ฟิค[The Prince Of Tennis]ภารกิจที่ยากที่สุดของเหล่ามิโกะแห่งโลก

ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่2 เข้าชมรม(1)

คำพูดเหมยหลิงจากที่พูดแบบ อั๊ว กับ น่อ ขอเปลี่ยนมาใช้พูดแบบปกตินะคะ

______________________

คาเรียน่า บรรยาย

(ณ โรงเรียนเซชุน)

สวัสดีนะนักอ่านทุกท่านพบกับคาเรียน่าคนเดิมเพิ่มเติมคือกำลังหาชมรมเทนนิสหญิงของโรงเรียนเซชุนอยู่รู้สึกตื่นเต้นสุดๆเลยล่ะ...

ก็ว่าไปนั้นความรู้สึกอะไรกัน?ของแบบนั้นฉันไม่มีหรอกมีก็แต่ความว่างเปล่าเท่านั้นแหละ

เอาล่ะๆกลับมาสนใจบรรทัดนี้ดีกว่าไม่ต้องไปสนใจประโยคข้างบนหรอกคนที่มาโรงเรียนเซชุนก็มี ฉัน ยูกิ และ นานาเมะจัง สามคนเท่านั้นอีกสี่คนที่เหลือก็เลือกโรงเรียนที่จะอยู่กันแล้วล่ะ ยูมิกับเหมยหลิงอยู่สาธิตริคไคส่วนอลิซอยู่ที่เฮียวเทฉันให้ยัยนั่นอยู่เองแหละไปเจอคนประเภทเดียวกันคงสนุกน่าดูและสุดท้ายโรสอยู่ที่ชิเทนโฮจิไกลจากพวกเรามากเลยล่ะ

ตึก! ตึก! ตึก! ตึก!

"ชมรมเทนนิสหญิงอยู่ถัดจากชมรมเทนนิสชายไปประมาณ20เมตรสินะถ้างั้นพวกเราก็มาถึงกันแล้วล่ะ"

พวกฉันสามคนหลังจากที่มาสมัครเข้าเรียนก็เริ่มเรียนกันไปแล้วล่ะตอนนี้เป็นเวลาเลิกเรียนพอดีหรือก็คือเป็นเวลาเข้าชมรมนั่นเองตรงหน้าของพวกฉันคือสนามเทนนิสหลายคอร์ด ที่เหมือนกับชมรมเทนนิสชายแถมยังมีนักเรียนหญิงบางส่วนฝึกซ้อมไม่ก็วิ่งกันอยู่ด้วยดูท่าชื่อเสียงเรื่องเทนนิสของเซชุนจะไม่ได้มีไว้ประดับแล้วล่ะ

"พี่คาเรย์ค่ะคนๆนั้นคงเป็นโค้ชของชมรมเทนนิสหญิงค่ะ"

"ยังสายตาดีเหมือนเดิมเลยนะนานาเมะจังเนี่ย"

"ก็ไม่เท่ากับพวกพี่ๆหรอกค่ะ"

คุยกันเสร็จก็เดินเข้าไปหาก็พบว่าผู้จัดการของเทนนิสหญิงคือ ริวซากิ สุมิเระ อาจาร์ยคนนี้เก่งจริงๆคุมได้ทั้งชายแล้วก็หญิงแต่ส่วนมากคงเป็นฝ่ายชายเพราะตอนนี้ใกล้จะแข่งระดับเขตแล้วนิ

"ตั้งใจฝึกกันเข้าล่ะ!นี้จะเป็นครั้งแรกที่คณะกรรมการอนุญาตให้ผู้หญิงร่วมแข่งกับผู้ชายได้!เพราะฉะนั้นพวกเธอจะต้องเก่งขึ้นให้เท่ากับพวกผู้ชายซะ!"

"ค่ะ!!"

ก็อย่างที่ได้ยินล่ะนะนี้จะเป็นการแข่งครั้งแรกที่อนุญาตให้ผู้หญิงแข่งร่วมแข่งกับผู้ชายได้น่ะนักอ่านก็น่าจะทราบว่าแรงผู้ชายน่ะเยอะกว่าแรงผู้หญิงอยู่แล้ว แต่มันก็ไม่แน่เสมอไปหรอกเพราะถ้าฝึกฝนบ่อยๆล่ะก็ผู้หญิงเองก็มีสิทธิ์ที่จะมีแรงเยอะมากกว่าผู้ชายได้เลยล่ะ

"อาจาร์ยริวซากิค่ะ"

"หืม? พวกเธอเป็นเด็กใหม่ที่อยากจะเข้าชมรมสินะ?"

"ค่ะ"x3

"ชื่ออะไร? อยู่ปีไหน? ห้องอะไร?"

