คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Rewrite :: ไล่ออก
แสงตะวันทอแสงในยามเช้าพร้อมกับนาฬิกาที่ไม่ต้องใช้ถ่านเดินมาปลุกถึงห้อง
"ไอ้โกะตื่นนนนนนน>o<"ไอ้น้ำแหกปาก(ตะโกน)อยู่ข้างหูฉันฉันเลยต้องจำใจลุกจากที่นอนอันเป็นที่รัก
นาฬิกาปลุนนั้นคือ ไอ้น้ำนั่นเอง
"พวกแกเนี๊ยน้าตื่นสายกันจริงๆมีแต่กรูกับไอ้แพรใช่ป่ะที่ตื่นเช้า"ไอ้น้ำบ่นยาวพอๆตัดบท
"ไปอาบน้ำไป๊"ไอ้น้ำดันหลังให้ฉันไปอาบน้ำ
"จ๊ะแม่!"ฉันตอบไอ้น้ำไปแบบกวนตีนแล้วรีบวิ่งเข้าห้องน้ำก่อนจะโดนไอ้น้ำเตะไอ้น้ำเดินกระแทกเท้าปิดประตูดัง
ปัง!
(ประตูกรูจะพังป่ะเนี๊ย)พอฉันอาบน้ำเสร็จฉันก็ต้องไปแต่งชุดนักเรียนห่วยๆของโรงเรียนอีกพอแต่งตัวเสร็จก็....
"ไอ้มีนา>0<"ฉันตะโกน(แหกปาก)ลั่นบ้านไอ้มีนารีบวิ่งออกมาจากห้องในมือถือ หวีกับยางมัดผมมาด้วย ทั้งๆที่หัวมันยังยุ่งอยู่เลยไอ้มีนาแยกเขี้ยวใส่ฉัน
"รู้แล้วไม่ต้องแหกปากหรอกอีนี่นิ-_-^^^"แล้วไอ้มีนาก็เดินมาเปียผมอันยาวสลวยของฉันอย่างเซ็งๆ(มึงต้องทำผมกรูก่อนผมเมิง-..-)โรงเรียนของฉันต้องเปียผมไปด้วยเพราะเป็นกฎบ้าๆของโรเรียน
ม้าตอนนั่นตาบอดชัวร์ถึงได้ส่งฉันเข้าโรงเรียนห่วยๆแบบนั่น(โทษไปโน่น)พอเปียผมเสร็จเราก็ไปโรงเรียน(สักที)
พอมาถึงโรงเรียนก็โดนเรียกไปหา
ผอ.ทันทีจะเรื่องอะไรซะอีกถ้าไม่ใช่เรื่องของยัยวายจอม ปากเก่ง อวดดีนั่น
= =; ฉันผลักประตูเข้าไปความรู้สึกแรกคือแอร์เย็นช่ำปะทะกับหน้าฉันแต่ฉันก็เริ่มชินแล้วเพราะมาบ่อยเลยล่ะผอ.นั่งอยู่ที่โซฟาสีดำก่อนจะส่งยิ้มให้พวกฉันอย่างอ่อนโยน
"นั่งซิ"ผอ.เอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนฉันเดินไปนั่งที่โซฟาที่อยู่ตรงกันข้าม
"คุณพ่อมีอะไรค่ะ"ไอ้มีนาที่นั่งลงข้างๆผอ.ถามขึ้นอย่างเซ็งๆผอ.คนนี้ก็คือพ่อของไอ้มีนาหรือลุงของฉันนั่นเองพวกเราเป็นญาติกันค่ะทุกคนคงงงว่าทำไมพวกเราอายุเท่ากันเพระพวกพี่ของม้าตกลงกันตอนสาวว่าจะแต่งงานพร้อมกัน(แปลกๆนะ)เลยทำให้เราเกิดปีเดียวกัน
"ครั้งนี้มันไม่หนักไปหรอลูก อาการของวายหนักมากเลยนะตอนนี้ยังไม่ออกจากICUเลย"คุณลุงถามด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
"ไม่ค่ะฆ่าเรายังเคยแล้ว"ไอ้น้ำตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบเป็นน้ำแข็งขั้วโลกแต่คนที่ฆ่าไม่เคยนะแค่กลายเป็นเจ้าหญิงนิทราก็หลายคน
“น้ำไม่เอาน่ามีมารยาทหน่อยสิ”แพรสาวสวยที่อ่อนโยนที่สุดหันไปมองน้ำที่ถอนหายใจ
“เราไม่ฆ่าใครพร่ำเพรื่อลุงก็ทราบนี่ค่ะเราฆ่าเฉพาะคนที่อยู่ในลิสต์เท่านั้นแต่คนที่มาหาเรื่องพวกเราก่อนเราจะปล่อยไปเฉยๆให้เสียชื่อแก๊งไม่ได้หรอกนะคะ”ฉันตอบคุณลุงไปอย่างสุภาพ
คุณลุงก้มหน้าลงก่อนเหมือนคิดอะไรอยู่ก่อนจะถอนหายใจออกมา
"งั้น...ลุงคงต้องไล่พวกเธอออก..."
