♞[YAOI] THE MISSION SNIPER #ลูกสิงของอีธาน

ตอนที่ 9 : [ Episode 8 ] : ลงเรือลำเดียวกัน

​บทที่ 8

ลงเรือลำเดียวกัน

​

หุบเขาโรอาโนค เวอร์จิเนีย

กร็อบ

ร่างสูงโปร่งของมือปืนหนุ่มเดินเหยียบย่างไปตามเส้นทางบนผืนป่า เสียงเหยียบใบไม้แห้งของเจ้าตัวดังขึ้นเป็นระยะ ลีโอหายใจเข้าลึกๆเพื่อสูดดมกลิ่นไอธรรมชาติที่ตัวเขาเองไม่ค่อยได้สัมผัส เขากวาดสายตามองสิ่งสวยงามรอบข้างพร้อมเดินตามเจ้าของเรือนผมสีดำสนิท ความเขียวขจีของต้นไม้โดยรอบทำให้ดูสบายตาขึ้นมาก

"ไม่ยักรู้ ว่าคุณชอบธรรมชาติขนาดนี้"

"ฉันเกลียดความวุ่นวาย"

ลีโอเลิกคิ้วขึ้นพลางจ้องมองแผ่นหลังของคนตรงหน้าอย่างไม่วางตา ความชอบของอีธานมันดูสวนทางกับสิ่งที่เจ้าตัวเป็น อีธานชอบธรรมชาติ รักความสงบ แต่เขากลับทำงานในเมืองและยังต้องพบปะกับผู้คนมากมาย

เป็นคนที่เข้าใจยากชะมัด...

พวกเขาเดินลึกเข้ามาตามทางน้ำเรื่อยๆจนเจอบ้านขนาดกลางที่ทำจากหินอยู่ไกลๆ เมื่อเดินเข้ามาใกล้และสำรวจดูให้ดีแล้วกลับพบว่าสีเขียวคล้ำของตะไคร้น้ำที่เกาะอยู่บนหินเป็นบางบริเวณขับให้บ้านตรงหน้าดูเก่าคร่ำคร่าอยู่พอตัว

นี่กะจะย้ายให้เขาเข้ามาอยู่ที่นี่แทนห้องขังรึไง?

"เข้าไป"

"ข้างในมีอะไร?"

ตอนนี้เขาและอีธานหยุดฝีเท้าลงตรงหน้าบ้านหินเก่าๆ มาเฟียหนุ่มผลักประตูไม้ออก เผยให้เห็นภายในบ้านที่มืดเสียจนน่าประหลาด แสงแดดในยามเย็นสาดส่องเข้าไปทำให้พอเห็นของตกแต่งอยู่ลางๆแต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้มันดูน่ากลัวน้อยลงเลยสักนิด ลีโอเพ่งมองตรงไปข้างหน้า เขาเห็นวัตถุขนาดใหญ่ที่ถูกคลุมด้วยผ้าสีดำคล้ายโซฟานอนนิ่งสนิทอยู่สุดสายตา

"เข้าไป"

อีธานเอ่ยด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำชวนน่าสงสัยเป็นครั้งที่สอง คนตรงหน้าพยายามคะยั้นคะยอให้เขาเข้าไปเผชิญชะตากรรมกับอะไรบางอย่างที่อยู่ในนั้น

แบรนโดคงจะไม่โรคจิตขนาดทำเหมือนเรื่อง Jigsaw หรอกใช่ไหม...

ลีโอนึกถึงหนังสยองขวัญบั่นทอนจิต ที่ในเรื่องมีแต่การทรมานและฆ่าเหยื่อผู้เคราะห์ร้ายด้วยวิธีแปลกๆสุดแสนจะบรรยาย แค่คิดว่าตัวเองต้องเข้าไปอยู่ในเรื่อง เขาคงไม่วายได้สติแตกก่อนแน่ๆ

ผลั่ก! ปึง!

เมื่ออีธานสังเกตว่ามือปืนหนุ่มตรงหน้าไม่ยอมเข้าไปตามที่เขาสั่งสักที เขาก็ไม่รอช้าอีกต่อไป จัดการผลักแผ่นหลังให้เจ้าของเรือนผมสีอ่อนกึ่งเดินกึ่งล้มเข้าไปด้านใน ก่อนจะปิดประตูลง

คนที่ถูกผลักหันขวับไปทางด้านหลังหมายจะวิ่งออกไปจากบ้านหลังนี้ แต่มันก็ไม่ทันซะแล้ว เมื่อประตูถูกปิดลง ความมืดเข้าปกคลุมบริเวณโดยรอบ เขาพยายามควานหาของที่อาจจะพอใช้เป็นประโยชน์ได้จากโต๊ะไม้เก่าๆที่อยู่ฝั่งขวาใกล้กับทางออก

กึก!

