คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : ตอนที่ 6.1
พยัินทร์ลับออาานเลี้ยหวัะเินลับไปเ้าห้อพัอโรแรมพร้อมับ้าววั
แ่แม้ะพยายามหลบหลีสื่อมวลนและพยายามะให้โมินิับเ้าาพาหิสาวออาานไปพัผ่อน่อนเมื่อรู่็ทำไ้ยาเ็มทน
เพราะลุ่มนั่าวมามายัรอทุทิศทาเ้าออ เาึัสินใโอบเอวอพาหิสาวออไปถ่ายภาพ้านหน้าานร่วมัน
แ่ไม่ให้ารสัมภาษ์ใๆ เพิ่มเิมาที่รับรู้ำพูอเาบนเวทีและ้อมูลเรื่อรถยน์ในรายละเอีย่าๆ
าเอสารที่ทำแภายในาน ้วยร่าเพรียวบาในอ้อมแนมีอาารสั่นเทาาวามหวาหวั่นที่้อเผิหน้าับสื่อมวลนนเารับรู้ไ้ไม่ยานั
รอยยิ้มและวาอเธอ็ไม่ไ้สใสเหมือนเยมีเพียอาารประหม่าและวาัวไม่ถูนทำไ้แ่ยยิ้มเท่านั้น
ารเินาอาารัานเลี้ยไปยัโรแรม็ไลพอสมวรว่าะมาเ้าลิฟ์โรแรม
เาไ้แ่โอบร่าบาไว้ไม่ไ้ปล่อย พอยืนอยู่้านหลั้วยันโยมีนสนิทยืนอยู่เบื้อหน้าภายในลิฟ์นระลึไ้ีถึอาารที่เาเิ
ือวามรู้สึหึหวอย่าไม่เยเป็น ไม่พอใที่เธอสวมุสวยนสะุานอื่น
ไม่พอใที่สุับสายามามายอนอื่นที่ับ้อมอเธอ
แม้นานสนิทและเ้าาที่เป็นสาวประเภทสอเายัไม่้อารให้มามอูผิวเนียนละเอียสีน้ำผึ้อเธอใล้ๆ
เ่นนี้ แล้วนับประสาับนอื่นที่้อเธออย่าับะมอให้ทะลุเ้าไปภายในไ้อย่าไร
เาไม่้อารให้ใรมาเห็นเธอเลย พอประูลิฟ์เปิยัั้นห้อพั พยัินทร์็ไ้แ่พยัหน้าให้ทั้หมแยย้ายไปพัยัห้ออนเอ
“เ้าาโทร. บอุย่าให้้วยว่า
หนู้าวะ้าโรแรม” เสียห้าวาหนุ่มให่เอ่ยบอ่อนอีฝ่ายะเ้าห้อไป
นทั้หมนิ่ันและนไ้รับำสั่็ไ้แ่รับำเรียบร้อย
้าววัสบาับเ้าาหา็ทำสิ่ใันไม่ไ้
เธอแน่ใว่าืนนี้ไม่อาหลุรอพ้นมือพ่อเสือัวร้ายนนี้ไปไ้อย่าแน่นอน แม้เาะเอาใใส่และอยูแลเธออย่าี
แ่มุมเรื่อราวบนเียเธอ็ไม่รู้เรื่ออะไรเลย
และไม่รู้เลยว่าเาะอ่อนโยนับเธอหรือไม่ วามัวลมีมาแ่แรหา็หนีรอไม่ไ้เ่นัน
ยิ่เธอเห็นแววาแลลึ้วยวามไม่พอใายัเธอ็ยิ่ัวลว่าเาะแสออแบบใับเธอ
“อะ!” เสียอุทานใา้าววััึ้นเมื่อถูหนุ่มใหุ่้อมือให้หันไปหาเา
