คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ภัยอันตรายคืบคลาน 3
เเจ้ง~
สวัสดีจ้า~นี่ไรท์(คนใหม่)เองค่า! ส่วนคนเก่าเป็นพี่ชายหนูเองอะน่ะ เขาเพิ่งขึ้นเครื่องไปเรียนต่อเยอรมัน ก็น่ะเรียกว่าพี่เเกโยนงานให้หนูดีกว่า เอาเป็นว่าหนูจะเขียนให้ดีที่สุดเเล้วกัน~ ลุย!
บรึม!!!!!
ผู้คนที่กำลังดูถ่ายทอดสดก็เริ่มที่จะทนดูไม่ได้ ถึงเเม้อยากจะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เธอจะตายรึเปล่า เพราะภาพที่ฉายอยู่คือมันดำไปหมด หลังจากที่เครื่องบินดาวเเดง(โซเวียต)ทิ้งก่อนระเบิดลงมา
ส่วนทางห้องประชุมก็เดือดไม่เเพ้กัน ซากุระที่เย็นชากำลังpanicด้วยใบหน้านิ่ง เเม้ว่าชาติก่อนน้องสาวคนเล็กของเธอจะเป็นทหาร เเต่เธอก็ยังเป็นน้องสาวเธออยู่ดี เธอก็กลัวน้องเธอจะตายเพราะน้องเธอในภาพที่ฉายด้านหน้าอายุ 19
ซากุระ "เธอจะตายไม่ได้น่ะ...อายาซะ..." เธอพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเรียบๆเเต่ในใจกำลังเเปรปวนอย่างสุดๆ
มิไร"พี่ซากุระ!? น้องจะไม่เป็นไรใช่ไหม!? น้องอายาซะจะไม่เป็นอะไรใช่ไหม!?" มิไรได้จับไหลของซากุรเเล้วตะโกนออกมา พร้อมกับความเป็นห่วงสุดๆ เเม้เธอจะทำเป็นเหมือนเกลียดอายาซะเข้าใส้เเต่เอาจริงๆเธอไม่ได้เกลียดเเต่รักสุดๆส่ะมากกว่า ที่เธอทำเเบบนั้นเพราะเป็นคำสั่งของพ่อสุดน่าเกลียดของเธอ
ซากุระ"ต้อง...ไม่เป็นอะไรน่ะ...เอ็ะ? มิไรดูภาพสิมัน...." เธอชี้ไปที่หน้าจอที่ดำสนิทที่ค่อยๆสว่างขึ้น ทุกคนที่อยู่ดูก็เริ่มมีความหวัง เเม้ว่ามันจะเหมือนดูหนัง...เเต่มันเหมือนหนังที่ถูกเเคว้นด้วยเส้นด่ายของชีวิตคน ถูกวินาทีคือชีวิต ทุกคนต่างเริ่มมองไปในหน้าจอเเละเด็กสาวที่นั่งอยู่ในเครื่อง.....
เเล้วจอ....ก็สว่างขึ้นจนเเสบตา...
ตัดมาในความทรงจำ
โรซาเรีย"อึก...เเฮ่ก....เเฮ่ก...!?" เธอได้ฟื้นขึ้นมาหลังจากที่เครื่องบินla-5 ทิ้งระเบิดลงมาเธอไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่
โรซาเรีย"....อะ....อะ...อะ" สิ่งที่เธอเห็นคือซากเครื่องบินla-5 ทั้ง2ลำที่ตกข้างๆเธอที่ห่างไปหลาย10เมตร ส่วนอีกลำไฟไหม้จนมองไม่ออก
โรซาเรีย"ต...ต้อง ยืนขึ้นก่อน...อึก!? ขาฉัน....ไม่ไหว...มันเกิดอะไรขึ้น" เธอพยายามลุกขึ้นถึงจะลุกไม่ได้ก็เถอะเธอเลยเอาปืนมายันพื้นเเล้วค่อยๆเดินไป....
ฟิวว~
เสียงลมหนาวพัดมาอย่างต่อเนื่อง หิมะก็เริ่มตกหนักขึ้นเรื่อยๆ เธอไม่รู้ว่าหน่วยของเธอหายไปไหน หลังจากฟื้นขึ้นมา เหมือนว่าขาเธอจะหัก...
โรซาเรีย"เจ็บชมัดเลย!....อะ!...รอยเท้า! ต้องตามไป!" เธอได้ค่อยๆเดินตามรอยเท้าไปอย่างช้าๆ...
ฟิววว~
พับๆๆๆๆๆๆ
เเล้วอยู่ๆก็มีเสียงดังขึ้นอีกเเล้ว เธอก็ไม่รู้ว่าเธอเป็นอะไรกับเครื่องบินนักหนา เธอเลยเเหงนมองท้องฟ้าไปเเต่คราวนี้....เธอโชคดีสุดๆเลย...
พับๆๆๆๆ
ฝูงบินทิ้งระเบิดของกองทัพเยอรมัน อย่างHeinkel HE-111 เเละเครื่องบินคุ้มกันอย่าง Messerschmitt BF-109 จำนวนมากได้บินผ่านหัวเธอไป เหมือนจะไปทิ้งระเบิดปูพรมที่ไหนสักที่....ซึ่งเเน่นอน.....ทิศทางที่บินไปคือ....สตาลินกราด
____________________________________
Heinkel HE-111
Messerschmitt BF-109
________________________________________
โรซาเรีย"...ในที่สุด! ฉันต้องตามมันไป...จะได้ไปรวมกับหน่วยด้วย...คนในหน่วยน่าจะคิดเเบบเดียวกัน..." เธอได้เดินไปเรื่อยๆอย่างทุลักทะเล เธอได้พลาญาเสบียงไปค่อนข้างเยอะเลย.... เเต่ว่า....
ปังๆ!!!
ปัง!!!!
Куда оно пропапо!!!?(มันไปไหนเเล้ว!!?)
Я не 3наю- Аг!!? (ไม่รู้ครับ-อัก!?)
Товарищ!? Совсем Немного!!!! (สหาย!? หน่อยเเก!!!)
ปัง!!!
ตายยากชมัดเลยโว้ย!!! ไอพวกโซเวียต!!!
ปัง! ปัง! ปัง!
โรซาเรีย"นั่น....เสีงของจ่า! จ่าค่ะ!!!!!!!!" เธอตะโกนออกไปสุดเสียงด้วยความโล่งใจ
จ่า"โรซาเรียนั้นเธอ!!!!!" เเต่ว่านั้น...
วิ้ง~ วับ~
เธอเห็นเเสงสะถ้อนของบางอย่างจากในป่าโดยสันชาตญานของเธอกรีดร้องให้หมอบ....
ปัง!!! ฟิว~
กระสุนได้พุ่งเฉียวเส้นผมของเธอจนขาดสบัน เลือดได้ซิบบริเวณเเก้ม เธอได้หมอบลง สายตาของเธอเต็มไปด้วยความหวาดกลัว เธอตัดสิ้นใจตะโกนออกไปอย่างสุดเสียง...
"อย่ามาน่ะค่ะ!!!! มีสไนเปอร์!!!!!!"
.
.
.
.
เวลาคงเหลือ 5 นาที
ความคิดเห็น