คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ทางผ่าน(ที่ไม่มีใครเข้าใจ)
“หวัีฟอ”านมทัทายฟอพร้อมรอยยิ้มทันทีที่เอหน้า
“ี้ะานมแ่หวัไม่ีนะ”ฟออบลับพร้อมรอยยิ้มอย่าำๆานมหัวเราะเบาๆ
ฟอับานมไม่่อยไุ้ยันมานัแ่ทัทายันามประสาเพื่อนร่วมั้นที่รู้ัฟอไม่มีอะไรเี่ยวับานมสัอย่าไม่ว่าะเป็นเบอร์โทรหรือE-mail านม็เ่นัน ฟอแอบรัานมเียบๆไม่บอใรฟอเ็บปวทุรั้ที่เห็นานมถูห้อมล้อม้วยรุ่นพี่นัอโรเรียนมามายแ่็แสออมาไม่ไ้ทำไ้เพียเ็บวามเ็บปวไว้ในใ านมยิ้มอย่าสใส่อนะหันมาเห็นฟอที่ยืนมออยู่
“ฟอ”านมวิ่มาหาฟอที่ทำท่าะเินหนี
“เี๋ยวิะไปไหน”านมับ้อมืออฟอไว้่อนะพามาที่ๆลับาน
“มีอะไรหรอานม”
“ือ...เรามีเรื่ออยาให้ฟอ่วยหน่อยนะ”
“อะไรล่ะ...บอมาเร็วๆิเรารีบนะ”
“ฟออยู่ห้อ 9 ใ่มั้ย”ฟอพยัหน้าให้านม้าๆ
“ทำไมหรอ”
“ือ...เรานะอบเพื่อนห้อ 9 นหนึ่นะื่อ นามิ นะ่วยเป็นแม่สื่อให้เราหน่อยิแล้วฝาหมายนี่ให้นามิ้วย”านมยัหมายใส่มือฟอที่ยืนนิ่่อนะวิ่ออไป ฟอรู้สึเหมือนถูบหน้าอย่าแรนแทบยืนไม่ไหวร่าบานั่นล้มลนั่ับพื้นเธอมอหมายในมือ น้ำอุ่นๆไหลออมาาวา้าๆ
“ฟอร้อไห้ทำไม”าิวิ่มาหาฟอที่เินน้ำาอาบแ้มฟอโผเ้าอาิ่อนที่น้ำาทั้หมะไหลออมา
“เฮ้ย!เป็นไรเนี๊ย”ิร้ออย่าใ่อนะลูบหัวฟอเบาๆ
“ว่าไนะ”าิถามย้ำหลัาที่ฟอหยุร้อไห้แล้วเราเรื่อทั้หมให้ฟัแ่มีเพียเรื่อเียวที่เธอยัไม่ไ้บอทุนนั่น็ือวามรัที่เธอมีให้านม
“านมแ่อให้แเป็นแม่สื่อให้แ่นี้แถึับ้อร้อไห้เลยหรอ”ทรายถามอย่าๆ
“แไม่เ้าใหรอ”ฟออบเสียสั่นปนเสียสะอื้น
“เพราะอะไร”ไพลินถามฟอ่อนะเอื้อมมือไปปาน้ำาให้ฟอ
“เ้ารัานม”ฟอเริ่มร้อไห้อีรั้
“ไม่รินะ”ูนพึมพำ่อนะลูบหลัฟอเบาๆ าิมอฟออย่าไม่เ้าใเหมือนับ ิ ไพลิน ทราย ที่นัุ่มมับ
“นามิ้ะ”นามิ เ็ผู้หิแสนสวยลูรึ่ไทย-ี่ปุ่น เยหน้าึ้นมามอฟอ่อนะยิ้มว้า
“ฟอ มีอะไรหรอ”นามิล่าวพร้อมรอยยิ้ม ฟอส่ยิ้มที่แฝไป้วยวามเศร้าไปให้ ่อนะยื่นหมายที่านมฝามาให้ับนามิ
“อะไรอ่ะฟอ”นามิระพริบาปริบๆอย่าสสัยแ่็รับมา
“มีนฝามาให้นะ”นามิ่อยๆเปิหมายออ แล้วทำหน้าเ็่อนะยื่นืนให้ฟอที่รับมาอย่าๆ
“เราอ่านภาษาไทยไม่่อยอออนะ ฟออ่านให้เราฟัหน่อยิ”ฟอทำหน้าลำบาใ
“นามิเอาไปให้นอื่นอ่านให้ีว่านะ”ฟอยื่นหมายืนให้นามิแ่นามิไม่รับ
“ไม่เอาอ่ะะให้ฟออ่าน”เมื่อเห็นว่าทำอะไรไม่ไ้ฟอเลย้อยอมอ่านหมายให้นามิฟั
‘to…นามิ
อบเธอนะ อบมา
อยาให้เธอไ้รับรู้ ว่าหัวใันมีแ่เธอ
เ็มหัวใ
ไม่มีที่ว่าให้ใรอีแล้ว
แ่อยาอให้เธอไ้รับรู้...
านม’
ยิ่อ่านยิ่เ็บฟอพยายามไม่ให้เสียสั่นและเ็บ่อนน้ำาไว้ไม่ให้ไหลออมา ่อนะมอนามิที่นั่อมยิ้มอย่าน่ารัที่ไม่แปลที่ะมีนมาหลรั
“านมนี่ใ่ทอมที่เป็นนัอโรเรียนเรารึเปล่าฟอ”นามิเย่าแนฟอเบาๆ ฟอพยัหน้า้าๆ
“านมอบเราหรอเนี๊ย”นามิยิ้มบาๆ
“นามิเราไปห้อน้ำแป๊บนะ”ฟอวาหมายลบนโ๊ะ่อนะวิ่ไปที่ห้อน้ำแล้วล็อประูแน่น
ไหลออมาเ็บ่อนไม่ไ้แล้วน้ำาฟอทรุัวนั่พิประู ฟอร้อไห้อยู่อย่านั้นนเริ่มทำใไ้ ฟอปาน้ำาออ่อนะล้าหน้า แล้วลับเ้าห้อาบนี้เป็นาบสุท้ายและเป็นาบว่า ฟอลับไปนั่ที่โ๊ะับลุ่มเพื่อนๆอเธอ าิ ไพลิน ทราย ิ ูน มอฟอ้วยวามสสารในวามรัอเพื่อน
ความคิดเห็น