คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ภัยอันตรายคืบคลาน 1
กลับมาในความทรงจำ
โร.....
ซา....
เรีย....
ตื่นเร็ว!!...
"อึก!?...เเฮ่ก....เเฮ่ก..เเค่ก..เเค่ก...เกิดอะไรขึ้น?" โรซาเรียได้สังเกตุไปรอบๆ พบว่าตัวเองอยู่ในโบกี้อื่นก่อนจะสำรวจตัวเองทันที
"ผ้า?พันเเผลเหรอ?" ก่อนที่โรซาเรียจะจำได้ว่าเกิดอะไรขึ้นก่อนเธอจะสลบไป ทำให้เธอโดนความกลัวเข้าสู่จิตใจในทันที เธอกุมหัวตัวเองเเบบคนเสียสติ
"ไม่จริงใช่ไหม....เลือด...เลือด...เต็มไปหมด...อะไรกัน..." เธอเริ่มที่จะร้องให้ออกมานิดหน่อยก่อนที่จะหยิบรูปภาพใบหนึ่งขึ้นมา
"พ่อค่ะ..เเม่ค่ะ...หนูจะทำยังไงดี.." เสียงของโรซาเรียเต็มไปด้วยเสียงสะอื้น ก่อนที่จะมีคนเดินเข้ามาเรียกเธอ
"ฟื้นเเล้วหรอ โรซาเรีย" คนที่เดินเข้ามาคือหัวหน้าของเธอนั่นเอง
"จ่าเหรอค่ะ?(ขอเปลี่ยนจากหัวหน้าเป็นจ่า)" เธอพูดออกมาทั้งทียังมีคราบน้ำตาอยู่
"ร้องให้หรอ? เอาเถอะกลั้นไปก็ไม่ได้อะไรหรอกน่ะ อีกอย่างมันมีเรื่องที่สยองกว่านี้อีกน่ะ...นี่เเหละสงคราม" หลังจากที่จ่าพูดออกมา โรซาเรียก็ร้องให้ออกมาอย่างหนักก่อนที่จ่าจะไปกอดปลอบใจโรซาเรีย....จนผ่านไปสักพักที่โรซาเรียหยุดร้องเเล้ว จ่าก็นำซุปอุ่นๆมาให้เธอดื่ม
"นี่ก็เริ่มหนาวเเล้ว เราคงจะเข้ามาในสหภาพโซเวียตเเล้วหล่ะ เอ้า กินส่ะหล่ะเดี๋ยวหนาวตาย" เเล้วจ่าก็ยื่นถ้วยซุปมาให้เเล้วโรซาเรียก็รับมาด้วยความที่ว่ามันไม่มีช้อนเธอเลยต้องซดเอา
"...อร่อยจัง"
"เอาตามตรงน่ะมันอาจจะเป็นมื้ออาหารอร่อยๆครั้งสุดท้ายเเล้วหล่ะ กินให้หมดเลยก็ได้เอ้านี่ ปืนของเธอ" จ่าได้เอาปืนมาวางไว้ข้างๆเธอ
"ขอบคุณค่ะจ่า.... อึก...อึก.." โรซาเรียได้ดื่ม?ซุปจนหมดก่อนที่จะยืนขึ้นะร้อมนำปืนมาสพายหลัง เเล้วเดินออกไปจากโบกี้นั้น
"ฟูว~ หนาวจริงเเหะ ควันออกปากนิดๆ คงซัก15องศาได้มั้งเนี่ย" โรซาเรียพูดออกมาก่อนจะเงยหน้ามองท้องฟ้าที่ดวงอาทิตย์กำลังตก เเต่ทว่า....
บรึม!!!!!!!!
เสียงที่โรซาเรียไม่อยากได้ยินก็เกิดขึ้น เสียงระเบิดเกิดขึ้นก่อนทหารเเถบทุกนายก็สดุ้งก่อนจะมีคนพูดออกมา
"เห้ย!!! มันเกิดห่าอะไรขึ้นว่ะ!?"
