Devil Angelรักโหดร้ายของยัยปีศาจกะนายยมฑูต

ลำดับตอนที่ #3 : Rewrite :: ฝ่ามือด้านขวา

"กรี๊ดดดดดดดดดด"ยัยเลขาร้องลั่นเมื่อประตูเปิดออกเพราะแรงเตะของไอ้น้ำในมือยัยเลขาถือกุญแจ

ไว้ในมือ หลักฐานคามือเลยนะหล่อน= =

"พวกแกออกมาได้ยังไง"ยัยเลขาชี้มือมาทางพวกเราที่

"คุณตั้งใจจะขังพวกเราหรอคะ"ไอ้มีนาถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนแต่ในแววตาแสดงความโกรธ

อย่างชัดเจน

"เปล่าแค่ลืมไปว่าพวกเเกอยู่ในนี้"

“พวกแก? พูดจาไม่เพราะเลยนะคะตอนอยู่ต่อหน้าคุณลุงออกจะดูเป็นคนสุภาพนี่นา…ตอแหลอยู่งั้นสินะ”แพรที่ยืนอยู่ข้างมีนาเอียงคอมองก่อนจะฉีกยิ้มกว้าง

"อ้อค่ะ ไม่เป็นไรค่ะรู้ว่าคนแก่ขี้ลืม"ไอ้มีนาย้ำคำว่าแก่ยัยเลขาเบิกตากว้างก่อนจะถลึงตาใส่มีนาอย่างโกรธจัด ฉันพยักหน้าให้ไอ้น้ำไอ้น้ำหยิบโซ่ออกมาจากกระเป๋าแล้ว

            กริ๊ก

ล็อคเข้าที่คอของไอ้เลขาที่เอาแต่มองมีนาและด้วยความว่องไวของน้ำทำให้ไม่ทันได้แม้แต่ขยับตัวหนี

"กรี๊ดดดดดดดดดดดด"ยัยเลขากรีดร้องเสียงดังจนแสบแก้วหูแล้วจับที่โซ่พยายามจะแกะออก

            โครม

ไอ้น้ำกระชากปลายโซ่ที่อยู่ในมือมันจนยัยเลขาล้มก้นกระแทกพื้นยัยบ้าเลขายังคงกรีดร้องไม่หยุดเสียงแหลมๆทำให้พวกฉันยิ่งหงุดหงิดเข้าไปอีก

             โครม

"รำคาญ"ไอ้ยูเอะเดินไปเตะยัยเลขาล้มลงไปนอนกับพื้นเลยงานนี้ไอ้มีนาเดินมาเองเลยค่ะ

"เฮ้ย! เดี๋ยวคนนี้กูขอจัดการนะ"ไอ้มีนามองหน้าฉันด้วยดวงตามัจจุราชฉันได้แต่พยักหน้าให้มันไม่งั้นคนที่โดนอาจเป็นฉันไม่ใช่ยัยเลขานั่น ไอ้มีนาย่างสามขุมไปหายัยเลขาที่พยายามลุกขึ้นมาแต่ก็ไม่เป็นผลพอมันเห็นไอ้มีนาเท่านั้นแหละปากก็เริ่มทำงาน

"แกจะทำอะไรฉัน"ยัยเลขาถามด้วยน้ำเสียงหยิ่งๆไม่ดูสภาพตัวเองเลยไอ้มีนายิ้มอย่างแม่พระที่ไม่แสนดีแล้ว

            เพียะ

ตบหน้าหัน 180 องศาเลยค่ะ

เพียะ เพียะ เพียะ เพียะ ตุบ โครม

ไอ้มีนาตบตียัยเลขาไม่ยั้งแล้วยังเตะเข้าที่สีข้างอย่างแรงจนร่างที่ยับเยินนั่นกลิ้งไปโดนขาโต๊ะอีกที่ มีนายืนมองยัยเลขาที่ตอนนี้นอนกุมท้องของตัวเองที่โดนเตะไปสองรอบ

