ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : I'm missing you 100%
Chanyeol
ผมนอนเอาแน่ายหน้าผามาสอั่วโมแล้ว ั้แ่ลับมาที่หอ็เอาแ่ิถึนที่วิ่นผมไปเมื่อเที่ย ใหนึ่็เถียว่าไม่ใ่แบฮยอน แ่ลึๆแล้วยัไ็ใ่แบฮยอน แบฮยอนแน่ๆ แ่แ่ไม่เ้าใ ทำไม้อทำเหมือนไม่อยาเอหน้าผมนานั้น แล้วที่ให้็อโแลทุวันืออะไร ทำไม้อทำเหมือนพยายามะหนีมาลอ ั้แ่วั้นนั้น วันที่รับใบบารศึษา...
หอประุมอโรเรียนมัธยมัา
วันนี้เป็นวันบารศึษาอนัเรียนมอปลายปีสามอมัธยมัา เ้าอี้ที่ถูเรียแบ่้ายวาำลัถูับอที่นั่านัเรียนแ่ละห้อ ผมำลัเิน่อแถวเพื่อเ้ามายัที่นั่อนเอ แ่สายา็ันไปหยุอยู่ที่เ็ห้อสอนหนึ่ที่นั่อยู่แถวสามฝั่้ายฝั่เียวันับผม ใบหน้าเรียวสวยไ้รูป ผิวาวราวับน้ำนมแบบนั้น้อใ้แบฮยอนแน่ๆ นที่เอา็อโแลแปะโพสอิสใส่ในล็อเอร์ให้ผมทุเ้านนี้เอสินะ เอสัทีแบฮยอน
ผมเพิ่ะมารู้ัวนอแบฮยอน็เมื่อสอวัน่อน ผมเพิ่รู้ใัวเอว่าหลุมรันที่ให้็อโแลัวเอทุวันเลยัสินใามหาัวนอนนั้น แน่นอนว่าผมไม่มีปัาแน่ถ้าะามหาเอนเียว โีที่ไอ่อินมันยื่นมือมา่วย ไม่ใ่อะไรหรอ ้วยวามอยารู้อยาเห็นนออหน้าออาอัวมันเอ เลยออาสาสืบหาเ้าอ็อโแลับโพสอิสสีมพูเอ แล้วสุทายผม็รู้ว่านนั้นๆื่อแบฮยอน เ็ห้อสอที่หน้าหวานอย่าับผู้หิ เห็นแวบแรผม็นึว่าแบฮยอนเป็นผู้หิแ่แอบแ่ัวเป็นผู้ายะอี ็เล่นมีหน้าสวยว่าผู้หินานนั้น ั้แ่วันที่ผมรู้ัวนอแบฮยอนผม็พยายามามแบฮยอนไปทุๆที่ เฮ้! อย่ามอผมแบบนั้นิ ผมไม่ใ่โรินะ ไ้แ่เินามเอ ะเรีย็ไม่ไ้แล้ว ผมยัไม่อยาให้แบฮยอนรู้ว่าผมรู้ัวนเาแล้ว ผมลัวเาหายไป นวันนี้แหละ ที่ผมัสินใว่าะเ้าไปุยับแบฮยอนริๆัๆะที
ผมรวบรวมวามล้าทั้หมเินแแถวออมาแล้วมุ่หน้าไปหาแบฮยอน หัวใเ้นรัวทุรั้ที่ผม้าวาเินไปหานัวเล็ เหมือนหัวใมันะหลุออมาลอเวลา เิมา18ปีไม่เยเริ่มเ้าหาใร่อนแบบนี้้วย้ำ แถมแบฮยอนยัเป็นผู้ายนแรที่ผมรู้สึว่าอยาใ้ีวิอยู่้วย อร้อล่ะ อย่าหนีเราไปไหนเลยนะแบฮยอน
"เอ่อ นาย" ผมสะิไหล่แบฮยอนแล้วเอ่ยเรียออไป อ่า เสียสั่นทำไมห๊ะานยอล
"ห๊ะ ว่าะ... แห! ะ ะานยอล!" แบฮยอนหันมาเห็นหน้าผมแล้ว็ร้อในเสียหล ู่ๆเา็เ้ัวึ้นมาาเ้าอี้แล้ว็พยายามะเินหนีผมออไปาแถว ไม่ไ้ารละ
หมับ!
