ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ลางร้ายที่ 9 : หลุมมรณะ
บ่ายคล้อยมาเยือน อากาศเริ่มมีอุณหภูมิสูงขึ้น หมู่แมกไม้กำลังทอดเงาบนผืนดินที่ปกคลุมด้วยใบไม้ที่ร่วงโรย เหมือนผืนพรมขนาดใหญ่ เสียงสัตว์นาๆชนิดต่างร้องเป็นเสียงเล็กเสียงน้อยระงมไปทั่วป่าใหญ่
“โอ้ย!” เสียงหนึ่งดังขึ้น คิวมาสนั่นเองมันร้องโอดครวญขึ้นมาเมื่อรู้สึกเจ็บปวดอย่างรุนแรงที่บริเวณกางหลังและก้นกบ มันพยายามปรับแสงตาให้ชินกันแสงแดดที่ค่อนข้างร้อนแรง แล้วสังเกตเห็นบุคคลเบื้องหน้ามัน ซึ่งคือเชมมี่และโยะโกะที่เธอใช้เชือกผูกกับตัวโยะโกะแล้วแขวนไว้ที่คอตัวเอง
เทพตาโตนั้นตาหรี่ลงด้วยมันยิ้มอย่างยินดีเมื่อสังเกตว่าเธอยังคงหายใจและพวกเขาก็รอดตายมาได้เพียงเส้นยาแดงผ่าแปดเท่านั้น แต่โยะโกะไม่ต้องห่วงเพราะมันส่งเสียงเจี๊ยวจ้าวออกมาทันทีเมื่ออาการErrorของระบบมันดีขึ้นจากการกระทบกระเทือน แต่หน้าจอยังคงกระพริบดับๆติดๆอยู่เล็กน้อยก่อนกลับมาอยู่ในสภาพเดิมที่เห็นแมวน้อยนอนราบอยู่กับพื้น
“อ่าาา….เธอตื่นแล้วรึ โชคดีเหลือเกินที่เราไม่ต้องกลายเป็นเศษชิ้นเนื้อ ฮิๆๆ ”
คิวมาสทักโยะโกะ ด้วยใบหน้ายิ้มแย้มทั้งๆที่มันไม่น่ายิ้มเอาเสียเลยพวกเขาเพิ่งรอดตายมาเอย่างหวุดหวิดแท้ๆ
“หวัดดีคิวตาโต เป็นไงล่ะ! - ว่าแต่เรารอดมาได้ไงเนี่ย?”
“เป็นเพราะฉันล่ะ ที่ช่วยพวกเธอไว้น่ะ” มันโอ้อวดแล้วกอดอกอย่างภาคภูมิใจในความสามารถของตัวเอง
“หรอ! เอาเหอะเชื่อก็ได้ว่าเธอช่วยไว้”
“นี่ๆอย่าดูถูกฉันนะ ฉันเป็นถึงเทพคุ้มครองเรื่องแค่นี้ทำไมทำไม่ได้ล่ะ”
“แล้วใครว่าอะไรเธอ ก็ฉันเชื่อไง อย่าร้อนตัวสิ อ่ะๆแล้วถ้าช่วยช่วยยังไงล่ะ”
“ก็น้ำเสียงเธอมันฟังดูไม่เชื่อนี่ – ก็ที่ฉันช่วยได้ก็เป็นความสามารถของฉันล้วนเลยล่ะ ”
“ ค่ะๆ ค่า คุณคิวมาส ดิฉันเชื่อคุณค่ะและก็ขอขอบคุณอย่างสู๊ง(มันทำเสียงประชด) เลยนะค่ะที่ช่วยเราน่ะ”
“ไม่เป็นไรๆนะ อืมม์” มันสะบัดมือไปมาว่าไม่เป็นไร ทั้งที่ยังเก๊กหน้าอยู่ ท่าทางมันน่าหมั่นไส้จนโยะโกะต้องหลบหน้าหันหลังไป แหวะ! เบาๆ ก่อนพูดเพื่อเปลี่ยนเรื่อง
“เออเรื่องอื่นค่อยว่ากันเหอะ เรียกเชมมี่ให้ตื่นกอนดีกว่า”
“อื้อ! เชมมี่ๆเชมมี่” คิวมาสทำตามโยะโกะแล้วเขย่าตัวสาวน้อยที่นอนอย่างคนไร้สติไม่เคลื่อนไหวร่างกานใดๆ และแล้วสักพักร่างนั้นก็รู้สึกตัว ค่อยๆลุกอย่างช้าๆด้วยท่าทางที่ปวดระบมทั่วตัว
“คิวมาส …โยะโกะ –โอ้ย! เจ็บๆ” เธอเอามือดันหลังให้อยู่ในท่าที่ไม่ปวด
“ค่อยๆสิเชม” โยะโกะเอ่ยด้วยความเป็นห่วง
“เพาว์เวอร์ออฟสเตรทล่ะ” เชมมี่นึกเป็นห่วงรถขึ้นมา
“มันคงระเบิดพังเละเทะแล้วล่ะ” คิวมาสบอกเธอ
“แล้วมันอยู่ที่ไหนล่ะ?”
