คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : โดนจับยัดเครื่อง
ปี 2005...
ที่โลกเเห่งนี้ เป็นโลกที่ค่อนข้างไปทางยุค90เลยก็ว่าไป บ้านเมืองเอย เทคโนโลยีเอย ก็อยู่ช่วงปี1990 เเต่ว่า....เรื่องการทหาร ยานพาหนะ อยู่ช่วงปี1910 ค่อนข้างล้าหลังเลยทีเดียว.... เเต่ว่า....มันดันมีสิ่งของที่ไม่ควรมีอยู่ในยุคนี้ อย่างเครื่องตรวจความทรงจำในชาติที่เเล้ว ซึ่งมันเป็นของที่ล้ำยุคมากๆ เเละดูเหมือนว่ามันจะถูกน้ำมาทดสอบที่โรงเรียนชื่อดังที่ญี่ปุ่น....
.
.
.
"เอาหล่ะสวัสดีนักเรียนทุกคน" ผอ.
"สวัสดีครับ/ค่ะ!" น.ร ทุกคน
โต๊ะเเต่ละอันถูกวางอย่างเป็นระเบียบจำนวนกว่า4000ตัว เเละน.ร.ทุกคนก็ต่างนั่งกันอย่างเป็นระเบียบ....
"ทุกคนคงรู้เเล้วน่ะว่าวันนี้! นักวิจัยจะนำเครื่องตรวจความทรงจำในชาติที่เเล้วมาทดสอบที่โรงเรียนของเราเพื่อพิสูจว่าความเชื่อว่า'หากชาติที่เเล้วเราทนัดอะไรชาตินี้ก็ทนัดเเบบนั้น!' "
"น่าตื่นเต้นจัง"
"นั่นสิ ชั้นเล่นเปียโนเก่งด้วยหล่ะ!"
"สุดยอดเลยเเหะ"
"เอาหล่ะ มันจะมีการถ่ายทอดสดไปทั่วโลกด้วยน่ะ ถ้าไม่สมัครใจก็ข้ามไปได้เลย เเล้วก็นี้เป็นการใช้งานเครื่องนี้ครั้งเเรกในประวัติศาสตร์ด้วย"
ร่ะหว่างที่ ผอ.พูดอยู่ก็ได้มีเด็กสาวผมฟ้า หน้าตาปลาตายกำลังนั้งฟังอยู่ด้วย...เเต่ที่นั่งของเธอคืออยู่หลังหอประชุมสุดทาง เเล้วด้านข้างก็มีไม้ค้ำช่วยเดินอยู่ด้วย เเล้วเธอก็ถ่อนหายใจ ก่อนจะพูดออกมาเบาๆ
"อะไรกัน.....ของเเบบนี้สร้างได้ด้วยหรอเนี่ย...." เอาหล่ะฉันคงต้องเเนะนำตัวก่อน....ฉันชื่อ..ชิโนมุระ อายาซะ....อายุ16 ปี ชาติก่อนฉันชื่อ กุนเทอร์ เค. โรซาเรีย เป็นทหารเยอรมันในสงครามโลกครั้งที่2ที่เเนวรบสตาลินกราดปี1942 ตอนฉันตายก็ได้มาเกิดใหม่ที่โลก...ไหนก็ไม่รู้ มีเเต่ของเเปลกตา ฉันมีพี่สาวอยู่2คน ชื่อ ซากุระ กับ มิไร เเต่เหมือนพวกเธอจะเกลียดฉันมากรวมถึง....คนทั้งโรงเรียน ยกเว้น ผอ. กับ คุณเเม่ ถ้าถามทำไมถึงเกลียด...เพราะนิสัยตอนสตาลินกราดมันติดมาด้วย อย่างพวก เเย่งอาหารมากินหน้าตาเฉย ฉี่กลางห้องงี้ เเถมร่างกาย....สุขภาพเหมือนตอนรอดจากสตาลินกราดเลย เเขนข้าไม่มีเเรง ตาพล่ามัว มือชา ตอบสนองช้า.... ถ้าถามทรมาฌไหม? ไม่เลย ชินไปเเล้ว เเถมโลกนี้ยังมีความเชื่อเรื่อง ชาติก่อนเราเป็นยังไงชาตินี้เราก็เป็นอย่างนั้น เช่นพวก ยิงธนูเก่ง เเสดงว่าชาติที่เเล้วเป็นนักยิงธนูเงี่ย.... โอ็ะดูเหมือนจะเริ่มเเล้วเเหะ
"เอ้า คนเเรกมาเลย" ผอ.
