คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนพิเศษครบ550วิว(สำรวจบ้านพักและการพบกันที่แสนวุ่นวาย)(83%)
ปล.ตอนพิเศษไรท์กับพวกคาเรียน่าจะเป็นคนบรรยายนะคะแล้วพวกพระเอกก็รู้กันแล้วว่าพวกเธอเป็นใครมาจากไหนนะคะทั้งพวกคาเรียน่ากับพวกเท็ตสึกะยังไม่ได้เป็นแฟนกันนะคะ ถ้าพร้อมแล้วไปอ่านกันได้เลยค่ะ!แล้วก็พวกเท็ตสึกะยังไม่เคยเจอตัวเองในมิติเซเรเนียนะคะถ้าไรท์บรรยายจะเขียนชื่อพวกเท็ตสึกะในมิติเซเรเนียด้วยชื่อนะคะไม่ใช่นามสกุล และถ้าพวกคาเรียน่าบรรยายจะเขียนด้วยชื่อเล่นที่พวกนางตั้งให้กับพวกเขาค่ะไม่งงกันเนอะ?
ปล2.ในตอนพิเศษจะมีตัวละครจากอนิเมะเรื่องอื่นมาด้วยนะคะอย่างเช่นพวกวองโกเล่แฟมิลี่จากเรื่องครูพิเศษจอมป่วนรีบอร์นค่ะ
______________________
ไรท์ บรรยาย
(ณ ห้องทดลองของโรซารี่)
ตูม~!!!
เกิดเสียงระเบิดดังออกมาจากห้องทดลองของผู้พิทักษ์แห่งสายหมอกแห่งควีนแฟมิลี่ทำให้พวกเท็ตสึกะที่มาหา7สาวรีบวิ่งมาทางต้นเสียงทันทีแล้วก็ได้เห็นว่ามีควันสีขาวลอยออกมาจากห้องทดลองเท็ตสึกะกับฟูจิที่อยู่ใกล้สุดจึงใช้ไหล่ชนให้ประตูเปิดออกทันที
ปัง!
และภาพที่เด็กหนุ่มทั้ง7คนเห็นนั่นก็คือ...
"แค่กๆๆ! พลาดอีกแล้วเหรอเนี่ยช่างเถอะไว้ลองใหม่แล้วกัน"
โรซารี่ในชุดนักวิทยาศาสตร์กำลังจับคางครุ่นคิดเกี่ยวกับสารที่ใส่ลงไปในภาชนะที่มีของเหลวร้อนๆอยู่
"แค่กๆๆ! ให้ตายเถอะยัยโรสหล่อนใส่สารอะไรลงไปเนี่ย!? แค่กๆๆ! ผมฉันเสียทรงหมดแล้ว!"
อลิเซียที่ใช้พัดของตัวเองไล่พัดควันแล้วก็หากระจกมาส่องทรงผมของตัวเอง
"มองอะไร แค่กๆๆ! ไม่เห็นเลยเจ้าค่ะ แค่กๆๆ!"
ยูมิโกะที่กำลังนั่งทรุดอยู่ที่พื้นพร้อมกับปิดปากปิดจมูกเพื่อกันการไอของตน
"โอ๊ย! แค่กๆ! แสบตาควันเข้าตาหนูอ่ะพี่ยูกิแถมยัง แค่กๆๆ! แสบคอด้วยค่ะ!"
นานาเมะที่กำลังใช้มือขยี้ตาแต่ก็ได้ยูกิช่วยปัดออกเบาๆพร้อมกับบอกว่า
"อย่าขยี้มันจะยิ่งแสบ"
"รีบเปิดช่องระบายอากาศเร็วเข้า!"
เหมยหลิงที่กำลังหาปุ่มช่องระบายอากาศแต่เพราะควันเยอะเลยหาไม่เจอสักทีจนกระทั่งมีเสียงของคาเรียน่าดังขึ้นว่า
"ฉันเจอปุ่มแล้ว!"
ติ๊ด!
ช่องระบายอากาศเปิดออกพร้อมกับดูดเอาควันทั้งหมดออกไปทำให้เห็นสภาพภายในห้องทดลองได้ชัดมากขึ้นเท็ตสึกะจึงถามขึ้นมา
"คราวนี้พวกเธอทำการทดลองอะไรอีกล่ะ?"
