากนาอิบด้วยล่ะ?ทำไมกัน?

"ให้เธออยู่ที่นี้ต่อไม่ได้หรอ!?"

เสียงของนาอิบดังขึ้นมาอย่างกังวลเขาเองก็ไม่อยากให้ซากุระไปหรอกนะดูริลที่ได้ยินแบบนั้นก็พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ไม่บ่งบอกถึงอารมณ์ว่า

"ไม่ได้หรอกการที่ให้คนนอกมิติอย่างซากุระอยู่ต่อจะทำให้เธอตกเป็นเป้าสายตาของคนในมิติแห่งนี้และพวกนั้นอาจจะใช้เธอในเรื่องที่ไม่ดีอย่างเช่น การออกจากมิติแห่งนี้ไปมิติของซากุระเพื่อไปยึดมิตินั้นแล้วอาจจะถึงขั้นเกิดสงครามขึ้นเลยก็ได้"

พอทุกคนได้ฟังแบบนั้นก็ตกใจกันซากุระยิ่งเครียดหนักถ้าเธอยังดื้อดึงที่จะอยู่ต่อจะทำให้พวกทามาโมะเดือดร้อนเปล่าๆเพราะฉะนั่นเธอคงต้องกลับจริงๆนั่นแหละ

"แต่ว่า!..."

"ไม่เป็นไรหรอกนาอิบฉันไม่เป็นไร"

นาอิบพยายามจะแย้งแต่ซากุระก็พูดขัดก่อนจะหันไปทางดูริลเพื่อขอพรข้อสุดท้ายของเธอแล้ว

"พรข้อสุดท้ายฉันขอให้'ทุกคนมีความสุขไม่มีปัญหาอะไรเข้ามาเกี่ยวทั้งนั้น!'"

พอซากุระขอพรข้อสุดท้ายจบดูริลก็ดีดนิ้วทำให้เซอร์ไวเวอร์ทุกคนมีร่างกายเป็นมนุษย์พร้อมกับพูดว่า

"พรของเธอจะเป็นจริงฉันให้เวลาเธอ10นาทีในการบอกลาทุกคนที่นี้"

พอซากุระได้ยินแบบนั้นก็พยักหน้าเชิงขอบคุณดูริลก่อนจะวิ่งเข้าไปกอดนาอิบเป็นคนแรกพร้อมกับพูดว่า

"ดูแลตัวเองดีๆด้วยล่ะฉันไม่อยู่แล้วก็อย่ามีแผลเยอะล่ะเพราะจะไปรบกวนคุณเอมิลี่เปล่าๆ"

"..."

นาอิบไม่พูดอะไรเพียงกอดซากุระไว้แน่นซารุตะที่เห็นแบบนั้นก็ยิ้มออกมาเพราะดูเหมือนว่าพี่สาวของเขาจะได้เจอเนื้อคู่ที่แท้จริงแล้วล่ะแต่น่าเสียดายที่โชคชะตาทำให้ทั้งสองคนพลัดพรากจากกัน  ซากุระผละออกจากนาอิบก่อนจะหันไปกอดเพื่อนสาวทั้งสามคน

"พวกเธอกำลังจะมีความสุขกันแล้วนะฉันดีใจกับพวกเธอจริงๆ"

"ฮึก! ฉันจะมีความสุขเผื่อเธอด้วยนะเอมี่ไม่สิ ฮึก! ซากุระ!"

