คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ความหวาดกลัว
"พูดในความทรงจำ"
[คอมเมนท์]
เสียงระเบิด,ยิงปืน
ต่อจากตอนที่เเล้ว
"อีกนานไหมค่ะหัวหน้ากว่าจะจอด?" โรซาเรียได้กล่าวกับหัวหน้าของเธอที่กำลังถอดชิ้นส่วนของปืนmg34มาทำความสะอาด เขาได้เงยหน้าขึ้นมาพูด
"ก็...นานอยู่คงสักวันสองวันละมั้งน่ะ นี้สิบตรีโรซาเรียเห็นลังเสบียงนั่นไหม?" หัวหน้าได้ชี้นิ้วมาที่ด้านหลังของโรซาเรีย
"อ่ะ! ค่ะ...เเล้ว...." โรซาเรียพูดขึ้นก่อนจะมองหน้าหัวหน้า
"ใช่ ไปเเจกเสบียงให้พวกทหารในรถไฟหน่อยน่ะ ตอนนี้ก็เที่ยงเเล้วด้วย" หัวหน้าได้พูดกับเธอ
"รับทราบค่ะหัวหน้า!" เเล้วโรซาเรียก็เปิดลังเสบียงขึ้นมา ก่อนจะหยิบส่วนของเธอเช่น น้ำ อาหารกระป๋อง ช็อกโกเเล็ต เเล้วเอาใส่ที่คาดเอวไว้ก่อนจะยกลังขึ้นเเล้วเดินย้ายไปที่โบกี้อื่น เเต่ก่อนที่เธอจะเดินไป หัวหน้าได้ถามเธอว่า
"สิบตรีโรซาเรีย เธออายุเท่าไหร่?"
"19 จะเข้า20ค่ะ เเหะๆ" โรซาเรียพูดชึ้นมาก่อนจะขำเเห้ง
"อืม เด็กมากเลยน่ะนั่น เเล้วที่เธอเข้ากองทัพเพราะสมัครใจใช่ไหม?"
"ค่ะ " เเล้วโรซาเรียก็เดินออกไป
ปูนนนน ปูนนนนน ชึก ชึก ชึก
เสียงของรถไฟดังตลอดเวลาลมเย็นๆค่อยพัดมาอย่างช้า ภายในโบกี้รถไฟโรซาเรียได้เเบกเสบียงอาหารมาข้างในก่อนจะเห็นทหารนายอื่นๆ กำลังทำเรื่องสนุกๆกันเช่นเล่นไพ่ จดไดอารี่ ร้องเพลง ส่วนใหญ่จะเป็นทหารหน้าใหม่โรซาเรียเลยตะโกนไป
"ทุกคนค่า~ เสบียงมาเเล้วน่ะ! เเบ่งๆกันล่ะ"
สิ้นเสียงของโรซาเรียทหารเเทบทุกคนก็มายืนต่อเเถวเอาอาหารกัน
"อันนี้ของกูเว้ยเพื่อน!",
"เเย่งทำไมว่ะ!?"
"ใจเย็นค่า เสบียงมันพอสำหรับทุกคนน่ะค่ะ"
"คร้าบบบบ"
หลังจากนั้นเสบียงก็เเถบเกลี้ยง โรซาเรียเลยเดินเอาเสบียงไปเก็บ
"เหนื่อยมากเลยค่ะหัวหน้า"
"อะไรเนี่ย เเค่นี้ก็เหนื่อย....เเล้ว...." จู่ๆหัวหน้าของเธอก็เงียบไป
"มีอะไรหรอค่ะหัวหน้า?" โรซาเรียได้หยิบปืนขึ้นมาสพายไว้อีกรอบ ก่อนที่หัวหน้าเธอจะรีบประกอบMg34 อย่างรวดเร็วเเล้วบรรจุกระสุน
"โรซาเรีย....เธอได้ยินเสียงนั่นไหม?" จู่ๆหัวหน้าของเธอก็จัดหมวกเหล็กเเล้วกระฉับปืนไว้เเน่น
[เกิดอะไรขึ้น?]
[เเต่เรื่องภาษาเหมือนของไรซจริงๆเเหละ]
[มันเป็นปืนอะไรหน่ะ! ประกอบง่ายมาก! เเล้วกระสุนอะไรหน่ะ!? บรรจุเยอะจัด!]
[เเต่ที่หัวหน้าของเธอรีบอย่างนั้นมันเป็นเพราะอะไร?]
[มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น? ฉันไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย]
"...."
ตัวของซากุระผู้เป็นพี่สาวของอายาซะได้มองไปที่จอขนาดใหญ่อย่างไม่เชื่อสายตา เพราะน้องของเธอเป็นทหารในชาติก่อน เเต่ทำไมความสามารถไม่มีเเบบทหาร เเต่ดันร่างกายอ่อนเเอหล่ะ?
"ไม่จริงใช่ไหม" มิไรก็ได้เเต่มองหน้าจอตาไม่กระพริบ
"ปืนดูล้ำสมัยมาก...รถไฟก็สุดยอดเหมือนกัน...เครื่องเเบบคล้ายๆของไรซ เเต่....มันจะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นรึเปล่า...เห็นหัวหน้าของอายา-โรซาเรีย พูดว่าได้ยินเสียงนี่...เสียงอะไร?"
ซาเรียได้เเต่มองหน้าจอไปวิเคราะห์ไป เพื่อดูว่า...ทำไมชาตินี่อายาซะถึงได้ร่างกายอ่อนเเอ
กลับไปที่ความทรงจำ
"เกิดอะไรขึ้นค่ะหัวหน้า?" โรซาเรียได้ถามหัวหน้าของเธอด้วยความงงงวย
"ชู่~ ฟังเสียงดีดีส่ะ...." เมื่อเขาพูดเสร็จโรซาเรียก็ทำตามในทันที
.
