คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : เสียสละ
“พี่แ้ว่ะเิมเิน 20 ่ะ”ฟอวาั์ลบนเาเอร์แ้วสาวประเภทสอหันมายิ้มให้ฟอ สายฝนเริ่มโปรยปรายลมา
“อ้าวน้อฟอหวัี้ะรีบร้อนมาะเย็นเียวนะ”พี่แ้วส่ั์ทอนให้ฟอ
“แหะๆธุระนิหน่อย่ะ”ท้อฟ้ามืมนามเวลา 19 นาฬิา ฟอหาเบอร์อานมเินฝ่าสายฝนที่หนาวเย็น่อนะโทรออ
(ฮัลโหล)เสียอานมทำให้ฟอยิ้มออ
“านมใ่มั้ย เราฟอนะ”ฟอเินลับเ้าหมู่บ้าน
(ฟอหรอมีอะไร)
“นามิบอว่าทะเลาะับเธอ”สายฝนเริ่มโปรยปรายหนัึ้นฟอเริ่มวิ่
(ใ่ นามิไม่ยอมมาามนัอเรา)านมพูอย่าัพ้อและน้อยใ
“นามิม่สบายเลยไปามนัอเธอไม่ไ้่าหาล่ะ”ฟอเินมาหยุอยู่ที่ทาม้าลายสายฝนลมาแรมานมอไม่เห็นอะไร
(ริหรอ)
“เราเยโหานมรึไ”ฟอเิน้ามทาม้าลาย้าๆ
(อืมเ้าใแล้ว)เสียอานมที่มีแ่วามีใทำให้ฟอหยุอยู่ที่ลาทาม้าลาย่อนะยิ้มออมาฟอใ้มืปัผมที่ลู่ลมาปรใบหน้า ่อนะ้าวเิน่อแ่่อนที่ะไปถึอีฝั่แสไฟอรถที่ับมา้วยวามเร็ว็สาใส่ัวเธอฟอในยับไปไหนไม่ไ้ มือถือล้วลสู่พื้น พร้อมับที่เสียอานมัออมา
(อบในะเธอเป็นเพื่อนที่ีที่สุอันเลยนะ)
“รี๊/โรม”ไม่อายับหนี ฟอรีร้อสุเสีย่อนที่รถันนั้นะนร่าอเธอนระเ็นล้มลไปนอนับพื้นเลือสีแ้นไหลออมาาศรีษะ้าๆ
โรพยาบาล
“โฟม ฟอะเป็นอะไรมั้ย”โฟมบหน้าลบนไหล่อผู้เป็นแม่ที่ร้อไห้อยู่ พ่อไ้แ่นัุ่มมับอยู่ที่เ้าอี้
“ฟอไม่เป็นไรหรอ่ะแม่”โฟมลูบหลัอผู้เป็นแม่เบาๆอย่าให้ำลัใเมื่อี้มีโทรศัพท์โทรไปที่บ้านบอว่าน้ออเธอถูรถนแล้วหนีโฟม็อมา่อนะมาที่โรพยาบาลับพ่อแม่อเธอ โฟมพยุผู้เป็นแม่ไปนั่ที่เ้าอี้้าๆพ่ออเธอที่หน้าห้อ ICU ห้อนี้...ห้อที่น้อสาวอเธอเ้าไป ผ่านไป 2 ั่วโมประูห้อเปิออ้าๆุหมอวัยลานเินออมาาห้อ โฟมรีบเินไปถามทันที
“หมอ่ะน้อสาวันเป็นยัไบ้า่ะ”ุหมอมอหน้าอโฟม่อนะส่ายหน้า้า
“ผู้ป่วยถูระทบที่สมออย่ารุนแรอนนี้เธอไม่รู้สึัวแล้วเธอลายเป็นเ้าหินิทรา”โฟม็อน้ออเธอลายเป็นเ้าหินิทรา
“แล้วฟอะไม่ฟื้นแล้วหรอรับ”พ่ออเธอถามุหมออย่ามีหวั
“เธอไม่มีทาฟื้นแล้วรับเธอะอยู่ไ้อีไม่นาน แล้วะหลับไปลอาล”ุหมออบอย่าเศร้าสร้อย
“ไม่ริ ไม่ริ แล้วลูันลูันอยู่ไหน่ะ”แม่อเธอถามอย่าอ่อนแร
“เธออยู่้าในรับอโทษริๆนะรับพวเราพยายามสุวามสามมารถแล้วอัวนะรับ”โฟมเินนำพ่อับแม่เ้าไปในห้อ้วยแววาที่เ็บปวน้ออเธอำลัะาเธอไปทันทีที่เธอเห็นฟอโฟม็โผเ้าอร่าน้ออัวเอพร้อมับน้ำาที่ไหลพรา
“ฟอ ฟอ แม่เอนะลู”แม่ับมืออฟอแน่นโฟมปลีัวออมา่อนะโทรศัพท์มือถือโทรหาใรบาน่อนะเินออนอห้อไป
ความคิดเห็น