"นักเรียนใหม่ปี3ห้อง1 คาเรียน่า วิเวียร์ธาร์น ค่ะ:)"

"นักเรียนใหม่เช่นกันปี3ห้อง6 มิคาเงะ ยูกิ ค่ะ"

"ปี2ห้อง1 มิคาเงะ นานาเมะ เป็นนักเรียนใหม่เหมือนกันค่ะ:)"

หลังจากตอบเสร็จอาจาร์ยริวซากิก็จับคางครุ่นคิดสักแปปสงสัยคงเลือกคู่ต่อสู้ให้พวกเราแสดงฝีมือกันแน่ๆ

"เอาไว้ไปรวมกับพวกผู้ชายแล้วครูจะเลือกคู่แข่งให้เพื่อเป็นการทดสอบว่าพวกเธอ3คนเหมาะที่จะเป็นตัวจริงหญิงของเซงาคุมั้ยนะ"

"ค่ะ"x3

ก็เข้าทางน่ะสิแล้วพอผู้หญิงทุกคนได้ยินว่าจะไปรวมกับพวกผู้ชายก็ดีใจกันใหญ่เลยให้ตายสิไม่มีความเป็นกุลสตรีเลยสักนิด(คนที่เข้ากระโดดกอดผู้ชายแบบเธอไม่มีสิทธิ์พูดนะยะ//อลิซ มาจากไหนเนี่ย!?//ไรท์) เอาเป็นว่าไม่ต้องสนใจในวงเล็บหรอกตัดไปที่ชมรมเทนนิสชายโลด!

(ณ ชมรมเทนนิสชาย)

ป๊อก! ป๊อก! ป๊อก!

เสียงของลูกเทนนิสที่กระทบกับไม้แร็กเกตดังอย่างต่อเนื่องพร้อมกับเสียงนับจำนวนของการสวิงไม้แร็กเกตด้วย

"ปี1สวิง100ครั้ง!"

"ครับ!!"

ขยันฝึกซ้อมกันน่าดูแต่ก็นะปีนี้เซงาคุจะเป็นแชมป์ของระดับประเทศนิพวกฉันเองก็จะไม่ปล่อยให้ชมรมเทนนิสหญิงของเซงาคุแพ้พวกผู้ชายเหมือนกัน!

"เท็ตสึกะมานี่หน่อยสิ"

"มีอะไรงั้นเหรอครับ?อาจาร์ยริวซากิ"

"พอดีมีนักเรียนใหม่3คนมาขอเข้าชมรมน่ะครูเลยอยากให้เธอทดสอบให้หน่อยน่ะเรียกรวมพลพวกตัวจริงมาด้วยล่ะ"

"เข้าใจแล้วครับ พวกตัวจริงรวมพลกันตรงนี้!"

ผู้หญิงทุกคนที่เห็นกัปตันเท็ตสึกะก็พากันมองด้วยสายตาหวานเยิ้มทันทีบางคนนี้แถบจะเป็นลมจนเพื่อนที่อยู่ข้างๆกันต้องช่วยกันปะคองโอเวอร์กันจริงๆแล้วไม่นานพวกตัวจริงของฝ่ายชายก็มารวมตัวกัน

"มีอะไรอย่างงั้นเหรอครับอาจาร์ยริวซากิ"

"มีนักเรียนใหม่3คนมาขอเข้าชมรมน่ะสิฉันเลยอยากให้คนที่ถูกเรียกต่อไปนี้ออกมาแข่งกับพวกเธอเพื่อทดสอบน่ะ"

"ให้แข่งกับพวกเราตัวจริงเลยเหรอ?แบบนั้นมันไม่โหดไปหน่อยเหรอเนี๊ยว?"

สองคนที่พูดคุยกับอาจาร์ยริวซากิคือคู่หูทองคำของเซงาคุพอมาเห็นแบบนี้แล้วก็ทำให้นึกถึงคู่หูทองคำของเซงาคุที่มิติเซเรเนียเลยนะสองคนนั้นน่ะเข้าขากันมากๆเลยล่ะแถมยังช่วยกันพูดประโยคต่อมาของอีกคนด้วยแหน่ะ

"นี้ก็เพื่อทดสอบฝีมือเอาล่ะคนที่จะแข่งก็มี--"

"ยูกิเจอกับอัจฉริยะฟูจิคุง นานาเมะจังเจอกับเด็กปี1อย่างเอจิเซ็นคุง ส่วนฉันขอเจอกับเท็ตสึกะคุงนะคะ"

"!!!"x(พวกตัวจริง)

ก่อนที่อาจาร์ยริวซากิจะประกาศชื่อคนที่จะมาแข่งกับพวกฉันฉันจึงชิงพูดก่อนเลยแน่นอนว่าสิ่งที่ฉันพูดออกไปทำให้คนที่ได้ยินตกใจกันมากคงเป็นเพราะคู่แข่งที่ฉันเลือกนั่นแหละเพราะแต่ล่ะคนธรรมดาซะที่ไหนล่ะ

"แน่ใจนะว่าจะเอา3คนนี้?"