มือเขาปัดไปโดนอะไรบางอย่างที่มีรูปร่างสี่เหลี่ยมเล็กกะทัดรัด "ไฟแช็ค..." ลีโอพึมพัมออกมาอย่างแผ่วเบาก่อนจะใช้นิ้วเรียวจุดไฟแช็คขึ้น ส่งผลให้ภายในบ้านสว่างขึ้นมาเล็กน้อย เขาหันไปมองรอบๆบ้านอย่างระแวง

อีธานกำลังแกล้งเขาอยู่...

เขาเดินสำรวจภายในบ้านจนแน่ใจว่าไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง แต่มีอีกสิ่งหนึ่งที่เขายังไม่ได้เปิดดู

"ให้ตาย..." ลีโอสบถออกมาด้วยอารมณ์ขุ่นมัวเมื่อสะดุดตาเข้ากับวัตถุลึกลับที่นอนแผ่หลาอยู่สุดมุมห้อง เมื่อเดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆ เขาก็พบว่าสิ่งนี้ไม่น่าจะใช่แค่โซฟาธรรมดาเหมือนที่คิดไว้ในตอนแรก

แล้ว...มันคือ?

ยังไม่ทันที่เขาจะได้เดินเข้าไปใกล้มากกว่านี้ เสียงขู่คำรามในลำคอดังขึ้นพร้อมกับภาพของจระเข้แม่น้ำไนล์ขนาด14ฟุตกำลังคลานออกมาจากกองผ้าสีดำที่บดบังตัวของมันไว้เมื่อครู่!!

นัยน์ตาสีอำพันดุร้ายของนักล่าสบเข้ากับตาของเขา เพียงชั่ววูบก็ทำให้อดนึกถึงสายตาของอีธานเสียไม่ได้ อะไรมันจะเหมือนกันขนาดนั้น...

เสียงขู่ที่ยังคงดังต่อเนื่องทำให้มือปืนหนุ่มต้องค่อยๆก้าวถอยหลังอย่างระมัดระวัง ตอนนี้เขากับสัตว์ร้ายตรงหน้าอยู่ห่างกันแค่สองเมตรเศษๆ เปลวไฟสลัวๆจากไฟแช็กทำให้ทัศนียภาพในการมองเห็นลดลงไปเกือบครึ่ง

กึก! แคว่ก!

"Damn!!!" ขณะที่เรนเดลกำลังก้าวถอยหลังไปเรื่อยๆ ขาเจ้ากรรมก็ดันเผลอไปเหยียบบางอย่างเข้า เพียงชั่วพริบตาเดียวจระเข้แม่น้ำไนล์ขนาด14ฟุตพุ่งตัวเข้ามาหมายจะกัดขาเขาให้ขาด แต่ด้วยความว่องไวที่เกิดจากการฝึกฝนทำให้ลีโอหลบได้ทันอย่างเฉียดฉิว ถึงแม้ขากางเกงจะเขาไปอยู่ในปากมันแล้วก็ตาม

แต่ก็น่าแปลกที่มันไม่ยอมหยุดเพียงเท่านี้ สัตว์ร้ายตรงหน้ากลับไล่ต้อนเขาอย่างเอาเป็นเอาตายราวกับจะกลั่นแกล้ง ปกติจระเข้ตัวใหญ่จะไม่ใช้แรงโจมตีเหยื่อบนบกอย่างต่อเนื่องแบบนี้

นอกเสียจากว่า...มันจะหิวมากจริงๆ

ตุบ!

!!!!!!!

ร่างสูงโปร่งของมือปืนหนุ่มล้มลงกับพื้นเพราะฝีมือของสัตว์ร้ายตรงหน้า ลีโอไม่ทันระวังหางที่ตวัดใส่ขาเขาจนต้องเสียท่า เพียงไม่กี่อึดใจต่อมา จระเข้ขนาด14ฟุตก็พุ่งตัวเข้ามาจู่โจมเขาอีกรอบ คราวนี้ถึงลีโอจะเก่งขนาดไหน ก็ไม่มีทางรอดจากคมเขี้ยวตรงหน้าไปได้

