คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #48 : ตอนที่ 16 (ตอนย่อย)
16.1 อนย่อยๆ
“เสุเินมีหมอรับเสใ่ไหมะ ไปถึโรพยาบาลไม่ใ่ให้รอิวเป็นเือนนะะ” หิสาวเอ่ยถามอย่าัวล หลัรับรู้ว่าประเทศอัฤษพบแพทย์ไ้ยาลำบามา ้อรอิวามนัเท่านั้น
“โรพยาบาลเอน มีพยาบาล มีหมอ ลอที่เ้าไปอรว โรพยาบาลรัฯ ะมีแ่หมอสำหรับเสุเิน แ่เมย์็ุเินแหละ แ่เอนอยู่ใล้บ้านเรามาว่า” หนุ่มให่อบเสียเรียบพร้อมอธิบายให้ภรรยาสบายใ ่อนะมอูเธอที่นั่อเสื้ออพี่สาวไว้แน่น “อบุนะรับทีุ่รีบ่วยเมย์ไว้”
“เมย์เป็นลูสาวหนูเหมือนันนะ” เธอบอามที่ิ่อนะนิ่ันไปและน้ำาไหลออมาอี นเสียสั่นเรืออย่าห่วใยเ็น้อยที่อยู่ในสภาพผิวเริ่มมีรอยแาไฟไหม้ที่แนและา “แะเป็นอะไรไหม”
“ผม...ไม่รู้” เาอบามริแล้วส่ายหน้าพร้อมระับอ้อมแนอบุรสาวแนบอ
“หนู...สสารแ ัวเล็นิเียวไม่รู้ไฟเผาแ่ไหน” บอแล้ว็ไ้แ่ยมือะปาน้ำา แ่็สะุ้้วยฝ่ามือและหลัมือมีอาารพุพอนสะุ้
“อย่าับรับ เี๋ยวรอรวและทำแผล” เาหันมอภรรยาและเอื้อมมือ้าหนึ่ไปแนบแ้มเนียนที่มีรอยเลอะเทอะเม่าำไว้ “อบุมารับ ที่รั”
นไ้รับำอบุและบอรัาสามีไ้แ่พยัหน้าเม้มริมฝีปาไว้ และยับายไปเอนบอิร่าหนาอเาไว้ในอ้อมแนแร่ที่โอบไหล่เธออย่าอาทร เธอเอ็อห่วใยเมลิสสาไม่ไ้เ่นัน เพราะวามเป็นเ็ัวเล็ว่านวัยเียวันและพันาารที่้าว่าอยู่แล้ว พอเอเหุาร์แบบนี้แ้อหวาลัวว่าปิแน่นอน
เมื่อเวิเลี้ยวรถยน์อ้านหน้าโรพยาบาลเอนแห่หนึ่อเมือที่ใล้ฤหาสน์อเ้านายมาที่สุ และเ้าหน้าที่่านหน้าเห็นว่าเป็นเสุเินเี่ยวับเ็เล็โนไฟไหม้อย่าัเน เพราะเสื้อผ้าเหม็นไหม้ไม่หาย และผิวบาๆ ็มีร่อรอยพุพอ ยิ่เสียห้าวอแมโลริ์ที่อุ้มบุรสาวลารถ พร้อมสื่อสารบอล่าวถึเหุาร์ที่เิเ้าหน้าที่็นำเียมารับร่าอเมลิสสาเ็นไปยั้านในแผนุเินทันที พร้อมให้ผู้ปรอามไป้วย ยิ่เห็นว่าหิสาวมีร่อรอยโนไหม้้วย็ให้ามไปรวและทำแผล โยที่เวิ็นำรถไปยัลานอให้เรียบร้อย
ผ้าม่านั้นเียริมผนัอห้อุเินถูเลื่อนปิอย่ารวเร็ว พร้อมทีมพยาบาลที่เ้ามารุมร่าเล็ๆ อเมลิสสาันถึสามน เพื่อ่วยัุออาร่าที่ถูไฟไหม้ออ เสื้อผ้าราาแพที่ถูัและ่อยๆ ึทิ้ไม่ให้เสียสีับร่าอเ็น้อยมีรอยถูเผา และรอยเลือับน้ำเมืออผิวหนั เมื่อร่าเือบเปลือยมีเพียาเในัวเียว็พบร่อรอยพุพอที่มีรแน า และ่วหน้าอใล้ไหปลาร้า
“พยาบาละล้าและทำแผลให้เ็่อนนะะ แล้ว็รอุหมอมารว ทาเราิ่อแล้ว ส่วนุแม่...”
“ันรอไ้่ะ ทำแผลให้ลูสาวอัน่อนนะะ” อลิารีบอบทันที้วยน้ำเสียสั่น วาสีนิลลอ้วยน้ำาเพราะภาพที่เห็น แผลที่มันไม่เ็บปวมานัถ้าอยู่บนผิวเธอหรือผู้ให่ แ่มันำลัอยู่บนร่าแสนเล็บอบบาอลูสาวัวิ๋ว “แปลอภัยใ่ไหมะ แสลบไป และแ็มีอาารหวาลัวอยู่้วย”
“เ็มีโรประำัวใ่ไหมะ”
“แมีอาารโฟเบียแบบเล็ๆ ่ะ แลัวนแปลหน้า” นเป็นแม่เลี้ยอบทันที ่อนที่นเป็นพ่อะอ้าปา้วย้ำ และุยับพยาบาลไป้วยระหว่าพวหล่อน่วยันล้าแผล
“อนนี้เ็สลบอยู่ล้าแผล่ายว่าฟื้นมา่ะ แ่มีอาารอบสนอับวามรู้สึที่น้ำเลือและแอลอฮอล์โนแผล แสว่าแยัโอเ่ะ” พยาบาลบอล่าว็ี้ให้สัเอาารระุยามมีสำลีถูแผล และยยิ้มให้ำลัในเป็นแม่ที่มอ็พอรู้ว่าเป็นสาวเอเีย “อย่าห่วเลย่ะ ุล้าแผลนะะ”
“ล้าแผล่อนีว่านะที่รั” แมโลริ์พูสำทับและสบาสีนิลที่แ่ำ้วยน้ำาลอ ึ่เธอทอมอร่าอลูน้อยบนเียลอ “ถอเสื้อที่ไหม้แล้วล้าแผล่อน ะไ้ไม่ทำให้ลูิเื้อนะ แล้วุะไ้สบายัว้วย”
“่ะ” หิสาวพยัหน้ารับำทันทีที่ไ้ยินเาเือนเรื่อเสื้อผ้าและแผลที่ะพาลไปิเื้อับลู นยอมนั่ลบนเ้าอี้ปลายเียพยาบาลอเมลิสสาามมือพยาบาล และถอเสื้อออเพื่อรวูอาาร
...... 16.1 ......
่อไปนิออนุาลอนย่อยๆ นะะ
อบุมาๆ สำหรับทุาริาม และทุๆ อมเมน์ที่ส่ถึัน นิะพยายามพันาารเียน่อๆ ไป่ะ
เรื่อนี้ยัเปิอพร้อมโอนอยู่นะะ (พรุ่นี้วันสุท้ายแล้วนะ) ส่หาไ้ที่แทเพเลยนะ ^__^
ถ้าใรยัลัเล เล่มน่าะมีเินมานิหน่อย่ะ ่อยสอบถามมาไ้นะะ ^__^
E-book น่าะลายใน meb ประมาสิ้นเือนนะะ (หลัส่เล่ม่ะ)
ความคิดเห็น