"หนูพูดคำไหนคำนั้นค่ะอีกอย่างการได้เจอคู่ต่อสู้ที่เก่งกาจจะทำให้พวกหนูพัฒนาฝีมือขึ้นไปอีกค่ะ"

กระดากปากชะมัดพอมาพูดหนูแบบนี้แต่มันก็เพื่อให้สมวัยกับร่างกายล่ะนะไม่อย่างงั้นคนอื่นจะสงสัยเอา

"งั้นก็ได้คู่แรกเอาเป็นมิคาเงะคนน้องกับเรียวมะแล้วกัน"

"ค่ะ/ครับ"

แล้วทั้งคู่ก็ลงไปที่คอร์ดเอจิเซ็นคุงจึงคว่ำไม้แร็กเกตลงเพื่อกำหนดว่าใครจะเป็นฝ่ายเสิร์ฟก่อนแต่นานาเมะจังก็บอกให้เอจิเซ็นคุงเป็นฝ่ายเสิร์ฟลูกก่อน

"นายเป็นฝ่ายเริ่มก่อนเลยพอดีฉันชอบเริ่มทีหลังน่ะ"

"เอาอย่างงั้นก็ได้"

จากนั้นอาจาร์ยริวซากิก็ขึ้นไปนั่งบนเก้าอี้ที่เตรียมเอาไว้ให้กับกรรมการตัดสินก่อนจะตะโกนบอกให้การแข่งเริ่ม

"วันเซตแมทช์!เอจิเซ็นเป็นฝ่ายเสิร์ฟ!"

จากนั้นเอจิเซ็นคุงก็เดาะลูกเทนนิสลงกับพื้นมือที่ใช้เป็นมือขวาเดี๋ยวสักแปปก็ต้องเปลี่ยนเป็นมือซ้ายเพราะนานาเมะจังอยู่ดี

ป๊อก! ครืด~! ฟิ้ว~!

ใช้ทวิสเสิร์ฟเลยแฮะแต่ว่าลูกนั่นน่ะใช้กับนานาเมะจังไม่ได้หรอกเพราะว่าพวกเราเจ็ดคนใช้ทวิสเสิร์ฟได้ทั้งหมดยังไงล่ะเลยทำให้เห็นแนวทางของลูกขัดเจนและต่อให้เอจิเซ็นคุงเปลี่ยนมือแล้วตีลูกทวิสเสิร์ฟต่อก็โดนโต้กลับได้อยู่ดี

ป๊อก! ตึง!

"!!!"x(คนที่ดูการแข่ง)

คนอื่นที่ไม่ใช่พวกฉันพากันเบิกตากว้างอย่างตกใจเพราะมองไม่เห็นการตีลูกเมื่อกี้ของนานาเมะจังรวมถึงการเคลื่อนไหวด้วยแต่ฉันกับยูกิเห็นชัดเลยล่ะ เป็นลูกสปินที่เร็วมากเอจิเซ็นคุงคงต้องใช้เวลาอีกนานเลยล่ะกว่าจะมองความเร็วของลูกทันน่ะแต่ถ้ามองทันก็จะมองลูกตีของคนอื่นๆช้าไปเลยล่ะถือเป็นการฝึกการมองและอ่านการเคลื่อนไหวของลูกไปในตัว

"ไม่บอกคะแนนเหรอคะ?อาจาร์ยริวซากิ"

"อ๊ะ! เอ่อ...15-0!"

ท่าทางคงไม่ใช่แค่เอจิเซ็นคุงหรอกที่ต้องใช้เวลาในการมองลูกน่ะคนอื่นๆก็ต้องใช้เวลาเหมือนกันแถมมากด้วยการแข่งนี้ชักจะเริ่มสนุกแล้วสิ

ยูมิโกะ บรรยาย

(ณ โรงเรียนสาธิตริคไค)

สวัสดีนักอ่านผู้น่ารักทุกท่านนะเจ้าคะพบกับยูมิคนเดิมเพิ่มเติมคืออยู่หน้าชมรมเทนนิสหญิงของสาธิตริคไคกับคุณเหมยหลิงเจ้าค่ะอะไรนะเจ้าคะ?มุกนี้คุณคาเรย์ใช้ไปแล้ว?ไม่เป็นไรเจ้าค่ะใช้ไปแล้วก็นำกลับมาใช้ได้อีกเจ้าค่ะ

"เข้าไปกันเลยดีกว่า"

"เจ้าค่ะ"

ครืน~!

พอยูมิเปิดประตูเข้าไปก็พบกับนักเรียนหญิงหลายคนกำลังฝึกซ้อมกันอย่างขยันขันแข็งเลยเจ้าค่ะสมแล้วที่เป็นแชมป์สองสมัยถึงแชมป์จะเป็นฝั่งผู้ชายแต่ฝั่งผู้หญิงจากที่ยูมิไปสืบมา ได้อันดับสองเจ้าค่ะอันดับหนึ่งก็โรงเรียนเซชุนเจ้าค่ะ(ฝ่ายหญิงคิดเองค่ะเพราะในการ์ตูนมีแต่ผู้ชายแข่งกันค่ะ//ไรท์)

"พวกเธอ2คนเป็นเด็กใหม่ที่พึ่งย้ายเข้ามาเรียนที่นี้สินะ?"