ซากุระยิ้มออกมาอย่างดีใจที่ได้ยินเอมม่าพูดแบบนั้นก่อนจะผละออกจากทั้งสามคนแล้วหันไปกอดเอมิลี่บ้าง

"สักวันฉันจะเป็นหมอที่เก่งแบบคุณคะ"

"เธอต้องเก่งกว่าฉันแน่สู้ๆล่ะ"

ซากุระพยักหน้ารับคำอวยพรของเอมิลี่ก่อนจะเข้าไปกอดมาร์ธาตามด้วยวีร่าและฟีโอน่าแล้วก็มาการิต้าส่วนผู้ชายคนอื่นก็เข้ามาอวยพรให้กับซากุระซึ่งเจ้าตัวก็รับด้วยใบหน้ายิ้มแย้มก่อนที่อิไลจะพูดขึ้นมาว่า

"เธอน่ะเหมือนกับคู่หมั่นของผมมากเลยล่ะ เป็นคนใจดี อ่อนโยน คอยช่วยเหลือผู้อื่นอยู่เสมอและ มีน้ำใจ มากๆด้วย"

"งั้นฉันก็ขอให้อิไลชนะเกมนี้และเอาเงินรางวัลไปแต่งงานอย่างมีความสุขนะ^_^"

"ขอบคุณ"

ซากุระหันมาทางคนสุดท้ายซึ้งก็คือคาร์ลเซอร์ไวเวอร์คนใหม่ป้ายแดงนั่นเอง

"ถึงผมกับคุณจะรู้จักกันแค่2วันแต่ก็ขอบคุณมากๆที่คอยช่วยผมตอนอยู่ในเกมนะครับ"

"เพื่อนกันก็ต้องช่วยกันอยู่แล้วคะ"

พอซากุระบอกลาคนอื่นๆจบก็หันมาทางทามาโมะพร้อมกับยิ้มให้แล้วพูดว่า

"ไม่มีแกอยู่ด้วยฉันต้องเหงามากๆแน่เลย"

"งั้นฉันยกตุ๊กตามินิแจ็คให้พอแกคิดถึงฉันก็แค่กอดมันจบนะ?"

"แกจะให้ฉันจริงดิ!?"

ซากุระถามอย่างตกใจก็แน่ล่ะตุ๊กตาตัวนั้นน่ะทามาโมะหวงมันมากๆเลยล่ะแต่กลับมายกให้ง่ายๆแบบนี้จะมีอะไรหรือป่าวนะ?

"ให้แน่นอนแต่แกต้องสัญญาว่าจะดูแลมันเป็นอย่างดีอย่าทำเลอะหรือขาดเด็ดขาดล่ะ"

ทามาโมะพูดอย่างจริงจังพรางจ้องซากุระเขม้งซากุระก็แค่หัวเราะเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้ารับก่อนที่ทั้งสองคนจะกอดกันแน่นแล้วผละออกจากกันก่อนซากุระจะเดินไปหานาอิบอีกครั้งหนึ่ง

"ไม่เอาน่าชาเขียวอย่าทำหน้าเหมือนคนจะร้องไห้สิหมดหล่อหมดแล้วเนี่ย"

ซากุระพูดแซวนาอิบเล็กน้อยก่อนจะพูดประโยคถัดมาอยากจริงจังว่า

"ฉันน่ะดีใจมากๆเลยล่ะที่ได้มาเจอกับนายได้เล่นเกมกับนายและได้เป็นแฟนกับนายน่ะเพราะฉะนั่นแล้วอย่าร้องไห้เลยนาอิบน้ำตาน่ะไม่เหมาะกับนายหรอกนะ"

ขณะที่ซากุระพูดเท้าของซากุระก็ค่อยๆหายไปเป็นสัญญาณว่าเวลาได้หมดลงแล้วนาอิบที่เห็นแบบนั้นก็เบิกตากว้างอย่างตกใจแต่ซากุระก็ยังยิ้มให้อยู่ พร้อมกับที่ประกบปากของตนลงบนปากของนาอิบไม่มีการรุกล้ำใดๆทั้งสิ้นแค่จูบกันแบบธรรมดาเท่านั้นแต่ความรู้สึกทั้งหมดของทั้งสองคนส่งให้ถึงกันและกัน และซากุระก็ผละออกมาพรางยิ้มให้กับนาอิบเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะพูดว่า

"ลาก่อนนะนาอิบ"

และแล้วตัวของซากุระก็ค่อยๆจางหายไปนาอิบกอดซากุระเอาไว้แน่นซากุระก็ได้แต่ยิ้มทั้งน้ำตาก่อนที่ตัวของซากุระกับซารุตะจะหายไปหรือก็คือทั้งสองคนได้กลับไปยังมิติของตัวเองแล้ว นาอิบทรุดลงกับพื้นตัวสั่นอย่างหนักเขาจะไม่ร้องไห้ออกมาเด็ดขาดก็ซากุระบอกอยู่นี่ว่าน้ำตาน่ะไม่เหมาะกับเขาหรอกแต่ว่า...

