คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 1.2
รสุมพิแสนรุนแร และเร่าร้อนานัวให่ที่ำนาานทำให้โรเ่ปล่อยัวปล่อยใไปับวาม่านไหวที่ไ้รับ
ลิ้นสาร้อนผ่าวเี่ยววัับลิ้นอเธอ น้อยอมรับที่ะพัวพันอบเาถึะไม่ประสีประสาแ่เา็นำทาให้ลิ้นเธอวัโ้อบ
มือให่ที่้อมือเธอับที่นอนปล่อยมือเธอออและรีบอบุมบีบยำทรวเธอรุนแรมัวเมา
หาเธอลับไม่รู้สึเ็บใๆ มีแ่วามไหวหวามนไ้แ่โอนอ่อนาม
ลาลำัวรับรู้ถึวามระอุแ็แร่ที่เสียสีอยู่
ถึเาะยัสวมาเแ่มัน็ัในวามแ่าทาายภาพ
ว่านั้นือส่วนใอร่าายายที่เธอถูเาทับไว้
สาวน้อยำลัปั่นป่วนอย่าไม่เยเิึ้นมา่อนในีวิวัยสาวที่ยัไม่ผลิอแรแย้ม้วย้ำ
ให้เธอเป็นลูรึ่เลือผสมเยอรมัน ฝรั่เศส และมีเสี้ยวไทยเล็น้อยทายายทวอแม่
แ่เธอ็ไม่เยใ้ีวิสำราเริร่าอย่านะวันทั่วไปนั
้วยอยู่ในฤหาสน์อผู้มีพระุ และยั้อเรียนหนัสือให้ี
ไม่่าาเรียนวิาทหารเหมือนเ็นัเรียนาย้วย้ำ ที่เรียนวิาารแล้ว็้อลับมาฝึ้อมาร่อสู้และยิปืน
เธอึไม่มีเวลาสนใะไปหาู่หรือเ้าใเรื่อราวเหล่านี้นั
อีทั้ยัถูลั่นแล้และโนล้อเลียนถึรูปลัษ์ที่แ่าาเ็ไทยอย่ามาบ่อยรั้
นเธอไม่มีเพื่อนสนิทที่โรเรียนเท่าไร
มีแ่พูุยหรือทำานลุ่มร่วมันไ้เท่านั้น ะให้ไปุยเล่นหรือูหนัอะไรับเพื่อนสาว็ไม่เหมาะ
แม้ะไ้ยินเพื่อนทีทะลึ่ทะเล้นุยเรื่ออย่าว่าันบ้า
แ่เธอ็ไม่เยไ้รับรู้สัมผัสเ่นนี้เอเลย
อนนี้เลือในายสาวสูบีไปทั่วร่านวูบวาบไปหม
สัมผัสาริมฝีปาหยัหนาร้อนผ่าวอเาไล้ไปทั่วผิวเปลือยอเธอามแ่ใเา้อาร
และมือที่ลูบไล้ยำผิวเนื้อเธอเป็น่วๆ ็ทำให้รลาายสาวรู้สึถึวาม่ำื่นยาะอธิบาย
่อนเธอะวาเบิว้าึ้นเมื่อรับรู้ถึริมฝีปาที่ไลู้บผิวายเธอไปทั่วหยุึ่ไปหยุอยู่รุนั้น
“ยะ...อย่า...”
เสียสั่นเรือัึ้น เธอพยายามบิายถสะโพหนี
หามือให่อเา็ับ้นาเธอไว้
นเธอไ้แ่นอนระสับระส่ายนอนรวราไม่เป็นภาษาับสิ่ที่ไ้รับ
“ุหลาบแรแย้มมันสวยแบบนี้เอสินะ”
เสียแหบพร่าเอ่ยบออย่าอบใ ่อนะูบับและัววามหอมหวาน
นรับรู้ถึอาารระุเร็และผลิลีบเิวน
โรเ่นอนหอบหายใหลัพบวามสุอย่าไม่าิ
เธอรับรู้ถึอาารผ่อนลาย เลือลมไหลเวียนนนหัวลุ
วาพร่าเลือนและพบับวามสบายายอย่าที่สุ
หาไม่ี่นาทีเธอ็รู้สึเ็บแปลบึ้นมา
นไ้แ่ส่เสียร้อและยมือทุบีนัวให่ที่ทำให้เธอสุสมเมื่อรู่ แ่อนนี้ำลัทำให้เธอเ็บปวที่สุ
“เ็บ...ันเ็บนะ...”
เสียสั่นเรือเอ่ยบอับนัวให่หนาที่ำลัพยายามแทรายมาหา
มือเรียวทุบำปั้นเล็ๆ ไปมาที่แผอรหน้า
หาเา็ใ้มือให่ว่าับระับเอวเธอไว้้าหนึ่
มืออี้า็ับ้นาเธอแยออว่าเิม นไ้แ่นอนส่ายศีรษะไปมาและปล่อยให้น้ำาไหลรินเียบๆ
วามแปลบปลาบมาว่าวามทรมานาบาแผลใเิึ้นไม่นาน
ในที่สุเธอ็รับรู้ถึวามเิมเ็มอย่าหาำบรรยายไม่ไ้ อึอั ุเ็บ และทรมาน
ึ่เาเอ็ไม่่าัน้วยเสียราระหึ่มหนัหน่วในลำอและอาารที่วหน้ามเ้มบิเบี้ยว่อนะโน้มายท่อนบนลมาแนบิ
พร้อมุไ้ใบหน้าับอออเธอพลาูบเม้มไปทั่ว ทำให้เธอเริ่มหายใผ่อนลาย
“อือ...”