"ยาตัวใหม่ที่จะช่วยทำให้หายขาดจากโรคต่างๆน่ะแต่เพราะมันทำยากมากเลยเกิดการระเบิดหลายครั้งเพราะใส่สารผิดไม่ก็ตัวของวัตถุดิบกับสารมันไม่เข้ากันแถมวัตถุดิบที่ใช้ก็หาได้ยากด้วยนะ"
คาเรียน่าตอบไปก่อนจะโบกมือเบาๆเพียงเท่านั้นห้องทดลองที่เละเทะจากการระเบิดก็กลับมาสะอาดอีกครั้งหนึ่ง
"แล้วพวกนายมาหาพวกฉันมีเรื่องอะไรเหรอ?"
"คุณคาเรย์ลืมไปแล้วเหรอเจ้าคะ?ว่าพวกเราจะพาพวกคุณยูคิมูระมาสำรวจบ้านกันวันนี้น่ะเจ้าค่ะ"
ยูมิโกะพูดขึ้นมาทำให้บอสของควีนแฟมิลี่ร้องอ้อทันทีเพราะเธอนึกออกแล้วจึงหันไปบอกกับพวกโรซารี่ว่า
"ถ้างั้นก็พักการทดลองก่อนเถอะพาพวกเท็ตสึกะคุงสำรวจบ้านพักกัน!"
"แต่ก่อนอื่นพวกเราควรไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดใหม่เถอะเริ่มเหนียวตัวแล้วด้วยสิ"
หญิงสาวผมทองบอกก่อนจะเดินออกไปคนแรกตามด้วยคนอื่นๆคาเรียน่าจึงหันมาบอกกับพวกเท็ตสึกะว่า
"รออยู่ที่ห้องรับแขกประมาณ25นาทีนะ"
แล้วร่างบางก็เดินตามพวกเพื่อนๆไปส่วนเด็กหนุ่มทั้ง7คนก็เดินไปนั่งรอพวกผู้หญิงที่ห้องรับแขกพร้อมกับสำรวจห้องรับแขกด้วย
25 นาทีผ่านไป
ตึก! ตึก! ตึก! ตึก! ตึก! ตึก! ตึก!
"มาแล้วๆขอโทษที่ทำให้รอนานนะ"
เสียงหวานใสของคาเรียน่าดังขึ้นทำให้พวดเท็ตสึกะหันไปมองก็ต้องพากันตะลึงกับความงามของ7สาวเพราะพวกเธอแต่งตัวได้น่ารักและสวยมากเลยน่ะสิถึงจะแต่งแบบธรรมดาก็เถอะแถมยังแต่งแบบญี่ปุ่นอีกด้วย
(ชุดที่คาเรียน่าใส่ค่ะ//ไรท์)
(ชุดที่ยูมิโกะใส่ค่ะ//ไรท์)
(ชุดที่อลิเซียใส่ค่ะ//ไรท์)
(ชุดที่เหมยหลิงใส่ค่ะ//ไรท์)
(ชดที่โรซารี่ใส่ค่ะ//ไรท์)
(ชุดที่ยูกิใส่ค่ะ//ไรท์)
(ชุดที่นานาเมะใส่ค่ะ//ไรท์)
(รองเท้าที่7สาวใส่ค่ะ//ไรท์)
"สงสัยกันสินะที่พวกเราแต่งตัวแบบนี้น่ะก็แบบว่าที่มิติเซเรเนียเขาจัดงานเทศกาลน่ะเป็นงานสำคัญที่ผู้หญิงทุกคนในมิติเซเรเนียต้องแต่งชุดญี่ปุ่นน่ะซึ่งมันคือเทศกาลเจแปนเวิร์ดเป็นเทศกาลที่จัดขึ้นในรอบ50ปี"
"และเทศกาลนี้ยังมีตำนานเล่าขานต่อๆกันมาด้วยนะ:)"
"ตำนาน?ตำนานอะไร?"
