ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : เกิดเรื่อง!?
"พี่เป๊ฮะ! น้อไทม์หายไปไหนยัไม่ลับมาเลย!?" อิศราเอ่ยับนที่นนับถืออย่าระวนระวาย
"ไทม์หายไปอย่าั้นหรอ!? หายไปอนไหนล่ะทอม"เสียทุ้มอบ้วยวามใไม่แพ้ัน
อิศราูมือผลิโลลิฟอย่าไว ้วยวามเป็นห่วลูาย(?) นใหม่อน มือาวปุ่มลิฟไปั้นล่าสุ ็เอับ...
ลุ่มนมามายมหาสารำลัวิ่เ้ามาในโรแรม
"เิอะไรึ้น!" เสียหวานอุทาน
"ไอ่ิม... " เสียเล็ลอออาร่อฟันอผลิ
"ใรือิมรีบพี่เป๊?" ทอมถาม้วยวามน
"โเ่าอไอ่ไทม์มัน ลูระ๊ออแ๊อีาำ..."
"ั้นไทม์็แย่แล้วสิฮะเอาไันีล่ะฮะพี่เป๊"อิศราระวนระวายใอย่ามา
าลมโสั่นเล็น้อย เล็บิเ้าที่เนื้อนเบือไหลิบ อบานัวเล็ว่าร้อนผ่าว เม้มปาแน่นอย่าัวน ผลิโเห็นันั้นึึนัวเล็เ้ามาหลบ้านหลั
ิม... เาเป๊นผู้ายหน้าาหล่อเหลานหนึ่แ่พฤิรรมแย่มา รอยสันสีทมิฬอยู่ที่ไหล่้าย มีแผลรรที่้นอยาวลมาถึแน้าย เามออิศรา้วยสายาหื่นระหายอย่ามา
"แมอพี่ทอมทำไมว่ะ!! ไอ่ิม" เท้าอไทม์เะเบ้าหน้าอนที่ลามเลียุแม่อเาผ่านสายา
"เมียไอ่เป๊รึไ หวอยู่ไ้ หน้าหวานีนี่นะ–" เป๊ระโถีบนรหน้าอีที
"เมียูมึอย่าแะไอ่x่าิม!"
นโนเะเไปเล็น้อย แ่็ยิ้มเหี้ยมึ้นมาพร้อมับเรียลูระ๊อไปับัวออิศรามา อิศราน้ำาไหลพรา้วยวามหวาลัว เป๊หน้าีเมื่อพวนั้นเอามีมาี้ออิศรา
"ะยอมใหู้เอาเมียพ่อมึไปีๆ หรือะให้เ็บปวว่ะไ–"
"ปล่อยทอมะ ไอ่ิม" เสียแหบเ็มไป้วยเสน่ห์ัึ้นมาหลัาที่พูแทรลูน้อ
"เฮียา/พี่เอ๊ะ/น้าเอ๊ะ!!!" ทั้สามอุทานพร้อมัน
"่วนี้มึล้าเนาะ ล้าทำร้ายราินีระเรียน... "
อิศราวยๆปับำพูอิราร ใรือราินีัน?
"ทอม... ออนุานะ!"ผลิโเปิเสื้อ้านหลัออิศรา ปานรูปนระเรียน
มีเล่มบาถูปาไปที่หน้าอิรารแ่เา็หลบไ้ อิศราไปหมแล้ว ไทม์ยิ้มึ้นมาพร้อมลมือรีไปที่้อมืออิม ลูระ๊ออิรารโอรวนอย่าเ็บปว ไทม์ยิ้มเย็น อิศราไม่เยเห็นไทม์ยิ้มแบบนี้มา่อนเ็หนุ่มที่ยิ้มให้เาลอเวลา ัวนริอไทม์เป็นยัไันแน่..
ในที่สุิม็หมลมหายใเพราะเสียเลือ อิศราหวาลัวึ้นมา แ่ไทม์ลับยิ้มสใสออมาพร้อมับวิ่เ้าไปออิศรา้วยวามเป็นห่ว
"แม่ทอมไม่เป็นไรแล้วนะรับ ไม่้อลัว"
"ทอม... พี่อโทษพี่ปป้อทอมไม่ไ้" ผลิโ็เ่นัน เ้ามาอปลอบอิศรา
"อ่า... ฮะทอมไม่เป็นไร อบุมาที่่วยปป้อทอมนะ"
"ไม่เป็นไร" สอพ่อลูอบพร้อมัน
เสียปรบมือัึ้นาิราร ทั้สามหันไปมอ
"นึว่าไอ่ลูระ๊อน้าะทำอะไรเราะแล้ว เห้อ" ิรารยิ้มึ้นมา
"พี่เอ๊ะมาทำอะไรที่นี่ฮะ?" อิศราเอ่ยถาม้วยวามหวาหวั่นเล็น้อย
"็ะมาโมยัวนระเรียนอพวน้อไล่ะ"
"หม่ามี๊ ไม่้อลัวนะรับ ไทม์ะปป้อุแม่เอ"
ิรารเินหายไปในเามือิศราสลบไป้วยวามเหนื่อยอ่อน
ผลิโำมือแน่นนเล็บิเ้าไปในเนื้อ เา้อปป้ออิศราาเลื้อมืออีาให้ไ้ อเอาื่อ [ิโ้ทมิฬ] เป็นประัน!!!
–โปริามอน่อไป–
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น