อเลิโนราในลำออย่าอบใ เมื่อรับรู้ถึารอบรับที่เธอแสออ เา่อยๆ
เลื่อนไหวายท่อนล่าเื่อ้า นเธอส่เสียราอ่อนอ่อย
มือเรียวที่ผลัไสเปลี่ยนไปบีบ้นแนเาเป็นหลั ่อนะ่อยๆ
ยับสะโพามัหวะอย่าไม่่อยประสีประสาแ่เรียวาม้อารเาไ้เหลือเิน
ายหนุ่มโอบอรอบร่าบาหลวมๆ
ุบใบหน้าที่มีหนวเราัแ่อย่าีไปมาที่ออและเนินบ่าแสนเนียนนวล
เนื้อัวเธอเนียนละเอียหาไร้เนื้อหนันเาลัวะทำเธอหัลาลำัว้วย้ำ
แ่ภายในุหลาบแรแย้ม็ำลัมอบวามอบอุ่นแสนแนบแน่นนเาลุ่มหล
เมื่อเธอออบเาึยับสะโพสอบแรึ้นนโรเ่ส่เสียรวราไม่เป็นส่ำและยเรียวาึ้น่ายมาบนัวเาทันที
“ีมา...”
เสียแหบพร่ามเยอย่าอบใ
อาารรอนัวเล็ใ้ร่าายหนาแร่อเาบ่บอว่าเธอพร้อมอบสนอวาม้อารให้เาแล้ว
เธอพลาแล้วที่ยอมรับและปล่อยัวปล่อยใโอนอ่อนไปามธรรมาิรัสรร์
ารเิมเ็มาน้านบนทำให้วาม่านไหวที่ไม่เยรู้ัระายไปทั่วร่า
วามเ็บปวในราวแรเปลี่ยนไปเป็นวามไหวหวามและแสนหฤหรรษ์
แม้ะมีวามปวแปลบในบาัหวะที่สอประสานเรือนาย่อัน
หาวามใล้ิเป็นส่วนหนึ่อันและัน็ทำให้เธอเลิหลระเริไปับารำับัหวะท่วทำนอบทสวาทมาว่าอเา
นวามสุสมมาเยือนรั้แล้วรั้เล่า
เา็ยััวและแสออถึวาม้อาราเธออีนาน
โรเ่นอนะแหันหลัให้นบุรุเ้ามาหาเพื่อมอบอวัวันเิให้
และยัยัเยียทำในสิ่ที่เาไม่วรทำับเธอเลย้ำไป้ำมา นเธอแทบยับไปไหนไม่ไหวมา่อนืน
น้ำาที่ไหลรินนอบาบวม้ำหยุไปนานแล้ว
หาอ้อมแนอนัวให่ยัอเธอไว้ไม่ให้หนีหายไปทาใไ้
เานอนทาบทับอยู่เบื้อหลัพร้อมับารลอเลียริมฝีปาไปมาที่แผ่นหลับริเวท้ายทอยและเนินไหล่อเธอมานาน
หนวเราที่ึ้นปลุมรอบใบหน้ามเ้ม็รูผิวเธอนแสบันอยู่ไม่น้อย บาราวเา็ใ้มือที่โอบแนใ้ลำอเธอมาอบุมทรวอไว้เบาๆ
นเธอไ้แ่นอนเม้มริมฝีปาพัหายใและพัสมอที่ะรุ่นิเรื่อราว่อไปานี้
วามเียบที่รอบลุมหลัเสร็สมร่วมัน็ถูทำลายลาเา
“่อไปเธอเป็นอัน โรส...”
เสียห้าวบออย่าหนัแน่น พร้อมอ้อมแนที่โอบระับนัวเล็มาแนบอ
ูบไปที่เนินบ่าแรๆ ่อนะยยิ้มมุมปาที่เห็นเธอเหลือบสายามามอ
แล้วหลบไปนอนนิ่ามเิม “เวลาันมาเรีย็่วยเปิประู้อนรับ้วยละ”
“เี๋ยวุท่านับมาามทราบ...”
เธอบอเสียอ่อย ่อนะนิ่ไปเมื่อเาใ้ท่อนแนอเธอนแทบะรัลำอ
“่ะๆ...ันะไม่ัใุเล”
“หึ...ี!” ายหนุ่มบอ้วยน้ำเสียุ พลาเม้มริมฝีปาับออเธอไปอีรั้
นเิรอยและไ้ยินเสียเธอราในลำอ
เาเหลือบสายามอผิวาวเนียนที่ึ้นสีเป็นรอย้ำทั่วาย็ยิ้มอย่าอบใ
“มันแสบ...” เธอบอเสียพร่า
น้ำาปริ่มะไหลแ่็ะพริบาให้มันลับไป
แล้วเหลียวไปมอ้อนเาที่อเธอไว้แน่นนแทบยับหนีไม่ไ้
“ันีราไว้ทั่วัวเธอนานี้
่อไปรู้ไว้้วยว่าอย่าให้ไอ้ผู้ายหน้าไหมมาทับรอยอัน ถ้าันรู้ว่ามีใรมาับ้อัวเธอ...