คิริฮาระถามทำให้คาเรียน่ากุมขมับทันทีเพราะตำนานนี้น่ะอลิเซียชอบมันมากเลยน่ะสิเธอสามารถเล่าตำนานนี้ได้ทั้งวันโดยไม่พักยังได้เลยจนเกือบทำให้พวกเธอเก็บเอาไปฝันเลยด้วยซ้ำ
"ตำนานความรักของเจ้าชายเย็นชากับหญิงสาวตาบอดมันเป็นตำนานที่ดีมากๆเลยล่ะสอนความคิดให้กับผู้ฟังได้ดีเลยโดยเฉพาะคนที่มีแฟนน่ะจะลองฟังมั้ยล่ะ?:)"
"หยุดเลยเจ้าค่ะถ้าให้คุณอลิซเล่าล่ะก็วันนี้ก็ไม่ได้ไปสำรวจบ้านกันหรอกเจ้าค่ะ"
ยูมิโกะรีบพูดขัดขึ้นทันทีทำให้เพื่อนสาวอีก5คนพากันชูนิ้วโป้งในใจให้เธอทันทีเพราะถ้าไม่ขัดล่ะก็ยาวแน่นอน
"อะไรกันยูมิมันออกจะเป็นตำนานที่ดีแท้ๆฉันล่ะอยากจะเล่าให้ทุกคนบนโลกนี้รู้ถึงตำนานของเรื่องนี้ซะเหลือเกิน"
พวกยูมิโกะที่ได้ยินแบบนั้นก็กรอกตามองบนทันทีก่อนที่หางตาของคาเรียน่าจะไปเห็นแมวตัวหนึ่งเข้าเธอจะไม่แปลกใจเลยถ้าแมวตัวนั้นไม่ได้ใส่แว่นที่เหมือนกับของเท็ตสึกะอยู่น่ะ!
'.......ไม่ใช่หรอกมั้งคุนิมิสึคุงจะมาอยู่ที่นี้ได้ยังไงกันป่านนี้คงฝึกซ้อมเทนนิสกับเซงาคุคนอื่นๆอยู่นั่นแหละ'
"เธอลืมไปแล้วรึไงว่าถ้าเป็นวันสำคัญหรือเทศกาลพวกเราจะหยุดฝึกซ้อมกันน่ะ"
"..."x(ทุกคน)
ทุกคนพากันหันมาตามเสียงเพราะถึงจะเป็นเสียงของเท็ตสึกะแต่ว่าฟังจากตำแหน่งแล้วมันอยู่ต่ำลงไปกว่านั้นเพราะฉะนั้นแล้วเสียงมันมาจาก...
"แมวพูดได้!?"x7
เด็กหนุ่มทั้ง7คนพูดขึ้นมาอย่างตกใจพร้อมกับมองมาที่แมวขนสั้นสีน้ำตาลเป็นตาเดียวส่วนทางด้านของพวกคาเรียน่านั้น...
(แปะรูปคุนิมิสึคุงในร่างสัตว์ค่ะ//ไรท์)
"0_0!!!"x7
พากันเบิกตากว้างอย่างตกใจแต่ที่หนักสุดคงเป็นหญิงสาวผมดำที่มีสถานะเป็นถึงบอสของพวกเธอตอนนี้สภาพของเธอคือแข็งค้างไปแล้วส่วนแมวน้อยขนสั้นสีน้ำตาลที่ใส่แว่นเหมือนกับเท็ตสึกะก็เดินตรงมาที่คาเรียน่าก่อนจะกางกรงเล็บแล้วข่วนเข้าที่ขาของร่างบางเข้าให้ทำให้เธอร้องออกมาทันที
"โอ็ย! ข่วนทำไมเนี่ย!?คุนิมิสึคุง!"
"เรียกสติ"
เป็นคำตอบที่สมกับเป็นคุนิมิสึมากคาเรียน่าที่โดนข่วนอยากจะว่าแต่ก็ว่าไม่ออกก่อนที่จะใช้เวทย์แสงในการรักษารอยข่วนพร้อมกับอุ้มเจ้าแมวน้อยขึ้นมา
"เอ่อ...ใครก็ได้ช่วยอธิบายทีว่ามันเกิดเรื่องอะไรขึ้น?"
อาโตเบะถามขึ้นเมื่อเรื่องเริ่มสงบพร้อมกับจ้องมองแมวในอ้อมแขนของคาเรียน่าอย่างไม่วางตา
"อ้อ พวกฉันลืมบอกไปน่ะว่าในเทศกาลเจแปนเวิร์ดผู้ชายในมิติเซเรเนียทุกคนจะเปลี่ยนร่างเป็นสัตว์อะไรก็ได้ตามที่ตัวเองต้องการแล้วต้องใช้ร่างของสัตว์ตัวนั้นไปจนจบเทศกาลน่ะ"
อลิเซียตอบก่อนที่จะนึกอะไรได้แล้วก็ตรงดิ่งไปหาคุนิมิสึในร่างแมวทันทีพร้อมกับถามอย่างรวดเร็วว่า
"หมอนั่นเป็นสัตว์อะไร?"