ผมัสินใว้าแนแบฮยอนไว้ แบฮยอนในัวสั่นไปหม ผมสัเไ้
"ปล่อย ปล่อยเราเถอะ" แบฮยอนพูแ่ไม่หันหน้ามา เาพยายามแะมือผมออาแนัวเอ แ่ผมลับบีบแนแบฮยอนแน่นึ้นว่าเิม
"เี๋ยวสิแบฮยอน เราอุย้วยหน่อย" ผมพยายามึให้แบฮยอนหันลับมาแู่ท่าแบฮยอนะแรเยอะะมั สามารถึแนัวเอลับไปไ้
"ุยอะไรเล่า ไม่เอาไมุ่ย" แบฮยอนสะบัแนออาผมไ้็รีบวิ่ออไปาหอประุม ทำไมัน ทำไม้อทำเหมือนไม่อยาเอผม้วย ผมรีบวิ่ามแบฮยอนออไป ให้ายเหอะ ัว็เล็นิเียวทำไมวิ่เร็วนานี้ หายไปไหนแล้วเนี้ย ผมวิ่ามแบฮยอนมานถึห้อน้ำ้าโรยิม เมื่อี้ยัเห็นวิ่มารนี้หนิ ไปไหนวะ
แร๊!
เสียเหมือนอพื้นัมาาหลัห้อน้ำ แบฮยอน้ออยู่รนั้นแน่ๆ ผม่อยๆเินเ้าไปูเิทา้านหลัห้อน้ำ ภาพที่เห็นือแบฮยอนนั่ัเล็บัวเออยู่้าถัเหล็ที่ึ้นสนิม ัวสั่นเทาราวับวิ่หนีผีมา แ่เาวิ่หนีผมมานะ ผมัสินใ่อยๆย่อไปนั่้าแบฮยอนที่ำลัะเ้อมอูผมอยู่อีฝั่
"วิ่หนีทำไม แ่อยาุย้วย" แบฮยอนสะุ้โหยเพราะหันมา็เอเ้าับผมพอี เาพยายามะลุหนีอีแล้ว แ่ผมลุึ้นไหล่เาให้นั่ล
"ือ ระ เรา เราไม่ไ้วิ่หนี ือเราใ" แบฮยอนยอมนั่ล่อแ่้มหน้าพู ไม่ยอมเยหน้าึ้นมามอผมเลย
"ใทำไมแ่เราอยาุย้วยเยๆ"
"เราไม่พร้อมุย ฮืออ ปล่อยเราไปเถอะ" ู่ๆแบฮยอน็ร้ไห้ออมา เฮ้ย! แ่อยาุย้วยทำไม้อร้อไห้้วยอ่ะ หรือผมเผลอไหล่แบฮยอนแรไป เอ้าร้อทำไม
"เฮ้ย ไม่ร้อๆ ร้อทำไม ไม่ร้อ..... เฮ้ย ะไปไหนอีแล้ว!!!" ยัไม่ทันไ้พูบแบฮยอน็ิหนีไปอีแล้ว ทำไมเป็นแบบนี้
'หรือว่าแบฮยอนะเลิอบเราแล้ว แล้วมา้าไปใ่มั้ย?'