อาจาร์ยหญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาถามซึ่งคนๆนี้คงเป็นโค้ชของชมรมเทนนิสหญิงเจ้าค่ะ

"ใช่แล้วเจ้าค่ะ คุโรยูกิ ยูมิโกะ เจ้าค่ะจะเรียกว่ายูมิก็ได้นะเจ้าคะ^_^"

"ลี่ เหมยหลิง ค่ะจะเรียกเหมยหลิงก็ได้เหมือนกันค่ะ"

"โอเคฉันชื่อ อาราอิ ชิโฮะ เป็นผู้จัดการเทนนิสหญิงของสาธิตริคไคเข้ามาก่อนสิอีกเดี๋ยวจะจัดการแข่งเพื่อเลือกกัปตันฝ่ายหญิงน่ะ"(ชื่ออาจาร์ยคิดเองนะคะ//ไรท์)

"เจ้าค่ะ/ค่ะ"

จากนั้นอาจาร์ยอาราอิก็นำพวกยูมิไปรวมกับคนอื่นๆที่พึ่งมารวมกันเมื่อกี้แล้วก็เดินออกไปอยู่ข้างหน้าเพื่อประกาศคู่แข่งของแต่ละคนเจ้าค่ะ

"การจับคู่ก็จะปนๆกันไปไม่ว่าจะเป็นเจอชั้นปีเดียวกันหรือคนละชั้นก็เล่นให้เต็มที่ต่อให้พวกเธอแพ้ก็ไม่เป็นไรฉันจะดูจากฝีมือและไหวพริบของพวกเธอแล้วเลือกว่าใครจะได้เป็นกัปตันกับตัวจริงและอย่าเล่นโกงเด็ดขาดเข้าใจนะ?"

"เข้าใจค่ะ!!"

ยูมิกับคุณเหมยหลิงเงียบแต่ก็ยกยิ้มน้อยๆให้กับอาจาร์ยที่ปรึกษาเพราะเธอคนนี้มีความยุติธรรมสูงไม่แบ่งแยกว่าจะเอาคนชนะอย่างเดียวเพราะดูที่ฝีมือกับไหวพริบยูมิล่ะชอบคนแบบนี้มากเลยล่ะเจ้าค่ะ

"คู่แรก! ยามิเนะ โฮโนกะ! เจอกับ คุโรยูกิ ยูมิโกะ!"

โดนคนแรกเลยล่ะเจ้าค่ะแบบนี้เรียกว่าโชคดีหรือเปล่านะเจ้าคะ?คงจะโชคดีแหละงั้นยูมิไปแข่งก่อนล่ะเจ้าค่ะต่อไปก็ให้คุณเหมยหลิงบรรยายแทนยูมิได้เลยเจ้าค่ะคุณไรท์(รับทราบจ้า~//ไรท์)

เหมยหลิง บรรยาย

ถึงตาของฉันแล้วสินะ?ก่อนอื่นก็หนีห่าวนะฉัน ลี่ เหมยหลิง เป็นผู้พิทักษ์แห่งอรุณของควีนแฟมิลี่แต่ตอนนี้ก็เป็นแค่เด็กสาวม.ต้นล่ะนะยูมิโดนเป็นคู่แรกโชคดีจังเลย ฉันเองก็อยากแข่งคู่แรกเหมือนกันแต่ไม่เป็นไรจะแข่งกับใครฉันก็จะไม่ยอมแพ้หรอกนะการได้เจอคู่ต่อสู้เก่งๆจะทำให้พวกฉันมีฝีมือที่พัฒนาขึ้น

ป๊อก! ตึง!

"สะ...15-0!"

เริ่มมายูมิก็ลงมือทำคะแนนด้วยความรวดเร็วทันทีลูกเมื่อกี้ไม่มีใครมองทันนอกจากฉันหรอกคงต้องใช้เวลาสักพักเลยล่ะกว่าจะมองตามทันน่ะขนาดอาจาร์ยอาราอิยังบอกคะแนนด้วยเสียงที่สั่นเลย

ตึง!

"30-0!"

คราวนี้ยูมิเป็นฝ่ายเสิร์ฟก็ทำคะแนนได้ทันทีแน่นอนว่าทุกคนพากันมองอย่างตกตะลึงยกเว้นฉันที่พยายามกลั่นหัวเราะอยู่เพราะสีหน้าของทุกคนมันตลกมากเลยล่ะแน่นอนว่ายูมิก็เป็นฝ่ายเสิร์ฟต่อซึ่งความเร็วของลูกก็ทำให้ ยามิเนะ โฮโนกะ ไม่ทันได้ขยับตัวด้วยซ้ำ

"ระ...เร็วมาก"

"มะ...เมื่อกี้เธอเสิร์ฟไปแล้วเหรอ?"