"พะ...พวก...กะ...แก"ยัยเลขาพูดด้วยน้ำเสียงแข็งๆแต่สั่นใบหน้าซีดเผือดมีแต่รอยมือของไอ้มีนา มีนานั่งลงตรงหน้าก่อนจะหัวเราะ ยัยเลขากระอั่กเลือดสีแดงสดออกมาจากปากนั่นแต่ยัยเลขายังไม่ยอมแพ้ใช้แรงเฮือกสุดท้ายดันตัวเองขึ้นมาก่อนกระฉากผมยาวๆของมีนาจนมีนาล้มลงยัยเลขาเงื้อมือขึ้น

            ฉึก

"กรี๊ดดดดดดดดดดดดด>o<"ยัยเลขาแหกปากร้องลั่นเมื่อมีมีดเล่มเล็กเล่มหนึ่งพุ่งไปปักที่หัวไหล่ด้านขวาเกือบมิดด้ามทุกคนหันมองตามทิศทางของมีดซึ่งก็คือฉันเอง

"อย่าเอามือโสโครกมาแตะต้องเพื่อนฉัน”ยัยเลขากรีดร้องลงไปนอนกับพื้นแพรรีบเข้าไปดึงให้มีนาลุกขึ้นก่อนจะเตะไปที่หัวของยัยเลขาแรงๆอย่างโกรธแค้นเท่านั้นและค่ะ ยัยเลขาโดนรุมกระทืบทันที 4 รุม1 ฉันไม่เอาด้วยเดี๋ยวค่อยเป็นคนปิด ฉันนั่งมองยัยเลขาที่อยู่ในกองตีนแล้วก็อดสงสารไม่ได้ ทำไมทุกคนถึงชอบมาหาเรื่องคนอื่นทั้งๆที่ตัวเองทำอะไรไม่ได้แท้ๆ

            15 นาทีต่อมา

ยัยเลขาสลบอยู่บนพื้นในสภาพทุเรศสุดๆตามตัวมีรอยถูกทำร้ายนับไม่ถ้วนเอ่อมีรอยตีนที่เสื้อด้วยอ่ะ

            ปึด

ฉันกระชากมีดออกมาจากแขนของมันที่ไม่ร้องสักแอะนี่สลบหรือตายเลือดสีแดงไหลทะลักออกมาจากบาดแผลลึก ก่อนจะจับฝ่ามือข้างขวาของมันขึ้นมาแล้วบรรจงกรีดมีดลงบนฝ่ามือเป็นวงกลมแล้ววาดรูปดาวห้าแฉกข้างในวงกลมสัญลักษ์ปีศาจแล้ววางมีดเล่มนั้นลงบนมือของยัยเลขานั่น มันจะเป็นแผลเป็นที่ติดตัวไปจนตาย

"วันนี้แกโชคร้ายนะยัยเลขา"ไอ้มีนาพึมพำเบาๆพวกเราเดินไปล้างคาบเลือดในห้องน้ำยี้~เลือดเต็มตัวไอ้มีนาเลยอ่ะไอ้น้ำเดินไปปลดโซ่ออกจากคอของยัยเลขาที่นอนสลบอยู่ที่พื้น

            ผัวะ

ไอ้มีนาเดินไปเตะที่สีข้างอย่างแรงเลือดก็เลยทะลักออกมาอีกรอบ

“งานนี้เราคงต้องย้ายโรงเรียนจริงๆแล้วล่ะ”ยูเอะหัวเราะออกมาเบาๆ

“ทำไงได้ล่ะเล่นทำซะเละเทะเลยนี่นา”แพรหัวเราะไปกับยูเอะ ก่อนที่พวกเราจะเดินออกจากห้องไปทิ้งร่างที่นอนสลบนั่นไว้ที่พื้นห้อง และทันทีที่กลับมาถงบ้านพวกฉันก็เจอเข้าไปคนที่ไม่เจอนาน

"เรียวโกะคิดถึงลูกที่สุดเลย"

“แม่!”ทันทีที่ก้าวพ้นประตูบ้านเข้ามาผู้เป็นแม่ของฉันก็วิ่งมากอด หลังจากหายไปญี่ปุ่นนานถึง 1 ปีพร้อมผู้เป็นพ่อแต่คงยังไม่กลับมาหรอกรายนั้นต้องอยู่ดูแลธุรกิจ(มืด)อ้อฉันคงลืมบอกซินะว่าพ่อฉันเป็นมาเฟียเอาเจริงพวกเราทั้งหมดต่างหากที่เป็นมาเฟีย^^