เรนเดลเผลอกัดฟันหลับตาแน่นปี๋เตรียมรับความเจ็บปวด แต่ก็น่าแปลก...สิ่งที่เขารู้สึกได้เป็นเพียงน้ำหนักของบางสิ่งที่กำลังกดทับตัวเขาอยู่ มันหนักขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งเริ่มสัมผัสได้ถึงลมหายใจที่เป่ารดลงมาตรงหน้า พร้อมกับเสียงขู่ต่ำในลำคอทำให้เขาต้องลืมตาขึ้นดูอย่างช่วยไม่ได้

โอ้...พระเจ้า

ราวกับวิญญาณของเขาจะหลุดออกจากร่างก็ไม่ปาน ตอนนี้สัตว์ที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นนักล่าอันดับหนึ่งแห่งลุ่มแม่น้ำไนล์กำลังนอนแผ่หลาบนตัวของเขาอยู่!

"อย่าขยับ"

"...."

"ไม่งั้นเธอจะกินนาย"

เสียงทุ้มที่คุ้นเคยดังขึ้นมาท่ามกลางความมืด ก่อนภายในบ้านจะสว่างขึ้นมาโดยฝีมือของอีธาน ลีโอจ้องมองอีกฝ่ายอย่างไม่วางตา ตอนนี้เจ้าตัวยืนอยู่ข้างเตาผิงขนาดใหญ่ แสงไฟจากเตาช่วยทำให้มองเห็นสิ่งรอบข้างได้อย่างชัดเจน

เดี๋ยวนะ.....อีธานพึ่งเรียกมันว่าเธอ?

ลีโอเหลือบมองจระเข้เพศเมียที่กำลังนอนอ้าปากข่มขวัญเขาอยู่ "แล้ว...ต้องทำยังไง" มือปืนหนุ่มพูดด้วยความยากลำบากเพราะน้ำหนักที่ถูกกดทับ จระเข้แม่น้ำไนล์ขนาด14ฟุต ไม่ใช่ตัวเล็กๆซะหน่อย

"ช่วงนี้เป็นฤดูผสมพันธุ์ของจระเข้พอดี ฉันก็ไม่แน่ใจว่านายจะอยาก..."

"พอๆ ในหัวมีแต่เรื่องพวกนี้รึไง" ลีโอเอ็ดขึ้นมาทันควัน

เหอะ ฤดูผสมพันธุ์ของจระเข้หรือของหมอนี่กันแน่?

"หึ ฉันยังพูดไม่จบเลยนะ"

"ไม่จำเป็น"

"ช่างเถอะ มาเข้าเรื่องกันดีกว่า" อีธานพูดขึ้นก่อนจะผิวปากหนึ่งทีเป็นสัญญาณให้จระเข้ตัวใหญ่ที่นอนทับเขาอยู่ต้องคลานออก ลีโอยันตัวลุกขึ้นนั่งตรงโซฟาหนังหน้าเตาผิงอย่างทุลักทุเลเพราะอาการเหน็บชา

"อีกหนึ่งอาทิตย์ จะมีการเปิดประมูลค้ามนุษย์กันอย่างลับๆ"

เขาเดาไม่ผิดจริงๆ ที่อีธานพาเขามาไม่ใช่เพื่อมาเที่ยวเล่นอย่างเดียว มันมีอะไรที่สำคัญกว่านั้น

"ฉันอยากให้นายเข้าร่วมประมูลครั้งนี้"

"...." นี่ไม่ใช่สัญญาณที่ดีเลยสักนิด คนอย่างอีธานต้องวางแผนอะไรบางอย่างไว้แน่นอน

"จะให้ผมไปเป็นคนประมูล?" ลีโออดระแวงคนตรงหน้าเสียไม่ได้ ยิ่งเห็นใบหน้าที่ประดับไปด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์แบบนั้นแล้ว เขาก็ยิ่งรู้สึกประหม่าเข้าไปทุกที

"เปล่า"

"...."

"นายต้องเป็นคนถูกประมูลต่างหาก"

"ห้ะ?!!!" สิ้นคำพูดของอีธาน เขาก็แทบจะหงายหลังตกโซฟา นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน! ขึ้นชื่อว่าการค้ามนุษย์มันก็ไม่มีอะไรดีสักอย่าง นอกจากจะเสียผลประโยชน์สุดๆแล้ว ยังต้องเปลืองเนื้อเปลืองตัวอีกงั้นหรอ?!

"แล้ว...แล้วตัวเลือกอื่นล่ะ ไม่มีแล้วรึไง"

"มี"

"งั้นก็ว่ามาสิ!"

"เป็นอาหารให้ชาร์ล็อต"

ชาร์ล็อต?