"ใคร?"
"ก็นายเคย์ไงหมอนั่นเป็นสัตว์อะไร?แล้วตอนนี้อยู่ที่ไหน?"
"อาโตเบะเป็นแมวเหมือนกับฉันเพียงแต่ขนยาวสีเทาตอนนี้อยู่ที่ห้องของเธอ"
พอได้ยินคำตอบหญิงสาวผมทองก็พยักหน้ารับก่อนจะเตรียมเดินออกไปแต่ก็โดนพวกคาเรียน่าแซวเล่นทันที
"แหม~ พอรู้ว่าเคย์โกะคุงเป็นสัตว์อะไรก็รีบไปหาเชียวนะสมแล้วล่ะที่เธอเป็นทาสแมวน่ะ:)"
"แต่ยูมิคิดว่าที่คุณอลิซรีบไปหาเคย์โกะคุงเพราะคิดถึงมากกว่านะเจ้าคะ^_^"
"เห็นด้วย/เห็นด้วยเลยค่ะ/คิดเหมือนกัน/อืม"
อลิเซียที่ได้ยินแบบนั้นก็กำพัดในมือแน่นก่อนจะหันมาพร้อมรอยยิ้มเหี้ยมบนใบหน้าแล้วก็พูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงกดต่ำลงว่า
"ฉันยอมรับก็ได้ว่าส่วนหนึ่งเพราะคิดถึงแต่ฉันกลัวว่าหมอนั่นจะไปทำลายห้องของฉันมากกว่าเลยจะไปพาตัวมาก็เท่านั้น"
"ถ้าอย่างงั้นพวกเราก็พาพวกเรียวมะคุงไปเยี่ยมพื้นที่ของพี่อลิซเลยแล้วกันนะคะจะได้ไม่ต้องเสียเวลามาก"
"เอาตามที่นานาเมะบอกเลยเพราะยังไงพื้นที่ของอลิซก็อยู่ใกล้สุดล่ะนะ"
"แล้วแต่พวกหล่อนเถอะ"
พูดจบหญิงสาวผมทองก็เดินนำทันทีปล่อยให้พวกคาเรียน่านำพวกเท็ตสึกะแทนซึ่งทั้งหมดก็ได้เคลื่อนย้ายสักทีหลังจากที่อยู่ห้องรับแขกนานแล้ว
(ระหว่างทาง)
ระหว่างทางที่เดินพวกผู้หญิงก็ได้แนะนำสถานที่ต่างๆให้มีทั้งสวนดอกไม้นานาชนิดสถานที่โบราณต่างๆที่พวกเธอก็อปปี้จากสถานที่ของจริงแล้วเสกนำมาไว้หรือห้องสมุดที่รวบรวมหนังสือทุกเล่มก็มีแถมใหญ่โตด้วย
"ยูจังช่วยรับฉันที~!!"
เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นมาจากข้างบนทำให้เจ้าของชื่อเล่นเงยหน้าขึ้นไปมองข้างบนก่อนที่จะโดนก้อนขนนุ่มนิ่มสีน้ำตาลแดงหล่นทับใส่เต็มๆบนใบหน้าสวยทันที
(แปะรูปชูสึเกะคุงในร่างสัตว์ค่ะ//ไรท์)
(คิดว่าเป็นลูกจิ้งจอกนะคะ//ไรท์)
"..."x(ทุกคน)
ยูกินำสิ่งมีชีวิตขนฟูสีน้ำตาลแดงออกจากใบหน้าก่อนที่จะถามเจ้าตัวน้อย(?)ในมือว่า
"เล่นอะไรของนาย?ชูสึเกะ"
"ฉันเปล่าเล่นนะ!พวกเรียวมะคุงต่างหากที่เล่นน่ะ!ฉันเป็นคนที่โดนลูกหลงยูจังต้องเชื่อฉันนะ!"