ระหว่าเธอำลัถอรอเท้าส้นสู นเสียหลัเไปปะทะับลำัวหนาแร่อเา และทำให้ผ้าลุมไหล่ที่ำลัะปลออหลุลพื้นไปทันที
“ุนี้ถ้าันีา
้อเสีย่ามัำไหม” นัวให่เอ่ยเสียรอไรฟัน นวาสีนิลอเธอเบิโึ้นมอเาทันที
่อนเธอะเอ่ยอะไรเา็้มลประบริมฝีปาแนบแน่นนเธอไ้แ่ส่เสียในลำอและ่อยๆ
อบรับุมพิรุนแรอเา
พยัินทร์หลใหลรสุมพิแสนไร้เียสาอหิสาวนนี้อย่าไม่รู้ัว
เาิว่าไม่เยไ้รับวามหวานหอมและอ่อนโยนแบบนี้าใรที่เยหลับนอน้วย
ั้แ่รั้แรที่ัสินใูบเธอเมื่อ่วสาย
เพื่อแสวามเป็นเ้าอให้เธอรับรู้ เา็อยารอบรอเธอไว้ให้ไ้ทั้ัว
แ่รู้ีว่านเอเป็นนอารม์รุนแรเพียใ หาระทำเธอั้แ่เมื่อ่วสายเย็นเธอลไปทำานนี้ไม่ไ้แน่นอน
และอนนี้ทุสิ่ไ้เวลาแล้ว เวลาที่เาะรอบรอและร่วมรัับเธอ
“อือ...” เสียในลำออนัวเล็เริ่มัอีรั้
เมื่อเาโอบประอ้อนสะโพเธออุ้มึ้นไปที่เียนอนและึ้นนั่ร่อมร่าเธอไว้ไม่ปล่อย
ทาบทับายแร่หนาไว้้านบนพร้อมๆ
ับริมฝีปาที่แนบสนิทและสอแทรลิ้นวัไปทั่วโพรปารับรู้ถึลิ่นรสสัมผัส่อันอย่าร้อนแร
“เฮ้อ...”
นถูรัแถอนหายใและรีบหายใเ้าปอทันทีเมื่อริมฝีปาไ้รับอิสระ แม้เาะอเธอไม่ปล่อย
หนุ่มให่ลอเลียริมฝีปาแนบิูบับไปทั่วใบหน้าเนียนที่แ่แ้มสีสันไว้มามายว่าปิ
ลิ่นเรื่อสำอาทำให้เารู้สึีประหลา อาผสมผสานลิ่นายาเธอ้วย็เป็นไ้
เสียถอนหายใอเธอเมื่อรู่และรีบหายใลึแรสูออิเนเ้าปอทำให้หน้าออวบอิ่มแอ่นึ้นมามาึ้น
นเาไล้ริมฝีปาามออและลมาถึเนินอที่โผล่พ้นอุเรสสายเี่ยวทันที
“อือ...ุเสือ...” เธอส่เสียราอ่อยอย่ารู้สึวูบวาบาสัมผัสที่ไ้รับารูบับบนผิวไปทั่ว
่อนะใสะุ้าโับสิ่ที่เาทำนอุทานออมา “อะ!”
มือให่อพยัินทร์เลื่อนมาีึรัุ้เรสผ้าไหมาินสีแัวสวยนาวิ่นอย่ารวเร็ว่ายาย
วาสีเทาเ้มึ้นพร้อมประายสีฟ้าที่สะท้อนออมานเาูน่าลัวมาว่าปิหาเธอ็ไ้แ่มอาโเพียเสี้ยววินาที
่อนะรับรู้ถึมือหยาบหนาว่าที่ึบราเียิลิโนอเาออและโยนทิ้ไปอย่าไม่สนใใยี
แล้วึ้มลูื่มยอถันอเธอรุนแรล้ายระหายเหลือทน
“อะ...ุเสือะ...”