“ไม่รู้สิ ลองเดินๆหาแถวนี้ดูมั้ยล่ะ เพราะฉันได้กลิ่นอะไรไหม้อยู่แถวนี้ล่ะ คิดว่าเราคงห่างจากมันไม่ไกลนัก ”คิวมาสแนะนำ
แล้วทั้งสามก็ออกเดินหาเพาว์เวอร์ออฟสเตรทที่คงกลายเป็นเพียงที่ถูกการระเบิดเผาไหม้ และแล้วมันก็มาถึงทุ่งกว้าง ที่ไร้หญ้าเขียวขจีใดๆมีเพียงดินและเศษหินเล็กเท่านั้นที่ปูพื้นอยู่เป็นวงกว้างและมีป่าล้อมรอบ แต่เบื้องหน้านั้นทั้งสามแทบประหลาดใจกับสิ่งที่เห็น เพราะมันคือ หลุมใหญ่ซึ่งมีอยู่หลายหลุม
แต่ที่ๆทั้งสามคิดว่าน่าจะมีซากของเพาวเวอร์ออฟสเตรทอยู่คือหลุ่มที่มีไฟพวยพุ่งคุกรุ่นออกจากหลุม แล้วทั้งสามก็ค่อยๆเดินดูที่ล่ะหลุม และพบว่าหลุมต่างๆนั้นมีซากสิ่งมีชีวิตและไม่มีชีวิตต่างๆมากมายในหลุมนั้น มันเป็นเรื่องที่แปลกประหลาดทีเดียว
ในหลุมๆหนึ่งมีซากของลูกบอลลูนและ โครงกระดูกมนุษย์มากมาย มีแมลงวันบินว่อนอยู่ในหลุ่มนั้นซึ่งมันกำลังตอมซากสัตว์ที่เน่าเปื่อยซึ่งคงจะตายได้ไม่ได้ และทุกๆหลุมก็ไม่ต่างอะไรกันเลย มีโครงกระดูก เศษสิ่งของ และของที่เหล่ามนุษย์ใช้เป็นเครื่องอำนวยความสะดวก ทั้งหมดในหลุมนั้นดูน่าขยะแขยงมากโดยเฉพาะโครงกระดูกและซากเน่าเปื่อยที่มีแมลงวันตอม มีน้ำเหลืองหนองย้อยออกมา(O_o)
ทั้งสามเดินมาถึงหลุมที่เพาว์เวอร์ออฟสเตรทรถคันงามที่หรูและราคาแพงที่สุดในเมืองเมสเทนส์กลายเป็นเพียงซากเศษโลหะและ เหล็กที่พังยับเยิน โดยมีไฟที่ลามตัวมันอยู่และจากนั้นมันก็จะกลายเป็นสิ่งที่ดูไม่ออกว่านี่หรือคือเพาว์เวอร์ออฟสเตรทที่มีค่ามาก่อน
นี่ละไม่ว่ารถคันไหนราคาเท่าไหร่มันก็มาจากเศษโลหะดีๆนี่เอง เชมมี่มองสิ่งตรงหน้าแล้วนึกสภาพว่าพ่อเธอจะเป็นยังไงบ้างนะถ้ารู้ว่ารถของเขามาตกอยู่ในสภาพแบบนี้
เธอหลับตาลงไม่อยากนึกจะนึกภาพเวลาโธมัสโมโห แล้วเดินไปหลุมต่อๆไป แต่ทั้งสามต้องหยุดชะงักลงเมื่อมีการเคลื่อนไหวของบางสิ่งบางอย่างในหลุมนั้น ใต้โครงกระดูกและซากสิ่งต่างๆ ผลุบ! มีบางอย่างโผล่พรวดขึ้นมาจากกองซากสิ่งเหล่านั้น ทั้งสามต่างสะดุ้งตกใจเล็กน้อยก่อนพยายามเพ่งมองดูดีๆ สิ่งนั้นเป็นสิ่งมีชีวิตและ เป็นมนุษย์ด้วย…..
-----------------------------------------------
ติดตามตอนต่อไปนะค่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น