"ผมครับ!"
เเล้วหลังจากนั้นเครื่องก็เริ่มทำงานเป็นเวลา10นาทีที่มันเล่น ภาพที่เเสดงออกมาจากจอโรงหนังภาพ8kคือเขากำลังเล่นซูโม้อยู่ซึ่งก็ เก่งมากๆเลย เเล้วดันโปะเชะในชาตินี้เขาก็เล่นซูโม้เก่งมากเลยด้วย
[เก่งมากๆเลยค่า]
[เห็นเเล้วอยากลองเล่นซูโม้เลยเเหะ]
[อุ้ย~ น่าจะเจ็บหน้าดูน่ะนั้น]
[ชาติก่อนเขาก็เก่งเหมือนกันน่ะ!]
[อย่าบอกน่ะเรื่องความเชื่อมันเป็นจริงหน่ะ!]
[+1]
หลังจากนั้นเครื่องนี้ก็มีคนมาพลัดเปลี้ยนกันใช้จนถึงตาของพี่สาวทั้งสองของเธอ
"รุ่นพี่มีไรสวยมากค่าาาา~"
"อยากได้รุ่นพี่มิไรเป็นเเฟนจัง"
"สมเเล้วที่เป็นดาวโรงเรียน!"
"เเหะๆขอบคุณที่ชมน่ะทุกคน!" มีไรได้เเบบพูดยิ้มเเย้มให้กับผู้คนรอบๆ ก่อนจะหันมามองที่อายาซะด้วยสายตารังเกลียด
"...."ส่วนซากุระก็หันมามองที่อายาซะด้วยสายตาเย็นชาก่อนจะเดินไปขึ้นเครื่อง...
*ขอข้ามตรงนี้ไปน่ะเมื่อยมือ ประมาณว่า ซากุระไปขึ้นเครื่องเเล้วภาพเเสดงออกมาเป็น หญิงสาวที่กำลังยิงธนูอยู่เเล้วก็มีน้องสาวของเธอมาดูเธอยิงธนู เเล้วเธอก็ยิงในระยะ500เมตรกลางเป้าเป๊ะๆ ก่อนภาพจะดับไป ส่วนมิไรก็เป็นภาพของเด็กสาวที่กำลังมองพี่สาวยิงธนูอยู่*
"สมเเล้วที่เป็นพี่น้องกัน! ชาตินี้กับก่อนก็ยังเป็นพี่น้องกัน!"
"ชาตินี้กับชาตินั่นก็ยิงธนูได้สุดยอดมากค่ารุ่นพี่ซากุร่าาาาา"
"คุณมิไรในชาติที่เเล้วน่ารักจัดเลยคับ"
[Omg นางเป็นใครเนี่ยสวยชะมัดเลย! ผมยังโสดน่ะ!]
[+1]
[นี่โรงเรียนชื่อดังใช่ไหม? ฉันจะได้ให้น้องชายไปเรียนด้วย!]
"เอาหล่ะ! ตอนนี้เวลาของเครื่องนี้เหลืออีก30นาที มีใครจะมาใช้รึเปล่า! ไม่ต้องอาย!" ผอ.