.
เงียบ
.
.
"(กระซิบ)หัวหน้าค่ะ...ก็ไม่มีอะไร....นี่...." ในทันทีที่โรซาเรียพูดจบก็มีเสียงเเว้วๆดังขึ้นมาจากท้องฟ้า..
บรืนนนน~
"นั่น...เครื่องบิน? ในรายงานไม่เห็นบอกเลยว่าจะมีเครื่องบินมาคุ้นกัน" หัวหน้าของโรซาเรียได้พูดเเบบนั้นออกมาก่อนจะหยิบกล้องส่องทางไกลขึ้นดู ส่วนโรซาเรียก็ได้เเต่เอามือบังหน้าเพราะเเสงเเดดตอนเที่ยงวัน
เเต่ทว่า.....มันสายไปเเล้ว
"นั้น!? เครื่องIL-2ของพวกโซเวียต!? หมอบลง!!!!!"
เครื่องIL-2ได้ดิ่งลงมาที่รถไฟเเละซาดกระสุนขนาด23มม. เเละ7.92มม. ลงมาที่รถไฟด้วยความรวดเร็ว
ปุง!!!!!!!ๆๆๆๆๆๆๆๆ
ปรอด!!!!!!!!
ตูม!!!!
"กรี๊ด!!!" โรซาเรียได้กรี๊ดออกมาก่อนที่จะล้มลงไป น้ำตาค่อยไหลออกมา เพราะเธอไม่เคยพบเจออะไรเเบบนี้มาก่อน มันไม่เหมือนกับตอนที่ฝึกเลยสักนิด
เเต่ทันใดนั้น...ได้มีลูกทรงกลมสีขาวลอยมาตกตรงหน้าเธอ....ลูกตา
"กรี๊ด!!!!!??" ตอนนี้โรซาเรียสติหลุดไปเเล้ว เธอมือไม่สั่นไปหมด เครื่องบินIL-2ได้ยิงลงมาอย่างต่อเนื่องพร้อมยิงมิสไซล์ลงมา หัวหน้าของเธอได้วิ่งเข้าก่อนจะจับหน้าเธอให้มามองเขา
"โรซาเรีย! ตั้งสติ! มองหน้าฉัน! เราต้องรอดจำไว้! " เขาได้ตบหน้าเบาๆเเละรัวเพื่อเรียกสติของโรซาเรีย
"ค-ค่ะ! อึก!" เธอได้ตั้งสติก่อนจะวิ่งไปหลบ ส่วนหัวหน้าของเธอได้หยิบMg-34 มาติดเป้าเล่งสำหรับยิงอากาศยานมายิงใส่IL-2 เเละเหมือนโชคชตาจะเข้าข้าง กระสุนสามนัดได้เจาะเข้าไปที่เครื่องยนต์ของIL-2 จนเกิดไฟลุกไหม้เเละควงสว่านลงพื้นเเละระเบิดไป
ตูม!!!!!!
"เเฮ่ก....เเฮ่ก..." เหมือนโรซาเรียได้ยกภูเขาออกจากบ่าเธอโล่งอกมากๆ เเต่ว่า...เธอได้ก้มลงมองมือตัวเองก็จะพบว่า....เลือดได้ไหลออกมาจากข้อมือเธอ
"ล-เลือด!? อึก!? เจ็บ! อ้ากกกก" โรซาเรียได้ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ทำให้หัวหน้าของเธอต้องวิ่งเข้ามาช่วยพันเเผลให้
"โรซาเรีย!? ตั้งสติ! มองหน้าฉัน! เธอปลอดภัยเเล้ว!" เธอได้ตั้งสติตามที่หัวหน้าเธอบอก ก่อนที่จะมีอะไรมาดนใจให้มองไปทางโบกี้ข้างๆก่อนที่เธอจะต้องเบิกตากว้างด้วยความหวาดกลัว...
เศษชิ้นส่วนมนุษย์ที่ถูกปืนใหญ่ขนาด23มม. ยิงใส่จนในโบกี้นั้นเต็มไปด้วยเลือดอย่างสยดสยอง ก่อนที่เธอจะช็อกเเละสลบไป
[อะไรว่ะนั้น!? เครื่องบิน!?ที่ยูเอสกำลังสร้างหรอ?ไหงมีเเค่ปีกชั้นเดียวหล่ะ!?]
[อุเเหวะ! สยองสุด! จะอ้วก]
[โหดร้ายมาก!]
[+999]
ทางด้านห้องประชุมตอนนี้ก็เงียบไปหมด นักเรียนหญิงค่อยๆยืนกันทีละคนไปเข้าห้องน้ำเพราะสยดสยองเเละหน้ากลัวของสงคราม
ส่วนมิไรเเละซากุระก็เบิกตากว้างอย่างสุดขีดเเม้ภาพในหน้าจอจะเป็นชาติที่เเล้วก็ตาม เเต่การที่พวกเธอเห็นน้องสาวตัวเปื้อนเลือดเเละเจออะไรโหดร้ายเเบบนี้พวกเธอก็เจ็บหัวใจมากๆเลยทีเดียว
ส่วนซาเรียก็เอามือปิดปากด้วยความกลัวเเละสยดสยองเพราะเธอไม่เคยเห็นอะไรหน้ากลัวเเบบนี้มาก่อนเหมือนกัน..
________________________________________
เหนื่อย! คอมเมนท์เป็นกำลังใจ! ลงช้าเพราะงานเเละติดเกมEdition
ความคิดเห็น