คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : 04
I still do.
04
I love those who can smile in trouble.
เหมือนกันกับพื้นผิวของแม่น้ำกลางฤดูหนาว แข็ง และ เปราะบาง
อิทาโดริ สุคุนะยังคงก่ายตัวอยู่บนที่นอน เสียงนาฬิกาปลุกดับไปนานแล้ว นั่นเพราะเขาพึ่งจะเหวี่ยงมันลงบนพรมแตกกระจายในการแจ้งเตือนครั้งที่ 2
08:15 AM
.
“เชี่ย!!”
“ไอยู!! ทำไมมึงไม่ปลูกกู”
สุคุนะรุดหน้าออกจากประตูห้อง
“ไอยู!! ไอน้องเวร”
ฝ่าเท้าตึงตังพุ่งผ่านบานประตูห้องของฝาแฝดซึ่งถูกแง้มทิ้งไว้เล็กน้อย
ห้องครัวว่างเปล่า
ทว่าบนโต๊ะอาหารนั้นมีไข่ตุ๋นเย็นเฉียบตั้งอยู่พร้อมแกลลอนนมสด
เหมือนกันความทรงจำบางๆแบบหยาบเริ่มเข้าที่เข้าทาง
เด็กชายทิ้งตัวลงบนขั้นบันได ใช้มือขวาทึ้งศีรษะ
“เกิดอะไรขึ้นวะ”
สุคุนะเข้าเรียนในคาบบ่าย ไม่มีอาจารย์คนไหนกร่นด่าสักคน
ดีแค่ไหนแล้วที่มันมาโรงเรียน ได้ยินเป็นเสียงแว่วๆ
>> พวกนายกลับไปก่อนได้เลยนะ
ยูจิหยุดเดินกระทันหัน ขณะที่โทรศัพท์ทั้งสองเครื่องของเพื่อนเขาสั่นถี่ๆ
เมงุมิหยุดเดินและยกมันขึ้นมาดู
“แน่ใจนะ?”
>> อาห้ะ
“มีไร เด้งข้อความมาเลยนะ”
ยูจิยิ้มแหยะ เขาพยักหน้าน้อยๆ ถูกฝ่ามือตบแผ่นหลังเบาๆก่อนจากไป
30%
ความคิดเห็น