"เครื่องยนต์รถไฟระเบิดเว้ย!!!"
เเล้วรถไฟขนาดใหญ่ที่ขนส่งทหารก็เริ่มชะลอความเร็วลง ไฟไหม้ที่หัวเครื่องอย่างรุนเเรงก่อนที่รถไฟจะหยุดอย่างสมบูรณ์ ควันไฟลอยขึ้นหลายสิบเมตร โรซาเรียที่เห็นเเบบนั้นก็รีบลงรถไฟเหมือนกับทหารนายอื่นๆ เเล้วโรซาเรียก็รีบวิ่งไปหาจ่าของเธอก่อนจะยืนตรงที่หน้าของเขา ก่อนที่จะมีทหารอีก7คนมายืนข้างๆเธอ ก่อนที่ทั้งเจ็ดคนจะพูดกันอย่างพร้อมเพียงว่า
"กองพันทหารราบที่ 5 หมู่ที่4 มารายงานตัวเเล้วครับ!/ค่ะ" ทุกคน
"อืมๆ ไม่ต้องมากพิธีเราต้องไปเเล้วกระชับปืนให้เเน่นเเล้วตามข้าพเจ้ามา!" เเล้วจ่าก็เดินไปทางป่า ส่วนโรซาเรียกับอีกเจ็ดนายก็เดินตามไป
"โชคร้ายชมัดเลยว่าไหมโรซาเรีย" มีทหารนายนึ่งเดินเข้ามาทักโรซาเรียเขาเป็นคนในหมู่นี่เเหละตัวค่อนข้างสูงเลย
"อ่ะ คุณโอดินหรอ ฉันก็ว่างั้นเเหละค่ะ"
ชื่อ: โอดิน นามสกุลไม่ทราบ
เเล้วโอดินก็มาตีหลังโรซาเรีย
"ฮ่ะๆ งานนี้ได้เหนื่อยเเน่" โอดินพลสไนเปอร์ประจำทีมได้พูดออกมา
"นายนั่นเเหละโอดิน ได้ข่าวว่าเป็นสไนเปอร์เป้าสะอาดไม่ใช่หรอ? ฮ่าๆๆ" หญิงสาวคนที่สองในทีม(โรซาเรียเป็นคนเเรก) ได้พูดออกมาก่อนจะเอามือป้องปากตนเองกลั้นขำ
ชื่อ: เอริกะ นามสกุลไม่ทราบ
"เห้ยๆ อย่าเอาเรื่องเก่าขึ้นมาเล่าสิฟ่ะเอริกะ"
"555+" เอริกะ
"เห้อ...จริงๆเลยน่ะค่ะทั้งสองคน" โรซาเรียอดยิ้มไม่ได้หลังจากที่เห็นทั้งสองพูดคุยกัน....
เเต่หารู้ไม่ นั่นอาจจะเป็นการพูดคุยที่สนิทสนมเเทบจะครั้งสุดท้ายเเล้ว...
.
.
.
เหลือเวลาอีก 20 นาที
_____________________________________
ไรท์ต้องบอกว่าไม่ว่างจ้า~ อาจมาสั้นหน่อยน่ะฮะ ถ้าตรงไหนผิดพลาดต้องขออภัยด้วยฮะ จะมาเป็นพารท1,2,3 ให้ เเล้วก็นิยายเรื่องนี้ไดพล็อตมาจากหนังสือ"Blood red snow" สมรภูมิหิมะสีเลือดของคุณ กุนเทอร์ เค.โคเชอร์เรก น่ะฮะ เนื้อเรื่องบางส่วนจะมีการเปลี่ยนเเปลงไปบ้าง เพราะไรท์ขี้เกียจกลับไปอ่านมันนานอ่ะ
อ๋อ! ขอโปรโหมดหน่อยเน่อ! นิยายใหม่ต่างโลกอีกเเย้ว!
ความคิดเห็น