ทันทีที่ ผอ. พูดจบคนทั้งโรงเรียนก็ได้ค่อยๆเลื่อนคอมายัร่างบางที่อยู่หลังหอประชุม เเละก็มีอันธพารหน้าหล่อลุกจากเก๋าอี้เดินมาหาเธอ
"เอ้า! ตาเเกเเล้วนังสวะ! ฉันละอยากรู้จริงๆเลยว่าชาติที่เเล้วเเกเป็นอะไร! คงเป็นหมาข้างถนนมั้ง! ฮ่าๆๆ" อันธพารหน้าหล่อได้บีบเเขนของอายาซะเเละลากเธอไป ร่ะหว่างนั้นอายาซะก็ได้เเต่ร้องด้วยความเจ็บปวด
'อ้ากกก! เจ็บชิบ*าย!! ยกกันดีๆไม่ได้เราะ!? ไอเด็กนี่!!'
เเล้วอันธพารหน้าหล่อก็ลากเธอมาถึงหน้าเครื่องตรวจความทรงจำชาติที่เเล้ว..
อันธพารหน้าหล่อได้หันไปมองที่กล่องถ่ายทอดสดเเล้วพูดออกมา
"ทุกท่านคงจะสงสัย! ว่าทำไมผมต้องทำความรุนเเรงกับผู้หญิงคนนี้!"
[นั่นสิๆ]
[เเต่ถ้าเป็นเหตุพลงี่เง่าฉันไม่ยอมหรอก]
[เเต่ร่างกายของเธอมัน....น่าสงสาร]
[+1]
"เพราะผู้หญิงคนนี้! ชอบเเย่งอาหารคนอื่นได้หน้าตาเฉย!"
'อันนี้จริง...ติดนิสัยมา'
"เเล้วชอบปลดทุกข์กลางห้อง! โดยที่ไม่เข้าไปห้องน้ำ!"
'พูดถูก...ก็น่ะ อยู่สตาลินกราดนานก็งี้เเหละ'
"เเล้วก็ชอบทำลายผลงานคนอื่นที่ตั้งใจทำอย่างสุดความสามารถได้หน้าตาเฉย!"
'เห้ยๆ ใส่ร้ายกันเเล้วน่ะนั่น '
[ห่ะ? มีเด็กเเบบนี้อยู่ด้วยเหรอ?]
[ฉันว่าเธอควรโดนไล่ออกเเหละ]
[ฉันว่าเธอมีเหตุผลน่ะ สภาพเธอก็ไม่ต่างจากศพเเล้ว ก็คงอยากทำเรื่องพวกนี้]
[มีเหตุผล]
[+1]
[เเต่เธอก็ควรโดนไล่ออก! เด็กเเบบนี้อยู่ในสังคมไม่ได้หรอก!]
"หึหึหึ ฉันประนามเเกเเล้ว เเกคงไม่มาโรงเรียนอีกหรอก! ไปนั่งได้เเล้ว!"อันธพารหน้าหล่อได้โยนอายาซะไปที่เก้าอี้จนเธอร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
"นี้ พอได้เเล้ว ไม่เห็นต้องรุนเเรงขนาดนั่นเลยนี้" ???
"เเล้วทำไม!? คุณซาเรียก็โดนยัยนี้ทำลายพลงานไม่ใช่เหรอ!? ยัยนี้ก็เเค่ขยะ"
" เเต่เธอก็ยังเป็นคนน่ะ" ซาเรีย
อันธพารหน้าหล่อไม่ได้พูดอะไรเเล้วเดินไปนั่งที่ตัวเอง ก่อนที่นักวิทยาศาสตร์จะมาใส่อุปกรณ์ให้
'คุณอายาซะ....คุณไม่ได้ทำลายผลงานฉัน...เเค่มีคนอ้างเท่านั้น....เเล้วก็ที่เธอทำเเบบนี้ก็ คงจะรู้ว่าอยู่ได้อีกไม่นานเเล้ว เลยทำใช่ไหมค่ะ?' ซาเรียมองตัวของอายาซะด้วยสายตาสงสาร ก่อนจะหันไปมองที่นั่งของซากุระเเละมิไร มิไรนั่นดูจะสะใจนิดๆ เเต่ซากุระกำหมัดเเน่นเเล้วมองไปที่อายาซะด้วยสายตาอยากขอโทษ
"เอาหล่ะ! เริ่มใน...3....2.....1 เริ่ม!" นักวิทย์
วูปปปปปป
ภาพบนจอส่องเเสงสีขาวเพียงเเวบเดียวก่อนจะหายไป เเละภาพในความทรงจำของชาติที่เเล้วได้เริ่มขึ้น....