เสียราอ่อยาเธออาไม่ไ้่วยให้เาหยุหรือถอยห่า
แ่มันเหมือนเป็นาร่วยระบายวามหวามไหวที่เิึ้นนหัวสมอและเลือในายอเธอหมุนเวียนไม่เป็นปินั
มือเรียวไ้แ่ลูบไล้ิึเส้นผมหนาอเาที่ทาน้ำมันัทรไว้นมันหลุไม่เป็นทรพอๆ
ับุัวสวยอเธอที่าเลยเอวเผยให้เห็นลูไม้ัวิ๋วที่สวมไว้ลาาย
“เธอสวยมา หนู้าว...”
เสียพร่าแหบห้าวอหนุ่มให่ับอยามเยหน้าาทรวอิ่มอวบนุ่มนิ่มทั้สอที่เาูื่มอย่ามัวเมา
และสนุมือในารนวลึ
พลาไล่สายามอูผิวเนียนสีน้ำผึ้ที่เปิเผยให้ไ้เห็นถนัาพร้อมทรวทรที่สมบูร์แบบอหิสาวแรแย้มผู้นอนหายใถี่หอบแรไร้าร้านทาน
“สวยว่าที่ันิินนาารไว้มา”
“หนู...หนูไม่มีเิน่าย่าุนะ”
เธอเถียเสียแหบ พร้อมหายใแร้วยอารม์หวามที่ำลัเิ
เพราะมือให่อเา็ีรัุ้เธอลไปเรื่อยๆ นแยออาเรือนาย ่อนะไ้ยินเสียเาหัวเราะลั่น
วาสีแปลส่อประายอย่าน่าเรลัว อารม์อเาน่าะรุนแรเอาเรื่อทีเียว
“เธอิว่าันไม่มีปัา่ายรึ”
เาถามเสีย่ำ พร้อมมือให่ที่เอื้อมึ้นไปับปลายาให้เธอสบา
นเห็นเธอส่ายหน้าไปมา
“อือๆ ุเสือรวยะาย”
เธอบอเสียสั่น ไม่่าาวาที่ะพริบถี่อย่าสับสน
“นี...เป็นเ็ีอันนะะ
หนู้าว”
เาบอเสียแหบพร่าพร้อมรอยยิ้มมุมปาที่พอใับวามัเินและูไร้เียสาอเธอเหลือะล่าว
้าววัรู้สึไ้ถึอาารบาอย่าที่หนุ่มให่แปลไป
วามรุนแรในารแสอออเาเมื่อรู่็บอไ้ีว่า เาอาะเป็นนาิสม์็เป็นไ้
ยิ่แววาและน้ำเสียที่แสออับเธอ็ยิ่ทำให้เธอหวาหวั่นใ
ไ้แ่พยัหน้ารับและภาวนาอเพียว่าเาะไม่ทำร้ายเธอนเลือยาออ็พอ
พาเสือโร่ะโหร้ายแม้ระทั่ยามร่วมรัเลยหรือไร...
ิแล้ว็ไ้แ่นอนหายใแร และหันหน้าหลบนทีู่บับผิวเธอลไปเรื่อยๆ
นถึลาายสาว...
“อือ...หอมั”
เาเอ่ยพร้อมับมือให่ที่ับ้นาเรียวให้แยออว้าึ้นอี
เยหน้ามอูเ้าอลิ่นหอมเิวนที่ำลันอนหลับาปี๋แล้ว็ไ้แ่ยยิ้มมุมปา
“น่าะรู้ัวนะว่าอะไรำลัะเิ”
สิ้นำนั้นเา็ไม่รอ้าออแรึรั้แพนี้ลูไม้สีำแสนบาบานาไร้ราาไปเสีย
แม้อาะบาผิวเนียนเสียหน่อยหา็ทำให้เารู้สึอบใที่เธอร้ออุทานใ
และลืมาึ้นมามอ้วยวามหวาหวั่น
“ุเสือ!” เสียใสาหิสาวอุทานใอีรอบ
เธอำลัะเป็นเหยื่ออพาเสือผูุ้ันแล้วใ่ไหม หาไม่ี่วินาทีเา็เอื้อมมือให่ลูบไล้ลาายเธอนแทบั้ัวไม่ทัน
“อ้า...”
