หวังไป่หลานฮูหยินบ้านป่า ปิดนิยายเพื่อรีไทร์

หมู่บ้านทิวสน  เมืองป่าดำ  แคว้นนภา

หมู่บ้านนี้อยู่ติดเนินเขา  ข้ามเขาไปอีก2ลูกจะถึงป่าดำ ที่เป็นป่าไม่เคยมีใครเข้าไป เพราะมีหมอกพิษสีดำกั้นเขาลูกนั้นไว้

หวังเหล่ย ลาออกจากราชการทหารกลับมาบ้านป่าเพื่อดูแลแม่ที่แก่มาก พ่อแม่หวังได้เก็บเด็กหญิงกำพร้ามาเป็นลูกบุญธรรมและเป็นคู่หมั้นให้เขา หวังหลินเป็นเด็กสาวที่สวยงามอ่อนหวานน่ารัก พ่อแม่ของเขาสอนนางในเรื่องการล่าสัตว์และหาสมุนไพรและรักษาคน   พ่อเขาจากไปหวังหลินก็เลยเป็นที่พึ่งของชาวบ้านต่อไปในเรื่องการรักษา  เขากลับมาแต่งงานและดูแลครอบครัว บ้านเขาอยู่ติดชายป่ามีแต่ที่ดินบนปลูกสมุนไพรขาย ทำนาไม่ได้เมือเขากลับมาได้นำเงินมาซื้อที่นาเอาไว้ให้ชาวบ้านเช่าที่ดินทำนาทำไร่ แบ่งข้าวแบ่งพืชผล   

ปีกว่าแล้วที่เขาแต่งงานเขามีความสุขกับเมียและรักเมียขึ้นทุกวัน แม่เขาเฝ้ารอเลี้ยงหลาน แต่เขาไม่รีบร้อนอยู่สองคนก็มีความสุขดี

คืนหนึ่งได้ยินเสียงเด็กร้องหน้าบ้าน 

"ท่านพี่ได้ยินเสียงเด็กร้องหน้าบ้านเราท่านลองฟังดูสิเจ้าคะ"หวังหลินบอกสามี

"ใช่จริงๆด้วยน้องหญิงเราไปดูเถอะมีเด็กที่ไหนมาร้องอยู่หน้าบ้านเรา อาจจะมีครอบครัวไหนเดือดร้อนเราจะได้ช่วยเหลือ"หวังเหล่ยและภรรยา ออกมาดูแม่ได้ยินเสียงเด็กร้องหน้าบ้าน แม่กำลังจะไปเรียก" ท่านแม่หวังบอก 

 หวังเหล่ยหยิบดาบแล้วจุดใต้เดินออกไปดู สิ่งที่ทั้งสามคนพบห่อผ้าไหมอย่างดีมีเด็กน้อยร้องไห้จ้า

"ท่านพี่มีคนเอาเด็กมาวางไว้" หวังหลินบอก

"เจ้าอุ้มเด็กเข้าบ้านไปก่อนเดี๋ยวพี่ไปดูรอบๆว่าแม่เขาเจ็บอยู่แถวนี้หรือไม่" หวังเหล่ย ส่องไต้ไปหาคนบริเวณนั้นทั้งหมดแต่ก็ไม่มีใครอยู่เลยจึงกลับมาเห็นแม่กับเมียเอาน้ำให้เด็กกิน 

บนยอดไม้สูงมีชายคนหนึ่งแอบมองและเห็นว่านายพรานเหล่ยหรืออดีตรองแม่ทัพเหล่ย มาพบเด็กแล้วเขาถึงได้พูดเบาๆ

"คุณหนูปลอดภัยแล้วขอให้นายท่านและฮูหยินนอนตายตาหลับนะขอรับ ท่านรองแม่ทัพเหล่ยเป็นคนดีต้องเลี้ยงดูคุณหนูเป็นอย่างดีแน่"โจคังคนสนิทของคุณชายใหญ่โจ เขาเขียนเล่าเรื่องราวให้รองแม่ทัพรู้แล้วว่าเด็กคนนี้เป็นใคร