ครืนนนนร ตึกๆๆๆๆ ครืนนนนน
เสียงเครื่องยนต์จากรถไฟดังขึ้นก่อนมุมมองเห็นเป็นเเบบมุมมองบุคลที่1 ต่างจากก่อนหน้าที่เป็นเเบบบุคคลที่3 ของความทรงจำของคนก่อนๆ
กริก!...
เสียงเปิดกระจกที่พับได้ดังขึ้น ก่อนที่กระจกจะสะถอนหน้าของหญิงสาวในเครื่องเเบบทหารลายพรางที่กำลังสะพายปืนkar98kที่จ้องมองมาที่กระจก
*หน้าตาเเบบนี้*
"เอ้าสิบตรีโรซาเรียทำอะไรอยู่หรอ?" ชายคนนึ่งที่กำลังนั่งเช็ดปืนMg34 บนกองฟางของโบกี้รถไฟได้ถามตัวของโรซาเรีย(โรซาเรีย=อายาซะ)
"หัวหน้าก็ถามได้น่ะค่ะ ฉันก็เเค่เช็คหน้าตัวเองก่อนจะไม่ได้เช็คอีก" โรซาเรียเงยหน้าขึ้นมาตอบชายตรงหน้าของเธอพร้อมยิ้มไปด้วย
"งั้นหรอ เข้าสงครามครั้งเเรกตื่นเต้นใช่ไหม...จำไว้เราอาจจะไม่ได้กลับมาอีก มันไม่ใช่เเบบตอนฝึกน่ะจำไว้" ชายคนนั้นเปลี่ยนน้ำเสียงเป็นจริงจังก่อนจะมองมาที่โรซาเรีย
"ค-ค่ะ! " โรซาเรียได้ตอบเเบบเกร็งๆให้กับชายตรงหน้า
"หึ ถ้าเข้าใจก็ดีเเล้ว ไปเช็ดปืนส่ะ! เดี๋ยวก็ขัดลำหรอก!"
"รับทราบ!"
[นี่เธอเป็นทหารในชาติก่อนเหรอ!? เเล้วทำไมชุดมันดูเหมือนของประเทศไรซ์เลยล่ะ!?]
[ปืนเเบบนั่นฉันไม่เคยเห็นมาก่อนเลย! มันเท่มาก!]
[+1]
[เเต่หน้านางสวยมากเลย ถึงมันจะไม่เข้ากับชุดก็เถอะ]
ตอนนี้ทั้งห้องประชุมต่างพูดไม่ออก ใครจะคิดว่าคนที่เป็นขยะ เเละอ่อนเเอ ชาติก่อนจะเป็นทหาร ส่วนพี่สาวทั้งของอายาซะก็ต่างพูดไม่ออกรวมถึงซาเรียด้วย ทั้งหอประชุมต่างจ้องมองไปยังจออย่างตาไม่กระพริบ
_____________sanitätar!!!!!!!______________
เอาหล่ะ! ไรท์เเต่งเเนวนี้ครั้งเเรกน่ะ หากเเต่งไม่ดีก็ขออภัยด้วย อาจลงช้ามากเลยน่ะ เพราะไปเเต่งเรื่องหลักๆ เเล้วก็เรียน....ใช่เรียนเเละ การบ้านนนน
คอมเมนท์เป็นกำลังใจด้วยเน่อ
ความคิดเห็น