อีธานปรายตามองสัตว์ดุร้ายด้านข้างที่นอนอ้าปากเห็นคมเขี้ยวครบทุกซี่ เขาก็พอจะเดาออกว่านี่คือชาร์ล็อตที่อีกฝ่ายพูดถึง

แย่ๆๆๆๆๆๆ นี่มันเลวร้ายสุดๆ!!!!

"เหอะ"

"สรุป?" มาเฟียหนุ่มเลิกคิ้วขึ้นสูงพลางจ้องมองลีโออย่างต้องการจะคาดคั้นคำตอบ

"ฉันจะเข้าร่วมงานประมูลเอง"

"หึ...ฉลาดหนิ"

งานประมูลค้ามนุษย์อย่างผิดกฎหมายเปรียบเสมือนงานรื่นเริงของอีธาน มันจะถูกจัดขึ้นทุกๆสองเดือนบนเรือสำราญขนาดใหญ่ที่สามารถบรรจุผู้โดยสารได้หลายพันคน และแน่นอนทาสชายหญิงที่ถูกนำมาประมูลล้วนเป็นสินค้าที่ถูกคัดสรรมาแล้วอย่างดี

การที่แบรนโดเลือกส่งลีโอไปเป็นเหยื่อมันมีเหตุผลอย่างแรกคือ เขารู้ดีว่ามือปืนหนุ่มตรงหน้าต้องประมูลได้ราคาที่สูงอยู่พอตัว

และอีกเหตุผล...เด็กหนุ่มแบบลีโอน่ะ ตรงสเปคของตาแก่นั่นโดยเฉพาะ

"งั้นแสดงว่า...ตอนนี้เราก็ลงเรือลำเดียวกันแล้วน่ะสิ"

"แล้วแต่จะคิด" ลีโอทำหน้าสับสนกับคำพูดของอีธาน แล้วแต่จะคิดงั้นหรอ?

เอาเป็นว่าลงชั่วคราวละกัน มีโอกาสเมื่อไหร่ จะตอบแทนอย่างสาสมแน่

#talk

ปัญหาเก่ายังไม่จบ ก็โดนโยนปัญหาใหม่มาให้อีกแล้วลีโอเอ๊ยยยยยย แต่จะว่าไปน้องชาร์ล็อตก็น่ารักดีนะคะ ดูเข้าขากับอีธานสุดๆ 5555555 แต่ดูจากสายตาที่น้องมองลีโอแล้ว...เหมือนนายเอกของเราเป็นขนมเคี้ยวเล่นกรุบๆซะมากกว่า

ส่วนเรื่องทั้งสองคนจะลงเรือลำเดียวกันแล้วรึเปล่านี่...ต้องรอดูตอนหน้าค่ะ ด้วยนิสัยของอีธาน เฮียแกคงไม่ปล่อยน้องลีไปง่ายๆแน่นอน แต่แค่จะแกล้งเล่---- แค่กๆ สั่งสอนเท่านั้นค่ะ

อีธาน : ยังไงซะ...สัตว์มันก็ต้องถูกฝึกให้เชื่องก่อน จริงไหม? //ส่งสายตาอำมหิต

หมา : ชะ ชะ ชะ ใช่ค่ะ คุณอีธาน //เหงื่อแตก

ลีโอ : ไม่ใช่สัตว์เลี้ยงโว้ยยยยย!!!

เกร็ดสักเล็กน้อยย

จระเข้แม่น้ำไนล์ เป็นจระเข้ขนาดใหญ่เป็นอันดับที่สองรองมาจาก ตัวผู้มีความยาวเฉลี่ย 3-5 เมตร แต่ตัวที่ยิ่งมีอายุมากจะยาวได้มากกว่านั้น ขณะที่ตัวเมียจะมีความยาวได้ตั้งแต่ 2.4-4 เมตร น้ำหนักตั้งแต่ 225-500 กิโลกรัม แต่ตัวผู้ที่ใหญ่อาจหนักได้ถึง 750 กิโลกรัม

จระเข้แม่น้ำไนล์ กระจายพันธุ์อยู่ทั่วไปในแหล่งน้ำและพื้นที่ชุ่มน้ำต่าง ๆ ที่เป็นน้ำจืดทั่วทวีปแอฟริกา แม้ว่าจะเป็นแหล่งน้ำที่ตื้นและมีโคลนขุ่นก็ตาม มีพฤติกรรมอาศัยอยู่รวมเป็นฝูงขนาดใหญ่ เป็นสัตว์ที่ล่าปลา รวมถึงสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมขนาดใหญ่เป็น รวมถึงมีพฤติกรรมกินพวกเดียวกันเองด้วย​

​