จิ้งจอกตัวน้อยสีน้ำตาลแดงฟ้องทันทีที่โดนถามแบบนั้นครั้งนี้เขาเป็นคนที่โดนลูกหลงจริงๆนะ
"ชูสึเกะคุงเป็นจิ้งจอกที่น่ารักมากเลยขอฉันอุ้ม--"
"เธอมีคุนิมิสึแล้ว"
ยังไม่ทันที่คาเรียน่าจะพูดจบดียูกิก็พูดขัดซะก่อนแถมยังกอดชูสึเกะในร่างจิ้งจอกอย่างหวนแหนอีกด้วยเรียกรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของพวกยูมิโกะได้ดีเลยล่ะ
"แหม~ หวงจังเลยนะขอฉันอุ้มบ้างได้มั้ย?"
แล้วก็ได้รับคำตอบคือการที่หญิงสาวผมน้ำตาลเมินตัวเองแล้วเดินนำขึ้นไปทำให้พวกเพื่อนๆหัวเราะชอบใจกันทันทีไม่เว้นแม้กระทั่งน้องสาวอย่างนานาเมะ
______________________
ขอโทษที่ไม่ได้อัพเลยนะคะยอมรับว่าขี้เกียจ+สมองตันค่ะแถมที่วิลัยก็มีงานเยอะอีกด้วยค่ะรวมไปถึงงานกีฬาสีที่ใกล้จะถึงอีกด้วยคงอัพได้จริงๆก็ตอนหยุดปีใหม่ค่ะ
______________________
ต่อค่ะ
______________________
คาเรียน่า บรรยาย
และแล้วทุกคนก็ได้มาถึงหน้าห้องของอลิซกันแต่ฉันกลับมีลางสังหรณ์แปลกๆว่าจะมีเรื่องวุ่นวายเกิดขึ้นเลยกระชับอ้อมกอดที่มีคุนิมิสึคุงอยู่แน่นขึ้นจนเจ้าตัวเงยหน้าขึ้นมามองก่อนจะถามด้วยความสงสัย
"เป็นอะไรไป?"
"ลางสังหรณ์ของฉันบอกว่าต้องได้เจอเรื่องวุ่นวายแน่นอนถ้าอลิซเปิดประตูห้องน่ะ"
"ลางสังหรณ์ของคุณคาเรย์ยิ่งแม่นอยู่ด้วยสิเจ้าคะเอายังไงล่ะเจ้าคะ?จะเปิด?หรือไม่เปิด?"
ยูมิหันไปถามกับเจ้าของห้องซึ่งคำตอบที่ได้รับคืออลิซเปิดประตูเข้าไปโดยไม่มีความลังเลแล้วภาพที่ปรากฏตรงหน้าก็ทำให้พวกฉันทุกคนอึ้งทันที
(ห้องของอลิเซียค่ะ//ไรท์)
(ห้องของอลิเซียที่เคย์โกะเข้ามาตกแต่งใหม่ค่ะ//ไรท์)
(ไม่แปลกที่ทุกคนจะอึ้งจริงมั้ย?//ไรท์)
"ฮ่าๆๆๆ! อึ้งกันไปเลยล่ะสินี่แหละคือฝีมือการตกแต่งของฉัน!"
เสียงหัวเราะที่ดูหยิ่งยโสกับคำพูดดังขึ้นแต่ไม่ปรากฏเจ้าของเสียงก่อนที่จะมีเงาดำปรากฏขึ้นมาอยู่เหนือหัวทำให้ทุกคนเงยหน้าขึ้นมามองก็เจอกับแมวขนยาวสีเทาที่กำลังลอยตัวลงมาอยู่ตรงหน้าของอลิซ
(แปะรูปเคย์โกะคุงตอนเป็นสัตว์ค่ะ//ไรท์)
"..."
ฉันไม่รู้ว่าสีหน้าของอลิซเป็นยังไงแต่ระเบิดคงไม่ลงหรอก.....................มั้งนะ
"เป็นไงล่ะ?ฝีมือฉันพัฒนาขึ้นจากเมื่อก่อนมากเลยนะ"
"..."
ไร้เสียงตอบรับจากบุคคลที่ท่านเรียกกรุณาติดต่อใหม่อีกครั้งเอาล่ะฉันว่าอลิซกำลังช็อคหนักแบบสุดๆเลยเพราะฉะนั้นพาพวกเท็ตสึกะคุงออกไปดีกว่า
"พวกเราออกไปกันเถอะปล่อยให้2คนไม่สิปล่อยให้1คนกับอีก1ตัวคุยกันไป"
พวกยูมิที่เข้าใจความหมายของฉันจึงรีบพาพวกผู้ชายออกไปทันทีส่วนฉันมองเคย์โกะคุงด้วยสายตาที่สงสารก่อนจะพูดว่า
"ขอให้โชคดีนะเคย์โกะคุง"
แล้วฉันก็เดินออกมาจากห้องของอลิซทันทีพอปิดประตูเสร็จก็มีเสียงร้องขึ้นมาทันที!