"เสิร์ฟแล้วแกดูลูกบอลที่อยู่ฝั่งตรงข้ามสิ"

ผู้หญิงคนอื่นๆเริ่มพูดคุยกันหลังจากที่ได้สติส่วนการแข่งก็ยังดำเนินต่อไปสำหรับคนอื่นมันอาจเป็นลูกที่เร็วแต่สำหรับพวกฉันแล้วมันเป็นลูกที่ช้ามากเลยถ้ายูมิใช้แรงมากกว่านี้รับรองว่าไม่มีคนมองเห็นการสวิงหรอก

"คู่แรกจบเร็วกว่าที่คิดแฮะ งั้นคู่ต่อไปเตรียมลงแข่ง!"

ฉันกับผู้หญิงคนอื่นๆพากันตั้งใจฟังรายชื่อทันทีเพราะลุ้นว่าใครจะเป็นคู่ที่สองขอให้เป็นฉันเถอะอยากแข่งแล้วอ่ะ

"คู่ที่2! ลี่ เหมยหลิง! เจอกับ ซาคุรามิ ซากุระ!"

ฉันรู้สึกไปเองหรือเปล่านะ?ว่าอาจาร์ยอาราอิมองมาที่ฉันแวบหนึ่งน่ะ?คงคิดเองไปนั่นแหละแต่ก็ดีที่ได้แข่งเพราะฉันอยากออกกำลังกายมากเลย

"ขอความกรุณาด้วยนะคะรุ่นพี่ลี่"

หลังจากมายืนบนคอร์ดเสียงจากอีกฝั่งก็ดังขึ้นมาแต่เรียกฉันว่ารุ่นพี่นี่แสดงว่าอยู่ปีสองไม่ก็ปีหนึ่งสินะแต่จะอยู่ปีไหนฉันก็ไม่แคร์หรอกขอแค่เล่นเทนนิสให้สนุกก็พอ

"เรียกว่าเหมยหลิงจะดีกว่านะทางนี้เองก็ขอความกรุณาด้วยเหมือนกัน:)"

"0///0"

"ไม่สบายรึเปล่าซาคุรามิจัง?หน้าเธอแดงมากเลยนะ"

"มะ...มะ...ไม่เป็นไรค่ะ!เริ่มแข่งกันได้เลยค่ะ!"

เป็นอะไรก็ไม่รู้แหละเดี๋ยวพอแข่งจบค่อยถามอีกทีแล้วกันนะตอนนี้ต้องมีสมาธิกับการแข่งก่อนประมาทนิดเดียวจะแพ้ทันที

อลิเซีย บรรยาย

(ณ โรงเรียนเฮียวเท)

สวัสดีฉัน อลิเซีย ตองแนร์ คนที่สวยที่สุดในโลก(ได้ข่าวว่าคาเรย์สวยสุดนะ แอ่ก!//ไรท์+โดนพัดทุบหัว ฉันกับยัยลิงกังนั่นสวยแตกต่างกันย่ะ!//อลิเซีย)เอาเป็นว่าไม่ต้องไปสนใจในวงเล็บแล้วกลับมาที่ปัจจุบันดีกว่าตอนนี้ฉันกำลังเดินสำรวจรอบโรงเรียนเฮียวเทอยู่ เผื่อเจอพวกปีศาจจะได้ฆ่าทิ้งซะชมรมไว้เข้าพรุ่งนี้ก็ได้ไม่เห็นต้องรีบเลยแต่จะว่าไปที่โรงเรียนนี้ก็สวยใช้ได้นะ ห้องเรียนที่กว้างและสะอาดหมดจดและมีแอร์ติดทุกห้องโรงยิมที่กว้างใหญ่กับอุปกรณ์ออกกำลังกายชั้นดีโรงอาหารที่มีแต่อาหารชั้นเลิศทุกอย่างมันเหมาะกับชนชั้นสูงอย่างฉันผู้นี้มากเลยล่ะ โฮะๆๆ!(เอิ่ม=_=//ไรท์)

"จะว่าไปที่โรงอาหารเหมือนจะเห็นคนคุ้นหน้าคุ้นตาแฮะลองไปดูอีกรอบดีกว่า"

พูดจบก็เปลี่ยนทิศทางไปที่โรงอาหารทันทีระหว่างทางฉันก็โดนมองอยู่เป็นระยะคงเป็นเพราะสีผมกับสีตาถึงตอนเช้าจะแนะนำตัวไปแล้วก็เถอะสงสัยพวกนั้นหลับในกันอยู่ เลยไม่ได้ฟังตอนที่ฉันแนะนำตัวช่างเถอะเพราะอีกไม่นานก็จะมีคนรู้จักฉันเองและฉันจะทำให้ทุกคนจดจำฉันเอาไว้จนชั่วชีวิตเลยคอยดูเถอะ!