“เธอสวยเหลือเิน หนู้าว”
เาับ้อุหลาบามแรแย้มที่ปลุม้วยไรหนามอ่อนบา ลีบุหลาบแนบิสนิทนแทบเลื่อนนิ้วเ้าไปสำรวเสรไ้ยา
หาเา็่อยๆ เลื่อนไหวนิ้วเ้าไปนเธอบิายยสะโพึ้นและเปล่เสียราไม่เป็นภาษา
ใบหน้าเนียนแ่ำหลับาปี๋และไ้แ่เผยอริมฝีปารารว
มือเรียวำผ้าลุมเียไว้แน่น
พยัินทร์ไม่เยรู้สึอยาทำรัให้ใร้วยริมฝีปา
หาับ้าววัเารับรู้ไ้ีว่าเธอบริสุทธิ์ผุผ่อเพียใ อาารใ หวาหวั่น
หา็ไม่ถอยหนี
และยัอบสนอเาออมาามธรรมาิไ้อย่าีเรียร้อให้เาอยาื่ม่ำวามหอมอบอวลยามอมมนอแพนี้สัมผัสที่ปลายมู
น้มัวลไปูบับและรอบรอุหลาบามทันที
“อือ...ุเสือะ!” เสียใสานัวบาเปล่ออมาอย่าใับสัมผัสที่ไ้รับรู้ ่อนะบิร่า้วยวาม่านเสียวาลิ้นสาร้อนผ่าว
นเธอไ้แ่เผยอริมฝีปาส่เสียราไม่เป็นส่ำ
มือเรียวเอื้อมลไปลูบไล้เส้นผมอเาและึรั้ไปมาระบายวามไหวหวามที่เิึ้น
หนุ่มใหู่ื่มูบับุหลาบบอบบาอย่ารุนแรามอารม์ที่เิึ้น
เารับรู้ว่าลิ่นรสอเธอถูริและเรียร้อให้เาไร้ารวบุมใๆ ่อไป
มือให่ับ้นาเรียวไม่ให้เธอยและถอยหนี
พร้อมับริมฝีปาและลิ้นสาที่ำเรา้วยวาม่านสุที่ทำให้เธอรารวและิึผมเาระบายวาม่านเสียวไ้
นที่สุเา็มอบวามสุสมให้ับเธอนร่าบาเร็ระุถี่รัวและเสียราเปล่ัรั้หนึ่
่อนะนอนหายใหอบถี่ส่เสียราเบาหวิวอย่านไร้เรี่ยวแร
“อือ...” ้าววัส่เสียในลำอเมื่อถูหนุ่มให่ับพลิายนอนว่ำและึรัุ้ที่เธอสวมให้หลุออไปาาย
่อนเาะผละห่าออไปนเธอนอนหายใหอบ้วยวามรู้สึวูบวาบไปทั่วร่า
รู้สึสุสบายหา็เหนื่อยอ่อน
วาสีแปลแลลึมอร่าบาผิวสีน้ำผึ้อ่อนนวลเนียนไปทั้เรือนายเพรียวบาสมส่วนที่นอนะแหายใอยู่้วยวามพอใ
มือให่ปลระุมและถอเสื้อผ้านเอออาร่าายหนาแร่้วยวามรวเร็ว
เหื่อที่ึมายแม้ภายในห้อะเปิเรื่อปรับอาาศแสนเย็นรู้สึวูบึ้นมาเล็น้อย
แ่พอทุสัส่วนไ้รับอิสระเา็ร้อนผ่าวึ้นอีรั้
เสียเสื้อผ้าหล่นลพื้นับรอเท้าหนัที่ระทบอะไรสัอย่าเรียให้หิสาว่อยๆ
ยับายหันมอ
เธอพบร่าายเปลือยเปล่าแสนำยำ้วยมัล้ามและรอยสัมามายบนายอหนุ่มให่
นไ้แ่เบือนหน้าหนีเมื่อสายาพบับแ่นายายแสนแ็ันสมบูร์พร้อม
เสียหัวเราะในลำออเายามนี้่าเหมือนนลัมันไร้วามปราี
“เธอน่าะอบมัน
เหมือนับที่ันอบุหลาบอเธอ หนู้าว” เาเอ่ยเสียพร่า ระหว่าลานึ้นเียไปนั่ร่อมร่าบาอนที่หันหน้าหลบพร้อมหลับานใบหน้าเนียนแ่ำยู่ยี่เพื่อหนีสายาเา
แ่มือเา็เอื้อมไปลูบไล้ลายายสาวไม่ไ้หยุ
“เมื่อี้ันทำให้เธอสุสมรั้แรในีวิสาวหรือเปล่า หื้ม...”