แหมะ แหมะ แหมะ

แต่ว่าสุดท้ายเขาก็ร้องไห้ออกมาอยู่ดีทามาโมะเดินเข้าไปใกล้ก่อนจะก้มลงแล้วส่วมกอดนาอิบไว้เธอรู้ดีว่าการที่สูญเสียสิ่งสำคัญไปมันรู้สึกยังไง แจ็คที่เห็นแบบนั้นก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะเขาเองก็เข้าใจว่าการสูญเสียมันรู้สึกยังไงเลยต้องปล่อยให้ทามาโมะกอดปลอบนาอิบไปก่อน

ทางด้านของซากุระกับซารุตะ(ต่อไปนี้ไรต์จะเขียนซากุระแทนเอมี่แล้วนะคะ//ไรต์)

วูบ!

ภายในซอยแห่งหนึ่งได้มีแสงสว่างขึ้นมาแต่ก็แค่แปปเดียวก่อนจะหายไปอย่างรวดเร็วปรากฏเป็นร่างของหญิงสาวหนึ่งคนกับชายหนุ่มหนึ่งคนที่มีสีผมเป็นสีชมพูอ่อนของดอกซากุระทั้งคู่  ซากุระหันไปมองรอบๆก่อนจะรู้ว่าเธอมาอยู่ตรงไหนเธอโผล่มาอยู่แถวๆหอพักที่เธอกับทามาโมะแชร์กันอยู่ซากุระจึงหันไปบอกกับซารุตะว่า

"ซารุตามมานะตอนที่นายไม่อยู่มีหลายอย่างเปลี่ยนแปลงไปเยอะเลยล่ะ^_^"

ถึงใบหน้าของซากุระกำลังยิ้มอยู่แต่ซารุตะรู้ดีว่าภายในใจของซากุระนั้นเศร้าแค่ไหนแต่เขาจะเงียบเอาไว้พร้อมกับยิ้มตอบแล้วพูดว่า

"งั้นก็นำไปเลยพี่สาว"

ซากุระพยักหน้ารับก่อนจะจับมือของซารุตะแล้วพาออกมาจากซอยที่ทั้งสองปรากฏตัวก็ทำให้ซากุระสังเกตุว่าชุดของพวกเธอเป็นชุดของนักศึกษามหาลัยชั้นปีที่3 ทำให้ซากุระแอบแปลกใจแต่ก็ต้องร้องอ้อเมื่อนึกได้ว่าดูริลคงจะเปลี่ยนความทรงจำของคนในมิติแห่งนี้ไปหมดแล้วเลยทำให้ซารุตะมีชุดมหาลัยที่เธอเรียนอยู่  พอคิดได้แบบนั้นซากุระก็ขอบคุณดูริลในใจก่อนจะพาซารุตะชมรอบๆแถวๆหอพักทำให้ซารุตะรู้อะไรอีกมากมาย

1  ชั่วโมงผ่านไป

ซากุระได้พาซารุตะชมรอบๆหอพักจนถึง1ทุ่มก่อนที่ซากุระจะนึกอะไรได้

"อ๊ะ! ลืมไปเลยว่าหอพักที่ฉันกับทามาโมะเช่าอยู่จะปิดตอนหนึ่งทุ่มครึ่ง"

"งั้นรออะไรอยู่ล่ะรีบกลับกันสิ"