"ห๊า0_o"ฉันกับไอ้เพื่อน5 คนตะโกนกลบเสียงของลุงจนหมด
"เป็นอะไรค่ะท่านผอ."ยัยเลขาหน้าห้องวิ่งเข้ามานั่งเบียดไอ้มีนาออกไป
ก่อนจะจับไปทั่วตัวลุงไอ้มีนาควันออกหูเพราะมันไม่ชอบให้ใครมายุ่งกับพ่อมันยกเว้นแม่ของมันมันลุกขึ้นแล้วกระแทกเท้าเสียงดังจนคุณเลขาที่จับไปทั่วตัวคุณลุงหยุดทันทีแล้วหันมามองไอ้มีนาที่ยืนมองด้วยสายตาอาฆาต
"เมื่อกี้มันเสียงของผู้หญิงคุณฟังไม่ออกหรอค่ะ"ไอ้แพรถามด้วยน้ำเสียงใสซื่อแต่ในแววตากลับมีประกายวิ้งๆ*-*แต่ยัยบ้านั่นไม่สนใจกลับเอาแต่จับไม้จับมือคุณลุงไอ้มีนาหน้าแดงแล้วค่ะ
เพียะ
"ผู้หญิงจับมือผู้ชายไม่ดีนะคะ"อยู่ๆไอ้มีนาก็เดินไปตีมือยัยเลขายัยเลขาที่กำลังจับมือลุงอยู่รีบปล่อยทันที
ลุงเห็นถ้าไม่ดีเลย(ไล่)ยัยเลขาออกไปก่อน ก่อนจะไปยัยบ้านั่นส่งสายตาปิ๊งไปให้ลุงแต่ปะทะกับสายตาไอ้มีนาฉันเห็นมีสายฟ้าแวบๆในสายตาทั้งคู่(เว่อร์ไป)แล้วยัยเลขาก็เดินสายตูดออกไปเห็นแล้วอยากวิ่งไปเตะให้น่าทิ่ม
"คุณพ่อ!"ไอ้มีนากระแทกเสียงเรียกคุณลุงที่นั่งหน้าซีดก็ตอนไอ้มีนาโกรธน่ากลัวจะตายเลขาหลายคนนอนไม่ได้สติอยู่ในโรง'บาลเนื่องจากเข้าใกล้พ่อมันเกิน 20 ซม.บ้างทียัยเลขานี่อาจจะเป็นคนต่อไป
"ไปนั่งมีนา"ลุงเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน(ยังมีหน้ามาอ่อนโยนอีก)ไอ้มีนาอ้าปากพะงาบๆเหมือนจะพูดอะไรแล้วหุบไปก่อนจะกระแทกเท้าเดินไปนั่งที่ตัวเองแล้วเราก็นั่งฟังลุงพูดไปเรื่อยๆจนกระทั่ง
"อะไรนะคะแลกเปลี่ยน!!!"พวกเราตะโกนสุดเสียงลุงพยักหน้านิดหน่อย
แม่ของยัยวายกล้ามากนะที่กล้าขอให้ไล่เราออกและเนื่องจากเรื่องที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องใหญ่ทำให้คุณลุงไม่สามารถปล่อยผ่านเหมือนครั้งก่อนๆที่ผ่านมาได้
แต่ลุงบอกว่าพวกเราโชคดีเพราะทางโรงเรียนที่อยู่ในเครือต้องการนักเรียนแลกเปลี่ยนพอดีเลยจะส่งเราไปแล้วยังไม่ทันจะได้พูดรายละเอียดต่อยัยเลขาก็วิ่งเข้ามาบอกว่ามีคนเรียกลุงไปพบ
“ลุงช่วยเธอได้เท่านี้จริงๆนะ
ถ้าพวกเธอไม่ทำตามลุงคงต้องไล่พวกเธอออกจริงๆ”คุณลุงทิ้งคำพูดไว้แค่นี้ก่อนจะเดินออกไป
เหลือแต่พวกเราที่นั่งอยู่ในความเงียบ
ผัวะ เพล้ง
“โธ่เว้ย!”ไอ้น้ำทุบโต๊ะกระจกที่อยู่ตรงหน้าอย่างแรงจนกระจกแตกเลือดไหลเป็นทางยาว
น้ำทำท่าจะทุบอีกรอบแต่ ไอ้แพร ไอ้มีนา ไปห้ามไว้ซะก่อน
"ไม่ทำอะไรหน่อยหรอ"ยูเอะถามฉัน
"ไปกันเถอะ"ฉันพูดขึ้นด้วยเสียงเรียบเฉยแล้วลุกขึ้น
"ไปไหนว่ะ"ไอ้น้ำหันมาถามฉันกระตุกยิ้มที่มุมปาก
"ไปฆ่าคนที่ทำให้เรื่องนี้มันเกิดขึ้นไม่น่าปล่อยให้รอดเลยจริงๆ"แล้วทุกคนก็พยักหน้าอย่างเข้าใจฉันเดินไปบิดลูกบิดประตูแต่
แกร๊กๆ
"เฮ้ยมันล็อค"
โครม ปัง!
ไอ้น้ำเดินมาเตะประตูอย่างแรงประตูเปิดออกทันที
ความคิดเห็น