หลัาอนนั้นผม็ไม่ไ้วิ่ามแบฮยอนอีเลย อนเ้าพิธีรับใบบารศึษาผม็ไม่เห็นเา พออนบพิธีารผมับอิน็พยายามามหาอีรอบ วิ่หานทั่วโรเรียน็ไม่เอ แ่ผม็ไม่ถอในะ หลัานั้นมาไม่ถึเือนผม็สืบหานเอบ้านแบฮยอน แ่็เอแ่แม่อเา แล้ว็ไ้รู้ว่าแบฮยอนย้ายไปเรียนที่มหาลัยวิทยาลัยS ที่โล ผมเลยัสินใมาสอบเ้าที่เียวับแบฮยอนนิะนิเทศ วันแรที่รับน้อผม็แอบโะออมาเินามหาแบฮยอนแ่็ไม่เอ เพราะไม่รู้้วยแหละว่าแบฮยอนเรียนะอะไร ผมามหาแบฮยอนมาเือบรึ่ปีพอหาไม่เอ็แทบถอใ มหาลัย็ให่นานี้ าินี้ไม่ไ้เอันแน่ๆ นวันที่้อเ้าเรียนวันแร วันที่แบฮยอนเินนผม วันนั้นผมทั้ใ ีใ วามรู้สึมันปะปนันไปหม ผมลับมามีวามหวัอีรั้ ราวนี้ผม้อเอาริแล้วล่ะ! ะปล่อยให้แบฮยอนหลุมือไปไม่ไ้อีแล้ว
อ่า ยิ่ิ็ยิ่ิถึ พอิถึแล้ว็หิว ็อโแล!
มินิมาร์ทใ้หอ
ผมไม่รู้ว่าัวเอหิว็อโแลมาเินไปรึเปล่า ถึไ้ลมาื้อทั้ๆที่ยัใส่สลีปเปอร์อยู่ อนเินเ้ามินิมาร์ทมาเมื่อี้พนัานมินิมาร์ทมอเท้าผมแล้ว็หลุหัวเราะออมา ลอะไร เทรน์ใหม่ไ ไม่่อยเห็นหรอ ไปลอะบ้านะ ิ ผมหันไปแยเี้ยวใส่พนัานนเาหน้าเื้อนไปเลย ่าเถอะ ไปหา็อโแลินีว่า ผมเินไปที่ล็อที่เ็มไป้วย็อโแลหลายยี่ห้อ โห เลือไม่ถูเลยแฮะ อืม แปแปโร่ีว่า มีนมปัรอบ้วย ผมัสินใเอื้อมมือไปที่ั้นวาแปแปโร่ แ่ทว่าันมีอีมือที่เอื้อมมาหยิบล่อเียวันับผม้วย.....
"อ่ะ อโทษรั....." นที่ยืน้าผมพูอโทษออมา น้ำเสียแบบนี้ มันุ้นหูไปรึเปล่านะ
"แบฮยอน"
"านยอล...." แบฮยอนริๆ้วย เายืนอยู่รหน้าผมแล้ว แบฮยอนอ่า อย่าหนีไปอีเลยนะ
"เอ่อ ไม่ินแล้ว ปะ ไป ไปแล้วนะ" แบฮยอนำลัะเินหนีผมออไปอีรั้ แ่ราวนี้ผมยอมไม่ไ้อีแล้ว ทำให้รัแล้วะหนีไปแบบนี้ไม่ไ้นะ
ผมัสินใใ้แนรวบอแบฮยอนา้านหลัทำเอาแบฮยอนในัวระุเลย เอาสิ อนานี้แล้วะวิ่หนีไ้อีมั้ย
"เห้ย! นายะทำอะไร! ปล่อยเรานะ!" แบฮยอนำลัิ้นพล่านอยู่ในอ้อมออผม เรื่ออะไระปล่อยล่ะ ว่าะเอมันยามานะ
"ะหนีไปไหนนัหนา เราวิ่ามนหน่อยแล้วนะ ว่าะเอ ทำไมใร้ายแบบนี้"