"นายเคย์งี่เง่า!นายทำบ้าอะไรกับห้องของฉันกันย่าาา~!!??"
"เมี้ยว~!!!"
โครม! ตุบ! ตับ! เพล้ง! โครม!
พวกฉันที่อยู่ข้างนอกพากันเหงื่อตกกับเสียงโครมครามที่ดังอย่างต่อเนื่องและไม่มีทีท่าว่าจะหยุดง่ายๆด้วยจึงหันไปส่งสายตาให้กับนานาเมะจังว่าให้พาพวกเท็ตสึกะคุงไปเยี่ยมชมเขตของเธอ
"ถ้างั้นไปที่เขตของฉันดีกว่าปล่อยให้พี่อลิซจัดการธุระของตัวเองไปก่อนแล้วกันค่ะ"
นานาเมะ บรรยาย
หลังจากที่ฉันนำทางทุกคนมายังเขตของตัวเองก็เริ่มบอกเกี่ยวกับสถานที่พักผ่อนย่อนใจทันที
"ทางขวามือเป็นห้องนั่งเล่นส่วนทางซ้ายมือนี้คือห้องของฉันค่ะ"
(ห้องนั่งเล่นในเขตของนานาเมะจังค่ะ//ไรท์)
(ห้องนอนค่ะ//ไรท์)
"แล้วก็ถ้าเดินออกไปอีกหน่อยก็จะเจอกับสวนดอกไม้นานาชนิดที่ฉันกับพวกพี่ๆปลูกค่ะ"
(แปะรูปสวนค่ะ//ไรท์)
จากนั้นก็นำพาทัวร์ไปเรื่อยๆจนกระทั่งชูสึเกะคุงถามขึ้นมาว่า
"นานาเมะจังเลี้ยงกระต่ายด้วยเหรอ?"
"เอ๊ะ? ฉันไม่ได้เลี้ยงหรอกเลี้ยงแต่พวกสัตว์กินเนื้อน่ะมันไม่มีกระต่ายหรอกนะ"
ฉันตอบไปอย่างสงสัยก่อนที่คน(?)ถามจะใช้อุ้งเท้าเล็กๆชี้ไปทางสวนที่มีก้อนกลมๆสีขาวอยู่ฉันถึงกับตัวแข็งทันทีเพราะฉันสัมผัสได้ว่ากระต่ายสีขาวตัวนั้นคือเรียวคุง!
(แปะรูปเรียวมะคุงในร่างสัตว์ค่ะ//ไรท์)
"เรียวคุงในร่างกระต่ายเหรอ?น่ารักจังเลยขอพี่อุ้มหน่อยนะ"
พี่เหมยหลิงพูดจบก็เดินเข้าไปอุ้มทันทีแถมสีหน้าพี่เหมยหลิงตอนนี้คือยิ้มอย่างมีความสุขมากเลยล่ะข้างหลังก็มีสวนดอกไม้ประกอบฉากถือเป็นภาพที่สวยงามมากเลยล่ะ
แชะ!
พวกฉันทุกคนหันไปตามเสียงก็เห็นว่าเป็นคิริฮาระคุงที่เป็นเจ้าของเสียงนั้นในมือยังถือโทรศัพท์ค้างอยู่เลยแหมๆๆอาการออกมาชัดมากเลยค่ะ
"คะ..แค่ถ่ายรูปสวนดอกไม้น่ะ!มะ..ไม่ได้ถ่ายรูปยัยหมวยนะ!"