เธอายามือันแน่ โรส...” เสียุู่อย่าหมายมั่น
มืออี้าเอื้อมึ้นลูบเส้นผมอเธอให้พ้นทา่อนะลูบแ้มเนียนไปมานเธอผ่อนลมหายใออมาเบาๆ
“ุเลรู้ีว่าันหนีไปไหนไม่ไ้”
ำอบที่เปล่ออไปสั่นเล็น้อย่อนะหลับาและสูลมหายใลึ “ัน็อยู่แบบนี้แหละ่ะ”
“ี...รู้ัว็ี” ายหนุ่มใระุไปนิ
หา็ยมุมปาและส่เสียหัวเราะในลำอ พลา่อยๆ
ยับายออห่าและับไหล่เธอให้ยับนอนหายมามอหน้าัน
“เธอะไ้ทุสิ่ที่้อาร แ่ทำัวีๆ ับัน”
วาสีน้ำาลแะพริบปริบๆ
่อนะเม้มริมฝีปาและมวิ้วเล็น้อย “แ่ัน็ไม่ไ้้อารุเลแบบนี้”
“โรส!” นถูย้อนะโน้อนเธอสะุ้ เาเอ็ไ้แ่หายใแรอย่าหุหิใ
“นี่วนีนใ่ไหม”
โรเ่แสร้ทำปาเบ้แล้วส่ายหน้าไปมาบนหมอน
่อนะ่อยๆ ยมือผลัแผอว้าให้ออห่าและถสะโพะลุึ้น
หาเธอ็้อนิ่วหน้าและเม้มริมฝีปา ทำให้ถูมือให่่วย้อนใ้วแนให้ลุึ้นนั่ไ้
แล้วเธอ็้อวัสายา้อนเา ึ่ายหนุ่มลับยิ้มอบใพร้อมยัไหล่อย่ายียวน
“อโทษทีนะ พอีันมัน...ให่โไปหมทุส่วน”
นัวสูให่โไป้วยล้ามเนื้อเอ่ยบอ
่อนะหัวเราะร่าเมื่อนรหน้าหลับาแล้วพวแ้มแ่ำทันที
“ึแล้วุเลลับห้อไปเถอะ่ะ
ันะอาบน้ำนอน” เธอบอเสียอ่อน
่อนะใเมื่อ้มหน้าลไปเห็นร่าายเปล่าเปลือยอเา
น้อรีบเอื้อมมือไปว้าผ้าห่มมาอไว้และปัๆ ให้ไปลุมร่าอเา
อเลิโนมออาารอสาวน้อยรหน้าแล้วไ้แ่หัวเราะร่วน
ท่าทาที่แ็ระ่าอเธอแทบะมลายหายไปในยามนี้
เป็นเพียผู้หิไร้เียสาในเรื่อรัใร่นหนึ่ที่เพิ่พบประสบาร์รั้แร
มือให่ึเอื้อมไปลูบระหม่อมทุยนเธอนั่ัวแ็
“ำไว้...ว่าเธอะหนีันไปไหนไม่ไ้
นว่าันะอนุา” เาเอ่ย้วยรอยยิ้มในหน้า หาแววาลับทอมอเธออย่าุัน
นเห็นนฟัพยัหน้ารับำเรียบร้อย “ีมา...”
นที่ไ้แ่นั่อผ้าห่มบนเียมอูร่าสูที่ลุลไปาเียเพื่อสวมเสื้อผ้าอย่ารวเร็ว้วยอาารัเิน
เาไม่รู้สึอายเลยหรืออย่าไร เินโทเทไปหยิบับเสื้อผ้าใส่อย่าสบายอารม์
ระหว่าที่เธอยันั่อยู่แบบนี้ พอเาัารเรียบร้อย็เินออาห้อไปเียบๆ
โยไม่เอ่ยอะไรแม้ะหันมามอเธอที่เีย มือให่ล็อประูให้่อนับปิเสีย้วย
แ่วามรู้สึเสียใ็ไม่ไ้มามายนเธอะร้อไห้อีรั้
...... 1.2 ......
เรียบร้อย เสร็อิพี่เลไปแล้วหนูโรส
มัน็ะหื่นๆ หน่วๆ และิัันนิหน่อย
ฝาิาม้วยนะะ ^^
ใรเินทาไล อให้เินทาปลอภัย รถรอบ้าเารพรารนะะ
อให้มีวามสุับเทศาลสราน์ และหยุยาว
ใรอยู่ทำาน มีเวร่วเทศาล สู้ๆ ัน่อไปนะะ ฮึบๆ
ความคิดเห็น