ซารุตะพูดพรางจับมือของซากุระวิ่งกลับไปที่หอพักทันทีโชคดีหน่อยที่พวกเขายังเดินออกมาไม่ไกลมากนักเลยทำให้เข้าหอพักได้ทันเวลาพอดี  แต่ที่น่าแปลกใจก็คือคนในมิติแห่งนี้ไม่มีใครรู้จักกับทามาโมะเลยสักคนซากุระเลยคิดว่าดูริงลบความทรงจำที่เกี่ยวกับทามาโมะออก  แล้วให้ซารุตะเข้ามาแทนจะได้ไม่ทำให้คนอื่นตกใจโดยเฉพาะคุณพ่อคุณแม่ของทั้งสองคนแบบนี้ก็ดีแล้วล่ะนะ

"ไม่เป็นอะไรใช่มั้ย?ซากุ?"

ซารุตะตามถามอย่างเป็นห่วงซากุระจึงปั้นสีหน้าให้ยิ้มแย้มก่อนจะตอบไปว่า

"ไม่เป็นอะไรหรอกพี่น่ะเข็มแข็งจะตายเพราะฉะนั่นแล้วไม่ต้องเป็นห่วงหรอกนะ^_^"

"..อืม"

ซารุตะรับคำสั้นๆก่อนจะเดินนำเข้าไปในลิฟท์ตามด้วยซากุระที่กดขึ้นไปชั้นที่3พอออกมาจากลิฟท์ก็เลี้ยวขวาเดินตรงไปจนถึงห้องหมายเลข306  ซึ่งเป็นห้องพักที่เธอกับทามาโมะช่วยแชร์กันอยู่แต่ตอนนี้ต้องเปลี่ยนเป็นห้องพักของเธอกับซารุตะแทนแล้วล่ะ

"พี่ขออาบน้ำก่อนนะ"

ซารุตะพยักหน้ารับก่อนจะสำรวจห้องพักเพื่อรอซากุระอาบน้ำเสร็จก็พบว่าภายในห้องของพวกเขานั้นตกแต่งด้วยความเรียบง่ายไม่หรูหรามากมาย  ซึ่งเป็นอะไรที่ตัวเขาชอบมากๆพอเขาสำรวจเสร็จแล้วก็ได้ยินเสียงประตูห้องน้ำเปิดจึงหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเข้าต่อทันที

10  นาทีผ่านไป

ซารุตะออกมาพร้อมกับชุดนอนดีนะที่ตอนไปสำรวจได้ซื้อชุดกลับมาด้วยไม่งั้นเขาคงได้นอนในผ้าคลุมอาบน้ำแน่ๆ

"นอนพักกันเถอะพรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า"

"ราตรีสวัสดิ์นะซากุ"

"ราตรีสวัสดิ์เหมือนกัน"

พอทั้งสองบอกราตรีสวัสดิ์กันเสร็จซากุระก็ปิดไฟก่อนจะนอนบนเตียงพรางหยิบตุ๊กตานาอิบมากอดเอาไว้แน่นก่อนจะเข้าสู่ห้วงนิทราไปไหนที่สุด

TBC.

_______________________

จบแล้วค่าาาา!!!กับตอนนี้ไรต์จะบอกว่าตอนหน้าก็จบแล้วคะจากนั้นไรต์ก็จะเขียนเป็นตอนพิเศษของทั้ง3คู่นะคะซึ่งคู่ของ นาอิบxซากุระ ก็แต่งแล้ว(แต่ยังไม่จบ)ต่อไปไรต์จะแต่งตอนพิเศษของคู่ แจ็คxทามาโมะ และต่อด้วยคู่สุดท้ายนั่นก็คือ โจเซฟxอแมนด้า ค่าาา!!!และอย่าลืมนะคะ 1 เม้น = 10 กำลังใจคะ!ไว้เจอกันใหม่ตอนหน้านะค่าาา!

ปล.ไรต์ขอโทษที่ลงสะดึกเลยนะคะแต่เพราะพรุ่งนี้ไรต์ไม่มีเรียนเลยแต่งได้คะ^_^