"พวกฉันก็ยังไม่ได้พูดอะไรเลยนายนี่ร้อนตัวจังนะ"
พี่คาเรย์เริ่มแกล้งคนอีกแล้วล่ะค่ะแต่แบบนี้ก็ดีนะคะเผื่อจะมีข่าวดีเกิดขึ้นระหว่าง2คนนี้
"อ๊ะ นี่นานาเมะพี่อุ้มแค่นี้ก็พอใจแล้วล่ะ"
พูดจบพี่แกก็ยื่นกระต่ายสีขาวมาตรงหน้าฉันจึงรับมาอุ้มไว้ก่อนจะถามกับกระต่ายตัวน้อยว่า
"ไม่ได้เจอกันนานเลยนะเรียวคุงคิดถึงฉันมั้ย?:)"
"คิดถึงสิคิดถึงมากๆเลยด้วย"
อ่า...จู่ๆก็รู้สึกได้ถึงบรรยากาศกดดันล่ะค่ะแต่มาจากใครนั้นปล่อยไปล่ะกันนะ
"เท่านี้ก็เหลือ ยูมิ โรส กับ เหมยหลิง แล้วที่ยังไม่เจอลูกศิษย์ของตัวเองน่ะ"
"ลูกศิษย์อย่างงั้นเหรอ!?"x7
"ใช่แล้วล่ะพวกนายในมิติเซเรเนียเป็นลูกศิษย์ของพวกฉันแต่ถ้าจะพูดให้ถูกคงเป็นน้องชายบุญธรรมมากกว่าเนอะคุนิมิสึคุง"
"ก็ตามนั้นแหละ"
ใช่แล้วล่ะค่ะพวกเราเป็นทั้งอาจารย์และพี่สาวในเวลาเดียวกันถึงส่วนมากคนอื่นจะมองไปทางคนรักมากกว่าก็เถอะแต่พวกเราก็บอกไปแล้วแต่ก็ไม่ค่อยมีคนเชื่อสักเท่าไหร่หรอก
"ดูของนานาเมะจังเสร็จแล้วต่อไปก็เป็นของเหมยหลิงไม่แน่อาคายะคุงอาจรออยู่ก็ได้นะ"
ก็คงจะจริงอย่างที่พี่คาเรย์บอกว่าแต่ว่าทำไมเรียวคุงถึงเลือกใช้ร่างกระต่ายแทนที่จะเป็นมังกรกันนะ?ทั้งๆที่ตัวเองเป็นเผ่ามังกรฟ้าแท้ๆ
"ทำไมเรียวคุงถึงเลือกเป็นกระต่ายแทนที่จะเป็นมังกรที่เป็นเผ่าพันธ์ของตัวเองล่ะ?"
"ห๊ะ!? เผ่าพันธ์ของตัวเอง?หมายความว่ายังไงน่ะ!?"
คิริฮาระคุงถามขึ้นอย่างตกใจรวมถึงพวกเท็ตสึกะคุงด้วยก็นะเป็นใครได้ยินแบบนี้ก็ต้องตกใจกันนั่นแหละแถมพวกเราก็ยังไม่ได้บอกด้วยว่าพวกเรียวคุงในมิติเซเรเนียน่ะ ไม่ใช่มนุษย์แต่เป็นพวกลูกครึ่งหรือพวกเผ่าในตำนานมากกว่าน่ะสิ
"จะว่าไปก็ยังไม่ได้บอกนี่นาว่าพวกคุนิมิสึคุงเป็นมนุษย์แต่เป็นเผ่าพันธ์อื่นแทนน่ะ"
เหมยหลิง บรรยาย
สวัสดีนักอ่านทุกท่านถึงตาเหมยหลิงผู้นี้บรรยายแล้ว
"แล้วพวกเราเป็นเผ่าอะไรบ้างล่ะ?"
ยูคิมูระคุงถามขึ้นมาซึ่งคนที่ตอบคนแรกก็ไม่พ้นคาเรย์หรอกเจ้าตัวยกแมวสีน้ำตาลขึ้นมาให้ถึงระดับสายตาก่อนจะตอบว่า
"คุนิมิสึคุงน่ะเป็นเผ่านกฟีนิกซ์หรือหงส์แดงซูซาคุยังไงล่ะ:)"
"!!!"x7
ก็นะเป็นถึง1ใน4สัตว์เทพนิจะตกใจกันก็ไม่แปลกหรอกต่อไปก็เป็นตาของยูมิแล้ว
"ส่วนเซย์คุงเป็นลูกครึ่งเจ้าค่ะครึ่งเทพครึ่งมังกรเจ้าค่ะ"
"ทะ..ทะ..เทพเลยเหรอ!?"