"็บอแล้วว่าไม่ไ้หนี เราไม่ไ้หนี ปล่อยเราเถอะ" แบฮยอนยัิ้นไม่หยุ ยิ่ิ้นแรึ้นเรื่อยๆ ทำไมแรเยอะแบบนี้นะ
"ไม่ไ้หนีแล้วะวิ่ทำไม หยุิ้นะที เราเ็บแนไปหมแล้ว อยู่เยๆไ้มั้ย เราแ่ิถึแบฮยอนเอ"
"ห๊ะ อะ อะไรนะ เหวอ ยะ หยุ นายะทำอะไรห๊ะ" แบฮยอนใเพราะู่ๆผม็ับเาหันหน้าเ้าหาผม ไ้เห็นหน้าใล้ๆแบบนี้ะที ไม่เสียแรที่ามหาเือบหเือน พอไ้ใล้นานี้็ีใแทบบ้าเลย อนนี้เราสอนหน้าห่าันแ่ืบเียวเอ แบฮยอนหายใแรเอามาๆ ไม่รู้ว่าลัวหรือื่นเ้นันแน่ นี่ผมไม่ใ่ผีนะ
"อร้อ เลิวิ่หนีเราไ้มั้ย อุย้วยหน่อย"
"อะ โอเ ไม่หนีแล้ว แ่่วยออาารยืนท่านี้ไ้มั้ย ือนอื่นมอมันะูเหมือนเราูบันอยู่นะ..." แบฮยอนพู้วยสีหน้าที่ึ้นสีแระเรื่อ น่ารัอีแล้ว
ผมพยัหน้าอบแล้วรีบูมือแบฮยอนออมาุยนอร้าน ผมไ้ับมือแบฮยอน้วยแหละ ออว^^ มือที่ผมฝันว่าไ้ับอยู่ทุืน วันนี้ฝันผมเป็นริแล้วนะ
อนนี้ทั้ผมและแบฮยอน็ออมานัุ่ยที่โ๊ะนั่ินรามยอนหน้ามินิมาร์ท แบฮยอนยัไม่ล้ามอหน้าผมเหมือนเิม เอาแ่ยัแะเล็บมือัวเอ ไม่ยอมพูอะไรเลย
"ทำไม้อหนี" ผมัสินใยิำถามแรใส่แบฮยอน
"็บอว่าไม่ไ้หนี" แบฮยอนยั้มหน้าอบำถาม นี่้อท่อาถาโอมเยเลยมั้ยเนี้ย
"หนี"
"โวยยยย ็บอว่าไม่ไ้หนีไเล่า" แบฮยอนหัวเสียนเผลอเยหน้าึ้นมาเถียผม ฮ่าๆๆๆ เห็นมั้ยยอมเยหน้าแล้ว
"แล้วทุรัที่เอันะหลบหน้าทำไม" ผมนั่ออเ๊มารึมใส่นรหน้า ริๆไม่ไ้อยาะรึมหรอรับ แ่รู้สึว่าทำแล้วูหล่อ เลยทำ
"ไม่ไ้หนี ไม่ไ้หลบ รๆเลยนะ เราลัวารุยับานยอล..เยๆ" แบฮยอน่อยๆ้มหน้าลไปอีรอบ เอออ่ะ วันนี้ะุยันรู้เรื่อมั้ย
"อนุาให้ลัวไ้ แ่ไม่ำเป็น้อหนีไ้มั้ยรับ หนีมาเี๋ยวอบเลยีมั้ย ะไ้ไม่้อ...."
"ไม่ให้บ!" เสียปริศนาัึ้นลาบทสนทนาอผมับแบฮยอน ผู้ายเอเมื่อเที่ย นที่วิ่มาามแบฮยอนหนิ โอ๊ยไม่ถูะาเลยว่ะรับ
"เฮุน ไหนบอไม่ลมาไ" แบฮยอนที่้มหน้าอยู่เมื่อี้ถึับเยหน้าึ้น
"็แบฮยอนหายไปนานอ่ะ ื้อ็อโแลอะไรหายไปเป็นม."