(ณ โรงอาหาร)

ฉันเลิกคิ้วแปลกใจเมื่อเห็นนักเรียนทุกคนย้ำว่าทุกคนมาออกันอยู่ในโรงอาหารแถมอาหารดูจะหรูหราขึ้นอีกเท่านั้นไม่พอยังตกแต่งโรงอาหารอีกแหนะจัดงานปาร์ตี้อะไรกันนะ?ไม่สิไม่ใช่งานปาร์ตีนี้มันงานเลี้ยงชัดๆ!

"ขอโทษนะวันนี้จัดงานอะไรกันเหรอ?"

ฉันเดินเข้าไปถามผู้หญิงกลุ่มหนึ่งที่กำลังคุยกันอย่างสนุกสนานพอพวกเธอหันมาเห็นฉันก็พากันตกใจกันใหญ่ทำให้ฉันขมวดคิ้วสงสัยแต่ก่อนที่จะได้เอ่ยถามก็มีเสียงทุ้มดังขึ้นมาข้างหลังของฉันก่อนทำให้ฉันรู้ได้ทันทีว่าพวกเธอตกใจอะไรกัน

"งานเลี้ยงต้อนรับเธอยังไงล่ะ"

ฉันหันหลังมาก็เจอกับพวกตัวจริงชมรมเทนนิสชายนำโดย อาโตเบะ เคย์โงะ ให้ตายสิชอบทำอะไรใหญ่โตตลอดทั้งๆที่ไม่ได้ขอแท้ๆแต่ถ้าอยากจัดงานเลี้ยงจริงๆฉันก็ให้คนของฉันมาจัดได้เหมือนกันไม่ต้องพึ่งคนของคนอื่นหรอก

"อ่า...ขอบคุณแล้วนายชื่ออะไร?"

"ชื่อของฉันผู้นี้จงจำเอาไว้ซะชื่อของฉันก็คือ อาโตเบะ เคย์โงะ"

เปาะ!

"กรี๊ดดด~!!!! ท่านอาโตเบะ~!!"

"อร๊ายยย~!!! ท่านอาโตเบะหล่อที่สุดเลยค่า~!!"

"สมกับเป็นคิง!ขนาดเด็กใหม่ก็ยังต้อนรับอย่างหรูหรา!เป็นคนที่มีจิตใจดีอะไรขนาดนี้!"

"คิง! คิง! คิง! คิง! คิง! คิง!"

หลังจากอาโตเบะดีดนิ้วก็มีเสียงเชียร์และคำยกย่องอีกมากมายที่ปนกันจนฉันฟังไม่ออกแต่ประเด็นคือปวดหูมาก!เพราะการทำงานมาเฟียต้องตื่นตัวตลอดถ้าประมาทคือตาย เพราะแบบนี้พวกฉันทุกคนเลยฝึกกันหนักจนประสาทสัมผัสเกินมนุษย์ไปแล้วมันเลยทำให้ประสาทหูของพวกเราได้ยินไกลและกว้างกว่าคนอื่นมาก

"คิง! คิง! คิง! คิง! คิง! คิง!"

โอ็ย~! ไม่ไหวแล้วนะยะ!ถ้าฟังนานกว่านี้มีหวังหูฉันแตกแน่ๆถึงภายนอกฉันจะนิ่งก็เถอะต้องรีบหยุดไม่งั้นฉันได้ตวาดใส่แน่

เปาะ!

"..."x(ทุกคน)

พวกคนที่ส่งเสียงร้องกับคำยกย่องก็พากันเงียบสงสัยคิดว่านายอาโตเบะเป็นคนดีดนิ้วป่าวเลยคนดีดนิ้วคือฉันนี้ยังยกมือค้างอยู่เลยนะยะ!เอาล่ะขอพูดอะไรหน่อยเถอะ!

"ให้ตายสิแค่จัดงานเลี้ยงเล็กๆให้แค่นี้ก็พากันยกย่องซะใหญ่โตแล้วก็นะ..."

พรึบ!

"นายเองเหรอ อาโตเบะ เคย์โงะ ที่คนอื่นพูดถึงกัน"

ฉันเอาพัดที่กางเมื่อกี้มาปิดหน้าครึ่งล่างพลางหรี่ตามองอย่างสำรวจตั้งแต่หัวจรดเท้าก็งั้นๆอ่ะไม่เห็นจะเท่าไหร่เลยนิ

"มองฉันแบบนั้นหมายความว่าไง?"

"หึ ก็เป็นได้แค่คุณชายล่ะนะอย่างอื่นก็คงงั้นๆไม่เห็นจะเท่าไรเลยนิ"

"!!!"x(ทุกคน)

ฉันพูดแค่นี้ก็พากันตกใจถ้าฉันพูดมากกว่านี้จะเป็นลมเลยมั้ยเนี่ย?แต่ก็ช่างเถอะอย่างน้อยๆมันก็เงียบล่ะนะ

"อะไรนะ!? เธอเป็นใคร!? ถึงได้กล้ามาพูดกับฉันแบบนี้!?"