“่ะ...” เธออบรับระหว่ารับรู้ถึรอยุมพิาเาที่ลอเลียใบหน้าเธออยู่
นไ้แ่ยมือประทับที่แผอว้าำยำอเาและรับรู้ไ้ถึนอ่อนอร่าหนา้านบนที่ทาบทับลมา
“ุเสือะไม่ทำหนูเ็บใ่ไหม” เสียถามอ่อยๆ
พร้อมวาสีนิลลมโที่มีน้ำาลอเล็น้อย
เาเยหน้าาออระหึ้นไปมอสบวาลมโที่วับวาบ้วยน้ำาที่เอ่อึ้นมา
นทำให้หัวใแร่ระุไหวไ้ไม่ยา
มือให่้าหนึ่ยึ้นลูบไล้แ้มเนียน่อนประอไว้และ้มลูบหน้าผามนแรๆ
และไล้ริมฝีปาไปที่หาาและเปลือาที่เธอหลับลเบาๆ ทั้สอ้า
่อนะเลื่อนมาประบริมฝีปา่อันอีสัที
“รั้แร็้อเ็บนิหน่อยนะะ
นี...” เาบอามร พลายยิ้มมุมปา
วาสีแปลทอประายระยับอย่าพอใในผลานนเอที่ส่เธอล่อลอยไปับวามสุสมเมื่อรู่
่อนะประบริมฝีปาบาที่เผยอึ้นหยุำถามหรือะ่อำแนบสนิท มือให่อี้ารอบรอทรวอวบอิ่มบีบลึอย่าถนั
พร้อมเลื่อนไหวสะโพสอบ เพื่อให้แ่นายเลื่อนผ่านไปมาับุหลาบามนเธอไ้แ่โอบอเาอบ
และวัเรียวลิ้นสอประสานันามภาวะอารม์ที่เิ
้าววันิ่ไปทันทีเมื่อเาผละริมฝีปาออ
เธอหายใแรเพียรู่็ะัับวามผ่าวร้อนอแ่นายายแ็ันที่ำลัแทรผ่านเ้ามาภายในลีบุหลาบแสนบอบบาอนเอ
วาลมโสีนิลเบิ้า่อนะหลับาและุหน้าับบ่าหนา มือเรียวิลับแผ่นหลัว้า
ยับเรียวาอออีหน่อยามวามรู้สึเ็บแปลบ
่อนะไ้ยินเสียระหึ่มในลำออเาและริมฝีปาหนาที่เลื่อนลูับยอถันเธออย่ารุนแรนเธอเผลอแอ่นหยัสะโพลมลึับแผ่นหลัึ้นาที่นอน
และทำให้เาเลื่อนไหวลมา
“เ็บนะ!” เสียร้อใ่อว่าพร้อมำปั้นน้อยๆ ทุบไปมาบนแผ่นหลัว้าทำให้เาหยุเลื่อนไหวสะโพสอบไ้
“ฮือ...หนูเ็บอะ ุเสือ...”