คิริฮาระถามขึ้นมาอย่างตกใจปนตื่นเต้นคงอยากเห็นเทพกับมังกระตัวเป็นๆล่ะมั้ง
"ก็สมกับฉายาบุตรแห่งพระเจ้าล่ะนะ"
โอ๊ะ อลิซกับเคย์โกะคุงมากันแล้วว่าแต่สภาพของเคย์โกะคุงนี่ดูไม่จืดเลยแฮะขนฟู่ฟ่องที่ฟู่มากกว่าปกติและหนวดแมวที่ถูกพันกันยุ่งเหยิง
"สวรรค์ประทานพรเคย์โกะคุงยังรอดด้วย!"
คาเรียน่าพูดอย่างตกใจแต่นั่นมันก็แค่การพูดเล่นเพราะพวกเรารู้ดีว่าอลิซไม่ทำร้ายน้องชายบุญธรรมแรงมากหรอก
"ที่ยังรอดนี่ใช้ลูกอ้อนไม้ไหนล่ะ?เพราะต่อให้คุณอลิซรักนายมากแค่ไหนแต่ฉันมั่นใจว่านายต้องแขนหักไม่ก็ขาหักสักข้างแหละ"
"เท็ตสึกะนายแค้นอะไรฉันรึเปล่า?ทำไมคำพูดนายเหมือนกำลังแช่งฉันอยู่เลยล่ะ?"
เอาแล้วไงถ้าเคย์โกะคุงพูดแบบนี้แสดงว่าเจ้าตัวไปทำอะไรไว้ให้คุนิมิสึคุงแค้นแน่ๆแถมทำไปโดยไม่รู้ตัวอีก
"นึกเอาเองสิว่านายทำอะไรไว้ให้เวลาถึงพระอาทิตย์ตกดินถ้ายังนึกไม่ได้ฉันจะทวนความจำให้นายเอง"
ขณะพูดก็มองแมวสีเทาที่ลอยอยู่บนอากาศด้วยสายตาเย็นเยียบทำเอาเคย์โกะคุงถึงกับลอยตัวมาหลบหลังฉันเลย!
"เอาเป็นว่าเคย์โกะคุงก็ค่อยๆคิดนะว่าไปทำอะไรไว้ถ้าคิดไม่ออกยังไงฉันจะช่วยห้ามคุนิมิสึคุงไม่ให้ฆ่านายเอง"
"เป็นประโยคปลอบใจที่ดีมากเลยครับ"
บอกอย่างหงอยๆทำเอาฉันอดสงสารไม่ได้เลยล่ะเลยแอบกระซิบกับแมวตัวน้อย(?)ว่า
"เข้าไปอ้อนอลิซสินายก็รู้นิว่ายัยนั่นใจอ่อนกับนายจะตาย"
"เข้าใจแล้ว"
ตอบรับเสร็จก็ลอยเข้าไปใกล้ๆหญิงสาวผมทองพร้อมกับเกาะเข้าที่ด้านหลังพรางร้องเมี้ยวๆไปด้วยแถมยังเอาหัวถูไถไปมาอีกทาสแมวอย่างอลิซต้องใจอ่อนแน่นอนอยู่แล้ว
"เมี้ยว เมี้ยว ฉันขอโทษยกโทษให้ฉันเถอะนะสัญญาเลยว่าต่อไปจะไม่ทำอีกแล้วถ้าจะทำฉันจะขออนุญาตจากเธอก่อนนะเมี้ยว"
"..."
หว่า ดูท่าครั้งนี้อลิซจะหัวเสียมากกว่าครั้งไหนๆแฮะแต่เคย์โกะคุงก็ไม่ยอมแพ้ก่อนจะยื่นหัวเข้าไปใกล้ใบหูพร้อมกับเรียกอลิซว่า
"พี่อลิซยกโทษให้เคย์โกะนะครับ"
ปุ้ง! ฟุ่บ!
"โอ้ว/ว้าว/อู้ว/เคย์โกะคุงสุดยอดมาก/ปรบมือให้เลยค่ะ"
พวกฉันพากันแซวเพราะว่าตอนนี้อลิซได้ก้มตัวลงเอาหน้าทรุดลงกับหัวเข่าแถมยังหน้าแดงอีกต่างหาก!
______________________
ขอโทษที่อัพช้าแบบช้ามากๆนะคะเหตุผลเหมือนเดิมค่ะขี้เกียจ+งานปวส.2เยอะมากค่ะแถมวันอังคารหน้าก็สอบกลางภาคแล้วด้วยค่ะ
______________________
ความคิดเห็น