"ฉันเป็นใครงั้นเหรอ? หึ จำเอาไว้เลยนะ อาโตเบะ เคย์โงะ ชื่อของฉันก็คือ อลิเซีย ตองแนร์ เป็นคนที่อยู่เหนือกว่านายยังไงล่ะ!:)"

โรซารี่ บรรยาย

สวัสดีฉัน โรซารี่ เกรสอาร์เซีย หรือเพื่อนในกลุ่มเรียกกันสั้นๆว่าโรสตอนนี้ฉันก็นั่งพักอยู่ตรงม้านั่งหลังจากที่แข่งเทนนิสมาส่วนคนที่ฉันแข่งด้วยเป็นผู้ชายรูปร่างใหญ่โต หัวล้าน และมีท่าทางเหมือนกับหลวงพ่อพอจะนึกกันออกแล้วสินะ?เขาเป็นตัวจริงของชิเทนโฮจิชื่อ อิชิดะ งิน คนที่มีลูกถล่มปฐพี108ท่านั่นแหละทำไมฉันถึงไปแข่งกับเขาเหรอ?เป็นการพิสูจน์ว่าฉันผ่านการทดสอบได้เข้าชมรมเทนนิสไง

"ขอนั่งด้วยคนนะ"

ฉันเหลือบตามองคนมาขอนั่งด้วยก่อนจะเขยิบที่ให้เขานั่งด้วยคนที่มาขอนั่งด้วยเป็นเด็กหนุ่มผมสีเทา ดวงตาเรียวสีน้ำตาลเข้ม จมูกโด่งเป็นสัน ปากเรียวที่ปิดสนิท รับกับใบหน้าเรียวคมคายได้ดี ซึ่งเด็กหนุ่มคนนี้ก็คือ ชิราอิชิ คุราโนะสุเกะ กัปตันของโรงเรียนชิเทนโฮจิ

"ฉัน ชิราอิชิ คุราโนะสุเกะ เธอล่ะ?"

"โรซารี่ เกรสอาร์เซีย"

ฉันตอบไปพร้อมกับหยิบไม้แร็กเกตขึ้นมาจัดสายเอ็นใหม่จะว่าไปตอนแข่งเสร็จแล้วมานั่งพักฉันก็ไม่ทันได้ดูเลยว่าสายเอ็นมันหย่อนลงมานิดหนึ่งไม่ได้การล่ะ ถ้าไปแข่งทั้งๆแบบนี้ล่ะก็ความเร็วของลูกเทนนิสตอนที่ฉันตีมันจะลดลงเพราะฉะนั้นต้องตรวจดูให้ละเอียดว่ามีตรงไหนที่สายเอ็นมันหย่อนบ้าง

"เธอนี่เล่นเทนนิสเก่งจังนะเอาชนะงินได้สบายเลย"

"ขอบคุณ"

ดูจากท่าทางแล้วคงอยากชวนฉันคุยด้วยแต่ทำไงได้ล่ะฉันมันเป็นคนพูดน้อยนิแต่จะพยายามพูดด้วยก็แล้วกัน

"เทนนิสพื้นฐานของนายก็เก่งเหมือนกันนะ"

"เอ๊ะ? เอ่อ...ขอบคุณ"

ถ้าพวกคาเรย์อยู่คงตกใจกันแน่ที่เห็นฉันเป็นฝ่ายชวนอีกฝ่ายคุยน่ะเอาเป็นว่าจะพยายามคุยกับทุกคนที่เข้ามาคุยไม่ก็ถามแล้วกันเพื่อเป็นการพัฒนาตัวฉันด้วย

"ชิราอิชิมาแข่งกาน~!"

เสียงร้องขอมาก่อนเจ้าตัวซะอีกฉันหันไปตามเสียงก็พบกับเด็กม.1ที่เป็นตัวจริงของชิเทนโฮจิ โทยามะ คินทาโร่ กำลังวิ่งตรงดิ่งมาหาคนที่นั่งข้างๆฉันด้วยความเร็วแสง

"ขอโทษนะคินจังฉันพึ่งแข่งเสร็จน่ะยังเหนื่อยอยู่เลย"

"เอ๊~!? แล้วเมื่อไหร่ฉันจะได้แข่งอ่า!? ฉันอยากแข่งแล้วนะอยากแข่งๆๆๆ!"

ไม่พูดเปล่ายังลงไปนอนชักดิ้นชักงอบนพื้นอีกด้วยชิราอิชิก็ได้แต่ถอนหายใจเห็นแล้วรู้สึกสงสารเลยแฮะช่วยสักครั้งก็แล้วกัน

"งั้นมาแข่งกับฉันมั้ย?"

"เอ๊ะ!?/เธอเป็นใครอ่ะ?"