หนุ่มให่ลอเลียริมฝีปาูบเนินทรวและไล่ึ้นมาที่ออ่อนเยหน้ามอเห็นน้ำาที่ไหลออมาาปลายหาาอเธอที่หลับนใบหน้ามวมุ่ย
อาารเ็บปวอเธอทำให้เานิ่ไป พลาโอบอร่าบาเนียนนุ่มมาแนบิว่าเิมพร้อมูบับไปที่วาเธอนเธอปรือาเอ่อลอน้ำามามอ
“ันะเบาๆ นะะนี”
เสียห้าวพร่าลึเอ่ยบอนเธอพยัหน้ารับแล้วเม้มริมฝีปา เาึ้มลูบไปทั่วเนินทรว
ออ และโอบแนอระหม่อมเธอไว้
“มันรู้สึแปลๆ”
เธอบอเสียสั่นเรือ มือเรียว้าหนึ่เลื่อนมาประทับที่แผอำยำล้ายอยาให้เาหยุยับายหาวามเ็บแปลบ็ีวน้วยวาม่านเสียวหวามไหวไปทั่ว
“อือ...เธออันแน่นมา หนู้าว”
เาส่เสียแหบพร่าพลายับสะโพสอบเนิบนาบให้เธอลายวามเ็บปวที่เิึ้น
“ุ...ุเสือ” เธอเรียานเาเสียพร่า
เม้มริมฝีปาอยู่ับบ่าหนาอเา มือเรียวิหลัเาไว้ หายใถี่ แม้สัมผัสและรอยูบาเาะ่วยให้่านไหวแ่ยามเาเลื่อนไหวสะโพและยับวามแ็แร่ร้อนผ่าวเธอ็แปลบปวึ้นทุรั้
หาอารม์หวามที่มีร่วมัน็นำให้เธอ่อยๆ เลือนลาไป
“อือ...ยสะโพามีมา่ะ นเ่...”
เาเอ่ย่อนะ้มลสบาสีนิลที่ปรือมอ มือเรียวที่ิเาไว้เลื่อนมา้าแ้มและมอเา้วยสายาที่เาไม่เ้าใ
“หนู...” เธออยาพูว่า
หนูไม่อยาท้อ อยาถามว่าทำไมเาป้อัน
หามันเิึ้นแล้วเธอไม่อาเอ่ยสิ่ใไ้ และวาม้อารทาเพศามธรรมาิ็ำลัทำให้เธอรู้สึปั่นป่วน่านเสียวไปทั่วเรือนาย
วามเ็บแปลบยัมีหาสัมผัสที่ำนาอเา็ทำให้เธอเลิ้มามไ้
“เธอสวยและอบอุ่นมา หนู้าว”
เาเอ่ยเสียพร่าเมื่อิว่าเธอ้อารวามมั่นใ ่อนะยับายทันทีหลัเธอพยัหน้าและแอ่นแผ่นหลัึ้นามารหมุนสะโพอเา
“นีอัน...”