"20นาที๊ะ - -"
"เอ้อนั่นแหละ มันนาน เลยลมาาม มานั่ีบันอยู่หรอ" เฮุนพูพลาหันมาเบ้ปาใส่ผม บร๊ะ ไอ่นี่หนิ วอนแล้วมั้ยล่ะ
"ีบบ้าีบบออะไร แ่นัุ่ยันเยๆ ไปเหอะลับห้อันๆ" แบฮยอนลุึ้นแล้วพยายามลาแนเฮุนให้เินออาโ๊ะ แ่เฮุนลับเินเ้ามายืนประันหน้าับผม
"ื่อานยอลใ่มั้ย ไม่เห็นหรอว่าแบฮยอนไม่อยาุย้วยอ่ะ เลิวอแวเพื่อนผมไ้แล้ว" เฮุนพูไม่พอยัยมือมาี้หน้าผมอี โอ๊ย เส้นมันเือปุๆแล้วเนี้ย ใริอยาะฟามันรนี้้วย้ำ แ่เห็นแ่แบฮยอนเยๆนะ
"แบฮยอนบอหรอว่าไม่อยาุย้วย หรอแบฮยอน?" ผมะเ้อหน้าไปถามแบฮยอนที่ยืนอยู่้าหลัเฮุน นัวเล็ไ้แ่มอหน้าผมอย่า ๆ
"็ไม่ไ้บอว่าไม่อยาุยนี่...โอ๊ยปวหัว ไม่รู้แล้ว เฮุน ถ้าไม่ลับอนนี้็ไปนอนับานยอลเลย เราไปล่ะ" แบฮยอนพูเสร็็รีบวิ่เ้าไปในหอ โยปล่อยให้ผมับเฮุนปะทะอารม์เือทาสายาันอยู่
"บอไว้่อนนะว่าห้ามมายุ่ับแบฮยอน ไม่ั้นเอีแน่" เฮูนพูเสร็็ใ้นิ้วี้ทำท่าเืออใส่ผม เหอะๆ ไอ่เ็นมผ ลับบ้านไปินนมไป๊
"โอ๊ย ลัวัเลย่ะไอ่นมผ" ผมทำท่าลัวสาวแใส่ ไอ่เ็นมผ็เือเลือพล่านไม่เบา สสัยโรธนัวสั่น หน้าแหมแล้วนั่น
"ฝาไว้่อนเถอะ เือนแล้วนะว่าอย่ายุ่ับแบฮยอน" เฮุนเินมาระิบที่้าหูผม ถ้าใรมาเห็นนี่เ้าใว่าพวำลัเรท18ันอยู่แน่ๆ
"หึ อย่ายุ่ับแบฮยอนหรอ อโทษนะ Mind your own business!" ผมระิบลับแล้วรีบเินเ้าหอโยไม่สนใไอ่เ็นมผที่ยืน้าอยู่ท่าเิม ิว่าะปล่อยแบฮยอนไป่ายๆหรอ ให้เเว่นเ๊ทั้ประเทศ่อนเถอะแล้วะปล่อย
ึ่มัน็ไม่มีวันไ
100%
โห พี่านน้อฮุน ออัวแรันทัู้่เลยอ่ะ น้อแบ็วิ่หนีลอ น่าับไปวิมาราธอนมั้ย
สรุปมันะฮุนแบ านแบ หรือะานฮุน หือ (?) 55555555 ไร์็ไม่รู้เนอะ รอิามันไปละานนนน
อนนี้พี่านเริ่มเินหน้าหาน้อแบแบบเ็มที่แล้วนะะ แถมยัมีอุปสรรารูมเมทัวีอแบฮยอนอี พี่านะรับมือไหวมั้ยเนี้ย ัมมิู่น่ะ!
ไร์บอแล้วไม่เทานแบหรอ แ่็ไม่เทฮุนแบนะ
ฝาสรีมแท็ #ฟิฮบ ้วยนะะ
พิมพ์ผิไร์็อโทษเน้อ แป้นมันไม่่อยล เ้ามาอมเม้นุยันไ้นะะ
ฝาฟิเรื่อนี้้วยนะ๊า รันะุ๊บๆ อย่านอนึันน๊า ^3^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น