ชิราอิชิร้องออกมาอย่างตกใจส่วนคินทาโร่ก็ถามอย่างสงสัยฉันจึงบอกชื่อตัวเองไปเหมือนกับที่บอกกับชิราอิชิเมื่อกี้

"ฉัน โรซารี่ เกรสอาร์เซีย แต่ก่อนอื่นนายช่วยลุกขึ้นมาจากพื้นหน่อยก็ดีชุดเปื้อนหมดแล้ว"

รู้สึกว่าตัวเองจะพูดเยอะขึ้นนะถือว่าเป็นการพัฒนาที่ดียูกิเองก็ต้องลองพูดให้เยอะขึ้นจะได้เข้ากับคนอื่นได้ดี

"เธอจะแข่งกับฉันจริงๆเหรอ!?*^*"

"ฉันพูดคำไหนคำนั้น"

"เย้~! งั้นมาแข่งกันเถอะ!"

แล้วก็วิ่งตรงดิ่งไปที่คอร์ดทันทีเด็กสมัยนี้มันเลือดร้อนกันจริงๆแต่ก็เอาเถอะเป็นนิสัยของเจ้าตัวล่ะนะ

"จะดีเหรอเกรสอาร์เซียเธอเองก็พักไปแค่แปปเดียวเองนะ"

"เรียกโรซารี่เถอะส่วนคำถามนั้นขอตอบว่าไม่เป็นไรฉันยังมีแรงพอจะแข่งกับเด็กคนนั้นได้สบาย"

ตอบเสร็จฉันก็เดินตรงไปยังคอร์ดที่คินทาโร่ยืนรออยู่ส่วนกรรมการก็คือชิราอิชิดูท่าการแข่งคราวนี้จะดุเดือดแน่ฉันจะไม่ประมาทหรอกนะ

"วันเซตแมทช์!โทยามะเป็นฝ่ายเสิร์ฟ!"

เข้าทางฉันพอดีจะได้โต้ลูกกลับไปให้อีกฝ่ายใช้ท่าไม้ตายเพื่อดูการเคลื่อนไหวแล้วหาจังหวะทำคะแนน

"เอาล่ะนะ! ฮึบ!"

ป๊อก! ฟิ้ว~!

ความเร็วใช้ได้แต่ยังไม่มากพอที่จะทำคะแนนได้หรอกนะถ้าจะให้ดีมันต้องขยับข้อมือให้เร็วกว่านี้และใส่แรงเพิ่มไปอีกหน่อย

ป๊อก! ฟิ้ว~! ตึง!

"!!!"x(ทุกคน)

รอบสนามพากันเงียบหมดเมื่อเห็นว่าฉันโต้ลูกเทนนิสกลับไปด้วยความเร็วที่เหนือกว่าทำให้ได้คะแนนนำก่อน

"ชิราอิชิบอกคะแนนด้วย"

"เอ่อ...15-0!"

"สุดยอดไปเลย!เธอโต้ลูกเสิร์ฟของฉันกลับมาได้อย่างรวดเร็วและแม่นยำมาก!ชักจะสนุกขึ้นมาสะแล้วสิ!ตาต่อไปฉันจะโต้ลูกเสิร์ฟของเธอให้ดู!"

คินทาโร่พูดอย่างตื่นเต้นพร้อมกับกระโดดไปมาอย่างกับลิงอะไรจะตื่นเต้นขนาดนั้นก็แค่โต้ลูกกลับไปเองนะแต่ว่าจะโต้ลูกเสิร์ฟของฉันกลับมางั้นเหรอ? หึ น่าสนุกนิงั้นจะเล่นด้วยก็ได้

"ทำให้ได้ล่ะ"

บอกจบก็เสิร์ฟลูกทันทีใช้แรงไปสิบเปอร์เซ็นแต่ลูกมันก็เร็วในสายตาของคนอื่นล่ะนะ

ป๊อก! ฟิ้ว~! ตึง!

"!?"

"30-0!"

เสียงประกาศคะแนนของชิราอิชิดังขึ้นทำให้คินทาโร่ที่ตกใจเมื่อกี้หันกลับไปมองข้างหลังก็พบกับลูกเทนนิสสีเหลืองที่กลิ้งมาใกล้กับเท้าของตัวเองลูกเสิร์ฟครั้งต่อไปเจ้าหนูนี่คงโต้กลับมาได้แน่พอถึงตอนนั้นฉันจะค่อยๆเพิ่มแรงที่ใช้มากขึ้นเพื่อเป็นการทำให้เขาพัฒนาขึ้น

TBC.

___________________________

ในที่สุดตอนนี้ก็จบแต่อย่าพึ่งคิดว่าจะจบแค่นี้นะคะเพราะมันยังมีอีกตอน1จะได้รู้ว่าเหล่าควีนแฟมิลี่จะชนะหรือแพ้ค่ะ

1 เม้น = 100 กำลังใจ

เจอกันใหม่ตอนหน้านะคะ^_^