“อือ...ุเสือะ...มันเสียวแปลบๆ
หนู...รู้สึแปลๆ ้วย”
เธอเอ่ยออมายามเายับแ่นายและเอื้อมมือลไปสัมผัสุเื่อมโย่อัน
นวามเ็บลลวาม่านเสียวแปลบปลาบมาแทน และำพูบ่บออารม์อเธอ็ทำให้เายยิ้มมอมาหาทันที
นที่พร้อมสู้ศึรัเริ่มยับเลื่อนไหวร่าายแรึ้นนทำให้เธอราออมาเสียัว่าเ่า
่อนเาะเอื้อมมือทั้สอ้าลไปับ้นาเรียวให้แยออห่าและยืร่าายท่อนบนที่อัแน่น้วยล้ามเนื้อเป็นมัึ้น
แ่ไม่หยุับเลื่อนสะโพสอบที่สอแทรประสานแ่นายับุหลาบสาวเลย
วาสีแปลทอมอุเื่อมโย้วยประายสีฟ้าระยับึ้นอย่าพอใ
เธอสวยสามและน่าหลใหลไปทั้ัวทุสัส่วนริๆ
“อ้า...ุเสือ” เสียหวานรายาว่อนเร็ายระุระรัวไปอีรั้
วามรัวแรที่เาับเลื่อนพาให้เธอล่อลอยไปไม่นานวามสุสบายที่พร่าเลือนหลัเปลือา็ทำให้เธอไ้ยินเสียราระหึ่มและรับรู้ถึธารร้อนผะผ่าวที่ระเ็นเ้ามานอุ่นวาบนท้อไส้ปั่นป่วน
“อือ...เธอีเหลือเิน หนู้าว”
เาเอ่ยนเสียพร่าพร้อมหายใหอบ แนบิัวนสนิทไม่ถถอนถอยไปไหน
มือให่ับเอวอเป็นหลันเธอปรือามอและยิ้มอ่อนบามาหา
่อนะนอนหายใเหนื่อยอ่อน
และารยมือเรียวึ้นลูบผิวที่ื้นเหื่อ็เรียให้เารู้สึ่านไหวึ้นอีรอบไ้่ายาย
“ุเสือ...”
นที่เพิ่พบวามสุสมอย่าที่สุิๆ ันไปสอรอบถึับัฟันและเรียานเา
วามเ็บปวเปลี่ยนเป็น่านเสียวแปลบๆ อย่าประหลา
เธอไม่เยรู้เลยว่าวาม้อารอบุรุษเพศะมามายเพียนี้
ในเมื่อเา็เพิ่เสร็สมไปพร้อมันับเธอ หาไม่มีทีท่าะหยุเลย
ใบหน้ามสัมที่ล้อมรอบ้วยไรหนวเราบิเบี้ยวและส่เสียราในลำอลอทุารเลื่อนไหว
มือให่อยับร่าายเธอพลิหันหายหรือหันไปหาเาอย่าำนาานไม่มีิัหรือทำให้เธอสะุ
ริมฝีปาหยัหนาอเาลอเลียไม่ห่าใบหน้าเธอ
มือให่อบุมบีบลึทรวเธอไม่หยุสลับันไป
แ่สิ่ที่เาไม่เยถอยห่าเลยือแ่นายายร้อนผ่าวนแทบะเผาไหมุ้หลาบเธอทุัหวะารับเลื่อน
เธอหลบหลีหนีไปที่ใไม่ไ้อีแล้ว
ไ้แ่อบสนอบทรัร้อนแรอเา่อไปเท่าที่เา้อารนับาวันนี้
เพราะเธอลายเป็นเหยื่อิ้นโให้พาเสือโร่ย้ำไม่เหลือิ้นีเรียบร้อยแล้ว...
เสียราหวานอเธอัึ้นอีระลอ
รวไม่เป็นภาษาทุรั้ที่เาเลื่อนไหวายท่อนล่ารัวแรามวาม้อารที่เามี
ไร้วามปราีและวามรู้สึเห็นใรั้แรอวัยสาว
สิ่ที่เธอแสออเรียสัาาิบในายเาไ้มามาย วามสุสมที่เธอพบยิ่ทำให้เายิ่อยาเอานะ
บทรัร้อนแรหลาหลายท่วทำนอำเนิน่อไปหลายั่วโม
โยที่พยัินทร์ไม่ไ้ไถ่ถามว่านที่รอรับอารม์ร้อนหวามไหวอเาเหนื่อยอ่อนหรือเ็บแปลบระบมายเพียใเลยนเธอสลบไปนั่นเอ
ความคิดเห็น