"ถึงท่านรองแม่ทัพหวังเหล่ย คุณชายใหญ่โจหลุ่นและครอบครัวถูกน้องชายคนละแม่วางแผนจ้างนักฆ่ามาทำทีเป็นโจรปล้นฆ่ายกครัวตอนออกเดินทางไปดูการค้าเพราะแย่งตำแหน่งเจ้าตระกูล ข้ามาช้าไปโชคดีที่คุณหนูน้อยหล่นจากมือแม่นมแล้วสลบไปในกอหญ้านางจึงรอด  นายท่านและฮูหยินได้นำตั๋วเงินป้ายหยกใส่ห่อผ้าให้แม่นมพาเด็กกับคนติดตามหลบหนีแต่มันก็ตามทัน ข้าเห็นหญ้าลู่เลยหาดูพบคุณหนูน้อยที่ยังไม่ตาย แต่ไม่ได้สติข้าพาคุณหนูไปหาหมอ และอาศัยน้ำนมชาวบ้านเรื่อยมาถึงเมืองนี้ข้าพบท่านจึงได้ขอฝากท่านเลี้ยงดูนาง ของที่ติดตัวนางท่านขายเลี้ยงดูนางได้เลย มีป้ายหยกตะกูลโจ สร้อยที่ติดตัวคุณหนู เงินอีก2,000ตำลึงทอง เครื่องประดับหยกตำแหน่งฮูหยินใหญ่ตระกูลโจอีกทั้งชุด ปิ่นหยกจักรพรรดิ 1 อันสำหรับคุณหนูในวันปักปิ่น ขอฝากท่านรองแม่ทัพเลี้ยงดูคุณหนูน้อยซึ่งเป็นลูกของเพื่อนท่านด้วย ขอให้ท่านเลี้ยงนางเป็นลูก คนร้ายจะได้ไม่สืบหานางเจอ ข้าจะไปหาหนทางแก้แค้นให้นายท่าน ถ้าสำเร็จข้าจะกลับมาช่วยท่านดูแลนาง "โจคังมีที่ฝากคุณหนูแล้วเขาจะไปแก้แค้น

"ท่านแม่และน้องหญิงนี่คือลูกสาวของเพื่อนข้าพวกเขาทั้งสองคนได้จากไปแล้วแต่นางยังมีศัตรูที่ต้องการฆ่า  ข้าจะรับนางเป็นลูกสาวเด็กยังเล็กไม่มีใครรู้หรอก แล้วน้องหญิงก็ไม่ได้ไปไหนนานแล้ว ท่านแม่และน้องหญิงจะว่าอย่างไร "หวังเหล่ยถาม

"แม่ยินดีแค่มองหน้าเด็กคนนี้แม่ก็รู้สึกรักเหมือนหลานแท้จริง แล้วแม่ยินดีที่จะรับมาเข้าตระกูลหวังของเรา"ท่านแม่หวังบอก

"ข้าก็เช่นกันค่ะท่านพี่ข้าชอบเด็กคนนี้นางจะเป็นลูกสาวคนโตของเรา"หวังหลินบอก

“เช่นนั้นแม่จะต้มน้ำข้าวป้อนนางก่อน พรุ่งนี้เจ้าขึ้นเขาไปเก็บผลน้ำนมทิพย์ให้นางนะ ถ้าไม่ได้ค่อยจับสัตว์มารีดน้ำนมต้มให้นางกิน เพราะเราต้องปกปิดคนอื่นจึงมีวิธีนี้เท่านั้น เราจะรับแม่นมมาก็ไม่ได้เช่นนี้ก็แล้วแต่บุญวาสนาของนาง "ท่านแม่หวังบอก

"นางชื่อหวังไป่หลาน นับจากนี้ไป "หวังเหล่ยบอก

นางเลี้ยงง่ายมากกินน้ำข้าวแล้วก็หลับ ท่านแม่หวัง บอกวิธีเลี้ยงดูเด็กให้ลูกสะใภ้ และช่วยกันเลี้ยงดู

หวังเหล่ยขึ้นไปในหุบเขาที่ลึกกว่าเดิมหุบเขาแห่งนั้นเป็นเขาที่มีความลี้ลับหวังรุ่ยตั้งจิตอธิษฐานขอน้ำขนน้ำนมทิพย์แก่เจ้าป่าเจ้าเขาเพื่อไปเลี้ยงดูเด็กที่น่าสงสารถ้านางมีบุญญาธิการพอขอให้เขาไปเจอภายในวันนี

"ท่านเจ้าป่าเจ้าเขาและเทพเทวดาที่อยู่ในหุบเขานี้ข้าหวังเหล่ยขอมาขอน้ำนมทิพย์ให้แก่หวังไป่หลานบุตรสาวบุญธรรมของข้าถ้านางมีวาสนาขอให้ข้าพบภายในวันนี้ถ้าไม่เจอ จะถือว่านางไม่มีวาสนาข้าจะกลับออกไปโดยไม่หยิบอะไรที่อยู่ในหุบเขานี้ออกไปเลย"หวังเหล่ยบอก

ด้วยอำนาจคำอธิษฐานหวังเลยเข้าไปไม่ลึกมากเหมือนมีอะไรนำทางให้เขาเลี้ยวเข้าไปในถ้ำภายในถ้ำนั้นมีต้นน้ำนมทิพย์อยู่ ข้างในบนเพดานทะลุมีแสงแดดส่องมาถึงแต่ทางเข้าลึกลับมาก หวังเหล่ยเก็บน้ำหนมทิพย์ทั้งหมดใส่แหวนมิติแหวนสามารถเก็บของได้นานหลายปี 

"ข้าหวังเหล่ยขอขอบคุณท่านเทพยดาเจ้าป่าเจ้าเขาขอรับ"

หวังเหล่ยก็ออกจากเขานั้นลงมาบ้านใช้น้ำนมทิพย์เลี้ยงเด็กน้อยจนเติบใหญ่